หลินเยียนเห็นใบหน้าของตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกแล้วหัวใจพังทลายลงมา “ลูกพี่ท่านนี้ คุณต้องการอะไรกันแน่? อย่าใช้เสียงของฉัน ใช้น้ำเสียงแข็งกระด้างแบบนั้นพูดได้มั้ย? แล้วก็! คุณใช้ร่างกายของฉันสูบบุหรี่ได้ยังไง! ปล่อยลูกช้างไปเถอะ!”
“ไม่ได้สูบ”
“จุดก็ไม่ได้! แบบนี้ก็เหมือนร่างกายของฉันสูบบุหรี่โดยอ้อมไม่ใช่เหรอ!”
“ขอโทษ ชินน่ะ” เผยอวี้เฉิงพูดแล้วดับบุหรี่โดยดี
หลินเยียนอึ้ง ไอ้…ไอ้คนนี้ฟังเหตุผลซะด้วย?
ในเมื่อวิธีพวกนั้นไม่ได้ผล ไม่แน่ว่าอาจจะสามารถเจรจากับเขาให้รู้เรื่อง…
คิดถึงตรงนี้ หลินเยียนพลันพูดด้วยน้ำเสียงหยั่งเชิง “เออ อ่านโน้ตที่ฉันเขียนไว้ให้แล้วใช่มั้ย! เธอมีอะไรอยากพูดหรือเปล่า?”
เผยอวี้เฉิง “อ่านแล้ว เหตุผลของเธอคืออะไร?”
พูดถึงเรื่องนี้ หลินเยียนก็หัวเสีย
“เธอยังมีหน้ามาถามเหตุผลจากฉันอีกเหรอ? ก็เพราะเรื่องบ้าๆ ที่เธอสร้างไว้ไงล่ะ! ทำให้ตอนนี้ข่าวลือของฉันกับเผยหนานซวี่ถูกเผยแพร่เต็มอินเตอร์เน็ต ใช่สิ แล้วก็กองถ่ายนั่น กองถ่ายนั่นมันนรกชัดๆ นักแสดงชายแทบจะทุกคนในนั้นล้วนเคยมีข่าวกับฉัน แฟนคลับของพวกเขาทุกคนเพียงพอที่จะทำให้ฉันตายเป็นผีไร้ญาติไม่มีที่ฝัง ตอนนี้ฉันกลายเป็นศัตรูอันดับหนึ่งที่พวกแฟนคลับหญิงทั้งวงการบันเทิงตามฆ่าไปแล้ว…” หลินเยียนกล่าวโทษอย่างเดือดดาล
เผยอวี้เฉิง “แล้ว…”
หลินเยียน “เพราะฉะนั้นเพื่อให้ฉันสามารถอยู่รอดปลอดภัยในกองถ่ายนั่น ถ้าในระหว่างที่ฉันถ่ายอยู่ เธอเข้ามาควบคุมฉัน เธอก็ต้องรักษาระยะห่างกับคนที่ฉันเอ่ยถึงด้านบนอย่างเข้มงวด!”
เผยอวี้เฉิงได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า “เป็นวิธีที่ไม่เลว”
ไม่รู้เพราะอะไรหลินเยียนถึงได้รู้สึกว่าน้ำเสียงของไอ้คนนี้ดูแปลกๆ ทำไมดูเหมือนดีใจมาก?
“งั้นเธอหมายความว่า…เธอเห็นด้วยกับข้อกำหนดพวกนี้งั้นเหรอ?” หลินเยียนลองถามหยั่งเชิง
เผยอวี้เฉิงชะงักไปครู่ สายตาพลันจ้องไปที่เนื้อหาข้อสุดท้ายบนกระดาษ “ห้าข้อแรกไม่มีปัญหา แล้วเหตุผลของข้อหกคือ?”
“เธอยังมีหน้ามาถามเหตุผลกับฉันอีก!!!” หลินเยียนเน้นย้ำคำพูดนี้อีกครั้ง พลันพูดอย่างแค้นเคือง “เธอลืมเรื่องบ้าคลั่งที่เธอทำกับท่านประธานเผยไปแล้วเหรอ?”
“ตามหลักเหตุผลแล้ว เรื่องพวกนั้น เธอเป็นคนทำ”
“หุบปาก! มันไม่ใช่สิ่งที่อัตนัยของฉันยินยอมที่จะทำ ไม่เกี่ยวกับฉัน! เธอเป็นคนควบคุมฉัน!”
“เธอหมายความว่า เธอบริสุทธิ์ใจงั้นซิ?”
“แน่นอนสิ! เธอยังต้องถามอีกเหรอ? เธอคิดว่าฉันวิปริตหมือนเธอเหรอ?” หลินเยียนถาม
สิ้นเสียงของเขา โทรศัพท์มือถือของเธอที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานพลันดังแว่วขึ้นอย่างกะทันหัน
หลินเยียนกลัวว่าจะเป็นข้อความสำคัญที่จ้าวหงหลิงส่งมา จึงรีบพูดว่า “รีบเปิดให้ฉัน ดูซิว่าใครเป็นคนส่งมา!”
โทรศัพท์มือถือของหลินเยียนปลดล็อกด้วยลายนิ้วมือ เผยอวี้เฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาปลดล็อก ก่อนจะเปิดข้อความที่หลินเยียนเพิ่งได้รับ
ข้อความนั้นเป็นคลิปวิดีโอ พอเปิดออกมา ภาพพื้นหลังในรูปคือข้างสระว่ายน้ำในวิลล่าอันหรูหราหลังหนึ่ง ไม่นานชายคนหนึ่งก็เดินมาที่ข้างสระ ชายคนนั้นสวมเพียงกางเกงว่ายน้ำ ไหล่กว้างสะโพกแคบขาเรียวยาว และคนๆ นั้นก็คือ…เผยอวี้เฉิง…
หลินเยียนคิดไม่ถึงเลยว่า เปิดข้อความออกมาแล้วสิ่งที่กระแทกตาจะเป็นภาพที่น่าตื่นเต้นเช่นนี้ ถ้าตอนนี้เธออยู่ในร่างกายของตน คงโยนโทรศัพท์มือถือออกไปแล้ว!
หลินเยียน “หน็อย! ใครส่งมาให้ฉันเนี่ย???”
เผยอวี้เฉิงหัวเราะเบาๆ ด้วยเสียงอันทุ้มต่ำและแหบพร่า “บริสุทธิ์ใจงั้นเหรอ?”
หลินเยียน “ไม่ใช่ฉัน! ฉันเปล่า! ฉันถูกใส่ร้าย!”
