เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว – บทที่ 10 ให้ฉันยืมใส่สองสามวันได้ไหม

บทที่ 10 ให้ฉันยืมใส่สองสามวันได้ไหม

“เฉินห้าว ตอนนี้นายเจริญก้าวหน้าแล้วนะ เป็นเจ้านายใหญ่แล้วใช่ไหม?”

หวังเฉียงถามเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น

“ก็ไม่มีอะไรนี่ แค่ขายของเท่านั้นเอง ธุรกิจค้าปลีกน่ะ” เฉินห้าวกล่าว

อันที่จริง เขาซื้อสินค้าราคาไม่แพงและมีประโยชน์จากApp แล้วเปลี่ยนมือขายต่อเพื่อสร้างรายได้เล็กๆน้อยๆเป็นครั้งคราว มันก็อยู่ในประเภทของธุรกิจค้าปลีกจริงๆนี่นา

“มองไม่ออกจริงๆ ฉันขอเสนอให้พวกเราทุกคนชนแก้วแสดงความเคารพต่อเฉินห้าว ขอบคุณเขาที่ทำให้พวกเราได้ดื่มไวน์ที่ดีขนาดนี้!” ภายใต้การจัดการของหวังเฉียง ทุกคนต่างชนแก้วแสดงความเคารพร่วมกัน บรรยากาศเป็นไปอย่างคึกคัก

จางเช่นมองไปทางเฉินห้าวด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าแฟนหนุ่มยากจนที่เคยดูหมิ่นในตอนนั้นมาบัดนี้เขามีความเจริญก้าวหน้าแล้ว และดูเหมือนว่ากำลังทรัพย์จะไม่หยุดแค่เพียงเท่านี้

ในตอนที่เฉินห้าวกำลังดื่มไวน์ ทุกคนก็มองเห็นนาฬิกาบนข้อมือของเขา รูปทรงที่เป็นอักลักษณ์ทำให้คนประทับใจอย่างลึกซึ้ง

“ของคุณคือนาฬิกาPatek Philippeสีดำโรสโกลด์หรือเปล่า?” จางเช่นถามอย่างประหลาดใจอีกครั้งหลังจากที่มองเห็น

“ใช่แล้ว” เฉินห้าวพูดนิ่งๆ ตอนนี้สำหรับแฟนเก่าคนนี้ เขาคิดว่าเป็นเพียงแค่คนธรรมดาทั่วไปและไม่มีความสนใจในตัวเธอเลยแม้แต่น้อย

“ว้าว ไม่จริงหรอก ฉันสนใจนาฬิกาเรือนนี้มาตลอดเลย ให้ฉันดูหน่อยได้ไหม?” จู่ๆจางเช่นก็เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น

สำหรับคำขอนี้ เฉินห้าวก็ไม่ปฏิเสธด้วยความมีน้ำใจเช่นกัน เขาปลดออกจากข้อมือแล้วส่งให้จางเช่น

จูจื้อสองเริ่มแสดงความรู้สึกของการมีตัวตนอยู่อีกครั้ง : “ฉันเคยเห็นแบบเดียวกันที่ตลาดโต้รุ่ง ราคาต่อรองได้ไม่เกินห้าสิบ”

“นายไม่พูดก็ไม่มีใครว่านายเป็นใบ้หรอกนะ อยากจะหัวเราะจริงๆ แล้วยังมีแบบเดียวกันที่ตลาดโต้รุ่งอีก นายรู้หรือเปล่าว่านาฬิกาเรือนนี้ราคาเท่าไหร่?”

ครั้งนี้จางเช่นทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วและเริ่มพูดแทนเฉินห้าว เฉินห้าวนำRomani Contiมาได้ถึงสิบสองขวด แล้วยังสวมPatek Philippeและใส่อาร์มานี่ทั้งตัว นี่ไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ช่างเหมาะสมกับตำแหน่งบอสใหญ่

“นาฬิกาเรือนนึงจะราคาเท่าไหร่เชียว? นาฬิกาแบบกลไก (แบบเข็ม)อัดราคาได้มากสุดก็สามสี่พัน ใครก็ซื้อได้ทั้งนั้น ฉันแค่ไม่ชอบใส่เท่านั้นเอง” จูจื้อสองพูดโดยมโนเอาเอง

จางเช่นหัวเราะเยาะ : “อัดราคามากสุดก็สามสี่พันเหรอ? นั่งดีๆนะ ได้ยินราคาแล้วอย่าตกใจจนลงไปนั่งบนพื้นล่ะ ขอบอกนายว่า นาฬิกา Patek Philippe หน้าปัดสีดำโรสโกลด์เรือนนี้ที่ร้านค้าเฉพาะกลุ่มราคาอยู่ที่4.6ล้านหยวนพร้อมใบรับรองและผลิตเพียงห้าสิบเรือนทั่วโลก นี่คือสัญลักษณ์ของกำลังและความแข็งแกร่งด้านการเงิน ฉันสนใจมานานแล้ว แต่ว่าความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจไม่เอื้ออำนวยเลยทำอะไรไม่ได้”

“อะไรนะ? 4.6ล้านเหรอ? มันทำมาจากทองคำหรือไง?” จูจื้อสองทรุดไปด้านข้างตามคาดจริงๆ โดยเกือบจะไถลเข้าไปใต้โซฟา เขารู้สึกว่ามันเหลือเชื่อ นาฬิกาข้อมือเรือนนี้มีราคาแพงในระดับที่เขาไม่มีทางเข้าใจได้เลย

“ถึงแม้ว่าจะเป็นทองที่น้ำหนักเท่ากันก็ไม่แพงขนาดนี้ นาฬิกาเรือนนี้ทำด้วยมือ ใช้วัสดุชั้นยอดและอะไหล่หลายร้อยชิ้น และมีเพียงเฉินห้าวเท่านั้นที่สามารถใส่ของแบบนี้ได้ นายเองก็สามารถไปซื้อเรือนที่นายคู่ควรที่ตลาดโต้รุ่งได้นะ” จางเช่นพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม จากที่ไม่สนใจในตอนแรก ตอนนี้เธอเปลี่ยนเป็นปกป้องอย่างไร้สมอง ทัศนคติที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้ทำเอาต้องร้องอุทานว่ามหัศจรรย์อย่างยิ่ง

ครั้งนี้จูจื้อสองไม่พูดอีกแล้วก้มหน้าดื่มไปเงียบๆคนเดียวและยังดื่มไวน์ที่เฉินห้าวส่งให้ด้วย นับว่าเป็นคนหน้าด้านอย่างถึงที่สุดจริงๆ

ในขณะที่จางเช่นยังคงเล่นกับนาฬิกา Patek Philippeไม่หยุด ยิ่งดูก็ยิ่งชอบ เธอเริ่มคิดอย่างรอบคอบ แล้วจึงยืนขึ้นบีบหน้าอกให้โผล่ออกมาเพื่อถูบนตัวเฉินห้าวพร้อมกับพูดออดอ้อนว่า : “เฉินห้าวคะ ฉันชอบนาฬิกาเรือนนี้จังเลย ให้ฉันยืมใส่สักสองสามวันได้ไหม?”

ถ้าผู้หญิงเอ่ยปากขอยืมอย่างนี้ อันที่จริงแล้วคุณต้องเอาให้เลย จางเช่นคิดว่าในเมื่อเฉินห้าวออกเงินค่าไวน์แดงตั้งหลายล้านให้ทุกคนดื่มได้ ถ้าอย่างนั้นก็ใช้ร่างกายเข้าแลกนิดๆหน่อยๆเพื่อให้เขามอบนาฬิกาให้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

อย่างไรก็ตามเธอประเมินผิดไป ถ้าหากเพื่อร่วมชั้นเรียนหญิงคนอื่นๆชอบนาฬิกา เฉินห้าวจะบอกว่าให้ก็คือยกให้จริงๆ แล้วจากนั้นเขาจะใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้ออีกเรือน แต่กับแฟนเก่าที่รักสบายคนนี้ เขามีความประทับใจที่เลวร้าย ต่อให้มันแตกก็จะไม่ยกให้เธอฟรีๆ ดังนั้นเฉินห้าวจึงผลักจางเช่นออกจากด้านข้างอย่างสะอิดสะเอียน พร้อมกับหยิบนาฬิกากลับมาแล้วพูดว่า “อยากใส่ก็ไปซื้อเอง”

ทันใดนั้นบนหน้าของจางเช่นก็เป็นสีแดงก่ำด้วยความอับอายขายหน้าเพราะถูกรังเกียจ โชคดีที่หวังเฉียงมองเห็นว่าไม่ปกติ จึงรีบชนแก้ว เพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลาย

จากนั้นไม่นานก็มีคนสังเกตเห็นกระเป๋าใบใหญ่ที่อยู่ข้างๆเฉินห้าว จึงถามทันทีว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

เฉินห้าวเอ่ยว่า : “ก็แค่มือถือกับแท็ปเล็ตไม่กี่อันเท่านั้น วางไว้แล้วมันกินพื้นที่ในบ้าน เลยจะให้เป็นของรางวัลในวันนี้ เดี๋ยวถ้านายเล่นเกมเป่ายิ้งฉุบชนะก็เอาไปได้เลย”

“ให้ตายเหอะ ดีมากเลย!”

ทุกคนประหลาดใจอีกครั้ง เฉินห้าวร่ำรวยมหาศาลจริงๆ สวมนาฬิการาคาหลายล้าน ออกไวน์ราคาหกล้าน ตอนนี้ยังจะให้มือถือกับทุกคน จนเกินความเป็นมนุษย์ไปแล้วจริงๆ

จากนั้นก็เกิดความคึกคัก เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดต่างร่วมสนุกเพื่อชิงรางวัล สถานที่ตรงนั้นเต็มไปด้วยความสนุกสนาน

การเล่นเกมส์ย่อมมีแพ้ชนะในทันที มีบางคนได้รับรางวัล บางคนไม่ได้ก็อดไม่ได้ที่จะเสียดาย

ตามหลักแล้ววันนี้คือการกลับมารวมตัวของเพื่อนร่วมชั้นเพื่อความสนุกสนาน อย่างไรก็ตามในกระเป๋าของเฉินห้าวมีมือถือและแท็บเล็ตประมาณยี่สิบเครื่อง หนึ่งคนต่อหนึ่งเครื่องก็ยังมีอยู่อีกมาก ต่อมาจึงได้กันทุกคน ทุกคนได้รับรางวัลและมีความสุขกันถ้วนหน้า

“เฉินห้าว ในอนาคตถ้าเจริญก้าวหน้าแล้ว อย่าลืมเพื่อนร่วมชั้นเก่าของพวกเรานะ” หวังเฉียงพูดพร้อมกับสะอึก ไวน์แดงสองขวดทำให้เขาดื่มจนจุก

“ไม่มีปัญหา ถ้าฉันเริ่มเปิดบริษัทแล้ว ทุกคนที่สนใจสามารถเข้ามาทำงานได้เลย”

เฉินห้าวตอบรับเต็มที่ ในอนาคตเขาจะก่อตั้งธุรกิจของตัวเองอย่างแน่นอน เพื่อนร่วมชั้นเหล่านี้มีความรู้ทุกอย่าง สามารถดึงเข้ามาเป็นสมาชิกของทีม