ซูหว่านพักผ่อนอยู่ในห้องนอนของตัวเองทั้งวัน เพราะในลานบ้านมีแต่สาวใช้ของตระกูลทั้งหมด หลิวซื่อจึงไว้ใจให้พวกเขาดูแลซูหว่าน
หลิวซื่อบอกคนนอกว่าซูหว่านเป็นไข้หวัดที่จวนชิ่งชวนโหวในวันนั้น เพราะรู้สึกไม่สบายจึงขอตัวกลับไปก่อน ไม่กี่วันมานี้จึงพักรักษาตัวอยู่แต่บ้าน ไม่สะดวกรับแขก
เป็นแบบนี้ต่อเนื่องกันมาสามวันแล้วที่ซูหว่านไม่ได้ออกจากห้องของตัวเองเลย และรอยปรทับเข้มบ้างจางบ้างที่ซูรุ่ยฝากไว้บนตัวนาง ตอนนี้เห็นไม่ชัดเจนอีกต่อไป
จะว่าไปแล้ว ซูรุ่ยสามารถพานางกลับมาได้โดยไม่มีใครรู้เห็นเมื่อสามวันก่อน ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาน่าจะรู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนน่ะสิ
สามวันมานี้เขาไม่โผล่หน้ามาเลยหมายความว่าอย่างไร
ผู้ชายเมื่อสวมกางเกงก็ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรเสียจริงเชียว
นี่ทำให้ซูหว่านหงุดหงิดใจเป็นอย่างมาก
แน่นอนว่าคนที่อารมณ์ไม่ดีอยู่ตอนนี้ไม่ได้มีแต่ซูหว่านเพียงคนเดียว
หลายวันมานี้เฉินชิงจิ่นก็อารมณ์ไม่ค่อยดีเช่นกัน ตามแผนของนางซูหว่านจะต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงไปอย่างง่ายดาย แต่ใครจะรู้ว่าจะเกิดข้อผิดพลาดขึ้น
คนที่ลอบพบกับเฉินเหมี่ยนจากที่ต้องเป็นซูหว่าน กลายเป็นสาวใช้ของจวนชิ่งชวนโหว และสาวใช้คนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นอวี้หรูสาวใช้ประจำตัวของเฉินชิงจิ่น
อวี้หรูเป็นคนสนิทของเฉินชิงจิ่น ชาติที่แล้วติดตามนางแต่งงานเข้าจวนฉินอ๋อง ตอนที่นางสูญเสียอำนาจในจวนอ๋องก็มีเพียงอวี้หรูที่อยู่กับนางตลอดไม่จากไปไหน จนสุดท้ายนางสูญเสียลูกชายและตายไป อวี้หรูก็ตายตามนางไปในทันที
คนใช้ที่ซื่อสัตย์ถึงเพียงนี้ทำให้เฉินชิงจิ่นต้องรักษาไว้ให้ได้ ในชาตินี้นางวางแผนไว้ว่าจะหาคู่ครองที่เหมาะสมให้อวี้หรู ให้นางมีชีวิตที่สุขสบาย แต่ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น
เฉินเหมี่ยนและอวี้หรูถูกผู้คนเห็นเหตุการณ์ ฮูหยินหวังซื่อแห่งเจิ้นกั๋วกงยืนยันว่าอวี้หรูจิตใจไม่ซื่อ ให้ท่าบุตรชายนาง จนเกิดเป็นเรื่องเสื่อมเสียขึ้นมาเช่นนี้ ตามกฏจวนชิ่งชวนโหวอวี้หรูมีโทษโบยถึงตาย!
ท้ายที่สุดเป็นเฉินชิงจิ่นที่พยายามขอร้อง ทั้งยังมีพี่ชายของนางคอยช่วยสนับสนุนอีกแรง ชิ่งชวนโหวจึงไม่ลงโทษตามกฏของตระกูล ให้คนนำตัวอวี้หรูและสัญญาซื้อขายตัวไปยังจวนเจิ้นกั๋วกง
จากชาติกำเนิดของอวี้หรู ไม่ว่าอย่างไรดีที่สุดก็คงเป็นได้แค่สาวใช้ติดตามนายตอนออกเรือนเท่านั้น แน่นอนว่าทั้งหมดนี้นางต้องไม่ถูกเฉินเหมี่ยนฆ่าตายเสียก่อน……
“ชิงจิ่น เจ้ายังเป็นห่วงเรื่องของอวี้หรูอยู่อีกรึ”
ยามที่เฉินอวี้ซูเดินเข้าในห้องก็เห็นเฉินชิงจิ่นกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่
เมื่อได้ยินเสียงพี่ชายของตนเฉินชิงจิ่นก็ได้สติกลับคืนมา เมื่อเห็นพี่ชายผู้หล่อเหลาของตน เฉินชิงจิ่นก็ถอดหายใจเฮือก
“พี่ใหญ่ ไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ รึ”
เฉินอวี้ซูส่ายหน้าพลางเดินไปนั่งข้างเฉินชิงจิ่น “ชิงจิ่น เรื่องวันนั้นพี่ได้ฟังคำให้การจากคนในจวนแล้ว พี่คิดว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรแอบแฝงเป็นแน่ น้องคิดว่ามีคนจงใจวางกับดักไว้หรือไม่”
เกิดเรื่องน่าอับอายเพียงนี้ขึ้นในจวนชิ่งชวนโหว ทำให้เฉินอวี้ซูรู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก อีกอย่างเมื่อรวมเรื่องทั้งหมดเข้าด้วยกันก็สามารถเห็นช่องโหว่ที่เกิดขึ้นได้โดยง่าย
ทำไมตอนสาวใช้เห็นคือซูหว่าน แต่ตอนทุกคนบุกเข้าไปกลับเจอเฉินเหมี่ยนกับอวี้หรูแทน
คืนนั้นซูหว่านอยู่ที่ไหนและทำอะไรอยู่
แม้ว่าในใจจะไม่คุ้นเคยกับว่าที่ภรรยาของตนเท่าใดนัก แต่ซูหว่านเป็นภรรยาที่กำลังจะแต่งเข้าจวนของเฉินอวี้ซู เรื่องที่เกี่ยวข้องกับนาง เฉินอวี้ซูก็ค่อนข้างให้ความสนใจอยู่ไม่น้อย
กับดัก…
เมื่อได้ยินคำถามของเฉินอวี้ซู แววตาของเฉินชิงจิ่นก็เปลี่ยนไปครู่หนึ่ง
เรื่องทั้งหมดเป็นแผนการที่นางวางไว้อย่างดี แต่ทว่าในแผนของนางไม่ได้เป็นเช่นนี้!
วันนั้นเพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด เฉินชิงจิ่นมอบหมายให้อวี้หรูติดตามซูหว่านไป ทั้งยังมอบหมายให้อวี้หรูแอบดูอยู่ไม่ไกล เพื่อไม่ให้เกิดข้อบกพร่องใดๆ ขึ้น
ท้ายที่สุด……
ตามที่อวี้หรูเล่าให้ฟัง วันนั้นทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นในทีแรก แต่ขณะที่ทุกคนเดินไปยังไม่ถึงจุดเกิดเหตุ อยู่ๆ ซูหว่านก็วิ่งออกมาจากห้องนั้น ตอนนั้นอวี้หรูรนมากไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรดี แล้ววินาทีถัดมานางก็รู้สึกเจ็บตรงต้นคอแล้วสลบไป เมื่อฟื้นขึ้นมา นางก็อยู่กับเฉินเหมี่ยนเสียแล้ว……
ทั้งยังมีผู้อื่นอยู่ที่นั่น! คนที่จงใจส่งอวี้หรูเข้าห้องเฉินเหมี่ยน มีความเป็นไปได้สองประการ
ประการแรก เขากำลังใช้วิธีนี้บอกนางว่าเขารู้ว่าเรื่องทั้งหมด ว่านางเป็นคนวางแผนและเตือนไม่ให้นางทำอะไรผลีผลามอีก
ประการที่สอง เขาอาจจะไม่รู้ความจริงของเรื่องทั้งหมด เพียงบังเอิญพบเห็น เมื่อเห็นว่าเป็นศัตรูของตนจึงถือโอกาสนำอวี้หรูไปไว้ในห้องของเฉินเหมี่ยน โดยมีวัตถุประสงค์ให้ตนสูญเสียคนสนิทไป
หลายวันมานี้เฉินชิงจิ่นพะว้าพะวง คิดว่าประการหลังน่าจะมีความเป็นไปได้มากกว่า
อีกอย่างตอนนี้นางสงสัยว่าเรื่องนี้อาจเป็นฝีมือของเฉินชิงเหยา! หากนางเป็นผู้ลงมือจริงๆ ก็ยังดี อย่างน้อยตัวเองจะได้มองนางเป็นศัตรูที่ไม่ตายไม่ยอมรามือ แต่หากเป็นคนอื่นแล้วละก็…มีศัตรูแบบนี้อยู่ ทำให้เฉินชิงจิ่นกินไม่ได้นอนไม่หลับเสียจริงๆ …..
เฉินอวี้ซูที่อยู่ข้างๆ เห็นเฉินชิงจิ่นเหม่อลอยอีกก็อดไม่ได้ที่จะโทษตัวเอง ตนไม่น่าถกเรื่องนี้กับชิงจิ่นเลยจริงๆ
ในสายตาของเฉินอวี้ซูน้องสาวของตนนั้นเป็นคนดีและบริสุทธิ์มากมาโดยตลอด เรื่องเล่ห์กลอุบายในจวนพวกนั้นเขาปกป้องไม่ให้ชิงจิ่นพบเห็นมาโดยตลอด
เหมือนกับในจวนชิ่งชวนโหว แม้ว่าฮูหยินอวี๋ซื่อจะเป็นฮูหยินรองของท่านพ่อ ไม่ใช่มารดาแท้ๆ ของตนและชิงจิ่น แต่หลายปีมานี้ อวี๋ซื่อก็ปฏิบัติต่อพวกเขาสองพี่น้องอย่างเท่าเทียมกัน ดีกว่าที่ปฏิบัติต่อเฉินชิงเหยาลูกสาวแท้ๆ ของตนเสียอีก
พูดถึงน้องสาวเฉินชิงเหยาคนนั้น นางสืบทอดความสามารถและความงามของอวี๋ซื่อมาตั้งแต่อายุยังน้อย ความงามเป็นเลิศหาที่ใดเปรียบตั้งแต่ยังเล็กทำให้เป็นที่รู้จักเมืองหลวง
น่าเสียดายที่เฉินอวี้ซูไม่ค่อยชอบคนที่เปิดเผยขนาดนี้ หากเทียบกันแล้วเขาชอบเฉินชิงจิ่นน้องสาวแท้ๆ มากกว่า
เหม่อเป็นเพื่อนเฉินชิงจิ่นอยู่ครู่หนึ่ง เฉินอวี้ซูที่มีงานหนักรออยู่ก็จะจากไป พทว่าอลุกขึ้นกลับถูกน้องสาวเรียกตัวไว้
“พี่ใหญ่ พี่ชอบคุณหนูซูไหม”
ชาติที่แล้ว เฉินชิงจิ่นก็ไม่เห็นว่าพี่ชายของตนจะชอบซูหว่านมากสักเท่าไหร่ กลับเป็นซูหว่านที่ใช้ฐานะความเป็นฮูหยินน้อยแห่งจวนชิ่งชวนโหวตั้งตัวเป็นอริกับนาง
แม้ว่าตอนสุดท้ายชาติที่แล้ว พี่ชายไม่ทันได้ช่วยตนล้างมลทิน แต่เฉินชิงจิ่นรู้ว่าพี่ชายยังรักตนมาก หากไม่ใช่เพราะเขาแต่งงานกับซูหว่าน สองพี่น้องก็คงไม่ต้องอยู่ห่างกันจนกระทั่งก่อนตาย ยังตกไม่อาจพบหน้ากันเป็นครั้งสุดท้าย
ชีวิตนี้ ไม่ว่าอย่างไรนางจะไม่ยอมให้ซูหว่านแต่งเข้าสกุลเฉินเป็นแน่
คุณหนูซู…
เนื่องจากต้องนำทัพอยู่แดนไกลนานหลายปี น้อยครั้งที่เฉินอวี้ซูจะได้กลับมายังเมืองหลวง เรื่องการแต่งงานของเขาและซูหว่านบิดามารดาเป็นผู้จัดการให้ทั้งหมด จริงๆ แล้วในหัวของเขา ซูหว่านเป็นเพียงเงาที่เลือนลางเท่านั้น เขาจำนางได้เพียงเลือนลางเท่านั้น สำหรับหน้าตาของนางในยามนี้ จะสวยหรือขี้เหร่เขาก็ไม่แน่ใจนัก
“ชิงจิ่น น้องไม่ชอบคุณหนูซูหรือ”
เฉินอวี้ซูรู้สึกถึงความไม่พอใจในอารมณ์ของน้องสาวตนจึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น
“ข้าแค่คิดว่านาง…ไม่คู่ควรกับท่านพี่ก็นั้น”
เฉินชิงจิ่นเพียงยิ้มเล็กน้อย พยายามให้น้ำเสียงของตัวเองฟังดูปกติที่สุด
“เจ้านี่นะ ไม่แน่ผู้อื่นอาจจะคิดว่าพี่ของเจ้าไม่คู่ควรกับนางเสียอีก” เฉินอวี้ซูได้ยินคำพูดของน้องสาว ก็รู้สึกตลกจนพึมพำออกมาประโยคหนึ่ง
เฉินชิงจิ่นที่อยู่ข้างๆ แอบเบะปาก พี่ชายของตนจะไปคู่ควรกับกองฟางนั่นได้ยังไงกัน
ในตอนนี้พี่น้องสกุลเฉินไม่คาดคิดเลยว่า พวกเขาจะถูกซูหว่านรังเกียจจนไม่รู้จะรังเกียจอย่างไรแล้ว…
