บทที่ 72 ลูกไม้ของน้องภรรยา
ระหว่างทาง หานหยู่ถิงด่าโล่เฉินไปตลอดทาง
เธอไม่เข้าใจ
เห็นชัดว่าก่อนหน้านี้แค่หนึ่งนาทีแม่ของเธอยังคิดขับไล่โล่เฉินออกจากบ้าน แต่หนึ่งนาทีต่อมาสีหน้ากลับเปลี่ยนไปอย่างยิ่ง แถมยังบอกว่าจะลงมือทำอาหารด้วยตนเอง
ราวกับว่ากำลังตั้งใจจะทำให้โล่เฉินเป็นพิเศษ
นี่เป็นเรื่องเหลือเชื่อเกินไปแล้ว
“ไอ้คนชั่วนี่ สรุปใช้ลูกไม้อะไรกัน?”
หานหยู่ถิงคิดไม่ออก จู่ๆ เขาก็ชนเข้ากับอะไรบางอย่าง เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นเป็นชายวัยกลางคนแต่งตัวแปลก ๆ
ชายคนดังกล่าวถือธงอยู่ในมือ ด้านบนมีผ้าผืนหนึ่งถูกแขวนเอาไว้และเขียนระบุว่า “รู้ทุกสิ่ง ประจักษ์ทุกอย่าง”
มองดูแล้วเหมือนพวกหมอดู
“คุณหนู อย่าเพิ่งไป”
“คุณจะทำอะไร? ”
หานหยู่ถิงระแวงขึ้นมาทันที เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเตรียมโทรหาใครสักคน
ทุกวันนี้ มีพวกค้ามนุษย์มากมายเกินไป
อีกทั้งเธอเองยังเด็กและสวยขนาดนี้ หากเธอถูกลักพาตัวไป จุดจบจะต้องทุกข์ทรมานมากแน่
“คุณหนูอย่าตกใจไป กระผมเป็นหมอดูโหงวเฮ้ง ผมเห็นคุณหนูคิ้วขมวดมีเรื่องหงุดหงิดใจ เลยลองนับนิ้วทำนาย นับว่ามีเรื่องทุกข์ใจอยู่!”
“คุณลุงคุณโง่หรือไง ถ้าฉันไม่มีเรื่องทุกข์ใจแล้วจะหงุดหงิดไปทำไม อย่ามาพูดพร่ำเพรื่อ เป็นพวกหมอดูจริงๆ ด้วย รีบถอยออกไปให้พ้นทาง”
หานหยู่ถิงต้องการเดินจากไป แต่ชายคนนั้นก็หยุดเอาไว้อีกครั้ง
“คุณหนูอย่าพึ่งรีบไป โปรดฟังผมเอ่ยอย่างช้าๆ ”
ชายวัยกลางนับนิ้วอีกครั้ง จากนั้นจึงลูบเคราแล้วพูดว่า “ถ้าหากผมทำนายไม่ผิด คุณหนูกำลังเป็นทุกข์ใจเรื่องพี่เขยของคุณ”
“อะไรนะ? ”
“กระผมพูดถูกใช่ไหม”
ดวงตาของหานหยู่ถิงฉายแววเป็นประกาย เธอรีบพยักหน้า “ไม่ผิด คุณพูดต่อ ยังทำนายอะไรได้อีก?”
“อืม…”
ชายคนนั้นลากหางเสียงยาวออกไป จากนั้นสิบวินาทีต่อมาก็พูดว่า: “พี่เขยของคุณมีชู้”
“ว้าว.”
หานหยู่ถิงเต็มไปด้วยความชื่นชม “เก่งกาจมาก คุณสามารถทำนายได้จริงหรือ คุณลองทำนายสักหน่อยสิว่าฉันชื่ออะไร?”
ชายคนนั้นส่ายหัวและพูดว่า “กระผมยังตื้นเขิน ทำนายได้แค่ว่าคุณหนูแซ่หาน ชื่อกลางชื่อถิง แต่จะชื่อว่าอะไร กระผมกลับบอกได้ไม่ชัดเจน”
“ฉันชื่อหานหยู่ถิง”
“คุณหนู กระผมก็อาศัยฝีปากหากิน หากกระผมเดาไม่ผิด คุณยังหาหลักฐานที่พี่เขยของคุณมีชู้ไม่ได้ เอาแบบนี้ กระผมให้ของสิ่งหนึ่งกับคุณ”
ชายคนนั้นกางฝ่ามือออก ในมือมีวัตถุสีดำขนาดเท่านิ้วก้อยอยู่
“นี่คืออะไร? ”
“เครื่องดักฟัง” ชายคนนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เครื่องดักฟังนี้คุณหนูสามารถติดเอาไว้บนเสื้อผ้าในจุดที่มองไม่เห็นชัดของพี่เขยคุณ มันหลุดออกได้ยาก แบบนี้ คุณก็จะสามารถตรวจสอบดักฟังพี่เขยของคุณได้ และหาหลักฐานการมีชู้มาได้”
หานหยู่ถิงสบตา เธอหยิบเครื่องดักฟังมาและถาม “ราคาเท่าไหร่”
“คุณหนูหน้าตางดงาม ผมจะให้ราคาพิเศษ 300 หยวน? ”
“หนึ่งร้อยห้าสิบ”
“คุณหนู คุณต่อราคาแบบนี้ได้ยังไงกัน ต่อทีเดียวลดไปครึ่งหนึ่ง”
หานหยู่ถิงเบ้ปากและพึมพำ “ไม่ขายก็บอกไม่ขายสิ”
ชายคนนั้นยิ้มขมขื่น “ได้ได้ได้ หนึ่งร้อยห้าสิบ สามารถแบ่งปันความกังวลของคนสวยเช่นคุณหนูถือเป็นเกียรติของผม ขาดทุนก็ขาดทุนเถอะ”
“อ้อใช่ แล้วฉันจะดักฟังได้ยังไง?”
“ง่ายดายอย่างยิ่ง บนนั้นมีปุ่มกด คุณสามารถเชื่อมต่อบลูทูธของโทรศัพท์เข้ากับเครื่องดักฟังแล้วใส่รหัสผ่านเริ่มต้นเชื่อมต่อคือ 12345 คุณสามารถเปลี่ยนรหัสผ่านได้ด้วยตัวเองภายหลัง”
หานหยู่ถิงพยักหน้า เมื่อจ่ายเงินเสร็จก็เดินจากไปอย่างมีความสุข
เมื่อชายคนนั้นเห็นหานหยู่ถิงไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ต เขาก็รีบเดินเข้าไปในรถแลนด์โรเวอร์ที่จอดอยู่ข้างถนนแล้วพูดอย่างประจบ “คุณชายหาน สำเร็จ”
หานหยุนเทาลืมตาขึ้น ดวงตาแฝงแววอำมหิตจนคนถึงกับตัวสั่น
“ไอ้ขยะโล่เฉินนั้นช่วงนี้ผิดปกติไปอยู่บ้าง ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จะต้องมีความลับที่ไม่สามารถบอกใครได้อยู่แน่”
หานหยุนเทามองไปที่เด็กชายอายุสิบเอ็ดสิบสองปีที่อยู่แถวหลังและถามว่า “ถงตี้ หานหยู่ถิงเปลี่ยนรหัสผ่านขึ้นมา นายถอดรหัสได้ใช่ไหม? ”
คนที่ชื่อ “ถงตี้” คือเด็กชายที่แต่งตัวตามแฟชั่นอย่างยิ่ง เขาสวมเฮดโฟนขนาดใหญ่และกำลังฟังเพลง
เด็กชายนั่งไขว้ขาและกระดิกเท้าตอบกลับ “ในฐานะราชาแฮ็กเกอร์ที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ ไม่มีอะไรที่ฉันจะทำลายไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นเครื่องนั่นฉันเป็นคนทำขึ้นมาเอง ต่อให้เธอจะตั้งรหัสผ่านเป็นพันหลัก ฉันก็สามารถถอดรหัสได้อย่างง่ายดาย”
“แบบนั้นก็ดี พวกเรากลับกันเถอะ”
เสียงรถแลนด์โรเวอร์คำรามและหายไปบนถนนในพริบตา
อีกด้านหนึ่ง
หานหยู่ถิงซื้ออาหารจำนวนมากกลับมาและมอบให้หลิวเซียงหลัน จากนั้นเธอก็เริ่มหาเหตุผลมาก่อกวนทะเลาะกับโล่เฉิน
ในที่สุด เธอก็วางเครื่องดักฟังเอาไว้ที่เข็มขัดด้านหลังของโล่เฉินอย่างเงียบ ๆ
เครื่องดักฟังมีสีดำเหมือนเข็มขัด อีกทั้งยังมีขนาดเล็ก และถูกเสื้อผ้าปกคลุมเอาไว้จนแทบมองไม่เห็น
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ โล่เฉินก็ออกจากบ้าน
ทันทีที่เขาจากไป หานหยู่ถิงก็รีบเข้าไปในห้องนอนของเธอและล็อกประตู จากนั้นจึงเปิดโทรศัพท์มือถือและถือเทปบันทึกเสียงเอาไว้ในมือ
“หึหึ จะต้องไปประชุมส่วนตัวกับนางจิ้งจอกนั่นแน่ รอให้คำพูดสนิทสนมของพวกนายถูกบันทึกเอาไว้แล้วดูซะเถอะว่านายจะโดนลงโทษยังไง”
ในเวลาเดียวกัน ณ ย่านที่อยู่อาศัยระดับไฮเอนด์ในเมืองเจียง ภายในอาคารแห่งหนึ่ง
หานหยุนเทาหลับตาและกอดสาวใช้คนสวยเอาไว้ ถงตี้กำลังเล่นคอมพิวเตอร์ ด้านข้างมีลำโพงส่งเสียงดังขึ้นมา
“ โล่เฉินออกไปแล้ว”
“ไม่รู้ว่าเจ้านั้นไปไหน? ”
“คุณชายหาน ดักฟังแบบนี้ จะรู้ความลับของเขาได้หรือ?” ชายหนุ่มอ้วนเตี้ยถามขึ้น เขาเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์ที่สุดของหานหยุนเทา
หานหยุนเทา ไม่มีคำพูดใด ๆ
ในห้องมีเพียงเสียงลำโพงที่ดังขึ้นและเสียงหอบหายใจถี่ของสาวใช้คนสวย
……
โล่เฉินไม่รู้เรื่องทั้งหมดนี้ ตอนนี้เขากำลังมุ่งหน้าไปที่ตึงซิงหยุน
อัยการสูงสุดหลินหยุนเซียวน่าจะส่งรากยู่หลงมาให้ตั้งนานแล้ว โล่เฉินแทบจะรอดูไม่ไหว
นับตั้งแต่สมัยโบราณ รากยู่หลงเป็นยาล้ำค่า หายากอย่างยิ่ง
ตอนนี้สำเร็จไปแล้วหนึ่งในสาม ขอแค่นำตัวยาล้ำค่าอีกสองชนิดมาได้ แบบนี้ก็จะสามารถรวมเข้ากับเห็ดหลินจือพันปี และสกัดแก่นบริสุทธิ์ที่เปี่ยมไปด้วยพลังออกมาได้
ถึงแม้จะยังไม่สามารถฟื้นฟูได้ถึงขั้นสูงสุด แต่แค่หนึ่งหรือสองในสิบก็ยังถือว่าโอเค
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ตึงซิงหยุน
“สวัสดีครับท่าน โปรดตามผมมา”
โล่เฉินเพิ่งส่งข้อความมาเมื่อครู่ ดังนั้นฟ่านหงชางจึงมีการจัดเตรียมคนเอาไว้
พนักงานสาวสวยเดินนำเขาไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการ หลังจากเปิดประตูยังไม่ทันได้เข้าไป จู่ๆ วงกบประตูก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเสียงดัง “ติ้ง” ขึ้นมา
“หืม? ”
โล่เฉินขมวดคิ้ว
พนักงานสาวสวยกำลังจะเอ่ยปาก แต่ฟ่านหงชางรีบทำสัญลักษณ์ชู่วและแสดงท่าทางให้เธอออกไป
เกิดอะไรขึ้น? โล่เฉินขยับริมฝีปากถาม
อาจารย์ มีอุปกรณ์ตรวจสอบอยู่ที่วงกบประตู บนตัวคุณมีเครื่องดักฟัง ฟ่านหงชางขยับปากตอบ
เครื่องดักฟัง?
โล่เฉินใช้พลังทิพย์สำรวจและพบมันอย่างรวดเร็ว ขณะที่คิดจะบดขยี้มันทิ้ง ฟ่านหงชางได้ห้ามเอาไว้และขยับริมฝีปากของเขา
วางแผนมาก็ตลบหลังกลับ ลองดูว่าเป็นใครกันแน่?
จุ๊จุ๊ น่าสนใจ
มุมปากของโล่เฉินฉีกยิ้มเย็นชา
เมืองเจียง ในอาคารสไตล์ตะวันตก
ชายอ้วนเตี้ยขมวดคิ้ว “ทำไมถึงได้ไม่มีเสียง? โล่เฉินดูเหมือนว่าจะเข้าไปในโรงแรมแล้ว ตอนนี้ทำอะไรอยู่? ฉันว่านะถงตี้ เครื่องดักฟังของนายมีฟังก์ชันบันทึกวิดีโอหน่อยไม่ได้หรือไง แบบนี้สมควรจะต้องมีการปรับปรุง”
“นายพูดง่าย ของชิ้นเล็กเท่าเล็บนิ้วมือ จะไปใส่ฟังก์ชันอะไรมากมายได้ แต่ว่าฉันเองก็กำลังพัฒนามันอยู่ ไม่แน่ว่าเร็วๆ นี้จะได้ออกมาลืมตาดูโลก”
ถงตี้ยังคงเล่นเกมบนคอมพิวเตอร์ต่อ เขากำลังจะอัพเลเวล
“หรือว่าเครื่องดักฟังจะถูกค้นพบแล้ว?”
เสียงของหานหยุนเทาเพิ่งจะจบลง ลำโพงก็ส่งเสียงขึ้นมา –
“ฮ่าฮ่า ในที่สุดคุณก็มาแล้ว” น้ำเสียงนั้นไม่ใช่ฟ่านหงชางแต่เป็นเสียงของชายแปลกหน้าวัยกลางคน
“ว่ามาเถอะ ต้องทำยังไงถึงจะไม่ไปยุ่งกับหยู่เยน?” เป็นเสียงของโล่เฉิน
“ง่ายมาก บอกมาว่าสมบัติของตระกูลหานอยู่ที่ไหน?”
สมบัติ!
หานหยุนเทาตกใจ จากนั้นก็รีบพุ่งไปที่หน้าลำโพง และเอาหูแนบฟัง กลัวว่าตนเองจะตกหล่นไปแม้แต่ครึ่งคำ
ชายอ้วนเตี้ยเองก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน
คิดไม่ถึงว่า จะมีความลับที่ยิ่งใหญ่อยู่จริงๆ
“สมบัติอะไร ตระกูลหานเป็นแค่ตระกูลไม่โด่งดังอะไรตระกูลหนึ่ง จะไปมีสมบัติได้ยังไง”
“อย่ามาทำตัวเหล้าคารวะไม่ดื่มอยากดื่มเหล้าลงโทษ ในเมื่อฉันถามแล้ว ก็ต้องแสดงได้ว่าฉันพอจะรู้เรื่องอะไรอยู่บ้าง คุณปู่หานเคยพบเจอสมบัติ เป็นทองคำและเครื่องประดับล้ำค่าจำนวนนับไม่ถ้วน แต่เขากังวลว่าตระกูลหานจะรบราฆ่าฟันกันเพราะสมบัติจนล่มสลาย ดังนั้นก็เลยเอาสมบัติไปฝังซ่อนเอาไว้”
“อีกทั้งที่ซ่อนสมบัตินั้นก็มีแต่นายเท่านั้นที่รู้”
“ขออภัย ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร”
ชายคนนั้นหัวเราะลั่น “ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆ ฟังฉันช้าๆ นายเป็นแค่ไอ้ขยะ ทำไมคุณท่านหานถึงต้องรับนายแต่งเข้ามาร่วมตระกูลหานกัน นั่นเพราะนายเห็นสมบัตินั่นแล้ว คุณท่านหานไม่กล้าฆ่านาย จึงได้แต่ควบคุมนายเอาไว้ที่ตระกูลหาน และให้หานหยู่เยนหญิงสาวที่สวยที่สุดกับนาย นายว่าฉันพูดถูกรึเปล่า?”
“ผมไม่เข้าใจ”
“นายไม่คิดว่าสิ่งที่นายพูดมันไร้น้ำหนักอย่างยิ่งหรือไง ฉันไม่ได้มีความอดทนขนาดนั้น นายเลือกมาว่าจะให้ฉันไปจัดการหานหยู่เยนจนหนำใจ หรือว่าจะบอกที่ซ่อนสมบัติออกมา?”
เสียงเงียบไปกว่าสิบวินาที
“ก็ได้ ฉันบอก”
ตุ๊บ
หานหยุนเทานั่งลงไปกับพื้น ท่าทางดีใจอย่างยิ่ง “ตระกูลหานของพวกเรามีสมบัติ มีสมบัติ! ”
“นั่นสิพี่หาน พวกเรากำลังจะรวยแล้ว”
“ไอ้ปู่สมควรตาย ถึงกับกล้าซ่อนสมบัติเอาไว้แล้วบอกกับไอ้ขยะโล่เฉินนั่นแค่คนเดียว สมบัตินี่เป็นของฉัน ใครก็แย่งไปไม่ได้”
ในเวลานี้ ลำโพงส่งเสียงของโล่เฉิน
“ฉันเคยสัญญากับคุณปู่หานเอาไว้ว่าจะไม่มีวันเปิดเผยที่ตั้งของสมบัติเว้นแต่ตระกูลหานกำลังเผชิญกับความเป็นความตาย ตอนนี้ฉันต้องมาผิดคำสาบานแล้ว เฮ้อ….”
“นายมีทางเลือกอื่นหรือไง!”
“ผมหวังว่าคุณจะรักษาคำพูด ถ้าคุณเอาสมบัติไปแล้วแต่ยังมายุ่งกับหยู่เยน แม้ต้องตายผมก็จะดึงคุณลงไปด้วยกัน”
“ไม่ต้องห่วง มีสมบัติแล้ว ฉันจะยังขาดผู้หญิงอยู่หรือไง? ผู้หญิงที่สวยกว่าหานหยู่เยนอีกร้อยเท่าฉันก็ใช้เงินหามาได้”
ชายคนนั้นเอ่ยเร่ง “รีบบอกมา อย่ามัวลีลา”
“สมบัติ อยู่ในหลุมศพของคุณปู่หาน”
