บทที่ 1715 การตอบโต้ของวังสวรรค์
การแสดงออกของเทพธิดาจื่อเว่ยกลายเป็นมืดครื้ม
วิหารกลางถูกทําลายไปแล้ว ตอนนี้นางต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการระดมกําลังรบ
แต่ในการต่อสู้ที่ดุเดือด ทุกลมหายใจมีค่ามาก
วิหารกลางกลายเป็นซากปรักหักพัง สิ่งที่อยู่ด้านหน้าของแท่นบูชาแห่งโชคคือหอคอยสูง
“หอคอยดวงตาสวรรค์!” ภายในแท่นบูชาแห่งโชค ดวงตาของปิงช่ายฉวนกลายเป็นเร้าร้อน
หอคอยดวงตาสวรรค์เป็นคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ตอนนี้มันอยู่ภายในค่ายกลวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม
“วิญญาณชะตากรรมอยู่ที่ชั้นบนสุดของหอคอยดวงตาสวรรค์ มันกําลังถูกซ่อมแซมโดยค่ายกลวิญญาณอมตะ!” ปิงช่ายฉวนขมวดคิ้ว
การป้องกันของวังสวรรค์หนาแน่นมาก หอคอยดวงตาสวรรค์ถือเป็นแนวป้องกันสุดท้าย
การแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมยังไม่เสร็จสิ้น มันยังเหลือรอบชิงชนะเลิศ เนื่อง จากผู้ใช้วิญญาณมากมายล้มเหลวในการหลอมรวมวิญญาณ นั่นทําให้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋า ความสําเร็จจํานวนมากถือกําเนิดขึ้นในแดนศักดิ์สิทธิ์ไร้ที่ติ
วังสวรรค์ต้องการใช้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋า ความสําเร็จเหล่านี้เพื่อฟื้นฟูวิญญาณชะตากรรม
“เราไม่สามารถทําลายค่ายกลวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมนี้ได้โดยตรง มิฉะนั้นวิญญาณชะตากรรมอาจได้รับบาดเจ็บร้ายแรง เราต้องจับมัน!” ปิงช่ายฉวนคิดก่อนจะออกคําสั่งปรมาจารย์ห้าธาตุและปีศาจกระทิง
ปีศาจกระทิงรับคําสั่งทันทีขณะที่ปรมาจารย์ห้าธาตุรู้สึกลังเล “ท่านปิงช่ายฉวน มันอาจมีปัญหาเล็กน้อย แม้เราจะมีโอกาสฉกชิงวิญญาณชะตากรรม แต่มันยังไม่ได้รับการซ่อมแซม แล้วเราจะทําอย่างไร?”
นี่เป็นปัญหาแน่นอน
วังสวรรค์มีวิธีฟื้นฟูวิญญาณชะตากรรม พวกเขาอาศัยท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางมนุษย์ การแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวม และร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าความสําเร็จ
แต่ถ้ําสวรรค์นิรันดรไม่มีวิธีการดังกล่าว
ปิงช่ายฉวนมองปรมาจารย์ห้าธาตุ เขาตอบคําถามโดยไม่ปิดบัง “เราต้องการวิญญาณชะตากรรมในสภาพปัจจุบัน วังสวรรค์ฟื้นฟูมันมานานแล้ว ตอนนี้มันเกือบหายดีแล้ว นี่คือวิญญาณชะตากรรมที่เราต้องการ”
“ไม่มีผู้ใดสามารถใช้งานวิญญาณชะตากรรมในสภาพสมบูรณ์แบบ แม้วังสวรรค์จะสามารถใช้มันผ่านหอคอยดวงตาสวรรค์เพื่อเฝ้าดูชะตากรรมของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด แต่ไม่มีผู้ใดสามารถควบคุมวิญญาณชะตากรรมได้อย่างแท้จริง”
ปรมาจารย์ห้าธาตุเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ในกรณีนี้จุดประสงค์ของการฉกชิงวิญญาณชะตากรรมที่ไม่สมบูรณ์ของเราคือ?”
ปิงช่ายฉวนเผยรอยยิ้มบาง “มีเพียงเจตจํานงสวรรค์ที่สามารถควบคุมวิญญาณชะตา กรรม แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่สามารถใช้งานมัน”
“หอคอยดวงตาสวรรค์เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากวิญญาณชะตากรรม แม้มันจะเป็นการใช้งานเพียงเล็กน้อยก็ตาม”
“นอกจากนี้หอคอยดวงตาสวรรค์ยังมีวิธีอื่น นั่นคือใช้วิญญาณชะตากรรมและวิญญาณอมตะ บนเส้นทางแห่งโชคเป็นวัสดุในการหลอมรวมเพื่อสร้างวิญญาณพรหมลิขิต!”
“วิญญาณพรหมลิขิต?” รูม่านตาของปรมาจารย์ห้าธาตุหดเล็กลง
ปิงช่ายฉวนยิ้ม “นั่นคือเหตุผลที่วังสวรรค์บุกภาคเหนือและพยายามฉกชิงวิญญาณอมตะ โชคชะตาท้าทายสวรรค์”
“เป็นเช่นนี้” ปรมาจารย์ห้าธาตุเข้าใจในที่สุด
ปิงช่ายฉวนกล่าวต่อ “แต่พวกเขาไม่รู้ว่าวิญญาณพรหมลิขิตถูกคิดค้นขึ้นโดยเทพอมตะตะวันเดือด วังสวรรค์ต้องการหลอมรวมวิญญาณพรหมลิขิตระดับสิบในครั้งเดียว พวกเขาทะเยอทะยานเกินไป แต่เราแตกต่างจากพวกเขา เราต้องการเพียงวิญญาณพรหมลิขิตระดับเก้า ดังนั้น วิญญาณชะตากรรมที่เราต้องการคือวิญญาณชะตากรรมที่ไม่สมบูรณ์”
“ตราบเท่าที่เรามีวิญญาณพรหมลิขิตระดับเก้า ถ้ําสวรรค์นิรันดรของข้าจะสามารถแข่งขันกับวังสวรรค์ ในยุคที่ยิ่งใหญ่เราจะเข้าแทนที่วังสวรรค์ เราจะครอบครองห้าภูมิภาค เราจะกลายเป็นผู้ปกครองสูงสุดของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนโลกใบนี้!”
ปรมาจารย์ห้าธาตุตกตะลึงกับความทะเยอทะยานของถ้ําสวรรค์นิรันดร แต่เขายังรู้สึกชื่นชมต่อแผนการของเทพอมตะตะวันเดือด “ดังนั้นเทพอมตะตะวันเดือดก็วางแผนบุกโจมตีวังสวรรค์มานานแล้ว ขณะที่ถ้ําสวรรค์นิรันดรใช้การจัดเตรียมทั้งหมดในวันนี้!”
เมื่อได้ยินคําอธิบายของปิงช่ายฉวน ปรมาจารย์ห้าธาตุก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาบินไปยังค่ายกลวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมพร้อมกับปีศาจกระทิง
พวกเขาต้องขึ้นไปบนยอดหอคอยดวงตาสวรรค์เพื่อยึดครองวิญญาณชะตากรรม
“พวกเขาเข้าไปแล้ว!” เฒ่าเจิ้งหยวนมองจากระยะไกลด้วยความวิตกกังวล
เทพธิดาจ่อเว่ยกล่าว “ค่ายกลวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมของเราถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษ มันถูกดัดแปลงมาจากคฤหาสน์วิญญาณอมตะหม้อหลอมรวม นอกจากนั้นยังมีหยวนเชียงตูและผู้อมตะระดับแปดอีกสองคนอยู่ภายใน
หยวนเชียงตูเป็นผู้รับผิดชอบในการซ่อมแซมวิญญาณชะตากรรมโดยมีผู้อมตะระดับแปดสองคนช่วยสนับสนุนและปกป้อง
เทพธิดาจื่อเว่ยกล่าวต่อ “เนื่องจากถ้ําสวรรค์นิรันดรส่งคนออกมา เป้าหมายของพวกเขาต้องเป็นการฉกชิงวิญญาณชะตากรรม พวกเขาจะไม่ทําลายมัน หลังจากทั้งหมดมีเพียงปีศาจต่างโลกเท่านั้นที่สามารถทําลายวิญญาณชะตากรรม ตอนนี้ฟางหยวนยังอยู่ที่เมืองจักรพรรดิ เรายังมีเวลา”
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เทพธิดาจื่อเว่ยจึงไม่เข้าร่วมในการต่อสู้ นางคุ้มครองเฒ่าเจิ้งหยวนและพาเขาไปหลบในสถานที่ปลอดภัย
เฒ่าเจิ้งหยวนเป็นเพียงผู้อมตะระดับเจ็ด เขาไม่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้ แต่เขาเป็นคําสําคัญ เขาเป็นกุญแจที่จะเปิดใช้วิธีการบนเส้นทางมนุษย์ของเทพอมตะแรกกําเนิด
หลังจากแน่ใจว่าเฒ่าเจิ้งหยวนปลอดภัยแล้ว เทพธิดาจอเว่ยจึงย้อนกลับมายังสนามรบ
แท่นบูชาแห่งโชคลอยอยู่กลางอากาศและปิดทางเข้าออกของค่ายกลวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม
ภายในค่ายกลวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม ปีศาจกระทิงและปรมาจารย์ห้าธาตุเริ่มต่อสู้กับสองผู้อมตะระดับแปดของวังสวรรค์
เทพธิดาจื่อเว่ยส่งพายุดาวตกไปยังแท่นบูชาแห่งโชค
นี่เป็นการโจมตีที่ไม่ธรรมดา ด้วยการสนับสนุนจากกระดานหมากรุกกลุ่มดาว แท่นบูชาแห่งโชคจึงไม่สามารถเพิกเฉยต่อมัน
ปิงช่ายฉวนควบคุมแท่นบูชาแห่งโชคต่อต้านเทพธิดาจอเว่ย
กระดานหมากรุกกลุ่มดาวเป็นคฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับแปดที่ถูกสร้างขึ้นโดยเทพอมตะ กลุ่มดาวขณะที่แท่นบูชาแห่งโชคเป็นคฤหาสน์วิญญณอมตะระดับแปดที่ถูกสร้างขึ้นโดยเทพอมตะตะวันเดือด
การต่อสู้ระหว่างคฤหาสน์วิญญาณอมตะทั้งสองหลัง ไม่ต่างจากการต่อสู้ระหว่างเทพอมตะตะวันเดือดและเทพอมตะกลุ่มดาว
การต่อสู้ที่รุนแรงปะทุขึ้นทันที
โชคดีที่วังสวรรค์ได้รับการปกป้องโดยวิธีการมากมายของเทพอมตะในอดีต ดังนั้นมันจึงไม่ถูกทําลายโดยตรง
การต่อสู้ดําเนินต่อไป เทพธิดาจื่อเว่ยหอบหายใจอย่างหนักหน่วง
แม้นางจะมีกระดานหมากรุกกลุ่มดาว แต่มันมีขนาดเล็กและสามารถถือได้ด้วยมือข้าง เดียว ในทางตรงข้าม แท่นบูชาแห่งโชคมีขนาดใหญ่โตและสามารถป้องกันการโจมตีทั้งหมด
เทพธิดาจอเว่ยต้องการช่วยราชันมังกร แต่นางไม่สามารถทําลายโซ่สีเงินที่พันธนาการเขาเอาไว้
“บัดซบ!” ราชันมังกรกัดฟันแน่น เขาพยายามดิ้นรนแต่ยังไร้ประโยชน์
“ข้าจะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้!” เทพธิดาจ่อเว่ยรู้สึกหนักใจ นางต่อสู้มานานแต่ยังไม่สามารถช่วยหยวนเชียง
แม้ถ้ําสวรรค์นิรันดรจะไม่ได้นําคฤหาสน์วิญญาณอมตะออกมามากมาย แต่ผู้อมตะของพวกเขาล้วนเป็นตัวตนชั้นสูง
เมื่อเทพธิดาอเว่ยรู้สึกหมดหนทาง วังสวรรค์ก็เกิดการสั่นสะเทือนขึ้น
“มันคือสุสานอมตะ!” เทพธิดาจื่อเว่ยมีความสุขมาก
สุสานอมตะเต็มไปด้วยผู้อมตะระดับแปดจํานวนนับไม่ถ้วน กระทั่งเทพธิดาจื่อเว่ยก็ไม่รู้ว่ามีผู้ใดจําศีลอยู่บ้าง
ในช่วงเวลาวิกฤต บางคนตื่นขึ้นจากการจําศีล
“พวกเจ้ากล้าโจมตีวังสวรรค์ของข้า รนหาที่ตาย!” เสียงสายหนึ่งดังขึ้น ผู้อมตะกล้ามโตบินมาจากสุสานอมตะด้วยความเร็วสูง
วินาทีต่อมาแท่นบูชาแห่งโชคก็ร่วงหล่นลงสู่พื้นราวกับภูเขาถล่มทลาย
หมีดําที่มีร่างกายใหญ่โตกว่าแท่นบูชาแห่งโชคยืนอยู่ด้านหน้าแท่นบูชาแห่งโชค
ดวงตาของเทพธิดาจื่อเว่ยส่องประกายขึ้น “นี่คือผู้อาวุโสเจิ้งเฟยซ่ง ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนปลงที่ยิ่งใหญ่ของวังสวรรค์ เขามีความเชี่ยวชาญในการเปลี่ยนร่างเป็นหมี เขามีพละกําลังที่สามารถยกภูเขาเคลื่อนปฐพี”
“รุ่นน้องช่างไร้ประโยชน์นัก พวกเจ้าปล่อยให้คนนอกโจมตีวังสวรรค์จริงๆ คือวิหารกลางถูกทําลายงั้นหรือ?” เสียงอีกสายดังตามมา
ผู้อมตะเฆ่าปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้า
เขามีใบหน้าซีดขาว ร่างกายผอมบาง เขาดูเหมือนคนปวยและยังนั่งอยู่บนรถเข็น
“อา…” เทพธิดาจื่อเว่ยอ้าปากค้าง “ผู้อาวุโสกู้หลิวรู่ เขาเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลาที่ยิ่งใหญ่ หากเขาตื่นขึ้นก่อนหน้านี้ ฟางหยวนจะไม่สามารถหลบหนีจากสายธารแห่งกาลเวลา!”
แท่นบูชาแห่งโชคลอยขึ้นสู่อากาศอีกครั้ง
กู้หลิวรูชี้นิ้วออกไปและทําให้การเคลื่อนไหวของแท่นบูชาแห่งโชคช้าลงหลายเท่า
เจิ้งเฟยซ่งหัวเราะเสียงดังขณะพุ่งเข้าโจมตีแท่นบูชาแห่งโชค
“ผู้ใดปลุกข้า? เห้อ…ข้าแก่แล้ว หากนอนน้อย ใบหน้าของข้าจะเหี่ยวย่น” ผู้อมตะหญิงที่งดงามปรากฏตัวขึ้นด้านข้างเทพธิดาจื่อเว่ย
“ผู้น้อยคาวระผู้อาวุโสหวังจื่อหง” เทพธิดาจื่อเว่ยตกตะลึงก่อนจะเร่งโค้งคํานับ
“อย่าเรียกข้าว่าผู้อาวุโส เรียกข้าว่าพี่สาว ช่วยดูหน่อย มีริ้วรอยปรากฏขึ้นรอบดวงตาของข้าหรือไม่?” ผู้อมตะหญิงหวังจื่อหงถามเทพธิดาจื่อเว่ยด้วยความกังวล
หวังจือหงเคยเป็นปีศาจอมตะที่สร้างหายนะในทะเลทรายตะวันตก แต่นางได้รับการยอมรับ และกลายเป็นสมาชิกของวังสวรรค์ในเวลาต่อมา
เจิ้งเฟยซ่ง กู้หลิวรู หวังจื่อหง ผู้อมตะของวังสรวรรค์ตื่นขึ้นจากสุสานอมตะทีละคน
นี่ทําให้สถานการณ์พลิกผัน
“กําลังเสริมจํานวนมากในครั้งเดียว ยังมีอีกหรือไม่?” ภายในแท่นบูชาแห่งโชค ปิงช่ายฉวนหัวเราะเสียงดัง
สถานการณ์ค่อนข้างอันตรายแต่ปิงช่ายฉวยยังสามารถหัวเราะ
เทพธิดาจื่อเว่ยรู้สึกสังหรณ์ร้าย ตั้งแต่ถ้ําสวรรค์นิรันดรวางแผนบุกโจมตีวังสวรรค์ พวกเขาจะไม่คํานึงถึงสุสานอมตะได้อย่างไร?
“พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดข้าถึงนําแท่นบูชาแห่งโชคออกมา? เพราะมันมีท่าไม้ตายที่อัศจรรย์” ดวงตาของปิงช่ายฉวนส่องประกายแหลมคม
แต่ท่าไม้ตายใดที่ทําให้เขามั่นใจนัก
