ตอนที่ 526 เป็นเพียงคนที่น่าสงสาร
ฟู่เยว่อี้มองซูจิ่วซือ ไม่หลบสายตาแม้แต่น้อย “ถ้าพวกเจ้าชนะพ่อข้าได้ ข้าก็คงหนีไม่พ้นความตาย เวลานี้ข้ามาหาเจ้า ถือเป็นการหาทางรอดในวันข้างหน้า
ถ้าพวกเจ้าชนะ ก็ให้ปล่อยข้า ตั้งแต่นี้ไป ข้าไม่มีวันช่วยอะไรจวนซิ่นอ๋องอีก และไม่มีวันช่วยเจ้าจัดการจวนซิ่นอ๋อง จะกำจัดจวนซิ่นอ๋องได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกเจ้า ข้าเพียงแต่ร่วมมือกับเจ้าเรื่องตระกูลเฟิง ซูจิ่วซือ เจ้ามีความเห็นอย่างไร?”
ซูจิ่วซือไม่ได้ตอบฟู่เยว่อี้ทันที ชั่วขณะนี้ไม่มีใครพูด ห้องโถงใหญ่เงียบงันทันที
ฟู่เยว่อี้เห็นซูจิ่วซือไม่พูดไม่จา ก็ลุกขึ้นเตรียมบอกลา นางรู้ว่าเป็นไปได้มากที่ซูจิ่วซือไม่เชื่อคำพูดของนาง ถ้าเป็นนาง ก็คงไม่เชื่อทันที
ครั้งนี้นางตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะมา ตลอดทั้งบ่าย นางครุ่นคิดอยู่ในห้องมาตลอด
หลายปีที่ผ่านมา เรื่องเกี่ยวกับจวนซิ่นอ๋อง นางไม่เคยคำนึงถึงตัวเอง พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะช่วยบิดาและพี่ชาย อยากให้พวกเขาสมปรารถนา ถึงกับยินดีเสียสละความสุขของตัวเองแต่งงานกับเฟิงเยว่
การกระทำทุกอย่างของซิ่นอ๋องทำให้นางผิดหวังที่สุด นางเห็นด้วยที่จะแต่งงานกับเฟิงเยว่ แต่นึกไม่ถึงว่าเฟิงเยว่จะทำกับนางอย่างนี้ การเสียสละอย่างนี้ นางทำไม่ได้
เมื่อนึกถึงเรื่องราวต่างๆ ในหลายปีมานี้ นางยิ่งรู้สึกว่างเปล่า รู้สึกว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องน่าขัน
บิดาบอกว่า อนาคตจะให้นางเป็นองค์หญิงใหญ่ ให้ทำอย่างนี้ต่อไป นางคงไม่มีชีวิตอยู่จนถึงเวลานั้น และนางก็ไม่เชื่อคำพูดของฟู่จิ่ง
เวลานี้นางเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ในใจของฟู่จิ่ง นางเป็นเพียงหมากที่พร้อมจะสละได้ทุกเมื่อ นางก็ไม่ต่างจากไป๋โหรวที่ถูกส่งไปที่วังในแคว้นเว่ย
ในเมื่อเป็นอย่างนี้ นางก็ได้แต่หาหนทางให้ตัวเอง ไม่ทุ่มเทให้จวนซิ่นอ๋องอีก ในเมื่อท่านพ่อไร้น้ำใจ นางก็ไม่อยากเป็นลูกสาวกตัญญูต่อไป
ความสำเร็จหรือล้มเหลวของจวนซิ่นอ๋องสำหรับนางไม่ใช่เรื่องสำคัญแล้ว ไม่ว่าสำเร็จหรือล้มเหลว ก็ไม่เกี่ยวข้องกับนาง ตั้งแต่วันที่นางแต่งงานกับเฟิงเยว่ นางก็แยกออกจากจวนซิ่นอ๋อง
ขณะที่ฟู่เยว่อี้หันตัวไป เสียงของซูจิ่วซือก็ดังขึ้น “ได้ ข้าร่วมมือกับองค์หญิง”
ฟู่เยว่อี้หยุดเดิน หันตัวไปมองซูจิ่วซือ “เจ้าช่างกล้าหาญจริงๆ งั้นเราสองคนตกลงตามนี้ ค่ำแล้ว ข้ากลับไปก่อน คุณหนูมู่รักษาตัวให้ดี”
ฟู่เยว่อี้พูดจบก็เตรียมจะจากไปอีกครั้ง
“องค์หญิง บางเรื่องมองให้ชัดเร็วหน่อยยิ่งดี ถ้านานจะยิ่งเจ็บปวด”
ฟู่เยว่อี้ชะงักเท้า ไม่ได้หันหลังมา “เจ้าไม่เคยถูกคนใกล้ชิดหักหลัง จะรู้ความรู้สึกของข้าได้อย่างไร ถ้าเป็นไปได้ ข้ายินดีที่จะไม่มองให้ชัดตลอดกาล”
นั่นก็คือบิดาของนาง คนที่ใกล้ชิดที่สุดในโลกสำหรับนาง ในยามที่นางต้องการการปกป้องที่สุดกลับผลักนางออกไป ความรู้สึกนี้ทำให้นางไม่อาจบรรยายด้วยคำพูด รู้แต่ว่าในใจเจ็บปวดมาก
ตลอดเส้นทางที่ผ่านมา นางพออกพอใจมาก คิดว่าตนเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก คอยวางแผนจัดการคนอื่นตลอดเวลา วันนี้จึงรู้ว่าตัวเองเป็นเพียงคนที่น่าสงสาร
ซูจิ่วซือนิ่งเงียบ นางเองก็ถูกกู้เหยี่ยนกับซูเหมยหักหลัง นางเข้าใจความรู้สึกที่ถูกคนใกล้ชิดทำร้าย เป็นเหมือนหัวใจถูกคนทิ่มแทงอย่างเ**้ยมโหด โลกทั้งโลกพังทลาย
ความรู้สึกของนางที่มีต่อฟู่เยว่อี้ไม่ถึงกับเกลียด ฟู่เยว่อี้มีความกล้าหาญ แต่เสียดายที่เป็นคนของจวนซิ่นอ๋อง ไม่เช่นนั้นนางกับฟู่เยว่อี้อาจจะเป็นเพื่อนกัน
“ลาก่อน”
ฟู่เยว่อี้ทิ้งคำพูดนี้ไว้แล้วจากไป ไม่มีมิตรที่ถาวร และไม่มีศัตรูที่ถาวร นางเลือกที่จะร่วมมือกับซูจิ่วซือเพราะชื่นชมซูจิ่วซือ
ตอนที่ 527 สมน้ำหน้า
ซูจิ่วซือพยักหน้า ฟู่เยว่อี้ออกไปจากจวนตระกูลมู่แล้ว ซูจิ่วซือนั่งอยู่ที่เก้าอี้ เมื่อขาดมืออย่างฟู่เยว่อี้ พวกนั้นย่อมจับอะไรไม่มั่น
นี่เป็นผลกรรมที่ซิ่นอ๋องก่อขึ้น เขาไร้น้ำใจกับลูกสาวแท้ๆ สวรรค์ลงทัณฑ์เขาแล้ว
เวลานี้นางใส่ใจแต่ข่าวคราวของฟู่เฉินหรง ตามเหตุผล พวกเขาน่าจะไปถึงด่านชายแดนแล้ว แต่เวลานี้ไม่มีข่าวคราวเลย นางจึงได้แต่รอและเชื่อมั่น ไม่อาจทำอะไรได้
ไม่ได้ข่าวจากฟู่เฉินหรง ซูจิ่วซือดูภายนอกยังคงสงบ ในใจกลับกระวนกระวาย มักจะเหม่อมองกำไลในมือ กลางคืนก็ฝันถึงฟู่เฉินหรงบ่อยๆ ความคิดถึงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เวลานี้นางพบว่าตนเองไม่อาจห่างจากฟู่เฉินหรงได้
รุ่งขึ้น ขณะที่ซูจิ่วซือกินมื้อเช้าที่ห้อง จู่ๆ มู่เจี๋ยก็เข้ามา นั่งบนม้านั่งตรงกันข้ามกับซูจิ่วซือทันที สีหน้าดีใจ “ซือซือ ตระกูลเฟิงเกิดเรื่องแล้ว”
พอได้ยินว่าตระกูลเฟิงเกิดเรื่อง ซูจิ่วซือซึ่งกำลังถือช้อนตักซุปรังนกนางแอ่นก็ชะงักทันที “เฟิงซุนเกิดเรื่องใช่หรือไม่?”
“ข้ายังไม่พูดเลย เจ้าทายถูกแล้ว เมื่อคืนฟู่เยว่อี้มาพูดอะไรกับเจ้าใช่หรือไม่”
ซูจิ่วซือยังคงกินซุปรังนกนางแอ่นอย่างช้าๆ “ฟู่เยว่อี้ไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครรังแกได้ ตายอย่างไรหรือ?”
“ประกาศต่อภายนอกว่าตายกะทันหัน คงถูกวางยาตาย ฟู่เยว่อี้ใจกล้าจริงๆ กล้าวางยาพิษฆ่าเฟิงซุนอย่างโจ่งแจ้ง นางเพิ่งแต่งงานแค่สองวัน ตระกูลเฟิงก็เกิดคดีฆาตกรรม วันหลังตระกูลเฟิงคงไม่สงบแน่”
“มีจวนซิ่นอ๋องอยู่ ในทางเปิดเผยคนตระกูลเฟิงไม่กล้าข่มเหงนาง ฟู่เยว่อี้เองก็ไม่ใช่คนอ่อนแอ ครั้งนี้ตระกูลเฟิงถูกทำร้ายแต่ก็พูดอะไรไม่ได้ สาเหตุการตายที่แท้จริงของเฟิงซุนไม่สามารถเปิดเผย และจะโทษฟู่เยว่อี้ก็ไม่ได้”
กับเฟิงซุนคนมักมากในตัณหา ซูจิ่วซือดูแคลนมาก เขาทำลายความบริสุทธิ์ของฟู่เยว่อี้ในคืนส่งตัวเข้าหอ แล้วไม่รู้จักถอย ยังบังอาจไปหาฟู่เยว่อี้อีก
นึกว่าฟู่เยว่อี้เป็นคนอ่อนแอก้มหน้ายอมรับทุกอย่าง เขาไม่ตายยังนับว่าแปลก แม้จะตายด้วยน้ำมือของฟู่เยว่อี้ คนตระกูลเฟิงก็ไม่กล้าทำอะไรฟู่เยว่อี้ ไม่อาจให้เรื่องนี้แพร่ออกไป พอถึงตอนนั้นตระกูลเฟิงก็เสียหน้า
นางรู้สึกว่าฟู่ซุนตายก็ดีแล้ว
“เมื่อก่อนรู้สึกว่าฟู่เยว่อี้เป็นคนเลวร้าย เวลานี้กลับรู้สึกว่านางน่าสงสารมาก นางฆ่าเฟิงซุน แสดงว่าเฟิงซุนข่มเหงนาง เฟิงเยว่ไร้ความสามารถ แต่ผลักนางให้ฟซูจิ่วซือ ทำอย่างนี้กับผู้หญิงไม่ใช่คนดีเลย”
มู่เจี๋ยน้ำเสียงเห็นใจ เขารู้สึกว่าฟู่เยว่อี้น่าสงสาร องค์หญิงผู้สูงศักดิ์ถูกใช้เป็นหมากโยนให้ตระกูลเฟิง
“พี่สามเอ็นดูสาวงาม?”
“ถึงจะเอ็นดูสาวงามอย่างไรก็ไม่ใช่คนจวนซิ่นอ๋องแน่ ข้าเพียงแต่พูดเรื่อยเปื่อย”
“เมื่อคืนนางมาหาข้า น้ำเสียงผิดหวังต่อจวนซิ่นอ๋องมาก วันหลังคงไม่ช่วยจวนซิ่นอ๋องอีก”
มู่เจี๋ยหยิบขนมโก๋ในจานข้างหน้าซูจิ่วซือ “เจ้าเชื่อคำพูดของนาง?”
“ไม่ใช่ว่าจะเชื่อหรือไม่ ดูการกระทำของนางต่อไปก็แล้วกัน นางเป็นคนเข้มแข้งไม่น้อย”
มู่เจี๋ยไม่พูดอะไร ช่วงนี้เขาพบฟู่เยว่อี้หลายครั้ง รู้สึกว่าฟู่เยว่อี้รังเกียจเฟิงเยว่มาก นางคงแก้แค้นตระกูลเฟิง นางเป็นคนเชื่อถือได้ แต่จะช่วยจวนซิ่นอ๋องหรือไม่ เขาไม่มั่นใจ และไม่กล้าเชื่อง่ายๆ เพราะเมื่อก่อนฟู่เยว่อี้เคยเป็นแขนซ้ายขวาที่ซิ่นอ๋องไม่อาจขาดได้
“ซิ่นอ๋องเองก็ไม่ใส่ใจลูกของตัวเอง ยังนึกว่าลูกๆ เป็นหุ่นเชิด ถ้าฟู่เยว่อี้หันกลับมาเป็นศัตรูคงสนุกแน่ สมน้ำหน้า” มู่เจี๋ยเปลี่ยนเรื่องพูด “ใช่สิ จิ่วซือ องค์รัชทายาทจนถึงเดี๋ยวนี้ยังไม่ส่งข่าวมาเลย กลัวว่าซิ่นอ๋องจะลงมือกับองค์รัชทายาทลับหลัง”
