เผยอวี่ถังจดๆ จ้องๆ หลินเยียนอย่างตื่นเต้น “พี่เยียน ถึงพี่จะบอกว่าไม่สนุก แต่พี่ก็เก่งมากเลยนะที่บี้เจ้าซ่งเย่าหนานซะยับเยินโดยไม่ให้โอกาสมันเอาคืนได้เลย! ที่เจ๋งที่สุดคือพี่ยังไม่ได้เอาจริงด้วยซ้ำ!
พี่ช่วยสอนเทคนิคการแข่งรถให้ผมหน่อยเถอะ! ผมต้องสร้างชื่อเพื่อให้พี่ใหญ่กับพี่รองยอมรับผม! ไม่งั้น ผมจะไม่กลับบ้านเด็ดขาด!”
หลินเยียนมองชายหนุ่ม “อ้อ นี่คือเหตุผลที่เธอออกจากบ้านเหรอ”
เผยอวี่ถังคอตก “ครอบครัวผมไม่สนับสนุนเรื่องแข่งรถเลย โดยเฉพาะพี่ใหญ่ เขาปฏิเสธหนักแน่นมากเลยครับ แต่…ผมชอบแข่งรถจริงๆ นะ…”
เผยอวี้เฉิงเกลียดการแข่งรถนี่เอง!
หลินเยียนรู้สึกกระอักกระอ่วนขณะที่เธอพูด “ฟังนะ…ฉันเองก็เป็นคนไม่ค่อยจริงจังกับอะไรเท่าไหร่ แต่ถ้าเธออยากจะเป็นมืออาชีพจริงๆ เธอต้องมีโค้ช!”
หลินเยียนไม่ได้โกหกเขา นักแข่งที่ดีไม่จำเป็นต้องเป็นโค้ชที่ดี
เผยอวี่ถังเหน็บเบาๆ “ผมไม่มีเงินนะ…”
หลินเยียนพูดไม่ออก
ก็จริง…น่าสงสารชะมัด…
หลินเยียนคิดว่าเธอเข้าใจสถานการณ์ของเขาตอนนี้ดี
เผยอวี่ถังพูดต่อ “พี่ชายเที่ยวไปขู่ทุกคนเกี่ยวกับเรื่องของผม เลยไม่มีใครกล้าให้เงินหรือช่วยผมเลย”
หลินเยียนดูเศร้า “เป็นฉันก็ไม่กล้า”
จู่ๆ แววตาของเผยอวี่ถังก็พลันสดใสขึ้น “ผมรู้ละ! ผมจะช่วยเป็นพ่อสื่อให้พี่จีบพี่ใหญ่ แล้วพอพี่เป็นพี่สะใภ้ผมแล้วทีนี้พี่จะทำอะไรก็ได้! ถึงตอนนั้นพี่ก็ช่วยผมได้แล้ว!”
หลินเยียนได้แต่อึ้ง
เจ้าหนู ตรรกะของนายมันเพี้ยนเกินไปแล้ว!
หลินเยียนย้ำอีกครั้งอย่างเสียไม่ได้ “ฉันจะพูดอีกครั้งนะ เธอเข้าใจผิด ฉันไม่ได้สนใจอะไรในตัวพี่ใหญ่ของเธอเลย”
“จริงอะ? พี่ไม่สนใจพี่ใหญ่เลยจริงอะ? นี่ยังเป็นผู้หญิงอยู่หรือเปล่าเนี่ย” เผยอวี่ถังทำท่าทางผิดหวัง
หลินเยียนกลอกตาเงียบๆ “เอาเป็นว่าฉันช่วยเธอไม่ได้ แต่ฉันชนะซ่งเย่าหนานแล้วได้เครื่องยนต์มา ต้องขอบคุณเธอที่ใช้รถคันนี้ขนมาให้ ดังนั้น ฉันยกเครื่องยนต์ให้เธอ ไปให้ใครก็ได้ดัดแปลงก่อนเปลี่ยนเครื่องยนต์ให้รถเธอซะก็น่าจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพให้รถคันนี้ได้”
“หา! พี่ยกให้ผมเหรอ เอาจริงดิ?”
เผยอวี่ถังจ้องมองหลินเยียนด้วยความประทับใจ “พี่เยียนสุดยอด! นี่แหละที่เขาว่ามีพี่สะใภ้ใหญ่ก็เหมือนมีแม่!”
หลินเยียนอึ้ง
หมายความว่าไง? ที่ว่ามีพี่สะใภ้ใหญ่ก็เหมือนกับมีแม่?
หนุ่มน้อย อย่าเปลี่ยนสำนวนเอาเองแบบนี้ได้ไหม!
นอกจากนี้ เขายังเคยประกาศว่ายอมอดตายข้างถนนหรือกระโดดออกจากทางหน้าต่างยังดีกว่ายอมรับว่าเธอเป็นพี่สะใภ้
หลินเยียนเอ่ย “นายน้อยเผยลำดับที่สาม…”
เผยอวี่ถังพูดแทรก “อย่าเรียกผมว่านายน้อย เรียกผมว่าอวี่ถังหรือไม่ก็ ถังถัง!”
ถังถัง?
หลินเยียนรู้สึกเคืองนิดๆ “ถ้างั้นฉันจะเรียกเธอว่าอวี่ถัง…ฉันว่าฉันคงสอนอะไรเธอไม่ได้เพราะฉันเลิกแข่งรถแล้ว…แต่ถ้าเธออยากได้คำแนะนำเรื่องแข่งรถหรือการดัดแปลงรถก็มาปรึกษาฉันได้ ถ้าฉันพอจะช่วยได้ ฉันก็จะช่วย…”
เผยอวี่ถังตะโกนเสียงดัง “จริงเหรอ แจ่มเลย!”
หลินเยียนกล่าวต่อ “แต่ฉันมีเรื่องให้เธอช่วย”
เผยอวี่ถังถามกลับ “เรื่องแบบไหน ผมยินดีช่วยพี่ทุกเรื่องแหละ ขอแค่บอกมา!”
หลินเยียนกระแอมก่อนเอ่ยว่า “เธอมี…เอ่อ…วิดีโอที่เก็บภาพชีวิตประจำวันของพี่ใหญ่ไว้บ้างรึเปล่า?”
“หา? พี่เยียนจะเอาวิดีโอของพี่ใหญ่ไปทำอะไร?” เผยอวี่ถังตกใจกับคำขอของเธอ เขาจ้องมองเธอราวกับกำลังจ้องคนโรคจิต
หลินเยียนพูดไม่ออก
ที่บอกว่า ‘วิดีโอของพี่ใหญ่’ นั่นมันหมายความว่ายังไงกัน? อย่าพูดจาให้ชวนคิดลึกสิ!
