“ฉันเลี้ยงเธอไว้ไม่ได้หรอก! ลําพังตัวฉันเองก็จะไม่รอดอยู่แล้ว จะเลี้ยงเธอยังไงล่ะ? มันจะดีกว่าถ้าฉันคืนเธอให้พ่อแม่ของเธอ! ว่าแต่พ่อแม่เธอไปไหนล่ะ! ได้โปรดพาลูกของคุณกลับไปเดี๋ยว
ในขณะที่ถังลี่เสวี่ยกําลังคิดอยู่นั้น เธอไม่ได้สังเกตว่า [นางฟ้าวายุ] ตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ข้างหน้าเธอเริ่มสังเกตเธอทุกการเคลื่อนไหว
เมื่อสายตาของถังลี่เสวี่ยมองกลับไปที่ [นางฟ้าวายุ] ดวงตาของพวกเขาก็สบกัน และรอยยิ้มที่สดใสก็เริ่มผลิบานจากสีหน้าที่น่ารักของ [นางฟ้าวายุ]
“ญาญ่า~~ ญาญ่า~~!” [นางฟ้าวายุ] เปิดปากเล็ก ๆ ของเธอและเริ่มพูดพล่าม
[นางฟ้าวายุ] กางปีกใสสองคู่บนหลังของเธอ และบินไปหาถังลี่เสวี่ยอย่างสั่นเทา
“ว้าว… ระวังด้วยนะสาวน้อย!” ถังลี่เสวี่ยพยายามจับ [นางฟ้าวายุ] ด้วยอุ้งเท้าทั้งสองของเธอแต่ [นางฟ้าวายุ] ตกลงบนจมูกของเธอโดยบังเอิญ
“ญะ! ญาญ่า~~!” [นางฟ้าวายุ] กอดจมูกของถังลี่เสวี่ยด้วยมือเล็กๆ ที่อ่อนนุ่มของเธอ และเธอก็หัวเราะคิกคักด้วยความสุข
ถังลี่เสวี่ยหลงใหลในรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของ [นางฟ้าวายุ] และรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ในทันที ความคิดทั้งหมดที่จะส่ง [นางฟ้าวายุ] กลับไปหาพ่อแม่ของเธอหายไปจากจิตใจของถังลี่เสวี่ย
“อืม… อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น…จริงๆ แล้วเธอน่ารักมาก! สวัสดีสาวน้อย! จากนี้ไปฉันเป็นเจ้านายของเธอ! จากนี้ไปเธอต้องเรียกฉันว่าราชินี! ฮี่ฮี่ฮี่” ถังลี่เสวี่ยเลียนแบบวิธีที่มังกรปลอมมักจะพูดคุยกับเธอ
ดิง!
[คุณตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงของคุณว่า ‘ราชินี’ หรือไม่? ใช่/ไม่ใช่]
“ไม่! ระบบนี้มันผิดปกติหรือป่าว! ฉันให้ชื่อนั้นกับเธอตั้งแต่เมื่อไร! ลองนึกภาพถ้าฉันถูกบังคับให้เรียกเธอว่า “ราชินีที่รักของฉัน” ทุกวัน… เอ่อ… ในเมื่อเธอพูดได้เพียงว่า “ญาญ่า” ให้ตั้งชื่อเธอว่า “ญาญ่า” ก็แล้วกัน!”
อันที่จริง ถังลี่เสวี่ยขี้เกียจเกินกว่าจะคิดชื่อที่ดีสําหรับ [นางฟ้าวายุ] ไม่ว่าชื่อ นางฟ้าวายุ] จะสวยงามเพียงใด ถังลี่เสวี่ยก็ยังไม่สามารถเรียกชื่อ [นางฟ้าวายุ] ด้วยลิ้นของจิ้งจอกของเธออยู่ดี
[คุณตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงของคุณว่า “ญาญ่า” หรือไม่? ใช่/ไม่ใช่]
“ใช่!?”
[ยืนยันชื่อจริงของสัตว์เลี้ยงคู่หูแล้ว! กําลังเริ่มต้นการเชื่อมต่อกับโฮสต์ สะพานเชื่อมต่อสร้างแล้ว!]
หลังจากที่ถังลี่เสวี่ยได้รับการแจ้งเตือนจากระบบของเธอ เธอรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงที่ใกล้ชิดระหว่าง ญาญ่ากับตัวเธอเอง
ความรู้สึกนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากสัญญาของเจ้านายและทาส เกือบจะเหมือนกับถังลี่เสวียและ ญาญ่าเป็นฝาแฝด และพวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงความคิดของกันและกัน
ด้วยความคิดเดียว ญาญ่าสามารถเข้าใจความหมายของถังลี่เสวี่ย และเช่นเดียวกันถังลี่เสวี่ยสามารถเข้าใจได้ทันทีว่าความคิดของญาญ่าเป็นอย่างไร
ถังลี่เสวี่ยดีใจอย่างมากและเธอเกือบจะร้องไห้ ญาญ่าจะเป็นคนแรกที่เอ่อ…สัตว์เลี้ยงที่เข้าใจเธอได้! เธอไม่จําเป็นต้องใช้ท่าทางแปลกๆ ในการพูดคุยกับญาญ่า!
“ญาญ่าน้อย กระโดดใส่หัวฉันสิ! ออกไปข้างนอกด้วยกัน!”
ญาญ่าลังเลเล็กน้อย ถังลี่เสวี่ยรู้สึกว่าญาญ่าอยากกินเปลือกไข่ของตัวเอง
ถังลี่เสวี่ยวางญาญ่าลง และผลักเธอกลับไปที่เปลือกไข่ ญาญ่ากอดอุ้งเท้าของถังลี่เสวี่ยอย่างมีความสุขครู่หนึ่ง จากนั้นก็กระโจนไปที่เปลือกไข่ และกินมันอย่างตะกละตะกลาม
“อร่อยจริงหรอ? มันทําให้ฉันอยากชิมมากเหมือนกัน…” ถังลี่เสวี่ยกลืนน้ำลายของเธอเมื่อเห็นญาญ่ากิน
ญาญ่าสามารถเข้าใจความคิดของถังลี่เสวี่ย ดังนั้นเธอจึงหยุดกินทันที และผลักเปลือกไข่ที่เหลือไปที่ ถังลี่เสวี่ย
ถังลี่เสวี่ยรู้สึกว่าญาญ่ายังคงหิวอยู่มาก แต่เธอก็ยังตัดสินใจที่จะมอบเปลือกไข่ที่เหลือให้กับถังลี่เสวี่ยด้วยความจริงใจ
“เพื่อ… สําหรับฉัน? เด็กดีอะไรอย่างนี้! ต่างจากมังกรจอมมารตัวนั้นจริงๆ! ไม่ ไม่ ไม่ ฉันจะกินอาหารของเธอได้ยังไง! แค่กินให้หมด! ฉันยังคงสามารถล่าสัตว์อสูรข้างนอกได้ในภายหลัง ดังนั้นเธอจัดการมันให้หมดเถอะ!” ถังลี่เสวี่ยลูบหัวเล็กๆ ของญาญ่าเบาๆ จากนั้นจึงพองหน้าอกของตัวเองอย่างกล้าหาญ
ญาญ่าหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขเมื่อเธอได้รับการลูบเบาๆ ของถังลี่เสวี่ย ญาญ่าพยักหน้าให้ถังลี่เสวี่ยและรีบกินเปลือกไข่ของเธอให้เสร็จ เธอไม่ต้องการให้ถังลี่เสวี่ยรอเธอนานเกินไป และเธอก็ต้องการช่วยถังลี่เสวี่ยล่าสัตว์ในภายหลัง
“เด็กคนนี้ เธอต้องการช่วยฉันล่าอาหารงั้นหรือ! เป็นเด็กดีอะไรอย่างนี้! แต่ฉันจะทําอย่างนั้นได้อย่างไร! ฉันดูโลภขนาดนั้นในสายตาเธองั้นเหรอ?! เราจะแบ่งเท่าๆ กัน ฉันจะกินครึ่งหนึ่งและเธอกินอีกครึ่งหนึ่ง”
ถังลี่เสวี่ยจับญาญ่าด้วยอุ้งเท้าทั้งสองของเธอหลังจากที่ญาญ่ากินเสร็จ และเธอก็วางญาญ่าไว้บนหัวที่มีขนยาวของเธอ
ญาญ่านั่งบนหัวของถังลี่เสวี่ยอย่างเชื่อฟัง และทั้งสองก็มุ่งหน้าไปนอกถ้ำด้วยกันเพื่อพบกับกิ้งก่าปีกตาแดงกลับ
กิ้งก่าปีกตาแดงอ้าปากอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นนางฟ้าสีเขียวตัวเล็กอยู่บนหัวของถังลี่เสวี่ย
ถังลี่เสวี่ยยึดหน้าอกของเธอขึ้น จากนั้นเธอก็ชี้อุ้งเท้าไปที่ญาญ่า และเคาะหน้าอกที่มีขนยาวของเธอเอง ราวกับว่าเธอพยายามจะพูดว่า
“นางฟ้าสีเขียวคนนี้เป็นหนึ่งในคนของฉันตั้งแต่นี้ไป!
กิ้งก่าปีกตาแดงแสดงออกถึงความตะลึงงันเปลี่ยนเป็นสีซีดในขณะที่มันคว้าถังลี่เสวี่ยและญาญ่าอย่างรวดเร็วด้วยกรงเล็บยักษ์ของเธอแล้วกระพือปีกกว้างเหมือนมังกรอย่างโกรธจัด
“ทําไมคุณถึงได้ตื่นเต้นมากขนาดนั้น? ฉันยังหิวอยู่เลย! ฉันต้องการล่าสัตว์อสูรมากขึ้น!”
ถังลี่เสวี่ยจ้องมองที่กิ้งก่าปีกตาแดงที่เต็มไปด้วยความโกรธและความสงสัย
“สาวน้อย เธอเหนื่อยกับการใช้ชีวิตจริงๆ ใช่ไหม! แต่ได้โปรดอย่าลากฉันเข้ามาในนี้! ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่อีกสองสามแสนปี!” กิ้งก่าปีกตาแดงกัดฟันด้วยความโกรธ และมันก็เพิ่มความเร็วในการบินของมันอย่างต่อเนื่อง
ถังลี่เสวี่ยไม่เคยเห็นกิ้งก่าปีกตาแดงรู้สึกประหม่ามาก่อน แม้ว่าพวกเขาจะเผชิญหน้ากับโม่ชองหลินและเรือรบเหล็กของเขา
อันตรายชนิดใดที่พวกเขากําลังเผชิญอยู่ในขณะนี้ที่สามารถทําให้สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งอย่างกิ้งก่าปีกตาแดงรู้สึกถึงความกลัวได้?
ถังลี่เสวี่ยจ้องมองที่กิ้งก่าปีกตาแดงอย่างสงสัยและคิดว่า
“มังกรปลอมตัวนี้รู้สึกประหม่ามากหลังจากเห็นญาญ่า เป็นไปได้ไหมเพราะสายพันธุ์ของญาญ่า? พ่อแม่ของเธอเป็นสัตว์อันตรายเหรอ?”
กิ้งก่าปีกตาแดงเกือบจะสําลักเลือดออกมาเต็มปากด้วยความโกรธ เมื่อสังเกตเห็นการจ้องเขม็งของถังลี่เสวี่ยและมันก็บ่นอย่างประหม่าว่า
“โอ้พระเจ้า ดังนั้นนี่คือสิ่งที่ทุกคนหมายความถึง “ความไม่รู้คือความสุข” ไอ้บ้า! ถ้าฉันรู้ว่าไข่ไม่ใช่ไข่สัตว์อสูร แต่เป็นไข่วิญญาณธาตุ ฉันไม่กล้าแตะต้องมันแม้ว่าจะมีเก้าชีวิต!”
“แล้วเธอล่ะ สาวน้อย! ฉันบอกแค่ว่าให้เอาไข่นั้นกลับเข้าไปในรังไม่ใช่หรอ แล้วทําไมถึงยังเอากลับออกมาอีก ทําไม! ทําไมเธอถึง… เฮ้อ… ยังไงก็เถอะ… มันสายเกินไปแล้ว! ไปกันเถอะ แค่วิ่งเร็วและไปให้ไกลที่สุดเท่าที่เราจะทําได้ในตอนนี้!” กิ้งก่าปีกตาแดงกระพือปีกกว้างเร็วขึ้น และทิวทัศน์รอบๆ ของพวกมันก็พร่ามัวมากขึ้นเรื่อยๆ”
“คุณมีวิญญาณธาตุไฟ ฉันคิดว่าคุณมีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับมันอยู่แล้ว คุณรู้หรือไม่ว่าวิญญาณธาตุที่โตเต็มที่ทุกดวงสามารถใช้พลังแห่งธรรมชาติได้! พวกมันมีความแข็งแกร่งเท่ากับสัตว์วิญญาณระดับกลางหรือสูงกว่านั้นอีก! ” กิ้งก่าปีกตาแดงอธิบายกับถังลี่เสวี่ยอย่างอดทน
“วิญญาณธาตุไฟของคุณจัดเป็นวิญญาณธาตุประเภทวิญญาณ วิญญาณธาตุประเภทวิญญาณทั้งหมดไม่มีพ่อแม่ตั้งแต่กําเนิดมาจากธรรมชาติและหล่อเลี้ยงด้วยการสะสมของพลังงานวิญญาณเป็นเวลานานมาก แต่นั่นสิ่งที่เป็นสีเขียวบนหัวของคุณนั้นแตกต่างออกไป มันเป็นวิญญาณธาตุประเภทเอลฟ์! มันมีพ่อแม่! คู่ของวิญญาณธาตุที่เป็นผู้ใหญ่ที่มีพลังเท่ากับสัตว์วิญญาณระดับกลางหรือสูงกว่านั้นด้วยซ้ำ!” กิ้งก่าปีกตาแดงกรีดร้องด้วยความกลัวและสยองขวัญ
“คุณรู้ไหมว่าสัตว์วิญญาณระดับกลางแข็งแกร่งแค่ไหน แค่ตบเพียงครั้งเดียวก็เปลี่ยนเจ้าไขมัน โม่ไปพร้อมกับเรือที่แตกเป็นฝุ่น! ไม่ ไม่ ไม่… ด้วยพลังลมวิญญาณธาตุนี้ การสูดหายใจเพียงครั้งเดียวก็น่าจะเพียงพอแล้วที่จะพลิกทั้งนิกายปีศาจให้กลับหัวกลับหาง!” ร่างยักษ์ของกิ้งก่าปีกตาแดงสั่นเล็กน้อย
ถังลี่เสวี่ยขบกรามของเธออย่างไม่เชื่อ และเธอเริ่มยิ้มเมื่อความตื่นเต้นเริ่มผุดขึ้นมาจากหัวใจของเธอเมื่อเธอจินตนาการว่าญาญ่าจะแข็งแกร่งแค่ไหนเมื่อเธอโตขึ้นในภายหลัง
“ลุงอ้วน! เพลิดเพลินไปกับวันอันเงียบสงบของคุณในตอนนี้ไปก่อนเถอะ! ฉันขอทําให้แน่ใจก่อนว่าจะสามารถเอาคืนคุณได้! ฉันจะรอให้สัตว์เลี้ยงของฉันจัดการคุณเมื่อเธอโตขึ้น!”
เมื่อถึงลี่เสวี่ยยังคงจมอยู่ในความคิดของเธออยู่นั้น
โฮกกกกกกกกกก!!!
เสียงคํารามดังกึกก้องกังวานอยู่ข้างหลังกิ้งก่าปีกตาแดง
พวกเขาน่าจะอยู่ห่างจากหุบเขาแปลก ๆ หลายร้อยไมล์ แต่พวกเขายังคงได้ยินเสียงคํารามดังชัดเจน มันยากที่จะจินตนาการว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขายังคงอยู่ในหุบเขาเมื่อเสียงคํารามอันน่าสะพรึงกลัวนั้นดังออกมา
“อ๊าาา…พวกมันกลับมาเร็วมาก! เฮ้อ… โชคดีที่เรามาไกลจากที่นั่นแล้ว อดทนไว้นะเด็กๆ! ฉันจะเพิ่มความเร็วให้เต็มที่!” กิ้งก่าปีกตาแดงเดือนถังลี่เสวี่ยและญาญ่า
ถังลี่เสวี่ยจับกรงเล็บของกิ้งก่าปีกตาแดงไว้แน่น ขณะที่ญาญ่ากอดคอที่มีขนของถังสี่เสวี่ยแน่นด้วยมือเล็กๆ ทั้งสองของเธอ
เมื่อกิ้งก่าปีกตาแดงต้องการเพิ่มความเร็วในการบินของมันให้มากขึ้น
ตู้มมมมมมมมม~~!!!
พายุไซโคลนขนาดยักษ์ที่น่าสะพรึงกลัวที่สูงตระหง่านจากพื้นดินสู่ท้องฟ้าได้กวาดล้างหุบเขาทั้งหมดรวมทั้งป่าไม้และแม่น้ำโดยรอบในคราวเดียว!
