บทที่ 1698 เริ่มต้นการเข่นฆ่า
กําแพงภูมิภาค
“ไปเร็ว!”
“รวมตัวกัน อย่าแยกตัวออกจากกลุ่ม!”
กลุ่มผู้ใช้วิญญาณของทะเลทรายตะวันตกตะโกนเสียงดัง
ข้างหลังคนกลุ่มนี้ พื้นดินกําลังแยกออกราวกับสัตว์อสูรอ้าปากและกลืนกินผู้คนเข้าไป
“อ้าก..”
“ช่วยข้าด้วย!”
ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง คนกลุ่มเล็กๆที่อยู่ด้านหลังตกลงไปในรอยแยก
“ท่านพ่อ ข้าทนไม่ไหวแล้ว!” จางปิงเป็นผู้ใช้วิญญาณหนุ่มระดับสอง ตอนนี้พลังวิญญาณของเขาเดือดแห้งไปแล้ว
“ไม่!” จางฉวนเป็นผู้ใช้วิญญาณระดับสาม เขาพยายามใช้ท่าไม้ตายสายเคลื่อนไหวเพื่อช่วยบุตรชายของตนอย่างเต็มที่
“ข้าควรทําอย่างไร?” จางฉวนเต็มไปด้วยความกังวล
เขาเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้อย่างสุดซึ้ง หากเขารู้เรื่องนี้ เขาจะไม่พาบุตรชายมาเข้าร่วมการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมที่ภาคกลาง
เขาตัดสินใจเช่นนี้เพราะพรสวรรค์บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมของบุตรชาย เขาต้องการให้บุตรชายเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่ผู้ใดจะคิดว่าเส้นโลหิตปฐพีจะเคลื่อนไหวขณะที่พวกเขากําลังเดินทางข้ามกําแพงภูมิภาค
เมื่อจางฉวนและจางปิงตกอยู่ในความสิ้นหวัง ภาพตรงหน้าของพวกเขากลับชัดเจนขึ้น
จางฉวนงุนงงก่อนจะตระหนักว่าพวกเขาออกมาจากกําแพงภูมิภาคและบรรลุถึงภาคกลางแล้ว
แผ่นดินไหวทําให้เกิดร่องลึกใต้พิภพ ทรัพยากรมากมายปรากฏขึ้น ขณะเดียวกันกํา แพงภูมิภาคก็หดตัวลง
ตอนนี้การเดินทางข้ามกําแพงภูมิภาคง่ายกว่าเดิมครึ่งหนึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับก่อนหน้า
“แต่แล้วอย่างไร?” จางฉวนถอนหายใจ
พลังวิญญาณของจางปิงหมดลงแล้ว จางฉวนต้องอุ้มบุตรชายของตน ด้วยเหตุนี้ความเร็วในการเดินทางของพวกเขาจึงลดลงอย่างมาก พวกเขาเกือบถูกรอยแยกที่ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่องกลืนกินเข้าไป
ในช่วงเวลาสําคัญแสงลึกลับพุ่งเข้ามาหาพวกเขาและนําผู้ใช้วิญญาณทั้งหมดบินขึ้นสู่ท้องฟ้า
รอยแยกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในตําแหน่งที่พวกเขาเคยอยู่
แสงลึกลับนํากลุ่มผู้ใช้วิญญาณไปยังขอบเหวลึก
“เกิดสิ่งใดขึ้น?”
“ผู้ใดช่วยพวกเรา?”
“วิธีการที่น่าเหลือเชื่อเช่นนี้ ข้าเกรงว่ามันจะเป็นผู้อมตะที่ช่วยพวกเรา”
กลุ่มผู้ใช้วิญญาณรู้สึกตื่นเต้นที่รอดชีวิต พวกเขาเริ่มพูดคุย
บนท้องฟ้าที่พวกเขามองไม่เห็น ผู้อมตะของนิกายผีเสื้อจิตวิญญาณเผยรอยยิ้มก่อนจะบินลาดตระเวนต่อไป
การแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมของภาคกลางเริ่มขึ้นแล้ว ผู้ใช้วิญญาณจํานวนมากจากสี่ภูมิภาคเดินทางมาที่นี่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
ผู้อมตะของสิบนิกายโบราณรับภารกิจออกลาดตระเวนและปกป้องผู้คนเหล่านี้
ครั้งนี้วังสวรรค์จัดการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมขึ้นมาโดยให้ความสําคัญกับการรักษาความปลอดภัยเป็นพิเศษ
กลุ่มของจางฉวนและจางปิงถูกช่วยชีวิตไว้โดยผู้อมตะของภาคกลาง
หลังจากมาถึงภาคกลาง พวกเขาก็เดินทางไปยังจุดลงทะเบียนที่อยู่ใกล้ที่สุด
สองสามวันต่อมจางฉวนและจางวิ่งมาถึงนิกายเข็มแมงป่องพร้อมเป้าหมายเดียวกัน
นี่เป็นนิกายเล็กๆที่มีความเชี่ยวชาญด้านการเลี้ยงแมงปอง
จางฉวนและจางปิงเดินทางไปยังห้องลงทะเบียนซึ่งเต็มไปด้วยผู้คน
ส่วนใหญ่เป็นคนภาคกลาง ส่วนที่เหลือมาจากทะเลทรายตะวันตก
นิกายเข็มแมงปองตั้งอยู่ใกล้กับทะเลทรายตะวันตก ดังนั้นผู้ใช้วิญญาณของทะเลทรายตะวันตกจํานวนมากจึงมาลงทะเบียนที่นี่
การแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมของภาคกลางดึงดูดผู้คนมากมายเสมอ ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
ตามขั้นตอน จางฉวนและจางปิงถูกนําตัวไปยังห้องโถงเพื่อประเมินความสามารถ
การทดสอบไม่ง่ายและไม่ยาก มันเป็นการทดสอบทักษะพื้นฐานที่ผู้ใช้วิญญาณส่วนใหญ่สามารถผ่านได้
จางฉวนและจางปิงผ่านการทดสอบโดยไม่มีอุบัติเหตุ พวกเขาลงทะเบียนสําเร็จ
พวกเขาได้รับป้ายประจําตัวที่ระบุชื่อ นิกาย เวลา และสถานที่ของการทดสอบรอบต่อไป
ชื่อและนิกายของพวกเขาจะถูกเก็บเป็นความลับ ด้วยเหตุนี้ผู้บ่มเพาะสันโดษและผู้ใช้วิญญาณปีศาจจึงสามารถเข้าร่วม
“หินวิญญาณหนึ่งร้อยก้อนต่อคน มันแพงเกินไป” จางปิงเก็บป้ายประจําตัวของเขาและกล่าวด้วยความไม่เต็มใจ
“ดังนั้นเจ้าก็ต้องทําให้เต็มที่ อย่าให้การลงทุนของเราเสียเปล่า” จางฉวนมองจางปิงด้วยความคาดหวัง
“ทราบแล้ว” จางปิงพยักหน้า “โอ้ ท่านพ่อ ข้าเห็นผู้ใช้วิญญาณของภาคกลางจํานวนมากลงทะเบียนโดยไม่ต้องผ่านการทดสอบ”
จางฉวนยิ้ม “คนเหล่านี้ได้รับตําแหน่งบางอย่างในการแข่งขันใหญ่ครั้งก่อน พวกเขาจะได้รับสิทธิ์ในการผ่านรอบคัดเลือกทันที”
“ท่านพ่อ ท่านได้รับตําแหน่งบางอย่างในการแข่งขันครั้งก่อน เหตุใดท่านยังต้องจ่ายค่าลงทะเบียน?” จางปิงถาม
จางฉวนส่ายศีรษะ “นั่นเป็นเพราะข้าไม่ใช่คนภาคกลาง มีเพียงผู้ใช้วิญญาณของภาคกลางที่จะได้รับสิทธิพิเศษนี้”
“เป็นเช่นนั้น” จางปิงพยักหน้า
นี่เป็นเรื่องการเมืองอย่างชัดเจน มันไม่ยุติธรรม แต่จางปิงก็สามารถยอมรับได้
ที่นี่เป็นอาณาเขตของภาคกลาง การแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมก็ถูกจัดขึ้นที่ภาคกลาง มันไม่แปลกหากพวกเขาจะช่วยคนของตนเอง
“การแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมกําลังจะเริ่มขึ้น” ในวังสวรรค์ ราชันมังกรกําลังให้ความสนใจกับสถานการณ์ของภาคกลาง
ตอนนี้ใบหน้าของเขายังซีดขาว อาการบาดเจ็บของเขายังไม่หายดี
“การแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมครั้งนี้มีความสําคัญมาก บัวแดง เจ้ารู้หรือไม่ หลังการแข่งขันใหญ่ครั้งนี้ วิญญาณชะตากรรมจะฟื้นฟูขึ้นอย่างสมบูรณ์”
ภาพในอดีตผุดขึ้นในใจของราชันมังกร
“วิญญาณกาลเวลา? เจ้าคิดค้นวิญญาณอมตะนอกรีตเช่นนี้เพื่อสิ่งใด? หงถิง เจ้าพยายามทําสิ่งใด?” หลังจากรู้เรื่องนี้ ราชันมังกรเร่งไปพบเทพอมตะบัวแดง
เทพอมตะบัวแดงกล่าว “ท่านอาจารย์ ข้าเคยพูดไปแล้ว ข้าต้องการชุบชีวิตพวกเขา ให้ทุกสิ่งเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง”
“เจ้า!” ราชันมังกรโกรธมาก
เทพอมตะบัวแดงก้มศีรษะลง “ท่านอาจารย์ ดุข้า ทุบตีข้าเท่าที่ท่านต้องการ แต่ข้าจะไม่ยอมแพ้!”
ราชันมังกรมองเทพอมตะบัวแดงด้วยความโกรธ แต่เขาไม่ดุ เขาถอยหายใจ “หงถิง ศิษย์ของข้า เจ้าไร้เดียงสาเกินไป แม้เจ้าจะเป็นผู้อมตะระดับเก้า แต่เจ้าจะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมได้อย่างไร? ทํามัน ข้าจะไม่หยุดเจ้าอีกต่อไป ข้าหวังว่าความล้มเหลวจะช่วยปลุกเจ้าให้ตื่นขึ้น”
หลายวันต่อมา
“ท่านอาจารย์” เทพอมตะบัวแดงได้รับบาดเจ็บแต่เขาตื่นเต้นมาก “ในที่สุดข้าก็พบความหวัง ข้ากําลังจะประสบความสําเร็จ ข้าจะเปลี่ยนชะตากรรม!”
“เป็นไปไม่ได้!” ราชันมังกรไม่เชื่อ
“ข้าจะพึ่งพาสิ่งนี้ มันคือวิญญาณแห่งความรัก ข้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากตํานานมนุษย์คนแรก มันบอกว่าความรักเป็นโชคชะตาประเภทหนึ่ง ในกรณีนี้ความรักจะสามารถเปลี่ยนชะตากรรมได้อย่างแน่นอน” เทพอมตะบัวแดงกล่าวด้วยความตื่นเต้น
ราชันมังกรโกรธและตกใจมาก “คนนอกรีต หงถิง อย่าลืมตัวตนของเจ้า! เจ้าเป็นผู้อมตะฝ่ายธรรมะ เจ้าต้องการเปลี่ยนประวัติศาสตร์งั้นหรือ การกระทําของเจ้าจะส่งผลร้ายเกินจินตนาการ!”
“ท่านอาจารย์!” เทพอมตะบัวแดงมองราชันมังกรด้วยดวงตาส่องประกาย “ท่านยังไม่เข้าใจอีกงั้นหรือ?”
“เข้าใจสิ่งใด?”
“ยุคสมัยเปลี่ยนไป ใจคนก็เปลี่ยนเช่นกัน คนรุ่นใหม่ไม่ต้องการอยู่ในกรงขัง…”
ก่อนที่เทพอมตะบัวแดงจะกล่าวจบ ราชันมังกรก็ตะโกนขัดจังหวะ “พอแล้ว! เจ้าบอกว่าวิญญาณชะตากรรมเป็นกรงขังงั้นหรือ? หงถิง ด้วยความคิดนี้ เจ้าจะกลายเป็นปีศาจ! ข้าข้าไม่ต้องการกําจัดเจ้าในนามของความยุติธรรม!”
ราชันมังกรสูดหายใจลึกและกลับสู่ปัจจุบัน
ความทรงจําถูกเก็บไว้แต่ความรู้สึกผิดยังหลงเหลืออยู่ในใจของเขา
“โอ้ บัวแดง เจ้าไม่เข้าใจ” ราชันมังกรพึมพํา “ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไปอย่างไร วิญญาณชะตากรรมก็จะปกป้องมนุษยชาติเสมอ เจ้ากําลังเพิกเฉยต่อภาพรวมของมนุษยชาติเพียงเพื่อเป้าหมายที่เห็นแก่ตัวของเจ้า ข้าล้มเหลวในการสั่งสอนเจ้า!”
“เจ้าเป็นศิษย์ของข้า ในฐานะอาจารย์ ข้าต้องชดใช้ความผิดพลาดของเจ้า”
“ข้าเหลือเวลาไม่มากแล้ว แต่ข้าจะอยู่จนกว่าวิญญาณชะตากรรมจะฟื้นฟูขึ้นอย่างสมบูรณ์!”
“ข้าไม่อนุญาตให้ผู้ใดมาทําลายการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมครั้งนี้”
“บึ้ม!”
ในเวลาเดียวกันการระเบิดครั้งใหญ่ก็ปะทุขึ้นที่นิกายเข็มแมงป่อง ผู้ใช้วิญญาณจํานวนนับไม่ถ้วนได้รับบาดเจ็บและล้มตาย
เมื่อฝุ่นควันจางหายไป อสูรปีมะเส็งบรรพกาลก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางซากปรักหักพัง
อสูรปีมะเส็งบรรพกาลเข่นฆ่าผู้ใช้วิญญาณมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ฟางหยวนเผยรอยยิ้มเย็นชา
จากนั้นเขาก็ใช้ท่าไม้ตายอมตะท่องแดนอมตะเดินทางไปยังสถานที่ต่อไปอย่างรวดเร็ว
วังสวรรค์จัดการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมขึ้นมาเพราะพวกเขาต้องการร่องรอยของพลังงานแห่งเต่ความสําเร็จเพื่อซ่อมแซมวิญญาณชะตากรรม
แต่ฟางหยวนจะปล่อยให้พวกเขาประสบความสําเร็จได้อย่างไร?
ดังนั้นการเข่นฆ่าอย่างไร้ปรานีจึงเริ่มต้นขึ้น
