ตอนที่ 136 ทําลายนิกายปีศาจอสูร!
หลังจากที่ถังลี่เสวี่ย และสัตว์วิญญาณระดับสูงทั้งหกมาถึงทางเข้าของนิกายปีศาจอสูร เธอไม่ได้ใส่ใจที่จะพูดอะไร และเตะประตูยักษ์จนมันกระเด็นออกไป
ประตูยักษ์กระแทกเข้ากับอาคารบางหลังในนิกาย ทําให้อาคารเกือบจะพังทลาย ในขณะที่สัตว์วิญญาณระดับสูงทั้งหกตัวได้สังหารผู้พิทักษ์ประตูหลายคนอย่างง่ายดาย
ถังลี่เสวี่ยพุ่งไปที่บ้านพักของลุงอ้วนโดยตรง ไม่สนใจอาหารทอดเล็กๆ เช่น สาวกหรือผู้อาวุโส เธอตัดสินใจทิ้งพวกมันทั้งหมดไว้ให้ลูกน้องของเธอ สัตว์วิญญาณระดับสูงทั้งหกตัว
บู้มมมมมมมม !!!
ถังลี่เสวี่ยใช้พลังของเธอเพื่อทําลายที่อยู่อาศัยของลุงอ้วนในการโจมตีทําลายล้างครั้งเดียว!
บ้านพักของลุงอ้วนท้วนพังทลายกลายเป็นฝุ่นผง และทุกคนในนั้นก็ตายในทันที ยกเว้นลุงอ้วนโม่ของดิน
แต่สภาพของลุงอ้วนก็ไม่ค่อยดีเหมือนกัน เขากระอักเลือดออกมาหลายคําในท่าคุกเข่า เพราะเขาล้มเหลวในการป้องกันการโจมตีกะทันหันของถังลี่เสวี่ย
ถังลี่เสวี่ยไม่ยอมให้ลุงอ้วนมีโอกาสที่จะฟื้นตัว และเตะท้องอ้วนของเขาให้แรงที่สุด!
ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงของถังลี่เสวี่ย ร่างของลุงอ้วนกลับพุ่งไปข้างหลังเหมือนกระสุนปืนใหญ่ และชนเข้ากับอาคารที่เป็นของแข็งหลายแห่งที่อยู่ข้างหลังเขา ทําให้อาคารทั้งหมดทั้งทลายทันที
ถังลี่เสวี่ยเตะอย่างกระฉับกระเฉง และร่างของเธอหายไปจากสายตาของทุกคน
ป๊าาาาาางงงง !!
ลูกเตะของถังลี่เสวี่ยพุ่งไปที่ใบหน้าของลุงอ้วน เธอพยายามหักจมูกเขา และฟันทั้งหมดของเขา
ลุงอ้วนกระเด็นถอยหลังอีกครั้ง แต่ถังลี่เสวี่ยยังคงไม่ปล่อยให้ลุงอ้วนไป ในขณะที่ร่างเพรียวของเธอหายไปอีกครั้ง
ถังลี่เสวี่ยชกต่อยคุณลุงอ้วนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ละหมัดอัดแน่นไปด้วยพละกําลังของเธอ!
หมัดที่ทําลายดินนับไม่ถ้วนกระทบร่างกายของลุงอ้วนอย่างไร้ความปราณี
ลุงอ้วนยังคงกระเด็นถอยหลังไปชนตึกหลายหลังที่อยู่ข้างหลังเขาจนพังทลายลงทั้งหมด แต่ถังหลี่เสวียยังคงไล่ตามเขา และหมัดอันทรงพลังของเธอก็กระทืบร่างกายของเขาอย่างรุนแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่าทําลายกระดูกทุกส่วนในร่างกายของเขา
ผู้อาวุโสหลายสิบคนจากนิกายปีศาจอสูรทนไม่ได้อีกต่อไปที่จะเห็นผู้นําของพวกเขาถูกทุบตีและรีบไปช่วยเขา
อย่างไรก็ตาม ลูกน้องของถังลี่เสวี่ยสัตว์วิญญาณระดับสูงทั้งหกจะไม่มีวันปล่อยให้พวกเขาทําตามที่พวกเขาต้องการ และสกัดกั้นพวกเขาอย่างรวดเร็ว!
สัตว์วิญญาณระดับสูงทั้งหกนั้นแข็งแกร่งอย่างท่วมท้น เกือบจะแข็งแกร่งพอๆ กับถังลี่เสวี่ย เมื่อพวกเขารวมพลังเข้าด้วยกัน ดังนั้นผู้อาวุโสจากนิกายปีศาจอสูรจะเอาชนะพวกเขาได้อย่างไร
สัตว์วิญญาณระดับสูงทั้งหกตัวสามารถบดขยี้ผู้อาวุโสของนิกายปีศาจอสูรได้อย่างง่ายดายด้วยการโจมตีที่ดุเดือด!
ถังลี่เสวี่ยถือเสื้อคลุมของลุงอ้วนที่หมดสติ และดึงเขาออกมาจากใต้ซากปรักหักพังราวกับเศษผ้า
ถังลี่เสวี่ยโยนลุงอ้วนขึ้นเล็กน้อย และเตะตันเถียนของเขาโดยใช้กําลังทั้งหมดของเธอ!
ลุงอ้วนกรีดร้องเสียงดังราวกับหมูที่ถูกเชือด เมื่อถูกถังลี่เสวี่ยเตะไปที่ตันเถียนของเขา
แกนสีทองภายในตันเถียนของลุงอ้วนแตกเป็นฝุ่นจากการเตะของถังลี่เสวี่ย และร่างกายที่พิการของลุงอ้วนก็กระแทกกับพื้น ทําให้เกิดหลุมลึกด้วยรูปร่างอ้วนของเขาบนพื้นแข็ง
ถังลี่เสวี่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่เธอทุบตีลุงอ้วนจนตาย เธอรู้สึกสดชื่นและโล่งใจจริงๆ หลังจากที่เธอระบายความเกลียดชัง และความรุนแรงทั้งหมดที่เธอมีกับลุงอ้วนคนนี้
แต่เมื่อถังลี่เสวี่ยกําลังจะออกจากนิกายปีศาจอสูร พร้อมกับสัตว์อสูรระดับสูงทั้งหกของเธอ ก็มีความกดดันขนาดมหึมากดลงมาที่ร่างของถังลี่เสวี่ยและลูกน้องทั้งหกของเธอ
ถังลี่เสวี่ยเอียงศีรษะขึ้น และเห็นชายชราที่มีเครายาวลงมาจากท้องฟ้า
“โอ้? ชายชราคนนี้น่าจะเป็นพ่อของลุงอ้วน! มาดูกันว่าคุณแข็งแกร่งแค่ไหน!”
ถังลี่เสวี่ยยังใช้พลังของเธอ และร่างที่เพรียวของเธอก็เริ่มบินขึ้นไปพบกับชายชรา
ชายชราจ้องไปที่หลุมลึกบนพื้นซึ่งศพของลุงอ้วนถูกฝัง และใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดเต็มไปด้วยความโกรธ
เขาเริ่มโจมตีถังลี่เสวี่ยอย่างบ้าคลั่ง และถังลี่เสวี่ยก็ไม่ลังเลที่จะโจมตีกลับ!
การโจมตีทั้งหมดของผู้เฒ่านั้นดุร้ายจริงๆ ทําให้ถังลี่เสวี่ยไม่มีโอกาสที่จะโต้กลับได้เลย
ในตอนแรกถังลี่เสวี่ยทําได้เพียงป้องกัน และหลบเลี่ยงการโจมตีทั้งหมดของเขาอย่างระมัดระวัง แต่หลังจากที่เธอรู้รูปแบบการโจมตีของชายชราแล้ว เธอก็เริ่มโต้กลับ
ในท้ายที่สุดถังลี่เสวี่ยสามารถโจมตีจุดสําคัญของชายชราได้หนึ่งครั้ง เมื่อชายชราแสดงอาการเหนื่อยล้าหลังจากต่อสู้มานานกว่าสิบชั่วโมง
ถังลี่เสวี่ยใช้โอกาสนี้เพื่อฆ่าชายชราในขณะที่ลูกน้องของเธอ สัตว์วิญญาณระดับสูงทั้งหกก็สามารถสังหารผู้อาวุโส และสาวกของนิกายปีศาจอสูรได้
ถังลี่เสวี่ยตัดสินใจเผาทั้งนิกายปีศาจอสูรด้วยเปลวไฟสีน้ำเงินเข้มของเธอเพื่อลบร่องรอยของลูกน้องและร่องรอยของเธอเองทั้งหมด
อย่างไรก็ตามเมื่อถังลี่เสวี่ยมองดูนิกายปีศาจอสูรที่กําลังลุกไหม้เป็นครั้งสุดท้าย เธอเห็นบางสิ่งที่น่าขนลุกยืนอยู่ท่ามกลางมัน
ชายชุดดําที่มีผมยาวสีดํายืนอยู่ตรงกลางนิกายปีศาจอสูรที่กําลังลุกเป็นไฟ แต่ชายชุดดําผู้นี้ไม่มีใบหน้าใดๆ เลย!
ถังลี่เสวี่ยขตาของเธอทันที และมองกลับไปในเปลวไฟนั้นอีกครั้งด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่พบชายชุดดําไร้หน้าคนนั้นเลย
ถังลี่เสวี่ยขมวดคิ้ว จากนั้นก็ออกจากนิกายปีศาจอสูรไปพร้อมกับลูกน้องของเธอ เพื่อกลับไปที่ป่าแสงจันทร์
ถังลี่เสวี่ยใช้ปาแสงจันทร์แห่งนี้เป็นฐานของเธอ และเริ่มพิชิตเมืองใกล้เคียงที่ละเมือง เพื่อทําการขยายอาณาเขตของเธอ
หลังจากนั้นไม่กี่ปี ถังลี่เสวี่ยก็สามารถพิชิตจังหวัดทางใต้ทั้งหมดได้
เธอเกือบจะพิชิตหนึ่งในสี่ของทวีปวายุสวรรค์ได้แล้ว
เธอมีลูกน้องที่ทรงพลังนับไม่ถ้วน หลายตัวเป็นสัตว์ร้าย บางคนเป็นมนุษย์
แต่ปัจจุบันถังลี่เสวี่ยไม่รู้สึกมีความสุขหรือพอใจเลย
ตรงกันข้าม เธอกลับรู้สึกแปลก ขณะที่เธอนั่งบนบัลลังก์มังกรทองของเธออย่างสง่างาม
ชุดหงส์แดงสีแดงที่เธอสวมใส่นั้นทําให้เธอดูสง่างามราวกับสวรรค์
มงกุฎสีทองบนศีรษะของเธอเต็มไปด้วยอัญมณีสีน้ำเงินบุษราคัมมากมายเช่นสีตาของเธอและผมสีเงินยาวของเธอก็เรียบลื่นและอ่อนนุ่ม
“เฮ้อ…ฉันต้องวนเวียนอยู่แบบนี้งั้นหรอ” ถังลี่เสวี่ยถอนหายใจขณะที่ใช้นิ้วเรียวถูหน้าผากของเธอ
ลูกน้องของเธอทุกคนที่คุกเข่าต่อหน้าเธอมองกันอย่างสับสน แต่พวกเขาก็ยังไม่กล้าถามถึงลี่เสวียโดยตรง
เหตุใดฝ่าบาทจึงรู้สึกไม่พอใจ หรือเป็นเพราะพวกเขายึดครองดินแดนยังไม่เพียงพอกับความต้องการของเธอ?
ลูกน้องของถังลี่เสวี่ยทุกคนเริ่มใช้สมองเพื่อสนองความปรารถนาของราชินีที่งดงาม
น่าเสียดายที่พวกเขาถูกลิขิตให้ไม่สามารถทําตามความปรารถนาของเธอได้
ถังลี่เสวี่ยเปิดหน้าต่างสถานะของตัวเองในระบบของเธอด้วยความคิดของเธอ
[สายพันธุ์: จิ้งจอกจันทรา (ตันเถียน)]
[สายเลือด: มังกรสุริยันบริสุทธิ์]
[เกรด: ธรรมดา]
[ระดับ 21 (สะมาเรีย), (นักสํารวจ)]
[จิตวิญญาณการต่อสู้: ปลาทองบิน (Lv11]
[วิญญาณธาตุ: ฟีนิกซ์สีน้ำเงินแห่งความภูมิใจ (ตัวอ่อน)]
[สัตว์เลี้ยงคู่หู: ญาญ่า (Lv16)]
ระดับการฝึกฝน: ระดับ 8 การควบแน่นพลัง
เทคนิคการฝึกฝน: ศิลปะสัตว์อสูรในตํานานทั้งสี่ (ฟินิกซ์สีแดงเข้ม)
ศิลปะการต่อสู้: ไม่มี
ความสามารถขั้นเทพ: [กรงเล็บมังกรสุริยัน], [เขี้ยวมังกรสุริยัน], [กระจกเงาแห่งจันทรา: คลื่นแยกสวรรค์ (ชั้นที่ 7}], [ดั้งเดิม: ความทนทาน], [ดั้งเดิม: ความว่องไว], [ดั้งเดิม: ความแข็งแกร่ง], [ร่างเทพ], [ร่างกายสีทอง], [ดวงตานักปราชญ์(พื้นฐาน)]
[สถิติ]
HP: 69,700/69,700
ความแข็งแกร่ง: 300 (+1,900)
ความว่องไว: 300 (+1,900)
ความทนทาน: 300 (+1,900)
[ทักษะ: ก้าวพริบตา (Lv3), กระโดดสูง (Lv4), มองเห็นเวลากลางคืน (เชี่ยวชาญ), การมองเห็นขั้นสูง (Lv3), การได้ยินขั้นสูง (Lv3), การได้กลิ่นขั้นสูง (Lv3), ความสามารถในการเสริม EXP (Lv2), ปีน (Lv5), แผนที่ (เชี่ยวชาญ), [การฟื้นฟู (Lv3], การสัมผัสที่เพิ่มมากขึ้น (Lv5) และ การรับรสที่เพิ่มมากขึ้น (Lv5)]
[ความสามารถพิเศษ: ลมหายใจแห่งไฟ, ระเบิดไฟ, ศรเพลิง, เสื้อคลุมเปลวไฟ, ไฟพุ่ง, กรงเล็บเพลิง]
สถิติคะแนน: 965
แต้มทักษะ: 120
[ไอเทม: คู่มือมือใหม่แห่งโลกอมตะ, ไข่สหาย 1 ฟอง, สติกเกอร์มหาโชค 1 อัน, แพคเกจเสริมอาชีพ 1 อัน, ตัวลอตเตอรี่เงิน 1 อัน, การ์ด EXP x2 3อัน, หีบอาวุธพรีเมียม 1 อัน, หีบเกราะพรีเมียม 1 อัน, 2,364 เหรียญเทพ, แพ็คเกจของขวัญระดับ 20 ระดับกลาง]
ถูกแล้ว…. สถานะปัจจุบันของเธอไม่เปลี่ยนแปลงเลย!
แม้แต่เผ่าพันธุ์ของเธอก็ยังเป็นจิ้งจอกจันทรา และเกรดปัจจุบันของเธอก็ยังอยู่ที่ระดับ [ธรรมดา]!
อันที่จริงถังลี่เสวี่ยรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ในขณะที่เธอออกมาจากหมอกหนาสีขาว และเข้าไปในบ้านสุนัขจิ้งจอก
ตอนแรกถังลี่เสวี่ยไม่รู้ว่าทําไมเธอถึงรู้สึกได้ แต่ตอนนี้ถังลี่เสวี่ยรู้แล้วว่าทั้งหมดเป็นเพราะแหวนโลหะสีฟ้าที่เธอสวมเป็นสร้อยคอที่คอของเธอ
[แหวนมรดกตระกูลหวง]
[รายละเอียด: สมบัติของหัวหน้าตระกูลหวงที่สืบทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น]
[ผลกระทบ 1: ภูมิคุ้มกันภาพลวงตา (ผู้สวมใส่สามารถรู้สึกได้เมื่อตกอยู่ภายใต้ภาพลวงตาและพวกเขาสามารถหลุดพ้นจากมันได้ทุกเมื่อที่ต้องการ)
[ผลกระทบ 2: โชค +30]
[ผลกระทบ 3: ???]
ถังลี่เสวี่ยยังจําไม่ได้ว่าเธอได้แหวนสีฟ้าที่ยอดเยี่ยมนี้มาจากไหน แต่เนื่องจากสมบัตินี้มีผลมหัศจรรย์มากมายเช่น [ภูมิคุ้มกันภาพลวงตา และ โชค +30] เธอจึงวางแผนที่จะสวมใส่มันทุกที่ทุกเวลาจากนี้ไป
แต่ปัญหาที่เธอเผชิญอยู่ตอนนี้คือเธอยังคงไม่สามารถหลุดพ้นจากภาพลวงตานี้ได้ แม้กระทั่งด้วยความช่วยเหลือของ [แหวนมรดกตระกูลหวง]!!
“นี่คงจะเป็นผลกระทบจากสะพานไม้ที่โทรมนั้น! ภาพลวงตาของมันทรงพลังเกินไปที่ถึงแม้จะใช้ผลของวงแหวนนี้ ฉันก็ยังไม่สามารถหลุดพ้นจากภาพลวงตานี้ได้” ถังลี่เสวี่ยคลิกลิ้นของเธอด้วยความรําคาญ
“เฮ้อ… ฉันควรทําอย่างไรดีตอนนี้เพื่อหลุดพ้นจากภาพลวงตานี้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว… อย่าบอกนะว่าฉันต้องใช้เวลาทั้งชีวิตที่นี่ ถ้าฉันไม่สามารถทําลายมัน และออกจากภาพลวงตานี้ได้!” ถังลี่เสวี่ยยืนขึ้นด้วยความปั่นป่วน และเดินไปมาขณะที่คิด
ลูกน้องของเธอทั้งหมดเดินตามเธออย่างซื่อสัตย์ และเดินไปมาด้วย
ตอนนี้ถังลี่เสวี่ยเข้าใจสิ่งที่อาจารย์หลาน… เอ่อ… ผู้ตรวจสอบเหมยหลาน ที่บอกว่าการทดสอบครั้งสุดท้ายนี้ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต
เป็นเพราะพวกเขาจะถูกขังอยู่ในภาพลวงตานี้ตลอดไป หากพวกเขาไม่สามารถทําลายมันได้
“ความจริงใจ…. ความจริงใจ… การทดสอบครั้งนี้กําลังทดสอบความจริงใจของเรา?”
“บางทีคําตอบอาจอยู่ในบ้านสุนัขจิ้งจอก?”
“บางทีฉันไม่ควรออกจากบ้านสุนัขจิ้งจอก ตั้งแต่เริ่มต้นเลย เป็นไปไม่ได้”
“ฉันเคยออกจากบ้านสุนัขจิ้งจอกมาก่อนแล้ว เพราะฉันทําตามคําแนะนําของอาจารย์หลาน!”
“โอ้ มันสายเกินไปแล้วที่ฉันจะเสียใจในตอนนี้ แต่ฉันยังคงสามารถลองกลับไปที่บ้านสุนัขจิ้งจอก และดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่นั่นตอนนี้! อาจจะไม่! หวังว่าคําตอบและหนทางที่แท้จริงของฉันจะอยู่ที่นั่นจริงๆนะ…” ถังลี่เสวี่ยกําหมัดแน่นขึ้น และดวงตาสีฟ้าบุษราคัมส่องประกายด้วยความมุ่งมั่น
