บทที่ 27 ก็ไม่มาก แค่เกินหนึ่งพันล้าน
เฉินห้าวขับลัมโบร์กีนีมาถึงศูนย์การค้าว่านต๋าที่ใกล้ที่สุด ลงรถกับเฉารุ่ยก็ตรงไปที่บริเวณเสื้อผ้าสตรีทันที
ตามนิสัยของเฉารุ่ย ก็ไม่ยอมให้เฉินห้าวเสียเงินมากอีกแล้ว แต่เมื่อครู่นี้เธอเปลี่ยนความคิด ตัวเองติดตามประธานสุดหล่อแสนรวย ประธานต้องการใช้เงินบรรจุตัวเองเพื่อภาพลักษณ์ของบริษัท ดังนั้นเธอจึงมองตัวเองเป็นเครื่องมือมนุษย์ ต้องแต่งตัวให้สวย ทำให้ประธานพอใจ
ดังนั้นหลังจากที่ทั้งสองเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้า เฉารุ่ยก็ไม่ค่อยพูดอะไร ปล่อยให้เฉินห้าวทำการตัดสินใจทั้งหมด
เฉินห้าวมองภาพลักษณ์เฉารุ่ย รู้สึกว่าชุดเครื่องแบบ OL ต้องมีสักสองสามชุด ชุดเสื้อผ้าผู้หญิงสไตล์สบายๆ ชุดกีฬา ชุดราตรี ชุดกระโปรงยาวและสั้นก็ต้องมีสักสองสามชุด แบบนี้จะได้ปรับเข้ากับโอกาสต่างๆ
เฉินห้าวเลือกเสื้อผ้าที่ถูกตาถูกใจสองสามชุดแล้วให้เฉารุ่ยไปลอง ผลลัพธ์คือเพื่อให้เฉารุ่ยมีภาพลักษณ์ที่ดี จึงกลายเป็นราวตากผ้า ใส่อะไรก็สวย เฉินห้าวเห็นแล้วก็พยักหน้า ซื้อชุดเหล่านั้นทั้งหมดอย่างละหนึ่งชุด ถุงชอปปิ้งเป็นกองพะเนินกลายเป็นภูเขาลูกเล็ก
“ประธาน เสื้อผ้าพวกนี้พอแล้ว” เฉารุ่ยเตือนเสียงเบา อดกลั้นตัวเอง หลายปีแล้วที่เธอไม่สามารถซื้อเสื้อผ้ามากมายขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้นราคาบนฉลากนั้นก็เป็นตัวเลขสี่หลัก ซึ่งทำให้เธอตกใจหวาดกลัวมาก
“ฉันว่ายังไม่พอ”
เฉินห้าวขมวดคิ้วส่ายหน้า รู้สึกยังขาดอะไรบางอย่าง เขาขมวดคิ้วครุ่นคิด จู่ๆ ก็นึกถึงภาพลักษณ์ผู้ช่วยที่ในใจอยากจะเห็นมากที่สุด
“จริงสิ ใส่ชุดนี้ ก็ต้องสวมถุงน่องและรองเท้าส้นสูง!”
ในที่สุดเฉินห้าวก็เข้าใจว่าตัวเองต้องการอะไร ดังนั้นตัวเองเลยไปหยิบเสื้อผ้ามาสองสามชุด ให้เฉารุ่ยไปลองใส่
“โอเคเหรอคะ?” เฉารุ่ยถามขึ้นอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
“มีอะไรไม่โอเค ฉันบอกว่าโอเคก็โอเค” เฉินห้าวเร่งให้เฉารุ่ยเข้าไปลองในห้องลองเสื้อ
หลังจากนั้นไม่นาน เฉารุ่ยก็เดินออกมาจากห้องลองเสื้อ เฉินห้าวตกตะลึงอย่างอดไม่ได้
แค่เห็นเฉารุ่ยใส่เสื้อเชิ้ตผู้หญิงสีขาว ด้านหน้าค่อนข้างแหวกต่ำเล็กน้อย สามารถเห็นร่องนมลึกรางๆ ด้านล่างเป็นกระโปรงรัดรูปสีดำคลุมก้นแน่น ด้านล่างมีถุงน่องสีดำโปร่งแสง ขาเรียวสมส่วน บวกกับรองเท้าส้นสูงแปดเซนติเมตร แม้แต่ข้อบกพร่องก็ถูกชดเชย เฉารุ่ยในตอนนี้ก็คือเลขาหญิงที่เซ็กซี่สมบูรณ์ไร้ที่ติ
“ประธาน แบบนี้ฉันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?” เฉารุ่ยถามอย่างไม่เชื่อ ดึงเสื้ออย่างจงใจ เพื่อไม่ให้เปิดเผยมากเกินไป
“ไม่หรอก ฉันรู้สึกว่าสมบูรณ์แบบมาก!” เฉินห้าวเอ่ยชม
“อุ๊ยตาย คุณคนนี้ ชุดนี้เหมาะกับคุณมากจริงๆ สวยเกินไปแล้ว!” ผู้แนะนำการชอปปิ้งสาวข้างๆ ก็ชมไม่หยุด
เฉินห้าวมองสักพัก รู้สึกว่าสามารถแก้ไขได้อีกนิด เขาเห็นแว่นตากรอบดำไม่มีเลนส์วางบนหุ่นโมเดลยาง ก็หยิบมันลงมาแล้วสวมให้เฉารุ่ย
เฉินห้าวประทับใจไม่หยุด และอดไม่ได้ที่จะดีดนิ้ว ไม่เสียเวลาในช่วงบ่ายของเขา หลังจากทุ่มเงินไปมากขนาดนี้ ตอนนี้มันสมบูรณ์แบบจริงๆ
เฉารุ่ยในตอนนี้ เป็นภาพลักษณ์คลาสสิกของเลขาสาวสวยเซ็กซี่คนสนิทในภาพยนตร์และโทรศัพท์ โค้งเว้าด้านหน้าด้านหลัง ควบคู่กับนิสัยและภาพลักษณ์ภายนอกของเธอ ทั้งบริสุทธิ์และยั่วยวน คุณสมบัติตรงกันข้ามกันสองประการนั้นเกี่ยวพันด้วยกัน น่าหลงใหลมากจริงๆ เห็นแล้วต้องหลงรัก
เฉินห้าวชื่นชมครั้งแล้วครั้งเล่า จริงๆ ในใจยิ่งมีความรู้สึกประสบความสำเร็จมากขึ้น เพราะสาวงามตรงหน้านี้ สร้างขึ้นด้วยตัวเอง
เฉินห้าวเกิดความประทับใจ “เฉารุ่ยที่แต่งตัวขึ้นมาแล้ว สวยไม่แพ้โจวซีถงเลย ดูเหมือนผู้หญิงต้องแต่งตัวนั่นแหละ ไม่มีผู้หญิงขี้เหร่ มีแค่ผู้หญิงที่ขี้เกียจเท่านั้น!”
“ในเมื่อประธานชอบ แล้วฉันจะใส่ชุดนี้ไปทำงาน” เฉารุ่ยพูดอย่างเขินอายนิดหน่อย
“ได้ เลือกเสื้อผ้าใส่แทนอีกสองสามชุด เอาสไตล์ตามชุดนี้ ภาพลักษณ์ที่งดงามสมบูรณ์มาก” เฉินห้าวยิ้มพูด
เขาจึงรูดบัตรเครดิตจ่าย ใช้เงินทั้งหมดเก้าหมื่นกว่าหยวนในร้าน ไม่สามารถใช้appเงินอุดหนุนใน appแบบออฟไลน์ได้ แต่เงินฝากในบัญชีเฉินห้าวมีมากกว่าสิบล้าน มากพอที่จะให้เขาใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย
เฉินห้าวโยนถุงเสื้อผ้าที่ซื้อผ้าไว้ในรถ ตอนนี้เริ่มมืดแล้ว ควรทานอาหารเย็นแล้ว
วันนี้เฉารุ่ยทำงานเป็นวันแรก ควรฉลองด้วยอาหารมื้อใหญ่ แต่อันดับแรกต้องเอาของในรถกลับบ้านก่อนค่อยว่ากัน
กลับมาถึงคอนโดเฟ่ยชุ่ย เห็นตึกทั้งห้า เฉินห้าวก็พอใจ แต่เขานึกถึงพี่น้องฉิงจื๋อเทาที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขในบ้านเช่า เมื่อทั้งสองยากจนพวกเขาก็แบ่งปันบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปด้วยกัน ตอนนี้เขารวยแล้ว จะลืมพวกพี่ๆ ไม่ได้
“เหล่าฉิง（ฉิงจื๋อเทา） ฉันหาที่อยู่ให้นายใหม่ได้แล้ว นั่งรถมาที่คอนโดเฟ่ยชุ่ย ที่นี่มีบ้านให้นายเลือกได้ตามใจ ค่าที่พักอาหารฟรีทั้งหมด” เฉินห้าวโทรไปบอก
“ดีจัง? ไอ้หนุ่มอย่างนายถูกลอตเตอรี่เหรอ ไม่ได้ ฉันต้องรีบไปหานายแล้ว รอก่อนนะ เดี๋ยวก็ถึง”
ฉิงจื๋อเทาก็เป็นคนทำอะไรจริงจัง รีบนั่งรถออกเดินทางทันที สิบกว่านาทีต่อมาก็มาถึงคอนโดเฟ่ยชุ่ย
ขณะที่เขาเจอเฉินห้าวที่ชั้นล่างของอาคารห้า บนตัวแบกกระเป๋าคอมพิวเตอร์ เฉินห้าวใส่สถานีงานเคลื่อนที่ไว้ในนั้น นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรอื่นอีก
“ฉันว่านะพี่เฉิน พี่เช่าบ้านอยู่ที่นี่หรือเปล่า? เราเช่าบ้านอยู่ด้วยกันก็ได้นะ” ฉิงจื๋อเทาพูดอย่างแน่นอน
เขาก็แค่สัมผัสชีวิตคนธรรมดา ประเภทของการเช่าบ้านร่วมกันมันเป็นเรื่องปกติ
เฉินห้าวพูด “ไม่ได้เช่า ตึกนี้ฉันซื้อมา นายดูแล้วอยากได้ตึกไหนก็เลือกได้ตามใจชอบ”
“เลือกได้ตามใจชอบเหรอ? พี่ซื้อมากี่ห้องกันแน่?” ฉิงจื๋อเทาถามอย่างประหลาดใจ
“ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ตึกหนึ่งตึกเป็นของฉันทั้งหมด นายเลือกมาหนึ่งห้องอยู่ได้ตามใจเลย” เฉินห้าวพูด
“แม่เจ้า!”
ฉิงจื๋อเทาขาอ่อน เกือบล้ม ไม่ว่าจินตนาการเขาจะเยอะแค่ไหน ก็ไม่คิดว่าพี่น้องที่อดีตเคยยากจนเหมือนกัน จู่ๆ ก็รวยระดับนี้ ตึกหนึ่งตึก นี่มันราคาเท่าไรอ่า!
“ก็ไม่มาก แค่เกินหนึ่งพันล้าน” เฉินห้าวพูดอย่างสบายๆ
ตรงหน้าฉิงจื๋อเทามืด เป็นลมไปแล้วจริงๆ แต่ถูกเฉินห้าวประคองไว้ก่อนจะล้มลง
