บทที่ 1712 การต่อสู้ของสัตว์อสูรในตํานาน
หลังจากวังสุริยันยังมีวิหารเทพทั้งห้าก่อนจะถึงวิหารกลางที่เทพธิดาจื่อเว่ยและราชันมังกรอยู่
“เราไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาทําสิ่งนี้ต่อไป” ราชันมังกรหันหน้าไปทางเทพธิดาจื่อเว่ย “เจ้าเรียกพวกมันมาหรือยัง?”
การแสดงออกของเทพธิดาจื่อเว่ยกลายเป็นน่าเกลียด “มีเพียงสองตัวที่มา”
ราชันมังกรุงนงงก่อนจะเปิดปากกล่าวอีกครั้ง “กังวนจื่อไม่มางั้นหรือ? ย้อนกลับไปมันทําข้อตกลงกับเทพอมตะบัวสวรรค์ไว้แล้ว อีกสองตัวที่มาสามารถปิดกั้นแท่นบูชาแห่งโชคได้เพียงชั่วครู่เท่านั้น”
วิหารเทพทั้งห้าปล่อยพายุทรายพุ่งเข้าโจมตีแท่นบูชาแห่งโชค
“โฮก…”
เสียงคํารามของพยัคฆ์ดังขึ้น เมื่อพายุทรายหายไป พยัคฆ์ตัวหนึ่งก็เดินออกมา
มันมีร่างกายที่เหมือนทําจากโลหะ มันมีผิวสีทองและฟันสีเงิน ดวงตาของมันเหมือนกับทีมที่ส่องประกายระยิบระยับ บนหน้าผากของมันมีเลขเก้าสิบห้าสลักอยู่
ปรมาจารย์ห้าธาตุตกใจ “วังสวรรค์มีสัตว์อสูรแรกกําเนิดในตํานานด้วยงั้นหรือ?”
“ถูกต้อง” ชิงช่ายฉวนกล่าว “วังสวรรค์มีสัตว์อสูรแรกกําเนิดในตํานานทั้งหมดสามตัว พยัคฆ์ปีศาจตัวนี้เป็นสัตว์อสูรแรกกําเนิดบนเส้นทางแห่งพลังปราณที่หายาก”
“ในอดีตผู้เชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งพลังปราณของวังสวรรค์สร้างพยัคฆ์ปีศาจขึ้นมามากมาย และใช้พวกมันเป็นไพ่ตายของเขา ในยุคนั้นแทบไม่มีผู้ใดสามารถแข่งขันกับเขา”
“พยัคฆ์ปีศาจตัวนี้เป็นหนึ่งในนั้น มันคือหมายเลขเก้าสิบห้า หลังจากเทพอมตะตะวันเดือดมาเยี่ยมชมวังสรรค์และเห็นมัน ท่านตั้งชื่อให้มันว่าหมายเลขเก้าสิบห้า”
“มีเรื่องเช่นนี้ ไม่แปลกใจเลยที่ท่านเข้าใจมันอย่างลึกซึ้ง” ปรมาจารย์ห้าธาตุถอนหายใจด้วยความชื่นชม
พยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าโจมตีแท่นบูชาแห่งโชคด้วยพลังการต่อสู้ระดับแปด
ชิงช่ายฉวนวิเคราะห์ “พยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าอาศัยอยู่ในถ้ําทรายนิรันดร์ วังสวรรค์สั่งให้มันมาที่นี่ กระเรียนหยกเขียวหร่านตันน่าจะมาที่นี่เช่นกัน แต่กังซวนจื่ออาจไม่มา”
ปรมาจารย์ห้าธาตุถาม “หร่านตัน กังซวนจื่อ พวกมันเป็นสัตว์อสูรแรกกําเนิดในตํานานอีกสองตัวงั้นหรือ?”
แต่เขายังรู้สึกสงสัย “เหตุใดปิงช่ายฉวนถึงมั่นใจว่ากังซวนจื่อจะไม่เข้าร่วมการต่อสู้? พวกเขามีสายลับอยู่ในวังสวรรค์หรือไม่?
ปีงช่ายฉวยกล่าวต่อ “หร่านตันเป็นกระเรียนหยกเขียวแรกกําเนิดบนเส้นทางแห่งยา มันอยู่ในการดูแลของนิกายกระเรียนอมตะ แต่มันมักจะมาฝึกฝนอยู่ในวังสวรรค์ สําหรับกังซวนจื่อ มันคือเถาวัลย์สวรรค์ มันเป็นพืชอสูรแรกกําเนิดที่ทรงพลังมาก มันจะใช้เวลาแตกหน่อสามร้อยปี ดอกของมันจะเบ่งบานหลังจากสามร้อยปี และอีกสามร้อยปีผลของมันจะสุก ผลของมันสามารถขยายพื้นที่ท้องฟ้าของมิติช่องว่าง ดังนั้นเถาวัลย์สวรรค์จึงถูกเรียกว่าสวรรค์ที่ชั้นที่สิบ”
“สวรรค์ชั้นที่สิบ…” ปรมาจารย์ห้าธาตุตระหนักถึงบางสิ่งและชี้นิ้วไปทางซ้าย “เสาเถาวัลย์ขนาดใหญ่ที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าต้นนั้นงั้นหรือ?”
เสาเถาวัลย์ที่อยู่ด้านหลังวิหารกลางของวังสวรรค์ใหญ่โตและสะดุดตามาก ปรมาจารย์ห้าธาตุสามารถสังเกตเห็นได้ทันที
“ถูกต้อง เถาวัลย์สวรรค์ถูกนํามายังวังสวรรค์โดยเทพอมตะบัวสวรรค์ มันมีข้อตกลงกับเขา แต่มันไม่ต้องปฏิบัติตามคําสั่งของผู้ใด”
ปรมาจารย์ห้าธาตุรู้สึกได้เปิดหูเปิดตา เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าพืชอสูรแรกกําเนิดในตํานานจะสามารถเพิกเฉยต่อคําสั่งของวังสวรรค์
แต่เขาเข้าใจเหตุผล
เถาวัลย์สวรรค์มีความสามารถที่ยอดเยี่ยมเกินไป ผลของมันสามารถขยายพื้นที่ท้องฟ้าของมิติช่องว่าง นี่เป็นการเพิ่มรากฐานของพวกเขาโดยตรงวังสวรรค์กําลังใช้ประโยชน์จากมัน ดังนั้น พวกเขาจึงปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่อย่างอิสระในระดับหนึ่ง
ห้องโถงใหญ่ในวิหารกลาง
“โอ้ ไม่” เทพธิดาจื่อเว่ยขมวดคิ้ว “แท่นบูชาแห่งโชคหลังนี้เป็นของปลอม!”
“กระไรนะ!?” ราชันมังกรประหลาดใจ
เทพธิดาจื่อเว่ยบังคับคฤหาสน์วิญญาณอมตะหลังหนึ่งเพื่อยิ่งลําแสงสีรุ้งออกไป
แสงสีรุ้งพุ่งปะทะแท่นบูชาแห่งโชคและเผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของมัน
มันคือสัตว์สี่เท้าที่มีขนสีม่วง ร่างกายของมันใหญ่โตกว่าพยัคฆ์ปีศาจ
พังพอนหางสุนัข!
“โอ้ พวกโง่ พวกเจ้าตระหนักถึงข้าในที่สุด ฮ่าฮ่าฮ่า” พังพอนหางสุนัขหัวเราะเย้ยหยัน
“เจ้าคือ…พังพอนหางสุนัขของเทพอมตะตะวันเดือดเหมาหลีชิวงั้นหรือ?” พยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าตกใจมาก
พังพอนหางสุขัขเคลื่อนไหวทันที
“บึม!”
พังพอนหายสุขัขกระทืบเท้าลงบนร่างของพยัคฆ์ปีศาจและเปิดปากคํารามเสียงต่ํา “จําไว้ เรียกข้าว่าท่านปู่เหมา!”
พยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าคําราม “ในแง่ของอายุ ข้าเป็นปู่ของเจ้า!”
มันพยายามดิ้นรนลุกขึ้นแต่พังพอนหางสุนัขยังไม่ขยับเขยื้อน
พยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าลอบตกใจอย่างลับๆ “สัตว์ร้ายตัวนี้มีพละกําลังมหาศาล แต่ข้าจะถูกกดขี่เช่นนี้ได้อย่างไร?
“ฮ่าฮ่าฮ่า แมวโง่กับพังพอนโง่ พวกเจ้าเป็นคู่รักที่เหมาะสม มันเป็นการต่อสู้ที่น่าสนใจจริงๆ” เป็นเพียงเวลานี้ที่เสียงหัวเราะดังมาจากด้านบน
พังพอนหางสุนัขมองขึ้นไปและเห็นผู้อมตะนั่งอยู่บนก้อนเมฆ “โอ้ เจ้าคือกระเรียนหยกเขียว เหตุใดเจ้าถึงแสดงตัวราวกับมนุษย์? ลงมา ให้ท่านปู่เหมาผู้นี้สอนวิธีเป็นนกที่ถูกต้องให้เจ้า!”
เสียงหัวเราะหยุดลง กระเรียนหยกเขียวโกรธมาก “อวดดี ข้าจะฉีกผิวหนังของเจ้าออกเป็นชิ้นๆ!”
กระเรียนหยกเขียวกําลังจะลงไปแต่มันถูกหยุดโดยเทพธิดาจื่อเว่ย นางออกคําสั่งให้มันไปที่วิหารเทพทั้งห้า
แท่นบูชาแห่งโชคที่แท้จริงยังไม่แสดงตัวแต่ตําแหน่งของมันถูกเปิดเผยแล้ว
กระเรียนหยกเขียวรับคําสั่ง แต่ในจังหวะที่มันกําลังจะจากไป เหมาหลีชิวกลับกระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้าและโจมตีกระเรียนหยกเขียวกลางอากาศ
กระเรียนหยกเขียวกรีดร้องก่อนที่มันจะรีบสร้างระยะห่างออกไป
แต่ในวินาทีต่อมากรงเล็บของเหมาหลีชิวกลับคว้าขาของกระเรียนหยกเขียวเอาไว้
“มาหาท่านปู่ผู้นี้!” พังพอนหางสุนัขเย้ยหยันและดึงขาของกระเรียนหยกเขียวอย่างรุนแรง
กระเรียนหยกเขียวโกรธจัดแต่มันไม่สามารถทําสิ่งใด มันถูกโยนลงไปและสร้างหลุมขนาดใหญ่ไว้บนพื้น
กระเรียนหยกเขียวคิด “สัตว์ร้ายจากภาคเหนือมีพละกําลังมหาศาล!”
กระเรียนหยกเขียวพยายามลุกขึ้นแต่เหมาหลี่ชิวยังกระโจนเข้าโจมตีมันอีกครั้ง
อมกับเสียงกรีดร้องของกระเรียนหยกเขียว
“อา..อันธพาลอย่าดึงขนข้า!”
“อ๊าก..สัตว์ไร้สมอง อย่ากัดขาข้า!”
“เจ้าโง่! อย่าแตะคอที่สง่างามของข้า”
“คอข้าหัก มันหักแล้ว!”
“อาก! ขาข้าหัก ขาของข้าหักแล้ว!”
ราชันมังกร “…”
เทพธิดาจื่อเว่ย “”
ปรมาจารย์ห้าธาตุ “…”
ยิ่งช่ายฉวน “ ”
เสียงกรีดร้องของกระเรียนหยกเขียวดังขึ้นอีกครั้ง “เจ้าแมวโง่ เจ้าทําสิ่งใดอยู่! เหตุใดไม่มาช่วยข้า?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก่อนหน้านี้เจ้าดูมีความสุขดี พวกเจ้าเล่นกันต่อเถอะ ข้าจะไปแล้ว” พยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าหัวเราะและบินไปยังวิหารเทพทั้งห้า
“เจ้าจะไปที่ใด?” เหมาหลีชิวหัวเราะ ร่างแยกของมันพุ่งเข้าโจมตีพยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าด้วยความเร็วสูง
“เราทั้งสองต่างเป็นชาย เหตุใดเจ้าถึงมานอนทับข้าเช่นนี้!?” พยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าโกรธมาก
กระเรียนหยกเขียวกรีดร้อง “ถูกต้อง ปล่อยพวกเราไป อา หยุดแตะหว่างขาของข้า เจ้าชั่ว!”
พยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าโกรธมาก มันชอบทุบตีผู้อื่นและชอบอยู่ด้านบน แต่ตอนนี้มันกลับเป็นฝ่ายอยู่ด้านล่าง นี่ทําให้มันรู้สึกอัปยศ
พยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้าพยายามดิ้นรน “เพียงร่างแยก เจ้าจะขัดขวางข้าได้อย่างไร? หือ?”
ใบหน้าของพยัคฆ์ปีศาจหมายเลขเก้าสิบห้ากลายเป็นมันงงก่อนจะเผยให้เห็นถึงความหวาดกลัวเล็กน้อย “นี่คือร่างหลักหรือร่างแยก? เหตุใดมันถึงทรงพลังนัก?”
ในห้องโถงใหญ่ของวิหารกลาง ราชันมังกรนึกถึงบางสิ่ง “นี่คือ…”
การเคลื่อนไหวของเหมาหล่ชิวทําให้แท่นบูชาแห่งโชคสามารถเดินทางไปถึงวิหารเทพทั้งห้าได้ในที่สุด
“ข้าอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับวิหารเทพทั้งห้าให้เจ้าฟังแล้ว ตอนนี้ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว” ปิงช่ายฉวนกล่าวกับปรมาจารย์ห้าธาตุ
ปรมาจารย์ห้าธาตุมองไปข้างหลังด้วยความกังวล “ท่านปู่เหมาจะยื้อไว้ได้นานเท่าใด?”
“อย่ากังวล มันใช้ท่าไม้ตายอมตะคู่เหมือนสมบูรณ์ของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ มันสามารถสร้างร่างแยกที่มีพลังการต่อสู้เท่ากับร่างหลัก” ริมฝีปากของปิงชายฉวนม้วนตัวขึ้น
“เข้าใจแล้ว” ปรมาจารย์ห้าธาตุไม่ลังเลอีกต่อไป
หลังจากนั้นแสงห้าธาตุก็พุ่งเข้าโจมตีวิหารเทพทั้งห้าด้วยความเร็วสูง
