บทที่18 มาหาเพื่อขอร้อง
“นายท่าน ฟังคำพูดของประธานฟ่านบอกว่า ถ้าคนรับผิดชอบโปรเจคไม่ใช่หานหยู่เยน การร่วมงานครั้งนี้ก็จบลง”
ช่วงที่สำคัญที่สุด กก็คือตอนที่เลขาสาวกดประกาศออกไป
หานหยุนเทาร้อนรนไปหมด ก่อนจะมีสีหน้าเปลี่ยนไป เพราะรู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว
เขาเพิ่งจะกลับมาที่บริษัท หานหยุนซีก็รีบเข้ามาหา “คุณไม่ได้ไปรับประธานฟ่านเหรอ เขาไม่มางั้นเหรอ？”
“เกิดเรื่องแล้ว”
“หมายความว่าอย่างไร？”
หานหยุนเทาโกรธจนต้องกัดฟัน พลางพูด： “ฟ่านหมิงมาแล้ว แต่บอกว่าอยากเจอหานหยู่เยน ไม่งั้นก็ยกเลิกสัญญา แล้วหาคู่อื่นแทน！”
“จะเป็นไปได้อย่างไร！”
หานหยุนซีเองก็ร้อนใจเช่นกัน พลางถาม “แล้วทำอย่างไรดี？หรือว่าจะต้องให้หานหยู่เยนกลับมาจริงๆ พวกเราไล่เธอไปไม่ได้ง่ายๆ ตอนนี้จะต้องให้กลับมา ฉันทำไม่ได้หรอกนะ！”
“คุณคิดว่าฉันอยากทำเหรอ！” หานหยุนเทาเหงื่อแตกพลั่กด้วยความร้อนใจ
ในตอนนี้เอง คุณย่าหานกลับมาจากด้านนอก “พวกคุณมาอยู่ตรงนี้ทำไม ประธานฟ่านจะมาไม่ใช่เหรอ จะมาถึงเมื่อไหร่？”
“คุณย่า คือว่า……”
คุณย่าหานรู้สึกไม่ค่อยดี เลยพูด： “รีบพูดเร็ว เกิดอะไรขึ้น คุณมีเรื่องกับประธานฟ่านแล้วใช่ไหม！”
หานหยุนเทาตกใจเป็นอย่างมาก เลยรีบพูดด้วยความเศร้าโศก： “คุณย่า หานหยู่เยนเองก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ฟ่านหมิงติดใจ เขาได้ยินว่าเปลี่ยนคนรับผิดชอบไป ไม่ใช่หานหยู่เยนแล้ว เลยบอกว่าจะยกเลิกสัญญา！”
“อะไรนะ！”
คุณย่าหานโกรธจนหน้านิ่งไป “ตามฉันมาที่ห้องประชุม！”
ปัง！
เพิ่งจะถึงห้องประชุม คุณย่าหานก็ตบโต๊ะเข้าอย่างจัง พลางพูดด้วยความโกรธ： “หานหยุนเทา ดูสิว่าคุณทำอะไร！”
“คุณย่า มันเกี่ยวอะไรกับฉัน……”
“หุบปาก！คิดว่าฉันโง่หรือไง ข้างนอกมีข่าวลือว่าหานหยู่เยนสละเรือนร่างให้ฟ่านหมิง คุณกล้าบอกไหมว่าไม่ใช่คุณทำ ไม่ใช่เพื่อตำแหน่งคนรับผิดชอบเหรอ”
หานหยุนเทาหดคอลง เพราะโกรธจนหยุดหายใจไป
“ให้ตำแหน่งคุณแล้ว แล้วคุณล่ะ ทำเรื่องให้เละเทะแบบนี้น่ะ！”
หานเจี้ยนกั๋วเห็นลูกชายตัวเองถูกสั่งสอน ก็รีบลุกขึ้นมา “แม่ ใจเย็นๆ สัญญาก็ทำไปแล้ว แต่ว่าตามฟ่านหมิง ตอนนี้จะมายกเลิกสัญญา ผิดสัญญาต้องจ่ายสามสิบล้านเลยนะ！”
“ยังคิดถึงเรื่องเงินชดเชยผิดสัญญาอีก พวกคุณนี่โง่จริงๆ เลย บริษัทเฉิงหยู่มีเบื้องหลังอย่างไร จะมาตั้งหลักในเมืองเจียงภายในเวลาสั่นๆ ได้เป็นแก่นสำคัญของแหล่งต่างๆ แถมเถ้าแก่ที่สนับสนุนด้านหลังก็ใหญ่โตมาก ถึงฟ่านหมิงจะเอาสามสิบล้านมาวางตรงหน้าคุณ คุณกล้าเอาไปเหรอ ไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วหรือไง！”
หานเจี้ยนกั๋วหยุดไปในทันที
ในห้องประชุม ตระกูลหานต่างรู้ถึงความหนักหนาของเรื่องนี้
“หานหยุนเทา ฉันไม่สนใจว่าคุณจะใช้วิธีอะไร รีบให้หานหยู่เยนกลับมารับผิดชอบโปรเจค ไม่อย่างนั้น คุณแล้วก็หานหยุนซี ออกไปจากตระกูลหานเลย！”
ทันใดนั้น หานหยุนเทา หานหยุนซีมีสีหน้าซีดเซียว
คุณย่าหานพูดจบ ก็ออกไปจากห้องประชุมด้วยความโกรธ
“พ่อ ทำอย่างไรดี？”
หานเจี้ยนกั๋วจุดบุหรี่ ก่อนจะขมวดคิ้วพลางพูด： “จะทำอะไรได้อีก โทรหาหานหยู่เยน ให้เธอรีบกลับมา”
“ขัดใจจริงๆ ！” หานหยุนซีหงุดหงิดใจ
“ฟ่านหมิงปกป้องหานหยู่เยนขนาดนี้ ทั้งสองต้องมีอะไรแน่เลย ยัยโสเภณี！” หานหยุนเทาไม่อยากทำเลย
แต่เมื่อคิดถึผลลัพธ์ที่น่ากลัว เขาเลยทำได้เพียงโทรไป
มีเสียงตู้ดๆ ก่อนที่ปลายสายจะมีเสียงลอยมา “ฮัลโหล นั่นใคร？”
“โล่เฉิน ให้หานหยู่เยนรับโทรศัพท์”
“หานหยู่เยนกดดันมากเลย ตอนนี้ไปหาหมอ หมอบอกว่าต้องพักผ่อน เลยจับโทรศัพท์ไม่ได้”
“บ้าหน่า……ฮัลโหล โล่เฉิน！”
หานหยุนเทาโกรธจนปาโทรศัพท์ทิ้ง “ให้ตายเถอะ ไอคนไร้ประโยชน์นี่กล้าวางสายใส่ฉัน เขาไปกล้ามาจากไหน！”
“เหอะๆ หานหยู่เยนอยากให้พวกเราไปเชิญเอง” หานเจี้ยนกั๋วมีสีหน้าเย็นชา
หานหยุนซีพูด： “คุณลุงคุณพูดอะไรเนี่ย พวกเราต้องไปเชิญเธอเอง ใครต้องไว้หน้าเธอ ผู้หญิงคนนั้นมีสิทธิ์อะไร！”
“งั้นคุณอยากจะออกไปจากตระกูลหานงั้นเหรอ？！”
“ฉัน……”
หานหยุนซีขบปาก ก่อนจะรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ก็มาถึงเขตซอมซ่อ
“สกปรกจริงๆ เลย เหมือนกับพวกคนจน ถ้าเกิดไม่กลัวโดนลงโทษ ยังไงฉันก็จะไม่มา”
หานหยุนซีถอดใจไป จนบ่นไม่หยุด
เมื่อมาถึงบ้านของหานหยู่เยน โล่เฉินมาเปิดประตู
หานหยุนเทาโกรธเป็นอย่างมาก ก่อนจะต่อยโล่เฉิน พลางพูดเสียงดังว่า： “ไอสวะ กล้ามาวางสายฉัน อยากตายเหรอ！”
โล่เฉินมีสีหน้านิ่งเฉย ก่อนจะเตะไปที่ท้องของหานหยุนเทา
“โอ้ย！”
หานหยุนเทากุมท้องแล้วร้องด้วยความเจ็บปวด
หานหยุนซีด่า “โล่เฉิน คุณกล้าทำร้ายคนอื่นเหรอ ไม่อยากมีชีวิตแล้วสินะ！”
“มาขอร้องคนอื่นแบบนี้ก็ต้องขอดีๆ ไม่งั้นก็รีบออกไปจากที่นี่ ถ้าเป็นแบบนั้น พวกคุณก็น่าจะโดนลงโทษไม่เบาเลยใช่ไหมล่ะ！”
“คุณ！” หานหยุนซีบ่นเสียงเย็นชา
ในตอนนี้เอง หานเจี้ยนเย่สามีภรรยาและหานหยู่ถิงกลับมาจากข้างนอกพอดี เมื่อเห็นหานหยุนเทาทั้งสองคน ก็แปลกใจเป็นอย่างมาก
“หานหยุนซี ทำไมพวกคุณมาอยู่ที่บ้านฉัน！”
“คุณมาได้อย่างไร？” หานหยุนซีแปลกใจมาก
เห็นเพียงหานหยู่ถิงหัวเราะเย็นชา “ทำไม ไม่อยากให้ฉันกลับมาเหรอ แบบนี้คุณก็ไม่มีคู่แข่งแล้วล่ะสิ！จะบอกให้ คนที่จะได้แต่งงานกับคนรวยก็คือฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ！”
หานหยุนซีรู้สึกปวดใจ เลยมองด้วยความตึงเครียด
โล่เฉินอธิบาย “พ่อแม่ พวกเขามาเชิญหานหยู่เยนให้กลับไปเป็นคนรับผิดชอบ ได้ยินว่าประธานฟ่านรู้ว่าเปลี่ยนคนรับผิดชอบแล้ว ก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก”
“จริงเหรอ！”
หลิวเซียงหลันยิ้มอย่างมาความสุข “เป็นไง ไม่มีหานหยู่เยนไม่ได้ใช่ไหมล่ะ หานหยุนเทาตอนนี้ผิดหวังแล้ว รู้จักมาขอร้องแล้ว！”
หานหยุนเทาโกรธเป็นอย่างมาก เลยตะโกนออกไป “รีบเรียกหานหยู่เยนออกมา”
“คนที่ไล่พี่ฉันก็คือคุณ ตอนนี้จะมาให้พี่ฉันกลับไป หานหยุนเทา คุณคิดว่าตัวเองเก่งมาจากไหน” หานหยู่ถิงทระนง พลางพูดจาแดกดันด้วยความไม่ไว้หน้า
“สารเลว คุณกล้ามาพูดแบบบนี้กับฉันเหรอ！”
“ชิ จะตายแล้วยังทำเก่งอีก！”
หานหยู่ถิงพูดแดกดัน： “คุณมาเชิญพี่สาวฉันไปได้ด้วยตัวเอง หมายความว่าคุณย่าโกรธมาก ผลลัพธ์มันจะต้องรุนแรงมาก ตอนนี้คุณมาขอร้องพวกเรา เหมือนกับว่าพวกเราติดบุญคุณคุณงั้นล่ะ ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ก็ขอให้พวกคุณออกไป พวกเราไม่ต้องรับพวกคุณ！”
โล่เฉินแอบพยักหน้า
ถึงคนนี้จะทระนงไปหน่อย แต่กลับฉลาดมาก เพียงแวบเดียวก็รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว
เมื่อเห็นท่าทีหานหยุนเทาเป็นแบบนั้นแล้ว หลิวเซียงหลันก็รู้สึกดีเป็นอย่างมาก เธอกวาดตามอง พลางถาม： “โล่เฉิน หานหยู่เยนอยู่ไหน？”
“ไม่สบาย พักอยู่ในห้อง”
“อะไรนะ ยัยนั่นโกรธจนป่วยแล้วเหรอ นี่มันเป็นไปไม่ได้” หลิวเซียงหลันตะโกนแล้ววิ่งไปด้วย หานหยู่ถิงกับหานเจี้ยนเย่ตามมาข้างหลัง
เมื่อมาที่ห้อง ก็พบว่าหานหยู่เยนกำลังนั่งดูหนังอย่างสบายอารมณ์
“หานหยู่เยน นี่คุณ……”
“โล่เฉินอยากให้ฉันทำแบบนั้นเองนะ” หานหยู่เยนยิ้มพลางพูด
หลิวเซียงหลันเองก็เป็นคนฉลาด เลยเข้าใจโล่เฉินทันที “ไปเด็กนั่นถือว่ามีสมองอยู่ ถึงได้กล้าทำตัวทระนงแบบนั้น แต่ว่าบริษัทคุณก็ยังต้องไป ถึงเวลาแล้ว ตามฉันมาเถอะ！”
“แม่ โล่เฉินบอกว่าได้ยินการจัดการของเขา ไม่มีทางประกาศของเขา ฉันไม่ต้องไป”
หลิวเซียงหลันปรายตามอง “คุณจะฟังเขาหรือฟังฉัน หานหยู่เยน ฉันพบว่าช่วงนี้คุณสนิทกับโล่เฉินมากขึ้นเรื่อยๆ คุณพูดมาจริงๆ เถอะ ว่าชอบไอสวะนั่นแล้วใช่ไหม！”
“แม่ คุณอย่ามาเรียกว่าสวะได้ไหม โล่เฉินเขาเป็นคนดี！”
คำพูดนี้ทำให้หานเจี้ยนเย่สามีภรรยาเหมือนถูกฟ้าผ่าลงมา
หานหยู่ถิงกุมขมับ ส่ายหัวพลางถอนหายใจ “จบแล้วๆ หลงไปสวะนั่น จนโงหัวไม่ขึ้นแล้วจริงๆ”
หลิวเซียงหลันโกรธเป็นอย่างมาก เลยด่า： “คุณไม่มีสมองเหรอ แค่ไอสวะนั่นทำกับข้าวซักเสื้อผ้าก็ซึ้งใจแล้วเหรอ จะไม่มีอย่างอื่นให้โดดเด่นแล้วเหรอ！”
หานหยู่เยนขบปาก รู้สึกน้อยใจเป็นอย่างมาก ตาแดง “แม่ ไม่ใช่แบบที่คุณคิด พวกเรา……”
“คุณบอกมาตรงๆ ได้ให้เขาแตะต้องคุณหรือเปล่า？”
หานหยู่เยนส่ายหัว หลิวเซียงหลันวางใจ สีหน้าก็ไม่เปลี่ยนไป ก่อนจะพูดว่า： “ฉันเตือนคุณนะ ถ้าเกิดว่ากล้ามามีความสัมพันธ์กับไอสวะนี่ ฉันจะตัดขาคุณ”
“แม่ ใจเย็นๆ”
หานหยู่ถิงเองก็ตกใจไป
ขนาดหานเจี้ยนเย่ เขาเป็นคนจริงจังมาตลอด ในตอนนั้นเองไม่กล้าทำเสียงอะไรอีกเลย
“เดี๋ยวคุณคุณย่าจะวางมือ ก็คือตอนที่คุณกับโล่เฉินหย่ากัน ฉันไม่มีทางให้คุณใช้ชีวิตกับสวะนั้นไปตลอดหรอก หน้าตาและความสามารถของคุณ หาคุณชายได้ง่ายๆ เลย”
หานหยู่เยนเงยหน้า มีสีหน้าแน่วแน่ “แม่ ฉันจะไม่……”
“เชอะ！”
ในตอนนี้เอง ประตูห้องเปิดขึ้นมา
“คุณเข้ามาทำไม！”
เมื่อเห็นโล่เฉิน หลิวเซียงหลันก็โกรธเป็นอย่างมาก พลางกวาดตามองห้องรับรอง เธอถามเสียงเย็นชา： “พวกหานหยุนเทาล่ะ？”
“ฉันให้พวกเขาไปแล้ว！”
“ไปแล้วเหรอ？” หานหยู่ถิงตกใจอึ้งไป “พี่ยังไม่ได้ไปบริษัทกับพวกเขาหนิ พวกเขาจะไปได้อย่างไร？”
โล่เฉินพูดเบาๆ “ฉันให้พวกเขาไปพูดกับคุณย่า คนที่จะตัดสินคนรับผิดชอบได้ก็คือคุณย่า เธอโผล่มาแบบนี้ ก็ต้องให้เธอเป็นคนเสริม！”
ผ่าง！
หานเจี้ยนเย่คู่สามีภรรยารวมไปถึงหานหยู่ถิงรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงมา ด้วยท่าทีไม่อยากจะเชื่อ
ไม่กี่วินาทีถัดมา หลิวเซียงหลันก็ตกใจกลัวจนร้องออกมา： “ไอโง่ คุณให้แม่มาเชิญหานหยู่เยนด้วยตัวเอง คุณบ้าไปแล้วเหรอ！”
“สารเลว คุณทำแบบนี้เหมือนขุดหลุมฝังตระกูลของพวกเราเลย！”
“จบแล้วล่ะ ฉันว่าฉันรีบไปต่างประเทศดีกว่า”
โล่เฉินยังมีสีหน้านิ่งเฉย พลางอธิบาย： “พ่อแม่ พวกคุณอย่าตกใจไป ฟังฉันก่อน ตอนนี้สถานการณ์ของหานหยู่เยน จะกลับมาเป็นคนรับผิดชอบเองก็ยากมาก ภายนอกมีแต่ข่าวลือ พวกคุณก็ไม่ได้ไม่รู้”
“คุณหมายความว่าอะไรกันแน่？”
“อยากจะให้หานหยู่เยนอยู่ในตำแหน่งนี้ ก็ต้องทำตามคุณย่า ไม่มีทางได้เป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็น หานหยู่เยนทำตามสิ่งที่คุณสั่งและอยู่ในสายตาคุณตลอดเลยเหรอ？”
ห้องนั้นเงียบมาก จนได้ยินเสียงกระทบเล็กๆ น้อยๆ
หลิวเซียงหลันหายใจแรง จากนั้นเสียงหายใจก็สั่น “คุณรู้ได้อย่างไรว่าคุณย่าหานจะมา？คุณรู้ไหม ว่าเธอสนใจภาพลักษณ์ของตัวเองขนาดไหน ทำไมถึงจะมาที่ห่วยๆ แบบนี้！”
“ไม่ เธอต้องมา แน่นอน”
