แรงกดดันอันทรงพลังทำให้ผู้อาวุโสทั้งร้อยห้าสิบคนหายใจไม่ออก และหายใจลำบาก
ทุกคนที่นั่นไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว ในขณะที่แรงกดดันยังคงกดทับพวกเขาอยู่ พวกเขาทำได้เพียงจ้องไปที่ป้อมปราการที่แปลกประหลาดอย่างตกใจ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความสยดสยองและความกลัว
ในขณะที่ผู้อาวุโสทุกคนตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เสี่ยวเฮยมองไปรอบๆ ตัวเขาด้วยความสงสัย เพราะตอนนี้… เขาไม่รู้สึกอะไรเลย! เขาไม่รู้สึกกดดันแม้แต่น้อย!
ถ้าไม่ใช่เพราะผู้อาวุโสบางคนจากด้านข้างของเขาล้มลงกับพื้น และกระอักเลือดออกมา เสี่ยวเฮยคงคิดว่าศัตรูของเขาทำท่าเพื่อหลอกหลอนเขาในตอนนี้!
แน่นอนว่าเหตุผลที่เสี่ยวเฮยไม่ได้รับแรงกดดันใดๆ เป็นเพราะตอนนี้เขามีจิ้งจอกเงินขาวซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าของเขา
ถังลี่เสวี่ยกลอกตาเมื่อเธอเห็นการแสดงออกที่สับสน และตกตะลึงในปัจจุบันของเสี่ยวเฮย เธอกระโดดออกมาจากหน้าอกของเสี่ยวเฮย และวิ่งไปที่ประตูป้อมปราการแล้วดันมันเปิดออกด้วยอุ้งเท้าทั้งสองของเธอ
ประตูป้อมปราการเปิดออกเพียงเล็กน้อย ถังลี่เสวี่ยโบกมือให้เสี่ยวเฮยส่งสัญญาณให้เขาตามเธอไป จากนั้นเธอก็เข้าไปในป้อมปราการที่แปลกประหลาด
เสี่ยวเฮยตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถังหลี่เสวี่ยกระโดดออกจากเสื้อผ้าและผลักเปิดประตูป้อมปราการ
ช่วงเวลาที่เสี่ยวเฮยฟื้นคืนสติ เขาเห็นถังหลี่เสวี่ยโบกมือให้เขาที่หน้าประตูป้อมปราการ
“เสี่ยวไป๋! หยุด!”
หัวใจของเสี่ยวเฮยเกือบจะกระโดดออกมาจากหน้าอกของเขา เขาต้องการป้องกันไม่ให้ถังลี่เสวี่ยเข้าไปในป้อมปราการโดยประมาท แต่เขาก็มาช้าไปหนึ่งก้าวตั้งแต่ถังลี่เสวี่ยเข้ามาในป้อมปราการอย่างสบาย ๆ ต่อหน้าต่อตาเขา
เสี่ยวเฮยกลัวมากว่าจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับเธอ ดังนั้นเขาจึงรีบตามถังลี่เสวี่ยมาอย่างรวดเร็ว และเข้าไปในป้อมปราการแปลก ๆ
ผู้อาวุโสอีกห้าคนจากฝั่งของเสี่ยวเฮยลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกัดฟันและตัดสินใจเดินตามปรมาจารย์รุ่นเยาว์เพื่อเข้าไปในป้อมปราการ
เสี่ยวเฮยและกลุ่มของเขาอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ เมื่อพวกเขาเห็นมังกรขนาดมหึมาที่ถูกล่ามโซ่อยู่ภายในป้อมปราการที่แปลกประหลาด
แต่ฉากตลกต่อหน้าต่อตาพวกเขาไม่ตรงกับความยิ่งใหญ่ของสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้เลย…
มังกรผู้ยิ่งใหญ่กำลังดุสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยราวกับแม่ที่ดุเด็กซุกซนของเธอ…
“สาวน้อย คุณ… คุณ… ดูสิ่งที่คุณทำในครั้งนี้สิ! คุณรู้ว่าฉันไม่สามารถทนต่อมนุษย์ได้ใช่ไหม เธอรู้ว่าฉันเกลียดมนุษย์จริงๆ ใช่ไหม ทำไม! ทำไม ทำไมเธอถึงยังพามาเยอะจังนี่?!” กิ้งก่าปีกตาแดงกัดฟันด้วยความหงุดหงิด
“แค่ก… แค่ก… แค่ก… หยุด… หยุด… หยุด…! ดู… ดูสิ่งที่คุณทำตอนนี้สิ! คุณ… สาวน้อย ทำไมคุณถึงนำสิ่งเล็กๆ สกปรกๆ มาไว้ในนี้ด้วย! ฉัน… ฉันจะเป็นบ้าจริงๆ วันนี้โกรธตายเพราะเธอ!” กิ้งก่าปีกตาแดงจ้องที่เสี่ยวเฮย และกลุ่มของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจราวกับว่าพวกมันเป็นหนูสกปรกจากท่อระบายน้ำ
“สาวน้อย ฉันเคยพูดกับเธอไปกี่ครั้งแล้ว! อย่าเล่นกับมนุษย์อีกต่อไป! พวกเขาชั่วร้ายมาก เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมหลอกลวง สกปรก เหม็น ทรยศ กระหายเลือด ไร้เหตุผล ชั่วร้าย ร้ายกาจ ขี้โกหก ตัณหา เลวทราม…” นิสัยของกิ้งก่าปีกตาแดงที่มีต่อมนุษย์ปากร้ายเริ่มแสดงออกมาอีกครั้ง
ถังลี่เสวี่ยก้มหน้าเมื่อเธอเห็นมังกรปลอมได้เริ่มพูดจาโผงผางไม่หยุดหย่อน …
‘เดี๋ยวนะแม่! เราไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้จริงๆ ในตอนนี้!’
ถังลี่เสวี่ยวางอุ้งเท้าของเธอไว้บนจมูกของเธอ จากนั้นชี้เท้าอีกข้างของเธอไปที่ประตูป้อมปราการ
‘หุบปากก่อนได้ไหม! เรามีผู้ไล่ตามมากมายข้างนอก! พวกมันสามารถบุกเข้ามาได้ทุกเมื่อ!’
เช่นเดียวกับที่ถังลี่เสวี่ยพูด คนของโม่ชองหลินทุกคนที่รออยู่ข้างนอกเริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายภายในไม่กี่นาทีหลังจากที่เสี่ยวเฮยและกลุ่มของเขาเข้าไปในป้อมปราการมังกรปลอม
ภายใต้คำสั่งของผู้อาวุโสฉี ผู้อาวุโสสิบคนที่มีการฝึกฝนที่แข็งแกร่งที่สุดยืนอยู่หน้าประตูป้อมปราการ พวกเขาต้องการลองเข้าไปสำรวจดูว่าเกิดอะไรขึ้นภายในป้อมปราการประหลาด นอกจากนี้ เพื่อให้แน่ใจว่าเสี่ยวเฮย และผู้อาวุโสทั้งห้าที่อยู่ข้างเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ก่อนที่ผู้อาวุโสฉีจะสามารถแจ้งทุกอย่างกลับไปหาโม่ชองหลินได้
อารมณ์ของกิ้งก่าปีกตาแดงเริ่มขุ่นเคืองเมื่อถังลี่เสวี่ย ‘เชิญ’ เพื่อนมนุษย์ที่สกปรกทั้งหกของเธอเข้ามาในบ้าน และตอนนี้มีมนุษย์สกปรกที่ไม่ได้รับเชิญอีกสิบคนต้องการจะเข้าไปในบ้านของเธอด้วย!
กิ้งก่าปีกตาแดงโกรธมากในตอนนี้
‘มนุษย์ผู้หยิ่งยโสเหล่านี้ทั้งหมด! พวกเขาคิดว่าบ้านของฉันเป็นที่สำหรับเล่นซ่อนหาจริงๆ หรือ? ยกโทษไม่ได้!’
เมื่อผู้อาวุโสทั้งสิบคนภายใต้คำสั่งของผู้อาวุโสเปิดประตูป้อมปราการ พวกเขาได้รับการต้อนรับด้วยเปลวเพลิงสีทองอันดุร้ายที่พุ่งออกมาจากภายในป้อมปราการแปลกตา
ผู้อาวุโสทั้งสิบไม่มีเวลาแม้แต่จะหลบเลี่ยงหรือกรีดร้อง ก่อนที่เปลวเพลิงสีทองอันตระหง่านจะเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นผงธุลี!
น่าเสียดายที่มันยังไม่จบ!
เปลวเพลิงสีทองทำลายล้างยังคงยิงออกมาจากประตูป้อมปราการแปลกตา ความเร็วของมันเร็วมากจนคาดไม่ถึง และเผาผู้อาวุโสอีกยี่สิบคนขึ้นไปให้เป็นเถ้าถ่านบนเส้นทางของมัน!
ผู้อาวุโสฉีล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจและหวาดกลัว เขาเกือบจะฉี่ราดกางเกงของตัวเองเมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมงานของเขาเสียชีวิตได้ง่ายเพียงเพราะเปลวไฟสีทองนั้น
เขารีบหยิบยันต์สื่อสารออกมาด้วยมือที่สั่นเทาและพยายามติดต่อโม่ชองหลิน
เมื่อโม่ชองหลินรับสาย ผู้อาวุโสฉีก็แจ้งว่าเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปัจจุบัน
“รอฉันอยู่ที่นั่น อย่าทำเป็นระแวงไป” เสียงเคร่งขรึมของโม่ชองหลินดังก้องจากยันต์การสื่อสารของผู้อาวุโสฉี ก่อนที่เขาจะตัดการเชื่อมต่อของพวกเขา
ผู้อาวุโสฉีถอนหายใจด้วยความโล่งอกใน ขณะที่เขาได้ยินคำสั่งของโม่ชองหลิน ผู้อาวุโสฉีอาจจะรู้สึกปวดหัวอย่างมากในตอนนี้ถ้าโม่ชองหลินยังคงสั่งให้เขาตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นภายในป้อมปราการที่แปลกประหลาดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
แน่นอนว่าโม่ชองหลินจะไม่ทำอย่างนั้น เนื่องจากใครก็ตามที่ดำรงตำแหน่งผู้อาวุโสเป็นแก่นแท้ของนิกาย จำนวนผู้อาวุโสทั้งหมดที่นิกายครอบครองเป็นสัญลักษณ์ของความแข็งแกร่งของนิกาย เขาจะไม่ยอมให้ผู้อาวุโสจากนิกายของเขาเสียชีวิตอย่างไร้ความหมาย
…..
…
.
กิ้งก่าปีกตาแดงพ่นลมอย่างเย็นชาหลังจากที่มันพ่นไฟสีทองอันน่าสะพรึงกลัวออกไปที่ประตูป้อมปราการ
สีหน้าของเสี่ยวเฮยดูเคร่งขรึม และใบหน้าของผู้อาวุโสทั้งห้าที่อยู่ข้างหลังเขาซีดเผือดด้วยความตกใจ
ถังลี่เสวี่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะตอนนี้เธอมีเวลาพอที่จะละลายโซ่ของมังกรปลอม เธอต้องการลองใช้เปลวไฟแห่งความภาคภูมิใจที่วิวัฒนาการมาของเธอ แต่ตอนนี้เธอไม่แน่ใจอีกต่อไปแล้ว เนื่องจากเปลวไฟสีทองของมังกรปลอมนั้นทรงพลัง และน่ากลัวกว่าเปลวไฟแห่งความภาคภูมิใจของเธอมาก
ถังลี่เสวี่ยโบกมือให้มังกรปลอม และชี้ไปที่เสี่ยวเฮย เธอยังโบกมือให้เสี่ยวเฮยและชี้ไปที่มังกรปลอม
‘มังกรตัวปลอม ฉันไม่มีเวลาอธิบายให้คุณฟัง และไม่ใช่ว่าฉันจะอธิบายด้วยท่าทางคนเดียวได้ ปล่อยให้เสี่ยวเฮยอธิบายให้คุณฟังทั้งหมด! เสี่ยวเฮย ช่วยบอกทุกอย่างกับมังกรปลอมได้ไหม’
เสี่ยวเฮยพยักหน้าให้ถังลี่เสวี่ย ไม่จำเป็นต้องให้เสี่ยวเฮยเดาว่าท่าทางของถังลี่เสวี่ยหมายถึงอะไร เนื่องจากในสถานการณ์แบบนี้ มีคนควรอธิบายเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่จริงๆ และเสี่ยวเฮยก็ต้องการขอความช่วยเหลือจากมังกรปลอมด้วย
ในใจของเสี่ยวเฮย เขาแค่วางแผนที่จะขอมังกรปลอมให้ปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่สองสามสัปดาห์จนกว่าปู่ของเขาจะกลับมาที่นิกาย
เสี่ยวเฮยปรบมือด้วยความเคารพและพูดว่า
“สวัสดีท่านอาจารย์ผู้สูงส่ง…”
“หุบปาก!” มังกรปลอมคำรามเสียงดังด้วยความโกรธ การจ้องเขม็งของมันทำให้ใบหน้าของเสี่ยวเฮยซีดลงทันที
ถังลี่เสวี่ยส่ายหน้าอีกครั้งอย่างปวดหัวด้วยความหงุดหงิด
‘เฮ้อ… ดูเหมือนว่ามันจะไม่ง่ายเลย…’
