ตอนที่ 146 เข้าคลาสเรียนครั้งแรก!
อาจารย์เหมยหลานได้พาถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆ เข้ามาในอาคารอันงดงาม
อาคารอันงดงามนี้ดูเหมือนสถานที่สําคัญขนาดมหึมาเมื่อมองจากภายนอกเนื่องจากสถาปัตยกรรมเหมือนกับพระราชวังโบราณแต่มีขนาดใหญ่กว่าและวัสดุทั้งหมดที่ใช้สร้างก็หรูหรากว่ามาก
ด้านหน้าทางเข้ามีรูปปั้นขนาดมหึมาของจิ้งจอกเก้าหางที่มีสีฟ้าซีดซึ่งทําจากวัสดุที่ไม่รู้จัก รูปปั้นขนาดมหึมาดูเหมือนจริงมากจนถึงลี่เสวี่ย, ญาญ่าและคนอื่น ๆ จ้องมองไปที่รูปปั้นนั้นด้วยความตกใจและหวาดกลัว
พวกเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัว และความกดดันมหาศาลที่ปล่อยออกมาจา กรูปปั้นขนาดมหึมาของจิ้งจอกเก้าหาง ซึ่งทําให้หัวใจของพวกเขาสั่นเล็กน้อยด้วยความกลัวและความเคารพ
ถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆ ตื่นขึ้นจากความงุนงงของพวกเขา หลังจากที่อาจารย์เหมยหลานเรียกพวกเขาและพวกเขาก็เดินตามอาจารย์เหมยหลานอย่างรวดเร็วจากด้านหลัง
แม้แต่ห้องโถงด้านหน้าของอาคารหลังนี้ก็ใหญ่มากจนไม่มีปัญหาในการรองรับคนมากกว่าหนึ่งพันคนที่นี่ แม้ว่าจะมีสุนัขจิ้งจอกจํานวนมากในร่างมนุษย์ที่เข้าและออกจากห้องโถงด้านหน้านี้แต่ก็ยังรู้สึกว่ามันยังว่างมาก
ถังลี่เสวี่ยทําได้เพียงคลิกลิ้นของเธอ ในขณะที่พึมพําในใจ
“ช่างสิ้นเปลืองวัสดุก่อสร้างและพื้นที่จริง ๆ”
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาเดินตามอาจารย์เหมยหลาน จากนั้นก็มาถึงที่แผนกต้อนรับและอา จารย์เหมยหลานได้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่แผนกต้อนรับครู่หนึ่งก่อนที่จะขอให้ถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆ มอบการ์ดทองแดง และตราทองแดงให้กับเจ้าหน้าที่แผนกต้อนรับ
พนักงานต้อนรับรับการ์ดทองแดง และตราทองแดงแล้ววางทั้งสองไว้บนหินสีดําที่ดูเหมือนเครื่องบดหมึกยักษ์
ถังลี่เสวี่ยจ้องไปที่หินสีดําที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น และตระหนักว่าการ์ดทองแดงและตราทองแดงส่องด้วยแสงสีน้ําตาลสลัว
พวกเขาใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการลงทะเบียนตัวตนให้เสร็จสิ้น และพนักงานแผนกต้อนรับก็มอบการ์ดทองแดง และตราทองแดงคืนให้กับพวกเขาแต่ละคน
“วันนี้พวกคุณทุกคนควรจะได้รับ 50 เครดิตเป็นค่าเผื่อรายเดือนในเดือนนี้ แต่ฉันจะหัก 30เครดิตจากพวกคุณแต่ละคน เพื่อเป็นการลงโทษที่วันนี้คุณมาสาย” อาจารย์เหมยหลานเขย่าตราหยกขาวของเธอ และแสงสลัวสีขาวหลายดวงขนาดใหญ่เท่ากับหิงห้อยบินออกมาจากมัน
แสงสลัวสีขาวแต่ละดวงจากตราหยกสีขาวของอาจารย์เหมยหลานเข้าสู่การ์ดทองแดงของถังลี่เสวี่ยและคนอื่น ๆ
ถังลี่เสวี่ยถือการ์ดทองแดงด้วยอุ้งเท้าขนยาวทั้งสองของเธอ และเธอสามารถเห็นตัวเลข “ยี่สิบ” ปรากฏที่พื้นผิวของการ์ดทองแดงของเธอ
“ตอนนี้ฉันมีเพียง 20 เครดิต? ฟังดูน้อยจัง! และผู้สอนที่โหดเหี้ยมคนนี้ถึงกับเอา 60%จาก 50 เครดิตจากเราไปเป็นการลงโทษของเรา! มันโหดร้ายเกินไปหรือเปล่า!? ถังลี่เสวี่ยจ้องที่อาจารย์เหมยหลานอย่างไม่เชื่อ แต่เธอก็ทําอะไรไม่ได้
ปิงอี้, หวงห่าวและกันอาโอเมียวมองไปที่อาจารย์เหมยหลานด้วยดวงตาที่มีน้ําตาในรูปแบบของจิ้งจอก แต่อาจารย์เหมยหลานหัวเราะคิกคักในขณะที่มองดูการแสดงออกที่น่าเศร้าของพวก เขาด้วยความสุข
อย่าหลงกลรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูอ่อนโยนของหญิงสาวผมดําคนนี้ นักเรียนชั้นปีที่สองหรืออาจารย์คนอื่นๆ รู้ว่าอาจารย์เหมยหลานคนนี้มีนิสัยอย่างไร
ยิ่งแสดงสีหน้าสงสาร และเศร้าต่อหน้าเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งทรมานคุณมากเท่านั้น!
นี่เป็นเหตุผลว่าทําไมอัตราการเสียชีวิตของนักเรียนของเธอจึงสูงที่สุดในบรรดาอาจารย์ทั้งหมด และเป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทําไมอาจารย์ผมแดงจือรัวรู้สึกสงสารนักเรียนของเหมยหลานทุกคนในปีนี้
“ใช่ ฉันเกือบลืมเตือนคุณ เมื่อคุณเข้าเรียนทุกครั้ง คุณจะต้องแสดงตัวเป็นมนุษย์! จําไว้ให้ดีไม่งั้นคุณจะถูกลงโทษอีกครั้ง!” อาจารย์เหมยหลานไม่สนใจถังลี่เสวี่ยและท่าทางที่น่าสมเพชคนอื่น ๆ และเตือนพวกเขา
ร่างมนุษย์? แต่…. ทําไม? สัตว์ร้ายทุกตัวไม่ได้เกลียดมนุษย์หรอกหรือ? แล้วทําไมเราต้องใช้ร่างมนุษย์บ่อยจัง? ราวกับว่าพวกเขาคาดหวังให้เราเรียนรู้ที่จะเป็นเหมือนมนุษย์?! นี่มันแปลกอย่างเห็นได้ชัดใช่มั้ย!? มีคําถามมากมายในหัวของถังลี่เสวี่ยแต่เธอทําได้เพียงจ้องไปที่อาจารย์เหมยหลานอย่างสงสัย
“ไม่ต้องรู้สึกสับสนไปหรอก ทุกคนจะอยู่ที่นี่ไปอีกนาน และทุกคนสามารถเรียนรู้ทุกอย่างเป็นขั้นเป็นตอน จึงไม่จําเป็นต้องรีบร้อนเข้าใจทุกอย่าง คําถามทั้งหมดของคุณจะได้รับคําตอบในที่สุดไม่ช้าก็เร็ว ” อาจารย์เหมยหลานอธิบายให้พวกเขาฟังอย่างอดทน
ถังลี่เสวี่ยและอีกคนตัดสินใจเปิดใช้งาน [การแปลงร่าง: ร่างมนุษย์] อีกครั้งและแปลงร่างเป็นมนุษย์
อาจารย์เหมยหลานไม่ได้รอให้พวกเขาเปลี่ยนร่างจนเสร็จ เธอพาพวกเขาทั้งหมดเข้าไปลึกเข้าไปในอาคารที่ดูเหมือนพระราชวัง และพวกเขาเดินตามเธอจากด้านหลังขณะที่เธอเดินไปตามทางเดินยาว
” คลาสทั้งหมดที่นี่แบ่งออกเป็นสองคลาส: คลาสส่วนตัวและคลาสผสม คลาสส่วนตัวหมายถึงฉันในฐานะผู้สอนของคุณจะสอนคุณเป็นการส่วนตัวในชั้นเรียน ในขณะที่คลาสผสมหมายความว่าคุณทุกคนต้องเข้าร่วมบทเรียนจากผู้สอนคนอื่น” การแสดงออกของอาจารย์เหมยหลานกลายเป็นเคร่งขรึมในครั้งนี้และเธออธิบายด้วยน้ําเสียงที่เข้มงวด
อาจารย์เหมยหลานหยุดก้าวของเธอและหันไปรอบ ๆ ร่างเพรียวของเธอโดยหันหน้าไปทางถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆ ด้วยท่าทางที่จริงจัง
“ในชั้นเรียนแบบผสม คุณจะเข้าร่วมชั้นเรียนกับนักเรียนจํานวนมากภายใต้การดูแลของอาจารย์คนอื่นๆ ดังนั้นต้องระวังความรุนแรงที่จะเกิดขึ้นระหว่างคลาสปฏิบัติการและคลาสผู้ตรวจสอบด้วยล่ะ ดังนั้นคุณจึงเข้าใจที่ฉันหมายถึงใช่ไหม” อาจารย์เหมยหลานจ้องมองพวกเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
นี่เป็นครั้งแรกที่ถังลี่เสวี่ยและคนอื่น ๆ ได้เห็นอาจารย์เหมยหลานที่อ่อนโยนของพวกเขาเตือนพวกเขาอย่างจริงจังเช่นนี้
“ฉันเข้าใจ ดังนั้นเราควรพยายามอย่างดีที่สุดที่จะยับยั้งตัวเอง และเพิกเฉยต่อพวกเขาทั้งหมดคงจะไม่ดีถ้าเราหลงไปยั่วยุพวกเขา และก่อความโกลาหลต่อหน้าอาจารย์ท่านอื่นมันจะทําลายชื่อเสียงของเราและชื่อเสียงของอาจารย์เหมยหลานต่อหน้าผู้สอนคนอื่นๆด้วย” ถังลี่เสวี่ยพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“ดีแล้ว ถ้าทุกคนเข้าใจ ฉันอยากให้คุณจัดการพวกเขาทุกคนที่ยั่วยุคุณ และสอนบทเรียนที่โหดร้ายให้กับพวกเขาที่กล้ามาดูหมิ่นคลาสผู้ตรวจสอบของเรา คุณสามารถจัดการเขาได้เลย ถ้าเขาพูดไม่ดีกับคุณ หรือพูดไม่ดีเกี่ยวกับฉัน ฉันจะตอบแทนทุกคนอย่างดีแน่นอน ถ้าคุณทําแบบนั้นได้” อาจารย์เหมยหลานยิ้มด้วยความอ่อนโยนและเสียงหวานของเธอก็ทําให้งงจริงๆ แต่คําพูด งหมดของเธอนั้นห่างไกลจากความอ่อนโยน
ถังหลี่เสวี่ย: …”
ญาญ่า: .
จิ้งจอกตัวอื่นๆ:
“หึม… แต่มันจะใช้เวลานานเกินไปสําหรับพวกคุณที่จะรอให้พวกเขามายั่วยุก่อน ฉันจึงอนุญาตให้พวกคุณทุกคนยั่วยุพวกเขาก่อนแล้วค่อยทุบตีพวกเขาจนตาย ฉันจะให้รางวัลเป็นสองเท่าถ้าคุณยั่วยุก่อน ตอนนี้ฉันมีน้ําใจกับพวกคุณมากเลยใช่มั้ยล่ะ” อาจารย์เหมยหลานยิ้มกว้างขี้นด้วยความตื่นเต้น
รัศมีของเธอดูอ่อนโยนมาก แต่คําพูดของเธอนั่นเพียงพอที่จะทําให้ทุกคนที่ได้ยินนั้นสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวเลยทีเดียว
ผู้สอนทุกคนในสถาบันจิ้งจอกนับหมื่นรวมทั้งผู้สอนผมสีแดงจือรัวรู้อยู่แล้วว่าเหมยหลานนี้เป็นเช่นนี้ เธอไม่ใช่ร่างใหม่ของเทพธิดาแห่งความเมตตา แต่เป็นอวตารที่แท้จริงของเทพธิดาแห่งความโกลาหล
ดิง!
[เควส: (เผด็จการ) ทําตามคําสอนของผู้สอน และสั่งสอนนักเรียนจากคลาสปฏิบัติการที่จะทําให้พวกเขาไม่ลืมไปตลอดชีวิต!]
[ความยาก: ยาก]
[รางวัล: เลเวล 43(+1), แต้มค่าสถานะ+45(+11), คะแนนทักษะ+9(+2), 150(+38) เหรียญเทพ]
ถังลี่เสวี่ยเกือบจะเป็นลมเพราะตกใจ และหงุดหงิดเมื่อเธออ่านบันทึกภารกิจใหม่จากระบบของเธอ
“ระบบ?! ทําไม? ทําไม? ทําไมคุณถึงฟังครูฝึกโรคจิตคนนี้มากกว่าคําพูดของฉัน? เมื่อฉันขอให้คุณทําภารกิจเช่นล่าสัตว์บางตัว คุณไม่ตอบสนองต่อฉันเลย และตอนนี้คุณตอบสนองต่อคําพูดของเธอทันทีโดยไม่ขออนุญาตจากฉัน!” ถังลี่เสวี่ยอยากจะร้องไห้อย่างมากในตอนนี้ แต่ไม่มีน้ําตาออกมา
“แต่จําไว้ว่าถ้าคุณแพ้นักเรียนเหล่านั้นจากคลาสปฏิบัติการ ฉันจะลงโทษคุณทั้งหมดโดยหักสามเท่าของรางวัลนั้น ดังนั้นระวังให้ดีและอย่าแพ้เด็ดขาด!” อาจารย์เหมยหลานได้สร้างความประหลาดใจครั้งใหญ่ให้กับถังลี่เสวี่ยและกลุ่มของเธอ
ตอนนี้ไม่เพียงแต่ถังลี่เสวี่ยคนเดียว แต่สุนัขจิ้งจอกทั้งหมดในกลุ่มของเธอต้องการที่จะร้องไห้อย่างหนักหลังจากที่พวกเขาได้ยินคําเตือนครั้งสุดท้ายของอาจารย์เหมยหลาน
เหมยหลานหันร่างเพรียวของเธออีกครั้งและน้ําหน้าพวกเขาอีกครั้งด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นบนใบหน้าของเธอราวกับว่าเธอไม่สามารถรอให้นักเรียนของเธอเชื่อฟังคําพูดของเธอและสร้างปัญหาให้กับนักเรียนจากคลาสปฏิบัติการ
ถังลี่เสวี่ยและจิ้งจอกตัวอื่นเดินตามหลังเหมยหลานอีกครั้งอย่างท้อแท้ พวกเขาเห็นแล้วว่าอนาคตของพวกเขาดูไม่สดใสเลยโดยมีอาจารย์ที่สร้างปัญหาอย่างเหมยหลานเป็นอาจารย์ของพวกเขา
หลังจากผ่านไปสองสามนาที และเดินผ่านทางเดินยาวๆ หลายประตูที่มีประตูหลายบานไปยังห้องเรียนอื่น ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงห้องเรียนของตัวเอง
มีจิ้งจอกอีกสองตัวในห้องเรียนที่รอให้อาจารย์เหมยหลาน และกลุ่มของถังลี่เสวี่ยมาถึง
คนแรกเป็นผู้หญิงที่น่าฟังด้วยผมสีทองยาว และเธอก็มีดวงตาสีทองเป็นประกายด้วย เมื่อสาวผมทองเห็นถังลี่เสวี่ยและกลุ่มของเธอ เธอยิ้มให้พวกเขา และประสานมือเข้าด้วยกันแล้วโค้งคํานับพวกเขาเล็กน้อยอย่างสุภาพ
ถังลี่เสวี่ยสามารถเห็นแสงสีทองที่ห่อหุ้มร่างของหญิงสาวผมทองจากด้านหลัง
ถังลี่เสวี่ยยังสามารถได้ยินเพลงสวดของชาวพุทธที่กระซิบในใจของเธอทุกครั้งที่เธอมองไปที่หญิงสาวผมสีทองที่สวยงามคนนี้
อาจารย์เหมยหลานเป็นความงามที่อ่อนโยนซึ่งการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งของเธอแสดงออกถึงความสง่างาม ปิงอี้เป็นความงามที่เยือกเย็นที่ดึงดูดความเคารพและธรรมชาติของผู้ชายกันอาโอเมียวเป็นความงามที่ขี้อายที่ทําให้ผู้ชายทุกคนต้องการปกป้องเธอจากอันตรายทั้งหมด
จากนั้นสาวผมทองคนนี้ก็เป็นสาวงามไร้เดียงสาที่ฉายแสงออร่าศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้ตาพร่ามัวงสามารถชําระความปรารถนาทางโลกของทุกคนที่มองเห็นเธอให้บริสุทธิ์
คนที่สองคือเพื่อนเก่าของถังลี่เสี่ยสุนัขจิ้งจอกผู้น่าสงสารที่ถูกลืม
ตอนนี้เขากลับมาเป็นมนุษย์แล้ว และจ้องมองที่ถังลี่เสวี่ย หลังจากที่เธอเข้ามาในห้องเรียนแล้ว
ร่างมนุษย์ของจิ้งจอกดํานั้นหล่อจริงๆ อาจกล่าวได้ว่าเขาได้ปฏิบัติตามเกณฑ์ทั้งหมดที่เรียกว่า “อิเคเม็ง* น่าเสียดายที่เขาแสดงพฤติกรรมเด็กทุกครั้งที่เขาปรากฏตัวต่อหน้าถังลี่เสวี่ยทําให้ทําลายความหล่อนั้นไปหมด
“เอาล่ะ ทุกคนนั่งได้แล้ว! ฉันจะแนะนําสองคนนี้ให้ทุกคนรู้จัก” อาจารย์เหมยหลานปรบมือและสั่งให้ทุกคนนั่งบนที่นั่งของตนเอง
ห้องเรียนของพวกเขาใหญ่มาก และมีที่นั่งว่างหลายร้อยที่นั่ง ในขณะที่มีเพียงหกคนเท่านั้นดังนั้นพวกเขาจึงสามารถเลือกที่นั่งที่ต้องการได้
อาจารย์เหมยหลานเพียงแนะนําสุนัขจิ้งจอกสองตัวสั้น ๆ และบอกว่าถ้าพวกเขาต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมพวกเขาสามารถถามสองคนนั้นเป็นการส่วนตัวหลังเลิกเรียน
หญิงสาวผมสีทองชื่อ หลี่จิง (หลี่: สวย, จิง: เงียบ อ่อนโยน ชัดเจน)
ในขณะที่จิ้งจอกดําตั้งชื่อตัวเองว่า เฮย หยิงห่าว (เฮย เหมือนกับ เฮย ใน เสี่ยวเฮย: ดํา, หยิงห่าว = ฮีโร่, บุคคลดีเด่น)
“ฮีโร่สีดํา อืม….ช่างเป็นผู้ชายที่หลงตัวเองเสียจริง!” ถังลี่เสวี่ยยิ้มเบา ๆ ในขณะที่มองจิ้งจอกดําจากมุมตาของเธอ
ด้วยเหตุผลบางอย่างถังลี่เสวี่ยรู้สึกใกล้ชิดกับจิ้งจอกดํามากขึ้นหลังจากที่เธอได้ยิน เฮย”ในชื่อของเขา
เฮย หยิงห่าวและหลี่จิงควรจะเข้าร่วมคลาสชั้นสูงโดยตรง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างพวกเขาปฏิเสธและตัดสินใจเข้าร่วมคลาสผู้ตรวจสอบในท้ายที่สุด
“เอาล่ะเด็กๆ วันนี้ฉันจะสอนวิธีการพูดทั้งหมดให้คุณก่อน เพื่อให้คุณสามารถสื่อสารกับทุกคนในสถาบันจิ้งจอกนับหมื่นได้ง่ายขึ้น” อาจารย์เหมยหลานนั่งบนที่นั่งด้านหน้าพวกเขาทั้งหมดเธอใช้นิ้วเรียวเคาะโต๊ะและอธิบายอย่างใจเย็น
ดวงตาสีฟ้าบุษราคัมของถังลี่เสวี่ยเริ่มเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น เมื่อวานเธอพยายามจะ พูดไปหลายครั้งแล้ว แต่ไม่ว่าจะทําอะไร เธอก็ยังไม่สามารถพูดได้อย่างถูกต้องแม้แต่คําเดียว
*(อิเคเม็ง: อ้างอิงผู้ชายหน้าตาดีที่อยู่ในวัฒนธรรมป้อปของญี่ปุ่น โดยปกติแล้วจะมีลักษณะที่แต่งตัวดูดีด้วยตาที่เฉียบแหลม ฉลาดหลักแหลม เสียงแหบ ข้อมือและนิ้วที่เรียวยาว รูปร่างคล้ายผู้ชายหน้าตาไม่สะทกสะท้าน ผิวสีซีด และมีกลิ่นที่สะอาด อากาศลึกลับรอบตัวพวกเขา)
