ตอนที่ 169 พ่ายแพ้ย่อยยับ
หลินเยียนเริ่มวิเคราะห์สถานการณ์การแข่งขัน มีเพียงนักแข่งของทีมสปีดคนเดียวเท่านั้นที่ตามหลังก็อดซี ส่วนนักแข่งคนอื่นๆ ในทีมพากันนำลิ่วไปกันหมด หนทางเดียวที่ทีมซีเอ็ชวันจะสามารถเอาชนะทีม สปีดได้นั้นพวกเขาจะต้องแซงหน้าลูกทีมสปีดในเวลาที่เหลืออยู่ตอนนี้ ถึงอย่างนั้นก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีทางเป็นไปได้
ความต่างระหว่างสองทีมนี้ชัดเจนเกินไป
อันที่จริงหลินเยียนไม่จำเป็นต้องอธิบาย เผยอวี่ถังก็สามารถเข้าใจสถานการณ์นี้ได้ด้วยตัวเอง
“พี่เยียน ซีเอ็ชวันแพ้แน่…ผมจบเห่…มีทางไหนที่พอพลิกสถานการณ์ได้บ้างไหมครับพี่” เผยอวี่ถังเครียดและตื่นกลัว
“ไม่เห็นทางเลย” หลินเยียนส่ายหัว
“หมายความว่าผมต้องยุบทีมและคลานใต้หว่างขาไอ้พวกเวรนั่นนะเหรอ ไม่ ผมทำไม่ได้ ถ้าพี่ใหญ่รู้เข้า พี่เอาผมตายแน่ ผมไม่มีวันกลับมาแข่งได้อีกแน่นอน…” เผยอวี่ถังหน้าซีด เหงื่อผุดเต็มหน้าผาก
หลินเยียนมองเผยอวี่ถังด้วยความงงๆ ตกลง…เจ้าเด็กนี้กลัวที่จะต้องยุบทีมหรือกลัวที่จะต้องคลานลอดใต้หว่างขาซ่งเย่าหนานกันแน่ หรือว่าเขาจะกลัวว่าพี่ชายจะเอาเขาตายมากกว่าหรือเปล่านะ
ก่อนที่หลินเยียนจะทันได้พูดอะไร เสียงชื่นชมโห่ร้องดังแทรกมาจากที่นั่งคนดู
หลินเยียนและเผยอวี่ถังหันไปมองและเห็นลูกทีมคนหนึ่งของสปีดเข้าเส้นชัยไป เขาถอดหมวกและโบกมือในชัยชนะของตัวเอง
“เวร มันถึงเส้นชัยแล้ว? เวรเอ๊ย อะไรวะเนี่ย!” เผยอวี่ถังกัดฟันกรอด
ขณะเดียวกับที่เผยอวี่ถังกำลังพ่นคำสบถอยู่นั้น ลูกทีมอีกคนของสปีดก็ทะยานเข้าเส้นชัยไปด้วยความเร็วแสง
เขาหมดสิ้นทุกความหวังเมื่อเห็นนักแข่งคนที่สองของสปีดขับเข้าเส้นชัยไป การแข่งขันครั้งนี้จบแล้ว
ดูจากผลคะแนนของนักแข่งทุกคน ใครก็บอกได้ว่าพวกเขาแพ้แน่นอนแม้ว่าลูกทีมซีเอ็ชวันที่เหลือจะทำความเร็วได้ไวกว่าลูกทีมสปีดที่ยังเหลืออยู่ก็ตาม
นักแข่งที่เข้าเส้นชัยไปคนที่สามคือก็อดซี สำหรับเผยอวี่ถังคะแนนที่ทีมเขาทำได้ครั้งแรกนี้ไม่มีความหมายอะไรเลย เขาปวดใจที่ต้องแพ้ซ่งเย่าหนานย่อยยับอย่างไม่มีชิ้นดี
“ผมอยากตาย…ให้ผมตายเถอะ…” เผยอวี่ถังสิ้นหวังราวกับความหวังทั้งหมดได้พังทลายแล้ว
หลินเยียนจับเผยอวี่ถังไว้
“พี่เยียน อย่าห้ามผม ให้ผมตาย ถ้าพี่ใหญ่รู้เรื่องวันนี้ละก็ พี่ใหญ่ฆ่าผมแน่…” เผยอวี่ถังพูดอย่างอ่อนแรง
“’ก็ได้งั้น” หลินเยียนปล่อยมือที่จับเขาไว้ออก
เผยอวี่ถังในสภาพน่าสมเพชหันไปทางหลินเยียน “พี่เยียน ทำไมพี่ต้องใจร้ายใจดำขนาดนี้ พี่จะยืนดูผมเดินเข้าไปลานประหารโดยไม่ทำอะไรเลยงั้นเหรอ”
หลินเยียนถึงกับพูดไม่ออก เขาเองไม่ใช่เหรอที่ไม่อยากให้เธอมาหยุดเขา
“พี่เยียน ครั้งนี้พี่ต้องช่วยชีวิตผมนะ!” เผยอวี่ถังเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว “มีเพียงพี่คนเดียวเท่านั้นที่จะเปลี่ยนใจพี่ใหญ่ได้”
“แสดงว่าถึงแม้ต้องคลานใต้หว่างขาซ่งเยาหนานก็ไม่เป็นไรแล้วงั้นสิ” หลินเยียนเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
เธอไม่คิดเลยว่าเผยอวี่ถังจะเป็นคนที่รักษาคำพูด เขายอมรับความพ่ายแพ้อย่างเต็มภาคภูมิและพร้อมทำตามที่พูดเอาไว้ ก่อนหน้านี้หลินเยียนประเมินเขาต่ำไปจริงๆ
“เออใช่ ไม่มีทาง…ผมยอมตายซะดีกว่าต้องก้มหัวให้กับไอ้ซ่งเย่าหนาน” ตอนนี้เองที่เผยอวี่ถังจำที่เขาเดิมพันไว้ได้
หลินเยียนถึงกับพูดไม่ออก…
หลังจากนั้นผลการแข่งขันก็ออกมาชัดเจนอย่างที่คาดไว้ ซีเอ็ชวันแพ้สปีดป่นปี้ ยังไงซะทั้งสองทีมก็ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำ
ตอนที่ 170 การกลับมาที่กลับตาลปัตร
หลังจากที่การแข่งขันสิ้นสุดลง ลูกทีมซีเอ็ชวันตรงเข้าไปหาเผยอวี่ถังด้วยท่าทางเอาเรื่อง
ถ้าเผยอวี่ถังศึกษาข้อมูลคู่ต่อสู้มาก่อน พวกเขาคงไม่ต้องจับพลัดจับผลูมาแข่งกับทีมสปีด
ก่อนที่ใครจะได้ทันพูดอะไร ซ่งเย่าหนานก็เดินกร่างตรงมายังพวกเขาพร้อมลูกทีมสปีด
เผยอวี่ถังกำหมัดแน่นในวินาทีที่เขาเห็นใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเยาะเย้ยอย่างผู้ชนะของซ่งเย่าหนาน เขาอยากซัดหน้ามันจริงๆ!
“นายน้อยเผยอวี่ถัง เป็นอะไรไป ทำท่ายังกับหมาหงอยตอนเจ้าของตายอย่างนั้นละ ฉันเห็นแล้วปวดใจนะเนี่ย” ซ่งเย่าหนานเย้ยหยันเจ็บแสบขณะที่จ้องเผยอวี่ถังไม่วางตา
เผยอวี่ถังขยับปากเหมือนจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
อย่างที่มีคำกล่าวไว้ คนแพ้ทำอะไรก็ผิด เขาแพ้เดิมพัน ก็ไม่มีอะไรที่เขาต้องพูดอีก เพราะไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ยิ่งทำให้เขาขายขี้หน้าและอับอายไปมากกว่าเดิม
เมื่อเห็นว่าเผยอวี่ถังไม่พูดอะไร ชายหนุ่มที่ยืนอยู่หลังซ่งเย่าหนานก็พูดขึ้นว่า “เผยอวี่ถัง แกไม่ลืมเดิมพันที่ทำไว้กับพี่ซ่งหรอกนะ รออะไรอยู่ล่ะ พร้อมยัง ถ้าพร้อมแล้วละก็ มาลอดใต้หว่างขาลูกพี่สิ”
“แก!” เผยหวี่ถังกัดฟันกรอดหน้าแดงก่ำ
ถึงแม้ว่าเขามักจะแพ้ซ่งเย่าหนานเสมอ แต่เดิมพันครั้งนี้มันเกินไป โชคร้ายที่เขาไม่มีทางออกอื่นเลย
“เผยอวี่ถัง แกเป็นอะไรไปล่ะ หรืออยากขอเวลาเตรียมตัวเตรียมใจหน่อยไหม ไม่ต้องห่วง ฉันไม่รีบ ฉันรอได้” ซ่งเย่าหนานยิ้มเยาะขณะอ้าขากว้าง
เผยอวี่ถังจ้องซ่งเย่าหนานเขม็ง เดือดดาลไม่วางตา เส้นเลือดตรงขมับปูดโปนเต้นตุบๆ
เขาเต็มใจที่จะยุบทีมและลอดใต้หว่างขามันเพราะเขาเป็นคนเสนอเดิมพันนี้เอง เขาผิดที่ชะล่าใจและประมาทความสามารถของซ่งเย่าหนานเกินไป
เมื่อเห็นว่าเผยอวี่ถังยังยืนนิ่งไม่ขยับ ชายอีกคนก็พูดขึ้นมา “นายน้อยเผยอวี่ถัง พยายามหาทางเอาตัวรอดอยู่หรือไง หรือว่าตั้งใจจะผิดคำพูดกันล่ะ”
“แม่งเอ๊ย! ฉันพูดเมื่อไหร่กันว่าจะไม่ทำตามสัญญา” เผยอวี่ถังกัดฟันกรอดด้วยความโกรธจัด “ฉันพร้อมแล้ว ฉันไม่ใช่พวกขี้แพ้ชวนตีซะหน่อย!”
“งั้นก็ดี ชักช้าอยู่ทำไมล่ะ” ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงกระโชกกลับ
เผยอวี่ถังค่อยๆ ก้มหัวลงท่ามกลางสายตาจับจ้องของทุกคน
ไม่กี่อึดใจต่อมา หลินเยียนก็มาคว้าแขนเสื้อเขาไว้ฉุดให้เขายืนตรง
“พี่เยียน” เผยอวี่ถังมองหลินเยียนด้วยความงุนงง
“เธอจะรีบร้อนไปทำไม การเดิมพันของเรายังไม่จบเสียหน่อย ถ้าเธออยากทำตามสัญญามากละก็ รอให้ทุกอย่างเสร็จสิ้นก่อนสิ” หลินเยียนพูดนิ่งๆ
“ฮะ?” สายตาของซ่งเย่าหนานหันไปทางหลินเยียนก่อนที่มองสำรวจเธออย่างมีเลศนัย ก่อนที่เขาจะหัวเราะหึๆ ออกมาเสียงดัง “สาวน้อย ปวดใจเหรอไง เรายังมีเดิมพันค้างกันอยู่อีกเรื่องนะ ห่วงตัวเองดีกว่ามั้ง”
หลินเยียนหันไปทางซ่งเย่าหนานด้วยท่าทีสงบนิ่ง “ฉันก็พูดถึงเรื่องเดิมพันของเรานี่ไง การแข่งขันของซีเอ็ชวันและสปีดยังไม่จบ”
“อะไรนะ เธอกำลังพยายามพูดเพื่อเอาตัวรอดหรือไงกัน” ชายที่อยู่ถัดไปจากซ่งเย่าหนานพูดสวนขึ้นมา
“อย่าใจร้อนสิ” หลินเยียนเสริม “ซ่งเย่าหนาน คุณพูดเองนะว่าเดิมพันของฉันกับคุณถือเป็นส่วนหนึ่งในผลลัพธ์ของการแข่งขัน คุณไม่ได้บอกนี่ว่าเริ่มเดิมพันใหม่หลังจากจบการแข่งระหว่างซีเอ็ชวันกับสปีด”
“แล้วไง” ซ่งเย่าหนานถามหยั่งเชิง
หลินเยียนยิ้มกว้าง “เพราะฉะนั้น ฉันก็ถือเป็นลูกทีมของซีเอ็ชวันคนหนึ่ง ถูกต้องไหม”
ซ่งเย่าหนานไม่ได้แย้งอะไรหญิงสาว แม้เขาจะรู้ว่าเธอกำลังพยายามเล่นเกมกับเขา เขาอยากรู้ว่าเธอมีลูกไม้อะไร
“ถ้าเธอเข้าใจแบบนั้น ก็ตามนั้น” ซ่งเยาหนานตอบ
“ถ้างั้น ฉันเป็นสมาชิกคนสุดท้ายของซีเอ็ชวันและเราต้องแข่งกันตามกฎ นักแข่งของสปีดทุกคนต้องมาแข่งอีกรอบ ถ้าใครลูกทีมคนไหนถึงเส้นชัยก่อนฉันละก็ ก็ถือว่าซีเอ็ชวันแพ้อย่างสมบูรณ์” หลินเยียนอธิบายนิ่งๆ
“ผู้หญิงคนนี้เอาจริงดิ”
กฎว่าแบบนั้นจริง แต่มีอะไรมากกว่านั้น ถ้าทั้งทีมต้องการชนะ หลินเยียนต้องเอาชนะสมาชิกทีมสปีดทุกคนให้ได้ก่อน หากมีสมาชิกคนใดคนหนึ่งของสปีดเข้าเส้นชัยก่อนเธอ ทีมซีเอ็ชวันก็ถือว่าแพ้
