มีอีกหนึ่งไอเทมที่สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนในระหว่างการต่อสู้ เมื่อหลี่ชิงถูกศัตรูตรึงไว้และเกือบตายเพราะมัน เขาก็รวบรวมความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาและใช้แหลมงาสุกรขูดหนังของหมาป่าซึ่งต่อมาก็กลายเป็นรางวัลให้เขา
[ผิวหนังเปื้อนเลือด]
[ระดับ : สามัญอันดับ 5]
[ขั้น : ขัดเกลา (บูชายัญ)]
[รางวัลโลหิตที่ได้รับจากการต่อสู้แห่งชีวิตและความตายกับหมาป่าน้ำเงิน บทพิสูจน์ความกล้าหาญอันยิ่งใหญ่ของนักรบมนุษย์]
จีเย่ดีใจที่ได้พบไอเทมบูชายัญอีกชิ้นจากสิ่งมีชีวิตทั่วไป ไม่ใช่บอส ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าการเอาชนะบอสมอนเตอร์เท่านั้นที่จะเป็นหนทางเดียวที่จะได้รับพวกมัน เขาเพิ่งพิสูจน์ว่าการคาดเดาของเขาผิด
ไอเทมบูชายัญใหม่นี้รวมกับหัวใจแห่งการเห็นแจ้งที่หลู่จือเซินได้มาจากการสังหาร ‘มนุษย์อินทรี’ นั่นหมายความว่าในที่สุดพวกเขาก็สามารถทำพิธีกรรมอัญเชิญและต้อนรับวีรบุรุษอีกคนในถิ่นฐานได้
ทันใดนั้นจีเย่ก็ได้รับข้อความในหัวของเขา
[สังหารหมาป่าน้ำเงินหลังโลหะ (ระดับวิสามัญอันดับ 1 ขั้นกึ่งผู้บัญชาการ) ค่าประสบการณ์ที่ได้รับ : 235 แต้มเกียรติยศที่ได้รับ : 4]
“โอ้ มันตายแล้วเหรอ?”
มันไม่ใช่เรื่องแปลก เนื่องจากบาดแผลที่ถูกแทงจำนวนมากก็เพียงพอที่จะทำให้สิ่งมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกไม่กี่ลมหายใจ แม้ว่าหมาป่าจะมีบางอย่างที่ช่วยฟื้นฟูพลังชีวิตของมันได้ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับการเสียเลือดจำนวนมากได้
“ผู้นำหลู่ไปตรวจสอบถ้ำของหมาป่ากัน”
“ครับท่านหัวหน้า”
จีเย่และหลู่จือเซินมองไปที่ทางเข้าอย่างระมัดระวังและเห็นร่างของหัวหน้าหมาป่า
ศพนอนนิ่งอยู่ข้างใน ขนแข็งของมันนุ่มขึ้นเนื่องจากสภาพร่างกายของมัน และตรวจดูไอเทมทรงกลมหลายชิ้นที่อยู่ที่นั่น
‘ฉันคิดว่าฉันระมัดระวังเกินไป’ จีเย่โยนหินเข้าไปในถ้ำและไม่พบร่องรอยใดๆ
ถ้ำไม่ได้ใหญ่มาก ด้วยการที่หลู่จือเซินติดตามมาอย่างใกล้ชิด เขาเข้าไปหาศพหมาป่าและตรวจดูทรงกลมแรกที่มีลักษณะสีขาวซีดอย่างกระตือรือร้น
[กางเกงในผู้ชาย ‘เซฟต์วูล์ฟ’ x4]
[ระดับ : วิสามัญอันดับ 0]
[ขั้น : เหนือชั้น]
[ชุดชั้นในที่สวมใส่สบายที่ถูกสร้างด้วยการถักทอมือโดยใช้ขนที่นุ่มที่สุด ถูกคัดสรรมาจากท้องหมาป่าน้ำงเงิน มันจะไม่หลุดหรือฉีกขาดไม่ว่าผู้สวมใส่จะอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายแค่ไหน หมายเหตุ : จะเปลี่ยนขนาดตามรูปร่างผู้ใช้งาน]
จีเย่อ่านคำอธิบายด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่าและไม่รู้จะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ โชคดีที่ไม่มีใครเห็นสิ่งที่เขาถืออยู่
จีเย่วางทรงกลมลูกนั้นโดยไม่พูดอะไร และเอื้อมมือไปหาทรงกรมลูกสอง แต่ทันทีที่ปลายนิ้วของเขาจะแตะมัน เขาก็หดแขนอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างสีดำที่ออกมาจากร่างหมาป่าที่มีกลิ่นเหม็นของเลือด
หมอกสีดำหนาขึ้นและรวมกันเป็นรูปร่างของหมาป่าตัวใหญ่ที่ดูกระหายเลือดและอันตรายพอๆ กับหัวหน้าหมาป่าเมื่อมันยังมีชีวิตอยู่
[วิญญาณหมาป่า]
[ระดับ : วิสามัญอันดับ 1]
[ขั้น : กึ่งผู้บัญชาการ]
[เมื่อตายแล้ว หัวหน้าหมาป่าน้ำเงอนก็ได้เปลี่ยนพลังชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งหมดภายในสมบัติพิเศษ สร้างจิตวิญญาณที่ร่วงหล่นอันทรงพลังนี้ซึ้งขับเคลื่อนด้วยความมุ่งร้ายและความแค้นที่ไม่ต้องการสิ่งอื่นใดนอกจากการแก้แค้น]
วิญญาณของหมาป่าปลดปล่อยสีเห่าหอนอย่างบ้าคลั่งก่อนที่มันจะพุ่งไปทางเข้าถ้ำซึ่งจีเย่และหลู่จือเซินถอยออกไป
“ตายซะเจ้าสัตว์ร้าย!” หลู่จือเซินก้าวไปข้างหน้าและยกมือขึ้น
ตูม!
หมัดเรืองแสงของเขาชกไปที่หมาป่าที่กำลังมาถึงได้สำเร็จและสร้างเสียงระเบิดดังออกมา ทำให้วิญญาณแตกสลายเป็นกลุ่มละอองแสงสีดำเล็กๆ กลุ่มก้อนบางส่วนผสานเข้ากับผิวของนักรบร่างใหญ่ ทำให้เขาสั่นสะท้านในทันที
“ระวังด้วยครับท่านหัวหน้า อย่าสัมผัสสิ่งเหล่านี้! พวกมันมีบางอย่างทำให้วิญญาณของท่านปนเปื้อน!”
ดูเหมือนว่าหลู่จือเซินกำลังต่อต้านเอฟเฟกต์แปลกๆ และต้องขอบคุณการเพิ่มประสิทธิภาพที่เขาได้รับจากวิญญาณของงูดำ นอกจากนี้ในปัจจุบันเขาก็ยังอยู่ในระดับวิสามัญอันดับ 2 ขั้นผู้บัญชาการซึ่งหมายความว่าเขาอยู่ในอันดับที่สูงกว่าวิญญาณของหมาป่า
“แล้วสิ่งเหล่านี้มีความสามารถพิเศษฉพาะหลังจากที่ตายแล้วงั้นเหรอ?” จีเย่พึมพำ
ชิ้นส่วนที่แตกสลายได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวอย่างช้าๆ และพุ่งเข้าไปหาจีเย่
จีเย่ยกดาบงูดำขึ้นสูงในอากาศและฟันลงไป ผ่ากึ่งกลางวิญญาณ ทำให้ ‘อากาศสีดำ’ ไหลออกมาอีกครั้ง เขาไม่ได้รับเอฟเฟกต์ไหนเลยเมื่อดาบช่วยให้เขาดูดซับการปนเปื้อนบางส่วน
เกิดอัญหาขึ้นแล้ว เขารู้ว่าเอฟเฟกต์ขั้นเหนือชั้นของดาบมีขีดจำกัดและในไม่ช้าพลังของมันก็จะมันลง เมืื่อเกิดเหตุการณ์แบบนั้น อาวุธก็จำเป็นต้องใช้เวลาบางส่วนในการฟื้นฟู เมื่อมองจากวิญญาณหมาป่าที่กลับมาอีกครั้งโดยไม่เสีย ‘มวล’ ของมันไปเลย พวกเขายังไม่รู้วิธีที่มีประสิทธิภาพในการสังหารมันเลย
จีเย่มองไกลออกไปและเห็นหมอกสีดำถูกสูบออกมาจากศพซึ่งจะทำให้ขนาดของวิญญาณใหญ่ขึ้น ในขณะที่เขาเฝ้าดู ระดับของวิญญาณกลายเป็น ‘ระดับวิสามัญอันดับ 2’ และนี่อาจไม่ใช่จุดสิ้นสุดลงมัน
“ออกไปกันเถอะผู้นำหลู่ เนื่องจากมันเป็นจิตวิญญาณที่ร่วงหล่นมีบางอย่างผิดปกติ ฉันสงสัยว่ามันสามารถทนแสงแดดได้มั้ย”
“ฉันคิดว่ามันไม่ได้ผลท่านหัวหน้า มันไม่ใช่วิญญาณทั่วไปของศพสัตว์ร้าย แต่เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่ได้รับการสนับสนุนจากเจตจำนงแห่งความตายของหมาป่า แสงเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะกำจัดมัน นอกจากนี้เราก็ไม่สามารถเสี่ยงออกไปนอกถ้ำได้ มันจะทำให้พวกพ้องคนอื่นของเราตกอยู่ในอันตราย”
“บัดซ* การฆ่าหมาป่านั้นง่ายมาก ฉันไม่คิดว่ามันจะทำให้เรามีปัญหามากขนาดนี้ในภายหลัง…” จีเย่บ่นในขณะที่สลายวิญยาณอีกครั้งด้วยดาบของเขา
“รอเดี๋ยว…”
เมื่อวิญญาณเข้ามาใกล้ เขาก็สังเกตเห็นว่ามันจ้องไปที่ดาบของเขามากกว่าตัวเขาเอง
“มันต้องการอะไร? เลือดที่ถูกดาบดูดซับเหรอ?”
เขาเพิ่งจำได้ว่าดาบดูดเลือดของหมาป่าจำนวนมากในระหว่างการต่อสู้ก่อนหน้านี้ ‘ก๊าซสีดำ’ ที่สร้างวิญญาณนี้ดูเหมือนจะสร้างมาจากเลือดเช่นกัน ถ้าเป็นแบบนั้น…
“เลือด…”
ดวงตาของจีเย่กระพริบราวกับว่าเขาคิดอะไรบางอย่างได้
