ราชศกต้าฉิง ณ เมืองหลวง จวนชิ่งชวนโหว
เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองการกลับมาอย่างมีชัยของเฉินอวี้ซูบุตรชายคนโตจวนชิ่งชวนโหว จึงมีการจัดงานเลี้ยงรื่นเริงที่ประดับประดาไปด้วยโคมไฟ ณ จวนชิ่งชวนโหว เหล่าบรรดาเชื้อพระวงศ์และขุนนางเกือบทั้งหมดในเมืองหลวงต่างก็มาร่วมงานเพื่อแสดงความยินดีกับตระกูลเฉินในวันนี้ ในยามนี้แขกเหรื่อภายในงานดื่มกินกันอย่างคึกคัก เมื่อเทียบความพลุกหล่านกับข้างหน้าแล้ว สวนหลังบ้านของจวนชิ่งชวนโหวในยามนี้กลับมีเหตุการณ์ที่น่าขายหน้าเป็นอย่างมาก
เพียงครึ่งชั่วยามก่อนรุ่งสาง ซูหว่านบุตรสาวของจิ่งนิ่งโหวจู่ๆ ก็หายไปจากสวนหลังบ้าน เพราะนางเป็นคู่หมั้นของเฉินอวี้ซู ดังนั้นคนรับใช้ในจวนชิ่งชวนโหวจึงพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อตามหาว่าที่ฮูหยินน้อยในอนาคต ท้ายที่สุดสาวใช้คนใหม่บอกว่านางเห็นซูหว่านที่สวนหลังบ้านเข้าไปในห้องปีกของเรือนชั้นใน ใต้การนำทางของนางฮูหยินอวี๋ซื่อแห่งจวนชิ่งชวนโหว ฮูหยินหลิวซื่อแห่งจิ่งหนิงโหว รวมไปถึงเหล่าสตรีบุตรสาวขุนนางและเหล่าฮูหยินต่างก็มายังห้องปีกที่สาวใช้กล่าวไว้กันอย่างอึกทึกครึมโครม และก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปประตูก็ได้ยินเสียงที่ทำให้คนพาลหน้าแดงและใจเต้น ทันใดนั้น ใบหน้าของฮูหยินจวนชิ่งชวนโหวก็เปลี่ยนมาเป็นโมโหในทันที ฮูหยินจิ่งหนิงโหวเปิดประตูเข้าไปฉับพลันสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไป
เวลานี้สภาพภายในห้องยุ่งเหยิง โดยมีร่างขาวผุดผาดของทั้งสองพัวพันกันอยู่อย่างดุเดือด
สาวใช้ที่หน้าประตูต่างก็ไม่เคยเห็นฉากที่ร้อนแรงเช่นนี้ ต่างพากันกรีดร้องและหันหลังกลับกับพัลวัน
“เจ้าสัตว์เดรัจฉาน!”
ฮูหยินหลิวซื่อแห่งจิ่งหนิงโหว คิดว่าบุตรสาวของนางถูกมือดีเล่นงานเข้าเสียแล้ว นางรีบวิ่งเข้าไปทั้งกรีดร้อง ทั้งผลักบุรุษผู้นั้นที่อยู่บนพื้นด้วยมือทั้งสองข้าง จนกระทั่งฮูหยินทั้งหลายได้เห็นใบหน้าตรงๆ ของทั้งสองที่ ใบหน้าของหลิวซื่อก็เต็มไปด้วยความตกใจ จากนั้นก็เต็มไปด้วยความปีติยินดี
มิใช่เสี่ยวหว่าน บุตรสาวของนาง!
“ลูกเหมี่ยน!”
ในยามนี้หวังซื่อ ฮูหยินของเจิ้นกั๋วกงที่กำลังดูเหตุการณ์ด้วยความตื่นเต้นจู่ๆ กลับเปลี่ยนสีหน้าและกรีดร้องออกมา ปรากฏว่าบุรุษที่ล่อนจ้อนอยู่บนพื้นนั้นกลับเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของเจิ้นกั๋วกง นามเฉินเหมี่ยน!
ทางห้องปีกนี้เหล่าฮูหยินทั้งหลายต่างก็ตกตะลึง อีกด้านหนึ่งซูหว่านรู้สึกว่านางทรมานเสียจนแทบขาดใจ
ในรถม้าที่มีแสงสลัว แม้ว่าซูหว่านจะได้สติกลับคืนมา ทว่าบนร่างกลับเจ็บปวดรวดร้าวเหลือทน
“ไม่เอาแล้ว พอแล้ว”
“เจ็บเหลือเกิน” …
เสียงของซูหว่านแหบแห้ง นางร้องขออย่างอ่อนแรง ทว่ากลับทำให้บุรุษผู้นั้นที่อยู่เหนือร่างของนางยิ่งกระทำการรุนแรงขึ้นไปอีก
พอเถอะ ข้ารู้ว่าเจ้าแข็งแรง วรยุทธ์สูงส่ง! ทั้งยังมีกำลังภายในที่ลึกล้ำ!
ทว่าแม่ทัพซู พอเสียทีเถอะ!
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเพียงใด ท้องฟ้าก็มืดลงเรื่อยๆ ซูหว่านรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะถูกกระฉากออกจากกัน
รถม้าสั่นสะเทือนเสียจนข้าไม่อยากเป็นคนอีกต่อไปแล้ว
“นายท่าน”
ในยามนี้เองจู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังมาจากนอกรถม้า สวรรค์! ในที่สุดก็คนโผล่มาเสียที เสียงนี้ไม่ต่างจากเสียงสวรรค์สำหรับซูหว่าน!
“นายท่าน ฝ่าบาทขอคารวะ!”
ภายในรถ การเคลื่อนไหวของซูรุ่ยช้าลง ดวงตาที่มืดมิดของเขาฉายแววไม่พอใจ “บอกให้เขารอก่อน!”
องครักษ์ “…”
ให้ฝ่าบาทรอท่านขี่ม้าอยู่เช่นนี้ นายท่าน นี่ท่านยังปกติดีอยู่หรือไม่
“เจ้า…ไปซะ”
แม้ว่าซูหว่านจะหมดแรงไปนานแล้ว แต่นางก็ใช้ประโยชน์จากการที่ซูรุ่ยหยุดชั่วครู่นั้นจับแขนของเขาเบาๆ “ส่งข้า…กลับไป”
พูดจบซูหว่านก็หมดสติไป
เหนื่อยเหลือเกิน เจ็บปวดเหลือเกิน ให้ข้าตายไปเสียเถอะ
วันที่สองซูหว่านก็รู้สึกตัวและพบว่าตัวเองกลับไปที่ห้องส่งตัวของจวนจิ่งหนิงโหวแล้ว ในยามนี้ท้องฟ้าสว่างแล้ว หลิวซื่อยังคงนั่งอยู่หน้าเตียงของซูหว่าน ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำจากการร้องไห้มาทั้งคืน
“ท่านแม่”
ซูหว่านปริปากพูดด้วยเสียงแหบแห้ง
“บุตรสาวผู้น่าสงสารของแม่!”
เมื่อได้ยินเสียงแหบแห้งของซูหว่าน หลิวซื่อก็เศร้าเสียใจขึ้นมาในทันที มือก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตา “ใครกันที่โฉดชั่วเสียจนทำเรื่องเช่นนี้นี้ได้ลงคอ!”
กล่าวได้ว่าหลิวซื่ออารมณ์แปรปรวนมาทั้งวันทั้งคืน
ตอนแรกบุตรสาวของนางหายตัวไป นางเพียงเป็นกังวลเท่านั้น จากนั้นฉากในห้องปีกยิ่งทำให้ใจของหลิวซื่อแตกสลาย นางนึกว่าบุตรสาวของนางจะต้องอัปยศอดสูไปชั่วชีวิตเสียแล้ว แต่โชคดีที่ไม่มีเรื่องร้ายอะไรและพบว่าจำผิดคนเท่านั้น
แต่บุตรสาวของนางอยู่ที่ไหนกันแน่ หาทั่วทั้งจวนชิ่งชวนโหวแล้วนางก็ไม่พบตัวบุตรสาวของนาง สุดท้ายกลับเป็นแม่บ้านที่ส่งคนมารายงานว่าคุณหนูกลับมาบ้านด้วยตัวเองแล้ว!
ในตอนนั้นสายตาของผู้คนในบ้านเริ่มลังเล หลิวซื่อรู้ได้ในทันทีว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเป็นแน่ เมื่อนางรีบกลับมาบ้าน ก็ได้เห็นบุตรสาวของตัวเองนอนหมดสติอยู่บนเตียง โดยที่ทั่วทั้งปกคลุมไปด้วย…
ทันใดนั้นหลิวซื่อก็หมดสติไป เมื่อนางตื่นขึ้นมาในตอนกลางดึกนางก็วิ่งไปที่เตียงของซูหว่านแล้วร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดเหลือแสน
“ลูกหว่าน เจ้าบอกแม่มาว่ามันเป็นใคร แม่จะไปทูลขอให้ฮองเฮาตัดสินให้กับเจ้า!”
ถึงอย่างไรหลิวซื่อก็ยังเป็นฮูหยินของจวนโหว มิใช่สตรีสามัญธรรมดาทั่วไป เรื่องเมื่อวานนี้ที่จวนชิ่งชวนโหว ถึงแม้ในท้ายที่สุดจะเป็นเพราะสาวใช้จำผิดคน และกลายเป็นเรื่องอื้อฉาวของคุณชายเจิ้นกั๋วกงและสาวใช้ แต่เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้มีคนบงการอยู่เบื้องหลัง และเป้าหมายเดิมของมันจะต้องเป็นซูหว่านอย่างไม่ต้องสงสัย
“ข้า…ข้าไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ”
ซูหว่านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้ายังคงหวาดกลัว
ไม่รู้?
หลิวซื่อถอนหายใจและเช็ดน้ำตาบนใบหน้า ดวงตาคู่นั้นจู่ๆ ก็ฉายแววเย็นชา “แล้ว…เมื่อวานนี้ บุรุษผู้นั้น เจ้ายัง…จำได้หรือไม่”
จริงๆ แล้วหลิวซื่ออยากถามว่านางรู้จักบุรุษผู้นั้นหรือไม่ ทว่าเมื่อใคร่ครวญแล้วก็คิดได้ว่าหากมีใครบางคนจงใจใส่ร้าย มันจะต้องหาบุรุษแปลกหน้าเป็นแน่!
สมควรตายนัก!
บุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนของนางถูกบุรุษแปลกหน้าผู้หนึ่งมากระทำย่ำยีเช่นนี้ได้อย่างไร!
“ข้า…”
ซูหว่านกัดริมฝีปากของตัวเองโดยไม่รู้ตัว “ข้าไม่รู้…ข้าไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร”
ประโยคนี้ก็ถือว่าซูหว่านก็ไม่ได้โกหกเสียทั้งหมด ที่จริงนางก็ไม่มีโอกาสได้ถามถึงฐานะในปัจจุบันของซูรุ่ย แต่เมื่อคิดไปถึงฐานะของบุรุษผู้นั้นในโลกนี้ ฐานะของเขาก็สูงกว่าที่ควรจะเป็นอยู่ไม่น้อย
เมื่อเห็นดวงตาของซูหว่านดูหลบตาและแสดงออกอย่างเฉื่อยชา หลิวซื่อก็อดไม่ได้ที่จะถามต่อว่า “ซูหว่าน เจ้าพักผ่อนเสียเถอะ ส่วนเรื่องนี้…เรื่องนี้จะต้องเก็บไว้เป็นความลับให้ดี อย่าให้ผู้ใดล่วงรู้เป็นอันขาด แม่จะช่วยลูก…คิดหาวิธี ไม่ต้องกังวลไป! แม่จะทำให้ลูกได้แต่งงานเข้าจวนชิ่งชวนโหวอย่างสง่างาม จะไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้อีก”
เมื่อรอจนกระทั่งหลิวซื่อจากไป ภายในห้องเหลือเพียงซูหว่านเพียงคนเดียวเท่านั้น นางก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นและมองไปยังเพดานเตียงด้วยความงุนงง
หลังจากที่นางจากออกจากภารกิจนี้ได้เมื่อไหร่ จะต้องไปร้องเรียนแน่นอน!
ก่อนเข้าสู่ภารกิจก็ได้เลือกช่วงเวลาอย่างชัดเจนไว้แล้วว่าเป็นช่วงเวลาก่อนเจ้าของร่างเดิมจะหายไป แต่เมื่อนางเข้ามา ก็พบกับเรื่องนี้เข้า!
ฝ่ายจัดการระบบต้องจงใจแน่ๆ!
เมื่อนางสาปแช่งฝ่ายจัดการระบบทั้งหมดภายในใจไปแล้วรอบหนึ่ง นางก็ค่อยๆ เรียบเรียงลำดับเนื้อเรื่องหลักของโลกใบนี้ในความคิดของตัวเอง
นางเอกของโลกนี้ชื่อเฉินชิงจิ่นเป็นบุตรสาวคนโตจวนชิ่งชวนโหว นางเป็นหญิงสาวที่มาเกิดใหม่
ในชาติก่อนนางได้แต่งงานกับอ๋องห้าฉินถิงที่นางชื่นชอบ แต่ผลสุดท้ายกลับถูกสามีของตัวเองและน้องสาวตัวเองอย่างเฉินชิงเหยาร่วมมือกันกลั่นแกล้ง ไม่เพียงแต่ใส่ร้ายเด็กในท้องของนางว่าเป็นลูกชู้จนถูกบังคับให้ไปทําแท้ง แม้แต่ตัวเองก็เสียชีวิตในกองเพลิงในท้ายที่สุด
หลังจากการเกิดใหม่ เฉินชิงจิ่นได้เรียนรู้ที่จะเขียนเสือให้วัวกลัว ภายนอกนางดูบริสุทธิ์ แต่ในใจกลับโหดเ**้ยม ในชีวิตนี้นางจะไม่ถูกสวะพวกนั้นหลอกอีกต่อไป และนางจะไม่ยอมถูกน้องสาวอสรพิษนั่นหลอกใช้อีก
ในเมื่อน้องสาวและสวะนั่นกำลังรักกัน นางจึงปล่อยให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน ให้ทั้งคู่ทะเลาะกันเอง จากนั้นก็แว้งกัดกันเอง…
แน่นอนว่าตัวเอกหญิงเกิดใหม่ที่ชั่วร้ายและหยิ่งผยองเช่นนี้ แน่นอนว่าข้างกายย่อมต้องรายล้อมไปด้วยบุรุษเจ้าเล่ห์จอมวางแผนที่แสนโดดเด่น และเหล่าบุรุษที่ชื่นชมในฝีไม้ลายมือของนางเอกจากใจจริง
ความฉลาดและเด็ดเดี่ยวของเฉินชิงจิ่นดึงดูดความสนใจของอ๋องรองฉินเย่ว์ ทั้งสองหยั่งเชิงกันไปจนถึงชื่นชมกันและกัน และก็ลงเอยกันในท้ายที่สุด…
แน่นอนว่า นอกจากพระเอกที่แท้จริงอย่างฉินเย่ว์ บุรุษคนอื่นๆ ล้วนถูกดึงดูดโดยรัศมีของนางเอกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ องค์ชายรัชทายาทฉินอวี่ และบุตรชายมหาเสนาอย่างเซียวเว่ย แม้แต่อ๋องจิ้นชินฉินมู่เหยียนต่างก็หลงเสน่ห์นางเอกจนโงหัวไม่ขึ้นกันทั้งสิ้น
ส่วนบุรุษตัวประกอบที่ชื่นชมนางเอกอยู่ก็ไม่ต้องพูดถึง
พูดไปแล้วก็ดูเหมือนจะไม่มีเรื่องของซูหว่าน
ในความเป็นจริง เรี่องก็เป็นแบบนี้ ในโลกแห่งภารกิจไม่มีบทบาทของซูหว่าน (เพราะพระเอกและตัวประกอบชายในโลกนี้ล้วนดูแลนางเอกไม่ต่างจากไข่ในหิน) ตัวตนของนางคือคู่หมั้นของพี่ชายนางเอกนามเฉินอวี้ซู (ในอดีต)
ในชาติก่อน ซูหว่านที่ชื่นชอบเฉินอวี้ซูมาโดยตลอด ได้แต่งงานเข้าจวนชิ่งชวนโหว และกลายเป็นพี่สะใภ้ของเฉินชิงจิ่น
เดิมทีเฉินชิงจิ่นและเฉินอวี้ซูพี่ชายของนางมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่เนื่องจากซูหว่านกับเฉินชิงเหยาเข้ากันได้ดี นางจึงได้รับอิทธิพลจากเฉินชิงเหยา และมักพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับเฉินชิงจิ่นให้สามีของนางฟังทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ หลังจากที่เฉินชิงจิ่นแต่งงานกับอ๋องห้าแล้ว นางก็ถูกใส่ร้ายว่าลอบมีความสัมพันธ์กับองครักษ์ เดิมทีเฉินอวี้ซูไม่เชื่อเรื่องนี้ เขาจึงวางแผนที่จะตรวจสอบอย่างละเอียดเพื่อหาคำแก้ต่างให้กับน้องสาว แต่เนื่องจากซูหว่านมีอคติต่อเฉินชิงจิ่น นางไม่ชอบน้องสาวคนนี้ จึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้สามีของนางสืบสวนเรื่องนี้
จนนำไปสู่การตายที่ไม่ยุติธรรมของเฉินชิงจิ่นในท้ายที่สุด
ในชีวิตอันแสนเศร้าที่ผ่านมาของเฉินชิงจิ่น ซูหว่านถือได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้สมรู้ร่วมคิด
แน่นอนว่าการพูดว่านางเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดดูจะเป็นการเยินยอนางอยู่ไม่น้อย ในชาติก่อนหน้านี้ซูหว่านเป็นบุตรสาวคนโตที่แสนเอาแต่ใจและไร้สมอง เป็นเพียงหมากในมือของเฉินชิงเหยาที่ถูกหลอกใช้อย่างง่ายดาย
ที่ซูหว่านเกลียดเฉินชิงจิ่น ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเฉินชิงเหยา อีกส่วนเป็นเพราะนางชอบเฉินอวี้ซูมากเกินไป ดังนั้นแม้ว่าเฉินชิงจิ่นจะเป็นน้องสาวของเฉินอวี้ซู แต่เป็นเพราะสามีของนางให้ความสำคัญกับน้องสาวของนางมากเกินไป ดังนั้นซูหว่านจึงไม่ชอบเฉินชิงจิ่นไปโดยปริยาย
ส่วนเรื่องที่เฉินชิงจิ่นถูกใส่ร้ายนั้น สมองของเจ้าของร่างเดิมนั้นดูไม่ออกเลย นางไม่อนุญาตให้สามีของนางรับหน้าแทนเฉินชิงจิ่น หนึ่งคืออคติที่มีต่อเรื่องความสัมพันธ์เช่นนี้ สองคือเพื่ออนาคตที่ดีของสามี ไม่ให้เขาต้องขัดแย้งกับอ๋องห้า…
เจ้าของร่างเดิมอาจรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำนั้นถูกต้อง แต่ในสายตาของเฉินชิงจิ่น หลังการเกิดใหม่ก็ไม่สามารถให้อภัยซูหว่านได้ นางไม่เพียงแต่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิด แต่ยังเป็นสตรีไร้ความสามารถ ไร้คุณธรรม และสมองที่ไม่คู่ควรกับพี่ชายของนางเลย
หลังจากกลับมามีชีวิตอีกครั้ง เฉินชิงจิ่นจึงตัดสินใจที่จะทำลายงานหมั้นระหว่างพี่ชายของนางกับซูหว่าน จึงกลายเป็นฉากที่ซูหว่านเพิ่งเข้ามาในภารกิจ
เฉินชิงจิ่นได้หาคนมาวางยา และการที่สาวใช้เรียกฮูหยินทั้งหลายไปนั้น ก็เป็นเรื่องที่นางเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว
เดิมทีเฉินชิงจิ่นต้องการทำให้ชื่อเสียงของซูหว่านเสื่อมเสีย และไม่มีหน้าจะแต่งเข้าจวนชิ่งชวนโหวเท่านั้น
ในความเป็นจริงหากซูหว่านไม่เข้าร่วมภารกิจในช่วงเวลานี้แล้วละก็ ชีวิตของเจ้าของร่างเดิมก็จะเป็นไปตามแผนของเฉินชิงจิ่นทีละขั้น
นางจะถูกทำลายชื่อเสียงโดยเรื่องอื้อฉาวในจวนชิ่งชวนโหว ชื่อเสียงของนางจะเสื่อมเสียนับแต่นั้น จึงทำได้แค่แต่งงานกับเฉินเหมี่ยน คุณชายแห่งเจิ้นกั๋วกงแต่โดยดี
เฉินเหมี่ยนเป็นที่รู้จักในนามของคนโง่ เขาโง่ทว่ามีพละกำลังแข็งแกร่งและอารมณ์ที่รุนแรง
เจ้าของร่างเดิมแต่งงานได้ไม่นานก็ทนทำร้ายของสามีไม่ไหว และด้วยความโง่เขลาจึงลอบมีความสัมพันธ์กับองครักษ์ เรื่องนี้รู้ไปถึงหูของเจิ้นกั๋วกงอย่างรวดเร็ว เรื่องอัปยศภายเช่นนี้ไม่อาจเปิดเผยออกไป เพื่อเห็นแก่หน้าเจิ้นกั๋วกงจึงเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ทว่าวันคืนของซูหว่านในจวนเจิ้นกั๋วกงก็เลวร้านขึ้นทุกวัน ไม่นาน ก็เป็นบ้าไปในที่สุด…
นี่เป็นสิ่งที่นางเอกเกิดใหม่แสนเกลียดชัง เป็นแค่หมากในสนาม…
