ตอนที่ 155 บทเรียนการต่อสู้!
สุดท้ายถังลี่เสวี่ยก็ตัดสินใจมอบแกนอสูรระดับ [หายาก]ที่เธอได้รับเมื่อวานนี้ให้กับไข่ตะกละใบนี้
ไข่ตะกละกินแกนอสูรระดับ [หายาก]อย่างมีความสุขด้วยเสียงดังราวกับว่ามันกําลังกินมันฝรั่งทอดแสนอร่อย
ในขณะที่หัวใจของถังลี่เสี่ยเจ็บปวดมากเมื่อเธอได้ยินเสียงเคี้ยวดังออกมาจากไข่ตะกละราวกับว่าสิ่งที่เธอได้ยินคือเสียงอกหักของเธอ
แรงกดดันและออร่าที่ปล่อยออกมาจากไข่ตะกละใบนั้นนั้นแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าสองเท่าหลังจากกินแกนอสูรระดับ [หายาก]เสร็จแล้ว
แม้ว่าถังลี่เสวี่ยจะรู้สึกปวดใจเมื่อเห็นไข่ตะกละกินแกนอสูรระดับ [หายาก] และแผ่นจารึกโบราณของเธอแต่เธอก็รู้ว่าทุกอย่างจะคุ้มค่าหากไข่ตะกละใบนี้ฟักออกมาเป็นสัตว์เลี้ยงที่แข็งแรงมากในภายหลัง
ถังลี่เสวี่ยพอใจมากเมื่อเห็นการเจริญเติบโตอันงดงามของไข่ตะกละทุกครั้งที่มันกินของมีค่าสําหรับเธอ.. โอเคมันก็เจ็บปวดมากสําหรับเธอ โดยเฉพาะกระเป๋าเงินของเธอ
ถังลี่เสวี่ยรู้ด้วยว่าตอนนี้ไข่ตะกละนี้ต้องกินอะไรที่มีคุณค่าทางโภชนาการทุกๆสามวัน!
ถังลี่เสวี่ยลูบหน้าผากของเธอด้วยนิ้วที่เรียวยาวของเธอในขณะที่คิดว่า
ช่างน่าปวดหัวจริงๆ! ฉันควรให้อาหารชนิดแบบไหนแก่ไข่เจ้ากรรมนี้อีกในสามวันดีล่ะ?
เอ่อ… ช่างมันเถอะ! ฉันสามารถให้หินวิญญาณระดับกลางได้ก็ได้หากยังไม่พบอาหารที่เหมาะสมในตอนนั้น! โอ้ เจ้าบ้าฉันทุ่มสุดกําลังแล้วที่จะเลี้ยงเธอจนกระเป๋าเงินของฉันฉีกหมดแล้วฮืออ ฉันหวังว่าคุณจะสามารถเติบโตเป็นเทพอสูรได้นะและช่วยฉันต่อสู้กับศัตรูทั้งหมด!ถังลี่เสวี่ยตบไข่เบา ๆ สักครู่ก่อนที่จะโยนกลับเข้าไปในรายการระบบของเธอ
ถังลี่เสวี่ยยังคงฝึกฝน [ศิลปะแห่งการปกปิด]และท่าเต้นต่อไปสองสามชั่วโมง
หลังจากที่เธอรู้สึกหมดแรง เธอนั่งบนตําแหน่งดอกบัวและยังคงฝึกฝนต่อไปโดยการบริโภคหินวิญญาณระดับต่ําจํานวนหนึ่งซึ่งผลิตขึ้นทุกวันโดยจิตวิญญาณการต่อสู้ของเธอนั้นคือปลาทองบิน
ปลาทองบินสามารถผลิตหินวิญญาณระดับต่ําได้หลายสิบก่อนทุกวันดังนั้นถังลี่เสี่ยยังสามารถประหยัดค่าใช้จ่ายบางส่วนได้เมื่อเธอจะออกไปที่เมืองมนุษย์หลังจากนี้ แม้ว่าเธอจะใช้ส่วนใหญ่ไปเพื่อการฝึกฝนของเธอทุกวัน
ญาญ่ายังเป็นเด็กอยู่ดังนั้นเธอจึงผล็อยหลับไปก่อนก่อนที่ถังลี่เสวี่ยจะฝึกฝนจนเสร็จ
ถังลี่เสวี่ยหยุดการฝึกฝนของเธอตอนเที่ยงคืน และไปนอนกับญาญ่า
ถังลี่เสวี่ยตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น และเธอก็มอบ[ยันต์แห่งความยืดหยุ่น+1] ให้กับปิงอี้ก่อน ก่อนที่จะมอบยันต์สองชิ้นสุดท้ายให้กับหลี่จึงและทีมของเธอ
ถังลี่เสวี่ยไม่รู้ว่าพวกเขาตัดสินใจอย่างไรแต่หลี่จิงและกันอาโอเมียวเป็นคนที่ได้[ยันต์แห่งความยืดหยุ่น+1] ในขณะที่หวงห่าวทําได้เพียงร้องไห้คนเดียวและเตรียมตัวที่จะถูกลงโทษในวันนี้ถ้าเขาไม่สามารถแสดงท่าเต้นนั้นได้
พวกเขาไปที่อาคารการศึกษาด้วยกันและวางยันต์ไว้บนร่างกายก่อนเข้าชั้นเรียน
ยันต์หายไปในทันที และพวกเขารู้สึกว่าร่างกายของพวกเขาเบาและควบคุมได้ง่ายขึ้นมาก
ดึง!
[ เครื่องรางแห่งความยืดหยุ่น +2 เปิดใช้งานแล้ว!]
[ความยืดหยุ่น +42% ความแข็งแกร่ง -10% ระยะเวลา: 00:30:00.]
หม! เพิ่มความยืดหยุ่นของฉันเป็น 42%! ดูเท่าไหร่ก็ยังรู้สึกเหลือเชื่อยิ่งไปกว่านั้น บัฟเชิงลบอย่างความแข็งแกร่ง -10% ก็ไม่เพิ่มขึ้นตามไปด้วย!ช่างเป็นยันต์โกงที่ทรงพลังจริงๆ!ถังลี่เสวี่ยคลิกลิ้นของเธอด้วย ความประหลาดใจ
พวกเขาทักทายอาจารย์เหมยหลานอย่างสุภาพตามปกติหลังจากเข้าชั้นเรียนและนั่งที่นั่งของตน
ไม่นานหลังจากนั้น บทเรียนในชั้นเรียนก็เริ่มขึ้นและพวกเขาก็เริ่มแสดงท่าเต้นที่มีความยากสูงต่อหน้าอาจารย์เหมยหลาน
แต่แตกต่างจากปกติ การเคลื่อนไหวของถังลี่เสวี่ย หลี่จิง ปิงอี้ และกันอาโอเมียวเป็นไปอย่างราบรื่นและสง่างามราวกับเทพธิดาแห่งสวรรค์ที่ลอยอยู่บนเมฆ
อาจารย์เหมยหลานขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเธอสังเกตการเคลื่อนไหวแต่ละครั้ง แต่เธอก็หัวเราะเยาะพวกเขาหลังจากนั้นครู่หนึ่ง
ในท้ายที่สุดแล้วมีเพียงหวงห่าวเท่านั้นที่ยังคงอยู่ที่บทเรียนการเต้นในหมู่พวกเขาในขณะที่คนอื่นๆ ได้ย้ายไปที่บทเรียนใหม่แล้ว
อาจารย์เหมยหลานมอบใบหยกใหม่ให้พวกเขาแต่ละคนและพวกเขาได้สัมผัสใบหยกบนหน้าผากของพวกเขา
หลังจากที่พวกเขาได้อ่านเนื้อหาในใบหยก การแสดงออกของถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆก็เปลี่ยนไปมาก
เพราะบทเรียนที่สามของพวกเขาคือการร้องเพลง!
ใช่ เนื้อหาของแผ่นหยกเป็นเพลงจริงๆ!
อาจารย์ ฉันเข้าร่วมสถาบันจิ้งจอกนับหมื่นเพื่อแข็งแกร่งขึ้น!ไม่ได้เพื่อมาเรียนท่าเต้นหรือร้องเพลง! อาจารย์ฉันเริ่มสงสัยว่าคุณไม่ต้องการทําให้เราแข็งแกร่งกว่าคุณ! คุณกลัวว่าเราจะแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าคุณใช่ไหม หวงห่าวเป็นคนแรกที่ดอาจารย์เหมยหลาน
ถังลี่เสวี่ยกังวลว่าอาจารย์เหมยหลานจะโกรธเพราะคําพูดที่ไม่เหมาะสมของหวงห่าว เธอไม่รู้ว่าทําไมแต่เธอสังเกตเห็นประกายของความตื่นเต้นในส่วนลึกที่สุดของดวงตาของอาจารย์เหมยหลานหลังจากที่เธอได้ยินคําพูดของหวงห่าว
ราวกับว่าเธอรอคําเหล่านั้นมานานแล้ว!
ถังลี่เสวี่ยรู้สึกสงสัย บางทีอาจเป็นเพียงจินตนาการของเธอเท่านั้น
อย่างไรก็ตามเธอรู้สึกแย่กับเรื่องนี้มากแม้แต่สัญชาตญาณของเธอก็เตือนเธอถึงอันตราย
โอเค ฉันเข้าใจแล้ว พวกคุณทุกคนต้องการเริ่มบทเรียนการต่อสู้วันนี้ใช่ไหม อาจารย์เหมยหลานถามขณะมองดูพวกเขาทั้งหมด
ทุกคนพยักหน้าเพื่อตอบคําถามของอาจารย์เหมยหลาน แสงอันแรงกล้าที่ลุกโชนในดวงตาของพวกเขาขณะที่จิตวิญญาณของพวกเขาทะยานขึ้นสู่ระดับสูงสุด
มีเพียงถังลี่เสี่ยเท่านั้นที่ส่ายหัวอย่างฉุนเฉียวเหมือนเสียงกลองเธอรู้สึกแย่มากขึ้นเมื่อเธอเห็นรอยยิ้มของอาจารย์เหมยหลานเปลี่ยนไปอย่างอ่อนโยนกว่าปกติมาก
เอาล่ะ! ถ้าอย่างนั้นเราจะเปลี่ยนตําแหน่งของเรา! ไปที่สนามประลองบนชั้นสองกันเดี๋ยวนี้! อาจารย์เหมยหลานเพิกเฉยต่อการปฏิเสธของถังลี่เสี่ยราวกับว่าเธอไม่เห็นถังลี่เสี่ยเลย
ถังเสวี่ยไม่มีทางเลือกอื่น เธอทําได้เพียงถอนหายใจและยอมจํานนต่อสถานการณ์ปัจจุบัน
หวังว่า ความรู้สึกแย่ๆ ของฉันนี้เป็นเพียงสัญญาณเตือนที่ผิดพลาด…ฉันมียันต์แห่งการรักษาเพียงอันเดียวนะ! ฉันสามารถเลือกรักษาได้เพียงคนเดียวระหว่างเฮยหยิงห่าวหรือปิงอี้หากทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บสาหัสหลังจากนั้นยังลี่เสี่ยวางนิ้วลงบนคางและเริ่มไตร่ตรองอย่างรอบคอบ
อาจารย์เหมยหลานพาพวกเขาทั้งหมดขึ้นไปบนชั้นสอง
ชั้นสองถูกแบ่งออกเป็นหลายห้อง และภายในห้องนั้น มีเวทีขนาดใหญ่สําหรับพวกเขาที่จะต่อสู้กันเอง
มีหน่วยแพทย์หลายแห่งบนชั้นสองที่วิ่งไปรอบ ๆ เพื่อรักษาผู้บาดเจ็บ
นี่เป็นครั้งแรกที่ถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆ ได้เหยียบย่างบนชั้นสองนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงมองไปรอบ ๆด้วยความอยากรู้และตื่นเต้น
อาจารย์คนอื่นๆ อีกหลายคน และนักเรียนของพวกเขากําลังจ้องมองที่ถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆด้วยความรังเกียจในสายตาของพวกเขา แต่เมื่อพวกเขาเห็นอาจารย์เหมยหลาน สีหน้าของพวกเขาก็ซีดลงทันทีและพวกเขาหลีกเลี่ยงกลุ่มของเธออย่างรวดเร็วราวกับว่าพวกเธอเป็นโรคระบาดร้ายแรง
เมื่อกลุ่มของถังลี่เสวี่ยต้องการเข้าไปในห้องใดห้องหนึ่ง พวกเขาได้พบกับอาจารย์ผมแดงชื่อคือรัวและนักเรียนของเธอที่ออกมาจากห้องข้างๆ
คุณ… ทําไมพวกคุณทุกคนถึงมาที่นี่? คลาสเรียนผู้ตรวจสอบควรจะมีบทเรียนพื้นฐานหนึ่งเดือนในชั้นเรียนไม่ใช่หรอนี่มันยังไม่ถึงสัปดาห์ด้วยซ้ํา! คือรัวชี้ไปที่ถังลี่เสวี่ยและคนอื่น ๆ ขณะที่มองไปที่อาจารย์เหมยหลานด้วยความงุนงง
ช่วยไม่ได้ พวกเขาขอบทเรียนการต่อสู้จากฉัน ฉันจึงตัดสินใจทําตามคําร้องขอของพวกเขาและพาพวก เขามาที่นี่ อาจารย์เหมยหลานตอบคําถามของคือรัวและยักไหล่
จือรัวเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เมื่อได้ยินคําตอบของเหมยหลานนิ้วชี้ที่เธอชี้ไปที่ถังลี่เสวี่ยและคนอื่น ๆ เริ่มสันอย่างรุนแรง
คุณ…คุณทุกคนขอบทเรียนการต่อสู้จากไอ้เด็กเวรนี่…เอ่อ…อาจารย์ของคุณงั้นหรอ! ฉันแนะนําให้คิดให้รอบคอบก่อนนะ! พวกคุณไม่ควรรีบฆ่าตัวตายกันขนาดนั้นก็ได้ฝึกให้เข้มแข็งก่อนหนึ่งเดือนมันไม่นานขนาดนั้นหรอก อย่างน้อยทุกคนก็จะได้อยู่อย่างสงบในช่วงเวลานั้นหรือเก็บเครดิตไว้สําหรับเป็นค่ารักษาพยาบาลสําหรับอนาคตก็ได้ จือรัวพยายามบอกใบ้ให้ถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆ
เมื่อถึงลี่เสวี่ยได้ฟังคําพูดของอาจารย์ชื่อรัว เธอก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ จากการหุนหันพลันแล่นของพวกเขา
แม้แต่หลีจึงและคนอื่นๆ ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดพลาดแน่ๆ เมื่อพวกเขาได้ยินคําพูดของฉือรัว
ถังลี่เสวี่ยต้องการเกลี้ยกล่อมหลี่จึงและคนอื่นๆ ให้ยกเลิกแนวคิดนี้ และกลับไปที่ชั้นเรียนของพวกเขาแต่ก่อนที่เธอจะทําได้…
มันสายเกินไปแล้ว เราจะกลับไปได้อย่างไรหลังจากที่เรามาถึงที่นี่แล้ว เข้าไปกันเถอะ! อาจารย์เหมยหลานไม่ให้โอกาสพวกเขาได้คิดใหม่เลยและพานักเรียนของเธอเข้าไปในห้อง
