ตอนที่ 128 แอบเข้าไป!
ถังลี่เสวี่ยไม่เคยกินเนื้อสัตว์อสูรระดับ [หายาก] เลย แค่ลองนึกภาพว่าเธอจะได้รับ EXP มาก แค่ไหนจากการกิน มันก็มากพอที่จะทําให้เธอน้ำลายสอ
แต่ถ้าถังลี่เสวี่ยขโมย [สุนัขจิ้งจอกเลือดปีศาจ] จากชายชุดดํา เธอก็จะต้องปิดการใช้งาน [ร่างเทพ] ของเธอหนึ่งวินาที เพื่อนํา [สุนัขจิ้งจอกเลือดปีศาจ] จากชายชุดดํานั้นโยนเข้าไปในกระเป๋าอวกาศของเธอ และเปิดใช้งาน [ร่างเทพ] อีกครั้ง
แม้จะฟังดูเหมือนง่าย แต่แน่นอนว่าการทําแบบนั้นจะทําให้ชายชุดดําเหล่านี้รู้ถึงตัวตนของเธอ และจะระวังเธอมากยิ่งขึ้นอีกด้วย
ดังนั้นอันตรายที่เธอจะต้องเผชิญจะเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ
“อันตรายเกินไป! ช่างน่าเสียดาย! เฮ้อ… ฉันอยากจะลองชิมเนื้อสัตว์อสูรระดับ (หายาก) จริงๆนะ มันน่าจะอร่อยนะ… โอ้ จะว่าไป.. การทําภารกิจให้สําเร็จควรมาก่อน!”
ถังลี่เสวี่ยตัดสินใจละทิ้ง [สุนัขจิ้งจอกเลือดปีศาจ] ที่น่าสงสาร และตามหลังชายชุดดําที่นําเชลยของเขาไป
“ฉันขอโทษนะ คนพาลตัวใหญ่! ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากถูกมนุษย์กิน และชอบให้คู่แข่งของคุณกินมากกว่า! น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถทําอย่างนั้นได้ ไม่อย่างนั้นฉันจะถูกจับได้ก่อน โชคดีนะ อาหารของฉัน…. เอ่อ… ฉันหมายถึงเพื่อนร่วมชาติของฉัน!?
ชายชุดดํายกกระบี่ขึ้นแล้วเหวี่ยงมันลงด้วยกําลังเต็มที่
ฟึ่บ !!
หัวของ [สุนัขจิ้งจอกเลือดปีศาจ] โดนสับโดยชายชุดดํา และแยกออกจากคอของมัน
ไม่มีใครสามารถเดาได้ และไม่มีใครคิดมาก่อนว่าผู้เข้าร่วมการทดสอบ จิ้งจอกระดับ [หายาก] นี้จะตายอย่างไร้ค่าโดยไม่มีโอกาสแม้จะก้าวเข้าไปในบ้านจิ้งจอกเลยด้วยซ้ำ
ถังลี่เสวี่ยเร่งฝีเท้า เธอเห็นชายชุดดําเข้าไปในค่ายแห่งหนึ่ง และโยนเชลยของพวกเขาเข้าไปในกรงที่กักขังนักโทษคนอื่นๆ
ถังลี่เสวี่ยเริ่มนับเชลยในกรง และดวงตาสีฟ้าบุษราคัมของเธอก็เป็นประกายขึ้น เมื่อเธอพบว่ามีเชลยมากกว่าหนึ่งร้อยคนในกรงนี้!
“ช่างยอดเยี่ยมเสียนี่กระไร! สวรรค์ส่งคนชุดดําไปช่วยฉันทําภารกิจให้สําเร็จเหรอ?! ลองนึกภาพ ถ้าฉันนํานักโทษเหล่านี้กลับไปทั้งหมด ไม่เพียงแต่จะผ่านการทดสอบครั้งที่สองเท่านั้น แต่ฉันก็ยังทําภารกิจสําเร็จอีกด้วย!”
ถังลี่เสี่ยเลียริมฝีปากอย่างตะกละตะกลามราวกับว่าเธอกําลังจ้องมองที่อาหารมื้ออร่อยตรงหน้าเธอ
ทุกค่ายที่มีกรงอยู่นั้นจะได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนาโดยชายชุดดําหลายคน แต่ถังลี่เสวี่ยยังอยู่ใน [ร่างเทพ] ดังนั้นเธอจึงสามารถผ่านการป้องกันทั้งหมดได้อย่างง่ายดายโดยไม่มีใครพบและเข้าไปในค่ายเหล่านั้นได้
ถังลี่เสวี่ยตรวจสอบกรงอย่างใกล้ชิดยิ่งขึ้น และพบว่ากรงทั้งหมดถูกตอกลึกลงไปที่พื้น
ถังลี่เสวี่ยคลิกลิ้นของเธอด้วยความผิดหวัง อันที่จริงเธอกําลังวางแผนที่จะปิดการใช้งาน [ร่างเทพ] ของเธอชั่วขณะหนึ่ง และโยนกรงทั้งหมดลงในกระเป๋าอวกาศระดับกลางของเธอ
วิธีนั้นสะดวก และรวดเร็วกว่าแทนที่จะโยนเชลยทีละคนลงในกระเป๋าอวกาศ และนั่นจะทําให้เธอหลบหนีจากชายชุดดําได้เร็วขึ้นอีกด้วย
แต่เธอทําไม่ได้เพราะกรงทั้งหมดถูกตอกลงไปที่พื้น และไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย
นอกจากนี้ยังมีชายชุดดําจํานวนมากคอยคุ้มกันทั่วกรงอีกด้วย ชายชุดดําเหล่านี้คงไม่อดทนดู เธอจับเชลยของพวกเขาที่ละคน โยนเข้าไปในกระเป๋าอวกาศของเธอแบบนั้นหรอก
“เฮ้อ… ปวดหัวจริงๆ ฉันจะนําเชลยทั้งหมดเหล่านี้ไปไว้ในกระเป๋าอวกาศได้อย่างไรโดยไม่มีใครพบ!”
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถังลี่เสวี่ยก็คิดอะไรออก
“จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันขอความช่วยเหลือจากญาญ่าเพื่อหันเหความสนใจของพวกเขา ในขณะที่ฉันนําเชลยเหล่านี้เข้าไปในกระเป๋าอวกาศของฉัน? ฟังดูเป็นความคิดที่ดี!”
ถังลี่เสวี่ยพูดคุยกับญาญ่าโดยใช้ความคิด และบอกญาญ่าเกี่ยวกับแผนของเธอ
แน่นอนว่าญาญ่าตกลงทันทีที่จะช่วยถังลี่เสวี่ยา เธอจะทําในสิ่งที่ถังลี่เสวี่ยขอให้เธอทําตราบเท่าที่มันทําให้ถังลี่เสวี่ยมีความสุข
ถังลี่เสวี่ยตัดสินใจที่จะรออย่างอดทนจนกว่าท้องฟ้าจะมืดลงก่อนที่จะดําเนินการตามแผนของเธอ
เธอเข้าไปในแคมป์ที่ว่างเปล่า ยกเลิก [ร่างเทพ] ของเธอ และพักที่นั่นสองสามชั่วโมงจนกว่าท้องฟ้าจะมืดก่อนจะเปิดใช้งาน [ร่างเทพ] ของเธออีกครั้ง และแอบกลับเข้าไปในค่ายที่มีกรงหลายอันอยู่ข้างใน
ถังลี่เสวี่ยถอนหายใจด้วยความผิดหวัง เธอคิดว่าชายชุดดําที่เฝ้ากรงนั้นจะหลวมตัวไปบ้างในตอนกลางคืน แต่พบว่าพวกเขามีจํานวนเพิ่มขึ้นแทนที่จะลดลงในตอนกลางคืน
ถังลี่เสวี่ยเปิดสถานะหน้าต่างของญาญ่าในระบบของเธอแล้วกดปุ่ม <<เก็บ>>
ญาญ่านั่งอยู่บนกิ่งไม้ และหัวเล็กๆ ของเธอก็หลับไปอย่างน่ารัก แต่เธอก็ตื่นขึ้นทันทีเมื่อได้ยินสัญญาณของถังลี่เสวี่ยในใจของเธอ
ร่างเล็กๆ ของญาญ่าหายไปในทันทีจากยอดกิ่งไม้เมื่อถังลี่เสวี่ยกดปุ่ม <<เก็บ>>
จากนั้นถังลี่เสวี่ยกดปุ่ม <<เรียก>> และทําให้ร่างเล็กๆ ของญาญ่าปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอในค่ายซึ่งมีชายชุดดําจํานวนมากคุ้มกัน
ญาญ่าโบกมือให้เธออย่างรวดเร็ว และควบแน่น [กระสุนอากาศ] สิบสองนัดรอบตัวเธอ จากนั้นจึงยิงไปยังเป้าหมายที่แตกต่างกันสิบสองเป้าหมายพร้อมกัน
ในบรรดาทักษะทั้งหมดของญาญ่า [กระสุนอากาศ] นั้นเร็วที่สุด [กระสุนอากาศ] เร็วกว่า [ใบมีดลม] แต่น่าเสียดายที่พลังโจมตีของมันก็ต่ำที่สุดในบรรดาทักษะทั้งหมดของญาญ่า
ปัง…ปัง…ปัง…ปัง…ปัง…
ถังลี่เสี่ยอ้าปากของเธอด้วยความตกใจ และแปลกใจเมื่อเธอเห็นชายชุดดําทุกคนสามารถหยุด [กระสุนอากาศ] ของญาญ่าได้ทั้งหมด!
แน่นอนว่าพวกเขาส่วนใหญ่ไม่มีเวลาตอบโต้ หรือดึงอาวุธเพื่อป้องกัน ดังนั้นพวกเขาจึงยอมสละแขนเพียงข้างเดียวเพื่อป้องกัน [กระสุนอากาศ] ของญาญ่า
แขนข้างหนึ่งของพวกเขาหักแต่พวกเขายังแกะปลอกอาวุธออกด้วยมืออีกข้างและตอบโต้ได้!
“เวรแล้ว! ชายชุดดําเหล่านี้แข็งแกร่งกว่าที่ฉันคาดไว้มาก! อันที่จริงพวกมันแข็งแกร่งกว่าพวกที่ฉันเคยเผชิญหน้าอยู่มาก!”
ถังลี่เสี่ยเริ่มกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของญาญ่า แต่เธอไม่สามารถยกเลิกแผนของเธอได้ในตอนนี้ ไม่เช่นนั้นชายชุดดําเหล่านี้จะปกป้องสถานที่นี้ให้เข้มงวดขึ้นอีก และเธอจะสูญเสียโอกาสของเธอไป ดังนั้นเธอจึงทําได้เพียงกัดฟันของเธอในตอนนี้
ถังลี่เสวี่ยตื่นตระหนกครู่หนึ่ง แต่ญาญ่ายังคงสงบเหมือนน้ำนิ่ง
ญาญ่าโบกมืออีกครั้ง และเปิดใช้งาน [กรงวายุ] อย่างรวดเร็ว ทอร์นาโดหลายลูกดูเหมือนจะป้องกันไม่ให้ชายชุดดําเข้าใกล้เธอด้วยอาวุธในมือ
แต่ถังลี่เสวี่ย และญาญ่ายังคงประเมินความสามารถในการต่อสู้ที่แท้จริงของชายชุดดําต่ำเกินไป!
โฮ่กกกก–!!!
สิงโตสีส้มกระโดดออกมาจากภายในพายุทอร์นาโด และฉีก [กรงวายุ] ของญาญ่าด้วยกรงเล็บที่แหลมคม
“จิตวิญญาณการต่อสู้! ฉันเกือบลืมไปว่ามนุษย์ก็มีสิ่งนี้เพื่อต่อต้านความสามารถขั้นเทพของเรา!
ชายชุดดําทั้งหมดเรียกจิตวิญญาณการต่อสู้เพื่อฉีก [กรงวายุ] ของญาญ่า
มีจิตวิญญาณการต่อสู้หลายประเภท เช่น สิงโตสีส้ม หมาปาสีเทา อินทรีสองหัว แม้แต่ประเภทแมลงอย่างแมงปองและตะขาบ!
บวู้ชชช!!!
จิตวิญญาณการต่อสู้ของชายชุดดําทั้งหมดเปิดปาก และพ่นทักษะพิเศษของพวกเขาออกไปสู่ญาญ่า
[ลมหายใจเพลิงสีส้ม]!
[น้ำยาพิษ]!
[เข็มหิน]!
ญาญ่าไม่กล้าที่จะประมาท และเปิดใช้งาน [กําบังลม] ทันทีเพื่อปกป้องตัวเอง และ [ก้าววายุ] เพื่อเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ของเธอ
ญาญ่าเริ่มบินซิกแซกเพื่อหลบการโจมตีทั้งหมดของพวกเขา แต่ทักษะพิเศษของจิตวิญญาณ การต่อสู้ยังคงสามารถโจมตีญาญ่าได้ แต่ทั้งหมดก็ถูกผลักออกไปโดย [กําบังลม] ของเธอในทันที
ถังลี่เสวี่ยขบเขี้ยวของเธออย่างอดทน เธอต้องการช่วยญาญ่าอย่างมากในตอนนี้ แต่เธอระงับความอยากเอาไว้ เนื่องจากเธอไม่ต้องการทําลายแผนของเธอเอง
แทป…แทป…แทป…แทป…
หูที่แหลมคมของถังลี่เสวี่ยได้ยินเสียงฝีเท้าของผู้คนมากมายเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
ในที่สุด! ใช้เวลานานพอสมควรเลยแฮะ! ญาญ่าวิ่งได้แล้ว! แค่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อถ่วงเวลาให้มากที่สุด!
ญาญ่าพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อส่งสัญญาณว่าเธอเข้าใจ
อย่างไรก็ตาม เมื่อญาญ่ายังคงยุ่งอยู่กับการหลบเลี่ยง และป้องกันจิตวิญญาณการต่อสู้จํานวนมากในคราวเดียว ชายชุดดําบางคนก็แอบเข้ามาใกล้เธอ พวกเขาฟันดาบที่แหลมคมทั้งหมดเข้าหาร่างที่บอบบางของญาญ่า!
“ไม่นะ! ญาญ่าหลบมัน!”
น่าเสียดายที่มันสายเกินไปที่จะหลบ และอาวุธมีคมหลายอย่างก็ฉีกร่างที่บอบบางของญาญ่าให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!
ถังลี่เสวี่ยตะลึงเมื่อเห็นฉากที่น่าสยดสยองต่อหน้าเธอ และเธอรู้สึกว่าวิญญาณของเธอเกือบจะออกจากร่าง แต่ก่อนที่เธอจะร้องไห้อย่างเศร้าเกี่ยวกับชะตากรรมอันน่าเศร้าของญาญ่า
ฉับ.ฉับ..ฉับ..
ศีรษะของชายชุดดําหลายคนหลุดออกจากคอ
ถังลี่เสวี่ยตระหนักว่าการโจมตีครั้งนี้เป็น ใบมีดลม] แนวนอนของญาญ่า!
ถังลี่เสี่ยตกใจในตอนแรก แต่สีหน้าประหลาดใจของเธอก็เปลี่ยนเป็นดีใจ และโล่งใจอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นร่างเล็กๆ ของญาญ่าลอยอยู่เงียบๆ ข้างหลังชายชุดดําที่ไร้หัว
ญาญ่ายังคงไม่บุบสลาย ไม่เจ็บเหมือนก่อนหน้านี้
ถังลี่เสวี่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากที่เธอตรวจสอบสภาพปัจจุบันของญาญ่าแล้วพูดในใจว่า
“เฮ้อ.. เจ้าตัวเล็กนั่น เธอทําให้ฉันกังวลจริงๆ! หัวใจแทบหลุดออกมาแล้ว! ฉันต้องสอนบทเรียนกับเธอในภายหลัง เพื่อที่เธอจะได้ไม่ทําให้ฉันกังวลแบบนี้อีกต่อไป!
“แต่… ทักษะที่เธอหลอกฉัน และคนชุดดําเมื่อกี้นั้นคืออะไร? ฉันไม่เคยเห็นเธอใช้มันมาก่อนเลย!”
