“เฮ้ สุดหล่อ”
หานหยู่เยนเพิ่งจะออกไปก็มีสาวต่างชาติผมบลอนด์เดินเข้ามา ในมือถือแก้วไวน์แดงสองแก้ว
“ดื่มสักหน่อยไหมคะ?”
“ขออภัย หากยังไม่ได้รับการอนุญาตจากภรรยา ผมไม่สามารถดื่มแอลกอฮอล์ที่ผู้หญิงคนอื่นส่งมาได้” โล่เฉินเอ่ยอย่างเป็นทางการ
สาวต่างชาติตะลึงไป จากนั้นจึงหัวเราะคิกคักทันที “พี่ชายสุดหล่อ คุณช่างน่าสนใจจริงๆ”
โล่เฉินขมวดคิ้ว
หญิงต่างชาติเปิดกว้างขนาดนี้เชียวหรือ ยังไม่ทันรู้จักก็จู่โจมเข้ามาแล้ว
ราวกับแทบอยากจะขึ้นไปบนเตียงเสียไม่ทัน
สิ่งที่โล่เฉินไม่รู้ก็คือ ของขนาดยักษ์ของเขานั้นน่าเย้ายวนใจเกินไปสำหรับหญิงต่างชาติเหล่านี้ ผู้หญิงตะวันตกชมชอบความรุนแรงสักหน่อยและเอาชนะ
แน่นอนว่าถึงแม้จะรู้ โล่เฉินก็ไม่สนใจ
แม้ว่าหญิงสาวต่างชาติจะหน้าตาไม่เลว รูปร่างร้อนแรง แต่ก็ไม่ใช่สเปกของโล่เฉิน ต่อให้เข้ามาแนบชิดเขาก็ขี้เกียจจะไปสัมผัส
“พี่ชายสุดหล่อ รู้จักกันสักหน่อย ฉันชื่อชายหล่อ เจอกันนะ ฉันชื่อเฟีย”
“มีธุระ?”
เฟียพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณนี่ไม่ตลกเอาซะเลยจริงๆ วางใจเถอะ ภรรยาของคุณไม่หึงหรอก ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนด้วยเท่านั้น”
“ผมแซ่โล่”
“แซ่โล่?” เฟียรู้สึกประหลาดใจ เธออาศัยอยู่ที่ซีหนันมานานห้าหกปี ทำตัวเป็นเมียน้อยของพวกเศรษฐีบางคน หรือบางครั้งก็คอยเล่นสนุกไปกับพวกคุณชายลูกเศรษฐี
แน่นอนว่าเธอย่อมรู้จักตระกูลโล่จีนหลิง นั่นเป็นถึงตระกูลยักษ์ใหญ่
แน่นอนว่าเฟียย่อมคิดไปแล้วว่าโล่เฉินเป็นคุณชายสักคนในตระกูลโล่จีนหลิง เนื่องจากโล่เฉินนั้นทั้งหล่อเหลา มีราศีโดดเด่น ยิ่งง่ายต่อการคาดเดาตัวตนของเขา
“สวัสดีค่ะ คุณชายโล่”
“ฮัลโหลคุณชายโล่ ฉันชื่อไอริส”
“ฉันชื่อGillian”
สาวต่างชาติหลายคนเมื่อได้ยินโล่เฉินเอ่ยนามสกุลออกมา พวกเธอก็คาดเดาเช่นเดียวกับเฟีย จากนั้นจึงค่อยๆ เรียงรายกันเข้ามาด้วยสีหน้าประดับรอยยิ้ม
“คุณชายโล่ ฉันชื่อ… ฉันชื่อ ฮาตา คังมิงปู”
น้ำเสียงราวกับสาวน้อยโลลิต้า ทำเอาโล่เฉินขนลุกไปหมด
ตรงหน้ามีสาวสวยหวานหยดย้อยยืนอยู่ เธอมัดผมหางม้าสองข้าง มองดูแล้วน่าจะเพิ่งบรรลุนิติภาวะมาหมาดๆ เป็นสาวงามจากญี่ปุ่น
“พวกคุณทำอะไร ผมไม่สนใจพวกคุณ”
โล่เฉินโบกมือ
เขาสังเกตได้ชัดว่ามีผู้ชายหลายคนในบ่อกำลังเขม่นเขา ผู้ที่เข้ามาล้วนเป็นหญิงสาวสวย ๆ ทั้งสิ้น ผู้ชายคนไหนจะไม่อิจฉา
การสร้างความขัดแย้งขึ้นเพียงเพราะผู้หญิงที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องต่อกันมันไม่คุ้มค่า
โล่เฉินไม่กลัว แต่ว่ากังวลว่านี่อาจทำลายความสนุกของหานหยู่เยน
กว่าจะหาโอกาสมาได้ก็มันไม่ง่ายเลย พวกเขาตั้งใจมาผ่อนคลายสบายใจ
“โธ่ คุณชายโล่ รู้จักกันสักหน่อยสิคะ”
“ใช่ ดื่มสักแก้ว”
“พี่โล่ อยากให้ฉันช่วยนวดไหม”
……
สาวๆ รุมล้อมเข้ามา ตรงหน้าเต็มไปด้วยผิวขาวผ่อง โดยเฉพาะสาวน้อยโลลิต้าจากญี่ปุ่น ที่ถึงแม้ว่าตัวคนจะเล็กแต่หน้าอกกลับไม่เล็กไปด้วย
หรืออาจเรียกได้ว่า หน้ามัธยมนมมหาลัย
แม้ว่าผู้ฝึกอมตะจะเคยเห็นผู้หญิงมามากมายเสียอย่างยิ่ง แต่ถึงยังไงโล่เฉินก็ยังเป็นผู้ชายปกติคนหนึ่ง บวกกับตอนนี้ที่เขากำลังอยู่ในช่วงอ่อนแอ ความต้านทานที่มีก็ลดน้อยลงไปด้วย
ในตอนนี้ เขารู้สึกหายใจไม่ออกอยู่บ้าง
“พอเถอะพอเถอะ พวกคุณนั่งลงดีๆ”
โล่เฉินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องประนีประนอม
ผู้หญิงส่งเสียงร้องยินดี จากนั้นจึงนั่งลงและเริ่มพูดคุย อีกทั้งยังมีหญิงสาวต่างชาติหลายคนจงใจเปิดเผยตนเอง ร้องเต้นแอ่นตัวไปมาหน้าโล่เฉิน
ในมุมหนึ่งจากฝั่งตรงข้าม ผู้ชายหลายคนกำลังมีสีหน้าน่าเกลียด
“เชี่ย ไอ้เด็กนั่นมันเป็นใคร!”
“ฟังจากพวกผู้หญิงเรียก หรือว่าจะเป็นคุณชายโล่ของตระกูลจีนหลิงโล่”
“ก็เป็นไปได้ บริษัทซิงเฉินก็เป็นของตระกูลโล่ไม่ใช่หรือ บางทีอาจเป็นคนของตระกูลโล่มาที่นี่”
เหล่าลูกเศรษฐีมีท่าทางไม่พอใจ
อันที่จริงในบ่อก็มีผู้หญิงบางคนที่ทางคลับจัดการมาให้ จุดประสงค์ก็เพื่อใช้มาช่วยสร้างความเพลิดเพลิน คอยเป็นเพื่อนคุยเพื่อนดื่ม
ยกตัวอย่างเช่น สาวน้อยโลลิต้าหน้ามัธยมนมมหาลัยจากญี่ปุ่นคนนั้น เหล่าบรรดาลูกเศรษฐีล้วนกำลังจ้องตาเป็นมัน แทบอยากจะอุ้มพาไปเปิดห้องเสียรู้แล้วรู้รอด
แต่ว่า พวกเขาทำไม่ได้
น้ำพุร้อนเทียนฉือมีกฎเกณฑ์การควบคุมอย่างเข้มงวด จะก่อเรื่องไม่ได้เป็นอันขาด อีกทั้งยังไม่สามารถไปบีบบังคับพนักงานให้ทำอะไรได้ จะต้องเกิดจากความสมยอมของพนักงานสาวเท่านั้น
หากไปบีบบังคับมา ผลที่ตามมาไม่อาจคาดคิด
สมัยก่อนเคยมีลูกเศรษฐีที่เย่อหยิ่งดูหมิ่นกฎเกณฑ์ที่นี่ และบีบบังคับพนักงานสาวคนหนึ่ง ผลสุดท้ายนอกจากตนเองจะถูกฉีดสารเคมีที่ทำให้ส่วนนั้นใช้การไม่ได้ แม้กระทั่งตัวเองยังไม่ทันได้กลับตระกูลดีก็หายตัวไปจากเมืองเจียงซะแล้ว
ท้ายที่สุดยังไงนี่ก็เป็นอุตสาหกรรมของคนใหญ่คนโตในจีนหลิง พลังอำนาจยังคงมีมหาศาล
“พี่เซียว สาวน้อยโลลิต้าพี่ถูกใจไม่ใช่หรือ เตรียมตัวรอพร้อมที่จะสนุกแล้ว แต่ตอนนี้กลับวิ่งไปเอาอกเอาใจเจ้าเด็กนั่นแล้ว พี่ทนได้เหรอ?”
ลูกเศรษฐีคนหนึ่งพูดอย่างโกรธเคือง
หลายคนต่างจับจ้องไปยังชายหนุ่มรูปงามที่กำลังถูกนวดโดยหญิงสาวสวยคนหนึ่ง
“พี่เซียว พูดอะไรสักหน่อยสิ!”
“หรือว่า คุณกลัวเด็กหน้าเหม็นนั่น?”
“คุณเป็นถึงคุณชายตระกูลหยาง เป็นอันดับสองของหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ชั้นหนึ่งของเมืองเจียง ตระกูลโล่ยอดเยี่ยมก็จริง แต่ที่นี่คือเมืองเจียง มังกรที่แข็งแกร่งยังไม่อาจล้มงูเจ้าถิ่นได้”
หยางเซียวหรี่ตาลงและกวาดตามองพวกลูกเศรษฐีเหล่านั้น ก่อนที่จะมองไปยังโล่เฉิน
เขานั่งยืดขึ้นมา ในน้ำกำลังโอบกอดสาวงาม ส่วนหญิงสาวเองก็กำลังจุมพิตที่หน้าอกของเขา ราวกับงูตัวหนึ่งที่แหวกว่ายไปในอกของหยางเซียว
“พวกนายรู้สึกไหมว่า ไอ้หนุ่มนั่นออกจะดูคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่สักหน่อย?” หยางเซียวเปิดปาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคิด
“คุ้นหน้า?”
เหล่าลูกเศรษฐีสงสัย และจ้องมองที่โล่เฉินอย่างประเมิน
ทันใดนั้น สมองของหยางเซียวก็เกิดแสงวาบขึ้น เขาเอ่ย “ฉันนึกได้แล้ว ดูเหมือนว่าไอ้หนุ่มนั่นจะเป็นไอ้ขยะลูกเขยของตระกูลหาน สามปีที่แล้ว ฉันเคยเจอมาก่อน”
“อะไรนะ เป็นไอ้ขยะตระกูลหานคนนั้น?”
ทางนี้กำลังเปิดประเด็นขึ้น
ลูกเศรษฐีหลายคนยืนขึ้น หนึ่งในนั้นถามว่า “พี่เซียว คุณแน่ใจเหรอ?”
“แปดเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ แม้ว่าจะไม่ได้เจอมาสามปีแล้ว แต่ฉันก็ยังมีความทรงจำอยู่บ้าง อีกทั้ง ไอ้เขยขยะนั่นก็แซ่โล่ไม่ใช่หรือไง” หยางเซียวกล่าวอย่างแปลกใจ
“เชี่ย ที่แท้ก็เป็นไอ้ขี้แพ้นั่น!”
“กล้าดียังไงมาแกล้งทำตัวเป็นคุณชายโล่ จะพูดไปแล้วผู้หญิงที่เมื่อกี้อยู่กับเขาหน้าตาก็คุ้นๆอยู่ เป็นหานหยู่เยนตระกูลหานไม่ใช่หรอกหรือ”
“ไป ไอ้ขยะคนหนึ่งกล้ามานั่งให้สาวสวยรับใช้ ต้องเล่นงานเขาให้ตาย”
ลูกเศรษฐีหลายคนพุ่งเข้าไปด้วยความไม่พอใจ
โล่เฉินสังเกตเห็นสายตาไม่เป็นมิตรมาตั้งนานแล้วเช่นกัน แต่เขาก็จนใจอย่างยิ่ง ทางด้านซ้ายเขาถูกขาของเฟียข้างหนึ่งเกาะแกเอาไว้ ส่วนทางขวาก็มีสาวน้อยโลลิต้าเกาะแขนแน่น
เป็นไปไม่ได้เลยที่จะผละออกได้
ท่ามกลางความวุ่นวาย เหล่าลูกเศรษฐีก็ใกล้เข้ามาแล้ว
“ไอ้ขยะ!”
“ไอ้ขี้แพ้!”
“ไอ้หมาขี้แพ้เกาะคนอื่นกิน”
คำสบประมาทสามคำที่กระแทกเข้าลึกถึงจิตวิญญาณ ดังสนั่นก้องไปทั่วพื้นที่
จู่ๆทุกอย่างก็เงียบลง
เหล่าหญิงสาวที่อยู่รอบๆ โล่เฉินกำลังอึ้งไป
ลูกเศรษฐีคนหนึ่งเย้ยหยัน “เป็นไอ้ขยะจริงๆด้วย ไอ้ขี้ขลาดตาขาว ไอ้คนขี้แพ้ที่เกาะคนอื่นกินถึงกับกล้ามาแสร้งทำตัวเป็นคุณชาย ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่านายแอบปะปนเข้ามาได้ยังไง”
“แสร้งทำตัว? หมายถึงอะไร?”
เหล่าหญิงสาวรู้สึกได้ถึงความไม่ถูกต้องบางอย่าง
ลูกเศรษฐีอีกคนหนึ่งอธิบายขึ้น “สุดสวย พวกเธอล้วนโดนหลอกแล้ว เขาเป็นไอ้ขยะชื่อดังของเมืองเจียง เป็นเขยแต่งเข้า ไม่ใช่คุณชายตระกูลใหญ่อะไร!”
“อะไรนะ?”
“ถ้าไม่เชื่อ เธอก็ลองไปถามคุณชายตระกูลหยางดู” ลูกเศรษฐีชี้ไปยังไกลออกไปแล้วพูดว่า “ตระกูลหยางเป็นตระกูลชั้นหนึ่งในเมืองเจียง ในฐานะที่เป็นลูกชายคนโตของตระกูลหยาง เขาจะพูดโกหกหรือไง”
สีหน้าของเหล่าหญิงสาวเปลี่ยนไป
เฟียยืนขึ้นและตะโกนร้อง “คุณชายหยาง นี่เรื่องจริงเหรอ?”
“อืม”
หยางเซียวพยักหน้าเล็กน้อย ยังคงเพลิดเพลินกับจูบจากสาวสวยที่มอบให้
“เวรเอ๊ย ทำลายความกระตือรือร้นของฉันลงซะหมด ที่แท้ก็เป็นแค่พวกคนจนไม่ได้เรื่อง”
สีหน้าของเฟียมืดลงทันที เธอผลักโล่เฉินออก ก่อนจะจากไปด้วยใบหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม ปากยังคงสบถไม่หยุด
ใบหน้าอันร้ายกาจของเธอ ช่างน่าตกใจจริงๆ
“ไปๆๆ โชคร้ายชะมัด!”
“ฉันก็รู้สึกมาตั้งนานแล้วว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง คุณชายตระกูลใหญ่ที่ไหนกันจะมาทำตัว
กระมิดกระเมี้ยน
แบบนี้ ที่แท้ก็เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้น่าสังเวช ไม่เห็นผ่านโลกมา ถึงได้ไม่กล้าแตะพวกเรา”
“คลับนี้เป็นอะไรไปแล้ว ถึงได้ปล่อยคนแบบนี้เข้ามา”
เพียงพริบตา ผู้หญิงเจ็ดแปดคนที่รายล้อมอยู่รอบๆโล่เฉิน กลับจากไปจนหมดเกลี้ยง…
ไม่ ยังมีอีกคน
สาวน้อยโลลิต้าจากญี่ปุ่น
เธอยังคงจับแขนของโล่เฉินเอาไว้ เห็นได้ว่าแขนของโล่เฉินตอนนี้จมเข้าไปในอกของเธอแล้ว
สีหน้าของลูกเศรษฐีมืดลงทันทีและตะคอกขึ้น “ไอ้ขยะ ยังกล้าดึงมิงปูเอาไว้อีก ไม่ปล่อยเธอไป รนหาความตายหรือไงวะ”
“ตาสุนัขคู่ไหนของนายที่เห็นว่าฉันดึงเธอเอาไว้” น้ำเสียงของโล่เฉินเย็นจัด ถูกรบกวนบรรยากาศดีๆไปแล้ว เขารู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง
“ถ้าไม่ได้ดึง แล้วเธอจะยังอยู่อย่างนั้นหรือไง?”
“ทำไมฉันถึงต้องไป”
ลูกเศรษฐีสำลัก
สาวน้อยโลลิต้าจ้องลูกเศรษฐีแล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ฉันชอบพี่ชายคนนี้ แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับพวกนายเหรอ?”
พูดจบ เธอก็ทำตัวราวกับปลาไหล มุดเข้าไปในอ้อมแขนของโล่เฉิน
หากเป็นก่อนหน้านี้ โล่เฉินจะต้องผลักเธอออกไปอย่างแน่นอน แต่ในเวลานี้ เพื่อที่จะยุแยงพวกแมลงตรงหน้า เขาจึงเริ่มเป็นผ่านกอดสาวน้อยโลลิต้าเข้ามาไว้ในอ้อมแขน
คางของเขาเกือบจะแตะโดนลูกบอลสีขาวขนาดใหญ่ของสาวน้อยโลลิต้า
“แก!”
เหล่าลูกเศรษฐีหูตาแดงก่ำ ไม่คิดว่าจะมีผลลัพธ์แบบนี้เกิดขึ้น
จากระยะไกล หยางเซียวเองก็มีสีหน้าเคร่งขึ้นมาเช่นกัน
“ยังมีอะไรอีกไหม? ไม่มีอะไรแล้วก็รีบไสหัวไปซะ อย่ามาเห่าหอนอยู่ที่นี่ หากยังเห่าต่อไป ฉันจะแจ้งพนักงานข้างนอก ตามกฎที่มี หากรบกวนลูกค้าจะต้องถูกขับไล่ออกไปทันที”
โล่เฉินมีท่าทางสงบอย่างยิ่ง
เหล่าลูกเศรษฐีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่กลับลงมือไม่ได้
การก่อเรื่องในคลับ จุดจบคืออะไรพวกเขารู้ดี
คิดจะจัดการโล่เฉินแต่ทำไม่ได้ ทำเอาพวกเขาโกรธจนแทบกระอัก แทบขาดใจตาย
“ดีๆๆ แกกล้าดีนี่”
“รอฉันก่อนเถอะ ออกจากคลับ ฉันจะตีแกจนกว่าแกจะเรียกฉันว่าพ่อ”
“ตระกูลหานจะต้องถูกทำลายเพราะแก”
วาบ
นัยน์ตาของโล่เฉินมีรังสีสังหารวาบผ่านไป ใบหน้าที่เย็นชามองตามหลังพวกลูกเศรษฐีเหล่านั้น
ตระกูลหานจะถูกทำลายหรือไม่จริงๆไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรมากนัก แต่เป็นเพราะนี่เกี่ยวข้องกับหานหยู่เยน ที่เป็นเกล็ดย้อนของโล่เฉิน ช่างคุยโวโอ้อวด รนหาที่ตายจริงๆ
ความผิดปกติของเขา ถูกฮาตา คังมิงปูที่อยู่ใกล้ชิดมองเห็นได้อย่างชัดเจน
