ตอนที่ 143 ไข่สหายประหลาด!
ถังลี่เสวี่ย, ญาญ่า และสุนัขจิ้งจอกตัวอื่นในกลุ่มของเธอเข้าไปในอาคารสูงอย่างอายๆ ราวกับว่าพวกเขาเป็นกลุ่มชาวนาที่เข้ามาในโรงแรมระดับเจ็ดดาวเป็นครั้งแรก
โชคดีที่คืนนี้มีเจ้าหน้าที่สุนัขจิ้งจอกประจําหน้าที่แผนกต้อนรับอยู่
ถังลี่เสวี่ย และกลุ่มของเธอเพียงแค่แสดงบัตรทองแดงต่อพนักงานของแผนกต้อนรับ พนักงานเข้าใจในทันทีว่าพวกเขาต้องการอะไร และพาพวกเขาไปที่ห้องของพวกเขา
หมายเลขบัตรของถังลี่เสวี่ย คือ 3211627 หมายความว่าห้องของเธออยู่บนชั้น 32 โซนที่ 11 ห้องหมายเลข 627
สุนัขจิ้งจอกตัวอื่นๆ ในกลุ่มของเธอมีห้องเลขที่ต่างกัน แต่พวกเขาทั้งหมดยังคงอยู่บนชั้น 32 โซนที่ 11 เช่นเดียวกับเธอ
ถังลี่เสวี่ยและกลุ่มของเธอคิดว่าพวกเขาจะต้องปืนขึ้นบันไดยาวไปถึงชั้น 32 แต่ก็ไม่ใช่อย่างที่พวกเขาคิดเลย
พวกเขาสามารถขึ้นไปที่ชั้น 32 ได้อย่างง่ายดายโดยใช้แผ่นลอยขนาดใหญ่ หน้าที่ของมันเหมือนกับลิฟต์ในโลกก่อนหน้าของถังลี่เสวี่ย
ถังลี่เสวี่ยขยับริมฝีปากสีชมพูเล็กน้อย เมื่อเธอกระโดดขึ้นไปบนแผ่นลอยขนาดใหญ่ และคิดว่า
“เทคโนโลยีในสถาบันจิ้งจอกนับหมื่นนี้ไม่สูงเกินไปเหรอ? ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนอยู่ในโลกไซไฟมากกว่าโลกอมตะอีกนะ!?
ถังเสวี่ยสังเกตจานบินขนาดใหญ่ใต้ฝ่าเท้าของเธออย่างใกล้ชิดยิ่งขึ้น และเธอสามารถเห็นอักษรรูนจํานวนมากที่สลักอยู่บนพื้นผิวของมัน
“ดังนั้นแผ่นที่ลอยอยู่นี้เป็นผลมาจากงานของนักจารึกสินะ? ช่างวิเศษเหลือเกิน! นี่ ทําให้ฉันอยากเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับจารึก!” ถังลี่เสวี่ยคลิกที่ลิ้นของเธอด้วยความประหลาดใจ ในขณะที่ชื่นชมอักษรรูนศิลปะที่แกะสลักไว้บนแผ่นที่ลอยอยู่ครู่หนึ่ง
ถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆ เดินตามเจ้าหน้าที่ของอาคาร และกระโดดลงจากแผ่นลอยขนาดใหญ่ หลังจากที่พวกเขามาถึงชั้น 32
พวกเขาเดินตามเจ้าหน้าที่ของอาคาร และเดินผ่านทางเดินยาวหลายทางก่อนที่พวกเขาทั้งหมดจะไปถึงโซนที่ 11
เจ้าหน้าที่อาคารพาพวกเขาไปที่หน้าห้องของตนเท่านั้น และทิ้งไว้ที่นั่นโดยไม่อธิบายวิธีใช้บัตรทองแดงหรือวิธีเปิดประตูห้องเลย
ถังลี่เสวี่ยผลักประตูห้อง และมันก็เปิดออกอย่างง่ายดาย
เธอมองเข้าไปในห้องของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น แลก็เกือบจะสาปแช่งเมื่อพบว่าห้องของเธอใหญ่พอๆกับตู้เสื้อผ้าเท่านั้น
“อะไรกันเนี่ย! นี่เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน…เอ่อ…ฉันหมายถึงสิทธิจิ้งจอก! พวกเขาจะปล่อยให้เราอยู่ในห้องขนาดเท่าตู้เสื้อผ้านี้ได้อย่างไร! ฉันต้องการห้องพักแบบสวีทให้ฉันและญาญ่า!? ถังลี่เสวี่ยกัดฟันด้วยความโกรธและบ่นในใจ
อย่างไรก็ตาม คืนนี้เธอไม่มีที่อื่นที่จะอยู่กับญาญ่า ดังนั้นเธอจึงทําได้เพียงเก็บความไม่พอใจเอาไว้ และเข้าไปในห้องขนาดเท่าตู้เสื้อผ้า
หลังจากที่ถังลี่เสี่ยปิดประตู เธอเห็นกล่องเล็กๆด้านหลังประตู สีกล่องเป็นสีดําสลักอักษรรูนที่ซับซ้อนมากมาย และดูเหมือนกล่องสําหรับใส่การ์ด
เธอลังเลเล็กน้อย และตัดสินใจใส่การ์ดทองแดงลงในกล่องเล็กๆสีดํา
ขณะที่ถังลี่เสวี่ยใส่การ์ดทองแดงลงในกล่องเล็กๆสีดํา สภาพแวดล้อมรอบๆ ตัวของเธอก็เปลี่ยนไปในทันที และตอนนี้เธออยู่หน้าลานกว้างที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่สวยงาม
เหนือเธอคือท้องฟ้ายามค่ําคืนที่สวยงามเต็มไปด้วยดวงดาวหลากสีสันนับไม่ถ้วน
กลางลานขนาดใหญ่ที่สวยงามมีบ้านสองชั้นที่มีสถาปัตยกรรมจีนโบราณ บ้านดูเรียบง่ายแต่ดูเรียบร้อยและน่ามอง มันค่อนข้างใหญ่พอสําหรับหลายคนที่จะอาศัยอยู่ในนั้น
ถังลี่เสวี่ยกระพริบตา และกระพริบตาอีกสองสามครั้งเพื่อยืนยันฉากตรงหน้าเธอไม่ใช่ความฝันหรือภาพลวงตา
แม้แต่ญาญ่าที่นั่งเงียบๆ อยู่บนหัวของถังหลี่เสวี่ยก็ยังตกตะลึง และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ตรงหน้าของเธอในตอนนี้
เธอมองย้อนกลับไปที่ประตูหน้าลานขนาดใหญ่ และมีกล่องเล็กๆสีดําที่มีการ์ดทองแดงติดอยู่ที่ประตู
ถังลี่เสวี่ยดึงการ์ดทองแดงของเธอออกจากกล่องเล็กๆสีดํา และบริเวณโดยรอบของเธอก็หันกลับมาที่ห้องขนาดเท่าตู้เสื้อผ้าที่มืดมิดเช่นเดิม
“มันบ้ามาก! นี่คือภาพลวงตางั้นหรอ? มันทําให้เรารู้สึกดีขึ้นเมื่อเราอยู่ในตู้มืดนี้รึเปล่า? หรืออาจจะไม่? ลองเข้าไปในบ้านหลังนั้นเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า!? ถังลี่เสวี่ยใส่การ์ดทองแดงของเธอลงในกล่องเล็กๆสีดําหลังประตู และฉากรอบๆของเธอก็หันกลับเข้าไปในลานท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว
ถังลี่เสี่ยเดินอย่างระมัดระวัง ในขณะที่ยื่นมือไปข้างหน้าขณะที่เดิน เธอคิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องตลก ถ้าหากเธอเดินๆอยู่แล้วไปชนเข้ากับกําแพงที่เธอมองไม่เห็น
แต่ในสิ่งที่ถังลี่เสวี่ยกังวลนั้นไม่ได้เกิดขึ้นเลย เธอสามารถเดินเข้าไปในบ้านได้โดยไม่ชนกับอะไรเลย และยังสามารถเปิดประตูเข้าไปในบ้านได้อย่างง่ายดายด้วย
“นี่มันอะไรกันเนี่ย! เวทมนตร์อวกาศ? บิดเบือนอวกาศ? หรือการเคลื่อนย้าย? นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!” ถังลี่เสวี่ยหัวเราะด้วยความตื่นเต้น และวิ่งไปรอบๆในบ้านเพื่อตรวจสอบทุกอย่าง
บ้านมีทุกอย่างตั้งแต่ห้องครัว ห้องน้ํา ห้องนอนหลายห้อง ห้องรับประทานอาหาร ห้องนั่งเล่น แม้แต่ห้องบ่อน้ําพุร้อนในร่ม
เฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ในบ้านทั้งหมดนั้นสมบูรณ์แบบจริงๆ ตั้งแต่เครื่องใช้ในครัว เครื่องใช้บนโต๊ะอาหาร เตียงหลายเตียงในห้องต่างๆ ฯลฯ พวกมันไม่หรูหราเกินไปแต่ก็เรียบร้อยและสะอาด
ถังลี่เสวี่ยพอใจกับห้องปัจจุบันของเธอในอาคารสูงนี้ หรือจะเรียกว่าบ้านดีล่ะ
ก่อนหน้านี้เธอเหนื่อยมาก แต่หลังจากที่เธอวิ่งไปรอบๆ และตรวจสอบห้องทั้งหมดที่ละห้อง เธอก็ยิ่งเหนื่อยมากขึ้นไปอีก
ถังเสวี่ยเข้าไปในห้องนอนที่เธอเลือก เธออยากนอนพักมากจริงๆ ในตอนนี้ แต่ก็อยากรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เธอได้รับจากการทดสอบก่อนที่เธอจะพักผ่อน ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจตรวจสอบสิ่งเหล่านั้นก่อนที่จะนอนพักผ่อน
ถังลี่เสวี่ย นั่งบนเตียงของเธอ และวางญาญ่าที่ง่วงนอนไว้ข้างๆเธอ เธอบอกให้ญาญ่านอนก่อนได้เลย ก่อนที่เธอจะหยิบ [ไข่สหาย] ที่เธอได้รับเมื่อเธอทําภารกิจเสร็จสิ้นในการทดสอบครั้งที่สองออกมา และตรวจสอบอย่างละเอียด
[ไข่สหาย] นี้มีรูปร่างเหมือนกันกับไข่ไก่ แต่มีขนาดที่ใหญ่กว่ามาก มันใหญ่กว่าฟุตบอลจากโลกก่อนของเธอเล็กน้อย
[ไข่สหาย] มีสีขาวเหมือนก้อนหิมะ และพื้นผิวของไข่ก็เรียบมาก
ฉันจะฟักสิ่งนี้ได้อย่างไร? ด้วยค้อนหรอ? ทีม… ฉันยังไม่มีเงินที่จะซื้ออาหารสําหรับมันในสถาบันจิ้งจอกนับหมื่นนี้เลย… บางที่ฉันควรจะพยายามฟักไข่มันในภายหลังหลังจากที่ฉันเก็บเงินได้มากพอที่จะเลี้ยงมัน เอ่อ… แต่ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าในไข่นี้จะมีสิ่งมีชีวิตอะไรอยู่!”
ถังลี่เสวี่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจใช้ [ดวงตานักปราชญ์) เพื่อดูคําอธิบายของไข่นี้
[ไข่สหาย]
[รายละเอียด: ไข่ลึกลับจากระบบเป็นรางวัลจากภารกิจ]
[ผูกมัดกับผู้ใช้ระบบเพื่อไม่ให้คนอื่นสามารถฟักออกมาได้]
[วิธีฟักไข่: หยดเลือดผู้ใช้ระบบหนึ่งหยดทุกวันเป็นเวลาสามสิบวัน]
[ระวัง! มันต้องใช้พลังงานมาก ก่อนที่มันจะฟักออกมาได้!]
ถังลี่เสวี่ยรู้สึกรําคาญ เมื่อเธอเห็นคําอธิบายของ [ไข่สหาย] ขณะที่คิดว่า
“ฉันรู้ว่าฉันได้ไข่นี้จากรางวัลภารกิจในระบบ แต่สิ่งที่ฉันอยากรู้มากกว่านั้นก็คือไข่นี้มันคือไข่อะไร?! มันแค่ไข่ที่ใหญ่กว่าไข่ไก่ หรือมันคือไข่มังกรตัวจริง?! เฮ้อ.. ตอนนี้ฉันอยากรู้จริงๆ”
“อืม..ฉันต้องเสียเลือดวันละหนึ่งหยดเป็นเวลาหนึ่งเดือนอยู่แล้ว งั้นเริ่มต้นตอนนี้เลยดีกว่าไหม? ฮี่ฮี่ฮี่ ถังลี่เสวี่ยหัวเราะคิกคัก และกัดนิ้วชี้ที่เหมือนหยกของเธอเองเล็กน้อย
เธอหยดเลือดสีแดงเข้มจากนิ้วของเธอลงบน [ไข่สหาย] และหยดเลือดก็หายไปทันทีหลังจากถูกดูดกลืนโดยไข่
ถังลี่เสวี่ยสังเกตไข่ใบใหญ่ในมือของเธออย่างสงสัยครู่หนึ่ง แต่จากนั้นเธอก็เริ่มเบื่อ และวางมันไว้ที่ข้างเตียงหลังจากที่ไม่เห็นว่าไข่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นเลย
คราวนี้ถังลี่เสวี่ยหยิบแผ่นหินโบราณออกจากกระเป๋าอวกาศของเธอ
เธอได้แผ่นหินโบราณนี้มาจากค่ายของชายชุดดํา
พวกเขาใช้แผ่นหินโบราณนี้เป็นสื่อกลางในการกระตุ้นการก่อตัวของพลังใดๆก็ตามทีปิดผนึกการเคลื่อนไหว และประสาทสัมผัสของถังลี่เสวี่ย และสุนัขจิ้งจอกตัวอื่นๆ
ถังลี่เสี่ยเลียริมฝีปากสีชมพูของเธอด้วยความโลภในส่วนที่ลึกที่สุดของดวงตาสีฟ้าบุษราคัม ขณะที่ถูแผ่นหินโบราณในมือของเธอราวกับว่าเธอเช็ดฝุ่นออกจากสมบัติล้ําค่าที่สุดของเธอ
เธอเริ่มจินตนาการว่า เธอสามารถใช้แผ่นหินโบราณนี้ในการปิดผนึกประสาทสัมผัส และการเคลื่อนไหวทั้งหมดของศัตรูของเธอได้
หลังจากนั้น คู่ต่อสู้ของเธอก็จะไม่สามารถทําอะไรได้เลย ทําให้เธอสามารถเอาชีวิต ฉกชิงสมบัติ หรือเงินทั้งหมดของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย โดยที่พวกเขาไม่สามารถทําอะไรเธอได้เลย
ความรู้สึกของการครอบงําชะตากรรมของคนอื่นๆอยู่เพียงแค่ปลายนิ้วของเธอเท่านั้น มันเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์จริงๆ ถังลี่เสวี่ยหลงอยู่ในความคิดของตัวเองอยู่ชั่วขณะหนึ่ง
จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงกระทืบดังข้างๆเธอ ทําให้เธอตื่นจากความคิดนั้น
เธอตะลึงงัน ขณะที่เธอจ้องมองมือที่ว่างของเธออยู่ครู่หนึ่ง
ถังลี่เสวี่ยกระพริบตาสีฟ้าบุษราคัมที่สวยงามของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความไม่เชื่อ
จากนั้นเธอก็มองไปรอบๆสองสามครั้ง เพื่อค้นหาที่มาของเสียงกระทบอันดังที่ทําให้เธอหลุดออกจากความคิด ก่อนที่เธอจะจ้องไปที่ไข่ไก่ใบใหญ่ที่อยู่ข้างๆ
ถังลี่เสวี่ยส่ายหัว และหัวเราะกับตัวเองในขณะที่คิดว่า
“ฉันต้องฝันใช่ไหม? ไข่ที่ไม่ได้ฟักจะกินอะไรได้ยังไงล่ะ! ยิ่งกว่านั้นไม่กินข้าวต้ม หรือมันบดแต่เป็นแผ่นหินแข็ง ฮ่าฮ่าฮ่า… ใช่ นี่มันต้องเป็นความฝันแน่! มันเป็นความฝันอย่างแน่นอน!
