บทที่ 12 สร้อยข้อมือลูกประคำ
เมื่อเปรียบเทียบกับสาวสวยอันดับหนึ่งของเมืองไป๋เหอแล้ว จางเช่นก็เป็นเพียงสาวสวยให้ห้องเรียนเท่านั้น เหมือนกับไก่ได้เจอกับหงส์ ทำให้ออร่าของเธอเมื่ออยู่เบื้องหน้าของโจวซีหงเลือนหายไป
“ไปรถผมไหมครับ？”เฉินห้าวถามขึ้น
“ได้สิ”โจวซีถงพยักหน้า ครั้งนี้คนขับรถของเธอมาส่ง เธอตั้งใจที่จะนั่งรถของเฉินห้าวเพื่อไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง
ดังนั้นหนุ่มหล่อสาวสวยคู่นี้จึงขึ้นนั่งบนรถลัมโบร์กินีของเฉินห้าว
“เฉินห้าว ทำไมคุณถึงได้ใจร้ายกับฉันนัก！”จางเช่นยังคงวิ่งตามรถคันนั้นอย่างไม่ยอมแพ้
เฉินห้าวเลื่อนกระจกหน้าต่างรถลง พลางพูดทิ้งไว้ประโยคหนึ่งว่า：“เพราะอะไรเธอน่าจะรู้ดีนะ จำประโยคนี้ไว้ให้ดี ๆ ล่ะ ทั่วหล้าใต้ฟ้ามีประโยคหนึ่งที่ว่า เมื่อวานคุณไม่สนใจในความรักของผม วันนี้ก็ให้คุณเอื้อมไม่ถึง！”
เมื่อพูดจบลัมโบร์กินีก็เร่งความเร็ว และไม่กี่วินาทีต่อมา แสงไฟหลังรถก็หายไปจากสายตาของทุกคน
“เชดดด!นั้นโจวซีถงไม่ใช่เหรอ？คิดไม่ถึงเลยว่าจะนั่งรถของเฉินห้าว เฉินห้าวเจ๋งสุดๆ แม้แต่สาวงามอันดับหนึ่งของเมืองก็สามารถคว้าไว้ในมือได้！”
หวังเฉียงและเพื่อนร่วมชั้นแต่ละคนต่างตกอกตกใจ นี่ถือว่าเป็นข่าวใหญ่ข่าวหนึ่งเลยทีเดียว เฉินห้าวไม่เพียงแต่มีเงินแล้วยังมีวาสนากับผู้หญิงอีก แฟนเก่ามาขอคืนดี แต่เขากลับพาโจวซีถงนั่งรถจากไป ทำให้เพื่อนร่วมชั้นรู้สึกทั้งอิจฉาและริษยา
ขณะขับรถเฉินห้าวเปิดกระจกหน้าต่างรถออก ลมยามค่ำคืนพัดผ่านใบหน้า ช่างสดชื่นเย็นสบาย มีความสุขอย่างอธิบายไม่ได้ อีกทั้งเบาะนั่งผู้โดยสารที่อยู่ข้างๆ ยังมีสาวสวยอันดับหนึ่งของเมืองนั่งอยู่ อยู่ ๆ ความรู้สึกโรแมนติกก็ปรากฏขึ้น
และในเวลานี้ โจวซีถงก็หยิบบัตรออกมาใบหนึ่งพลางพูดขึ้นว่า：“นี่คือบัตรสมาชิกVIPของบริษัทโจวซื่อ ในนี้มีวงเงินที่สามารถใช้ได้ฟรีอยู่ 2ล้านหยวน สามารถใช้จ่ายกับร้านในเครือของบริษัทโจวซื่อ มีส่วนลดพิเศษให้ และยังมีบริการส่งถึงบ้านรวมไปถึงบริการคืนหรือเปลี่ยนสินค้าฟรี ถือซะว่านี้เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณจากฉันก็แล้วกัน”
“ขอบคุณ ผมขับรถอยู่ไม่ค่อยสะดวก คุณวางไปตรงนั้นเถอะ”เฉินห้าวรับไว้ด้วยสีหน้าท่าทางที่เรียบเฉย ตอนนี้เขาไม่ได้ขาดเหลือเรื่องเงิน ไม่ได้ต้องการบัตรVIPใบนี้สักเท่าไหร่ รับไว้ก็เพียงต้องการรักษาหน้าสาวสวยคนนี้ก็เท่านั้น
โจวซีถงมองเฉินห้าวด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอมองผู้ชายคนนี้ไม่ออกเลยจริงๆ
เมื่อเห็นบัตรสมาชิกVIPอยู่ตรงหน้า ซึ่งเป็นบัตรที่ไม่ทำให้กับคนภายนอก ส่วนใหญ่ใช้มอบเป็นของขวัญ แต่เฉินห้าวรับไว้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ใบหน้าไม่มีความปีติดีใจอยู่เลยแม้แต่น้อย
ถ้าหากเฉินห้าวเป็นลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยไม่ขาดเหลือเรื่องเงิน การตอบสนองแบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติ แต่ว่าเมื่อตอนบ่าย โจวซีถงได้ให้คนไปสืบประวัติของเฉินห้าว พบว่าเมื่อก่อนเขาเป็นเพียงวัยรุ่นที่เยาวชนที่ว่างงาน มีหนี้นอกระบบเป็นจำนวนมาก ช่างไม่สอดคล้องกับคนในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย
เฉินห้าวไม่ใช่คนร่ำรวย แต่ตอนนี้กลับใส่นาฬิกาปาเต๊ะรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น ขับรถสปอร์ทลัมโบร์กีนี ราคากว่า 6,000,000 หยวน เป็นอะไรกันแน่ที่ทำให้จู่ ๆ เขาเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้？หรือว่าเป็นลูกเศรษฐีของตระกูลหนึ่งที่ออกมาออกมาสัมผัสชีวิตโลกภายนอก？
โจวซีถงมีความอยากรู้อยากเห็นในตัวของเฉินห้าวมากขึ้นเรื่อย ๆ
“เขาเป็นผู้ชายที่น่าสนใจและแปลกประลาดคนหนึ่ง”โจวซีถงพูดขึ้นในใจ
ในเวลานี้เฉินห้าวถามเธอว่า：“จะไปที่ไหน？”
“ไปร้านๆ หนึ่งเป็นเพื่อนฉันหน่อย OKไหม ？”โจวซีถงถาม
“ได้แน่นอน”เฉินห้าวขับรถไปตามที่อยู่ที่เธอยื่นให้
เมื่อถึงสถานที่แห่งนั้น เฉินห้าวจึงพบว่ามีร้านข้างทางร้านหนึ่งชื่อว่า “ร้านพระพุธกับชะตา”เฉินห้าวพบว่ามีร้าน ๆ หนึ่งตั้งอยู่ริมถนนในชุมชนซอมซ่อ เป็นร้านที่ขายของเกี่ยวกับศาสนาพุทธ เช่น จีวร พระพุทธรูป เป็นต้น
“แม่ของฉันนับถือศาสนาพุทธ หลังจากที่ท่านได้สติ ท่านก็บอกว่าพระพระโพธิสัตว์ที่นี่ศักดิ์สิทธิ์ จึงทำให้ท่านได้สติขึ้นมา ท่านฝันเห็นสร้อยข้อมือลูกประคำเส้นหนึ่ง ฉันก็เลยจะมาซื้อสร้อยข้อมือลูกประคำให้กับท่าน”โจวซีถงบอกกล่าวถึงจุดประสงค์ของการมาที่นี่
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง เฉินห้าวไม่ได้พูดอะไรออกมา แล้วเดินเข้าไปในร้านเล็ก ๆ นั่นเป็นเพื่อนเธอ
เถ้าแก่ของร้านนี้เป็นชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วน ใบหน้ายิ้มกริ่ม หากสวมจีวร ก็คงจะเหมือนกับพระสังขจาย”
“เถ่าแก่ ฉันอยากจะซื้อสร้อยข้อมือลูกประคำสักเส้น”โจวซีถงพูดขึ้น
“มีหลายเส้น คุณลองเลือกดูได้เลยครับ”เถ้าแก่หยิบสินค้าตัวโชว์ออกมา2-3เส้น ดูเหมือนว่ามีสร้อยข้อมือที่ทำจากวัสดุทุกรูปแบบ สามารถเห็นความแตกต่างของเกรดแต่ละเส้นได้อย่างชัดเจน
บางเส้นทำจากไม้หยาบ ๆ ดูก็รู้ว่าผ่านการทาสี ราคาก็คงจะประมาณ10กว่าหยวนเท่านั้น
แต่สร้อยข้อมือที่เถ้าแก่แนะนำหลักๆ 2-3 เส้นดีขึ้นมาหน่อย ลวดลายก็งดงาม ราคามีตั้งแต่หลักพันถึงหลักหมื่นหยวน
ในนั้นมีสร้อยข้อมือลูกประคำอยู่เส้นหนึ่ง ราคา88888 หยวน เป็นชิ้นที่แพงที่สุด อิงจากที่เถ้าแก่พูด สร้อยข้อมือเส้นนี้ทำจากไม้กฤษณา ผ่านการปลุกเสกจากพระเถระผู้ใหญ่ของวัดเส้าหลิน มีความศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างมาก
แต่โจวซีถงไม่ถูกใจ หลายปีมานี้เธอกับแม่ของเธอได้ซึมซับความรู้เกี่ยวกับศาสนาพุทธอยู่บ้าง เธอไม่ได้สนใจราคา แต่ว่าสร้อยประคำเส้นนี้ไม่ได้ดีเหมือนที่เถ้าแก่วัยกลางคนคนนี้พูด เพียงแต่เป็นลูกประคำที่ละเอียดประณีตเท่านั้น ยังไม่ใช่แบบที่เธอต้องการ
“มีที่ดีกว่านี้อีกไหม？”โจวซีถงวางสร้อยเส้นนั้นลงพลางถามขึ้น
“ไม่มีแล้วครับ ร้านของผมขึ้นชื่อว่าเป็นร้านที่ดีที่สุดของมณฑลนี้แล้วครับ ถ้าคุณหาซื้อที่นี่ไม่ได้ ไปหาซื้อที่อื่นก็ไม่ได้เหมือนกันครับ ของที่เกี่ยวกับความเชื่อทางพระพุทธศาสนา ต้องมีใจศรัทธา พระพุทธเจ้าถึงจะปกป้องคุณ”เถ้าแก่เริ่มล้างสมอง คะยั้นคะยอ อยากที่จะให้โจวซีถงซื้อลูกประคำเส้นนี้
โจวซีถงลังเลว่าจะลดมาตรฐานแล้วซื้อสร้อยข้อมือเส้นนี้ดีไหม
ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเฉินห้าว เขาแอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วค้นหาคำว่า“ลูกประคำ”ไม่นานก็มีข้อมูลเกี่ยวกับสินค้านี้มากมาย
สร้อยข้อมือลูกประคำที่มีส่วนผสมของพระบรมสารีริกธาตุ（ผ่านการการเบิกเนตรแล้ว）ราคาขาย 960,000 หยวน ราคาหลังใช้เงินอุดหนุน 1.01 หยวน
