ลืมรักเลือนใจ – ตอนที่ 35 ดื่มน้ำอุ่นมากๆ

คนชราเดินไปอยู่ข้างๆ เลิกหนังตาของหลินเยียนขึ้น หลังจากพินิจอยู่ครู่หนึ่ง ก็กลับไปนั่งที่เดิม

“คุณหลิน คุณอย่าได้กังวลจนเกินไป อาการของคุณธรรมดามาก ผมรู้สึกว่าคุณไม่ได้เป็นโรคหลายบุคลิก เพียงแค่ช่วงนี้อารมณ์แปรปรวนและกดดันมากเกินไป ส่งผลให้ความจำและประสาทเสื่อมตัว” เฮ่อรุ่ยยวนพูด

“ห๊ะ? เป็นไปไม่ได้!” หลินเยียนงุนงง ดูแค่ลูกตาของตัวเอง…ไม่มีความเข้มงวดตามหลักวิทยาศาสตร์เลยสักนิด!

“เหอะเหอะ ในเมื่อคุณหลินไม่เชื่อ เราไปตรวจดูอย่างละเอียดอีกครั้งแล้วกัน”

“แล้วค่าใช้จ่าย…”

“วันนี้ฟรีทั้งหมด”

“อื้มๆๆ งั้นได้!” หลินเยียนพยักหน้ายิกๆ

ไม่นานหลินเยียนก็ตามเฮ่อรุ่ยยวนออกจากห้องไป

สองชั่วโมงหลังจากนั้น หลินเยียนก็ไม่รู้ว่าตัวเองตรวจอะไรไปบ้าง เครื่องมือทั้งเล็กใหญ่ทุกอย่างเหมือนจะถูกเธอใช้ครบทั้งหมดแล้ว ทั้งยังมีการตอบแบบสอบถามและกรอกคำตอบด้วยตัวเอง

หลังจากตรวจเสร็จ หลินเยียนก็ตามเฮ่อรุ่ยยวนกลับเข้าห้องทำงานไปอีกครั้ง

คนชรามองรายงานในมือและพูดกับหลินเยียนว่า “คุณหลินจากผลการสังเกตและการตรวจสอบของผม คุณไม่ได้เป็นโรคหลายบุคลิก กลับไปกินอาหารรสเผ็ดให้น้อย ผ่อนคลายจิตใจ อย่ากังวลให้มากไป ดื่มน้ำอุ่นให้มาก”

“ศาสตราจารย์เฮ่อ…ฉันรู้สึกว่าไม่น่านะ ฉันต้องเป็นโรคหลายบุคลิกแน่! คุณตรวจให้ฉันอีกครั้งมั้ย?” หลินเยียนจ้องเฮ่อรุ่ยยวนพูด

“คุณหลิน คุณอย่าได้กังวลจนเกินเหตุ คุณต้องเคารพหลักวิทยาศาสตร์และเชื่อหมอ” เฮ่อรุ่ยยวนขมวดปมคิ้วพูด

“ศาสตราจารย์ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อหลักวิทยาศาสตร์และคุณหมอ หลักๆ คือฉันไม่เชื่อตัวเอง!” หลินเยียนพูด

“เหอะเหอะ คุณหลิน ในเมื่อคุณรู้กรณีคลาสสิกของโรคหลายบุคลิกในต่างประเทศ งั้นก็คงรู้อิทธิพลของผม ผมบอกว่าคุณไม่ได้เป็น ก็คือไม่เป็น” เฮ่อรุ่ยยวนยิ้มพูด

“แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่า…” หลินเยียนลังเลมาก

“คุณหลิน หรือไม่คุณลองไปหาหมอคนอื่นๆ ดูมั้ย?” สุดท้ายเฮ่อรุ่ยยวนนวดระหว่างคิ้ว

“หมอคนอื่นงั้นเหรอ? ยังมีหมอที่เก่งกว่าคุณอีกเหรอ?” หลินเยียนรีบถาม

คนชรายิ้มอย่างถ่อมตัว “คงไม่มี”

หลินเยียน “…”

ขอโทษที่รบกวน

สุดท้ายหลินเยียนจากไปอย่างเศร้าหมอง

หลินเยียนรีบสละความคิดอันน่ากลัวในหัวออก ในเมื่อผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวทอย่างเฮ่อรุ่ยยวนบอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร…งั้นเธอก็คงไม่ได้เป็นอะไร คงเหนื่อยเกินไปจริงๆ บวกกับก่อนหน้านี้เธอก็มีอาการซึมเศร้า สติอาจจะฟั่นเฟือน…

ไม่มีทางที่จะถูกผีเข้าสิงหรอก…

หลังจากหลินเยียนกลับไป คนชราก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร

“คุณเผย งานที่คุณมอบหมายสำเร็จแล้ว ใช่แล้ว คุณหลินไม่ได้สงสัยอะไร ใช่ ร่างกายของคุณหลินปกติ นอกจากอาการเก่าๆ และแผลบนขาซ้าย ก็ไม่มีปัญหาอะไรอื่นเลย”

……

ใต้ตึกโรงพยาบาล

หลินเยียนเพิ่งออกจากประตู ก็เห็นเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าซึ่งห่างออกไปไม่ไกลนัก

เห็นเพียงว่า เผยอวี่ถังพิงรถสปอร์ตเฟอร์รารี่คันสีแดงสดเฉียงๆ เห็นได้ชัดว่ากำลังรอเธออยู่

หางตาของหลินเยียนกวาดมองผ่านๆ ก็ดูออกทันทีว่ารถคันนี้ผ่านการดัดแปลงมา

เผยอวี่ถังคนนี้เหมือนจะเป็นผู้คลั่งไคล้การแข่งรถ?

หลินเยียนจำต้องเดินเข้าไป “คุณชายสามเผย คุณฟังฉันอธิบาย…”

เธอซวยมากพอแล้ว ต้องหนีตายอยู่ร่ำไป ไม่อยากสร้างปัญหาให้ตัวเองเพิ่มหรอกนะ ถ้าคุยกันให้เข้าใจได้ ก็พูดกันซะ

เผยอวี่ถังมองหลินเยียน พลันคลี่ยิ้ม เผยฟันขาวสว่าง “อยากให้ฉันฟังเธออธิบายงั้นเหรอ! ได้! ขึ้นรถก่อนแล้วค่อยว่ากัน!”

“ได้…” หลินเยียนไม่ได้คิดอะไรมาก มองประตูข้างคนขับที่เปิดออกแล้วก้าวเข้าไปนั่ง

เผยอวี่ถังมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างคนขับพร้อมกัดฟันกร่อน

วันนี้เขาจะต้องให้บทเรียนผู้หญิงคนนี้สักหน่อย!

เวิงๆๆ…

เสียงเครื่องยนต์อันไพเราะดังขึ้น

แทบจะทันทีที่หลินเยียนเข้าไปนั่ง เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น พร้อมกับรถเฟอร์รารี่สีแดงที่พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า…