บทที่ 97 ธุรกิจอาหารทะเล
ต้องบอกว่า มณฑลไห่กับจีนแผ่นดินใหญต่างกัน ไม่ว่าจะภาษาถิ่นหรือเครื่องแต่งกาย แต่ผู้คนใจดีเหมือนกัน ร้านต่างๆหรือหาบเร่เรียงรายอยู่สองข้างถนน ดึงดูดฝูงคนจำนวนมาก
เฉินห้าวซื้อหอยสังข์มาสองสามอันและงานฝีมืออื่นๆ ของเล่นนี้คือสิ่งของที่เพ้นท้องถิ่นของแผงลอย ให้โจวซีถงไปต้องไม่รับแน่ แต่เอากลับไปให้สาวสวยสองคนของตัวเองจะเหมาะสมกว่า ไม่งั้นไปทำงานต่างจังหวัดแล้วไม่มีของขวัญให้พวกเธอ เฉารุ่ยอาจจะไม่ว่าอะไร แต่เซี่ยจิ้งที่ฉลาดและซุกซนจะต้องด่าแน่
เดินเล่นจนเกือบสองทุ่ม จู่ๆเฉินห้าวก็ได้รับสายโทรศัพท์ มองเห็นโทรศัพท์โชว์ เป็นสวี่จื้อเฉียงคนนั้นที่เจอในร้านอาหารทะเลเมื่อตอนเที่ยง
เฉินห้าวรับสาย อีกฝ่ายพูดอย่างสุภาพมาก จากนั้นก็ถามเฉินห้าวว่าว่างหรือไม่ เขาอยากนัดเฉินห้าวคุยเรื่องธุรกิจสักหน่อย ที่โรงน้ำชา
เฉินห้าวมองสาวสวยคุณโจวที่อยู่ข้างๆ ก็ปิดไมค์ตรงโทรศัพท์แล้วถาม：“วันนี้เถ้าแก่สวี่คนนั้นที่เจอในร้านอาหาร เรียกผมไปคุยธุรกิจที่โรงน้ำชา คุณจะไปไหม？”
“ได้สิ ธุรกิจสำคัญที่สุด เที่ยวจะเที่ยวเมื่อไหร่ก็ได้”โจวซีถงเป็นสาวสวยทำงาน สำหรับเรื่องพูดคุยธุรกิจแล้วเธอสนับสนุนอย่างไม่มีเงื่อนไข
เฉินห้าวก็คิดว่าคุยเรื่องธุรกิจก็ให้โจวซีถงผู้ชำนาญอยู่ข้างกายน่ะดีแล้ว ดังนั้นจึงรับนัดไปทางโทรศัพท์ นัดไว้อีกประมาณ40นาทีเจอกัน
ต่อมาทั้งสองก็นั่งรถกลับไปที่โรงแรม จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นชุดที่ใส่ประจำวันแล้วค่อยออกมา
ครั้งนี้เฉินห้าวสวมสูท ยังไงก็ต้องให้เป็นทางการหน่อย ส่วนโจวซีถงสวมเดรสสีดำ กระโปรงพริ้วๆ สวยเหมือนเดิม
แต่เพื่อลดปัญหา เธอจึงสวมหมวกปีกกว้างทันสมัย แว่นตาดำ ปกปิดตัวเองเสร็จจึงออกมา
“ไปเถอะ”โจวซีถงถือกระเป๋าของเธอ เดินไปข้างหน้าก่อน
รถแท็กซี่ที่เฉินห้าวให้โรงแรมเรียกก็อยู่ด้านนอก พอทั้งสองเข้าไปนั่ง ก็ไปที่โรงน้ำชา
พอถึงโรงน้ำชาสวี่จื้อเฉียงคนนั้นก็จองห้องวีไอพีแล้ว และยังมาต้อนรับกับตัวเองด้วย
“ประธานเฉิน เรียกคุณมาซะดึกเลย ขอโทษนะครับ”
สวี่จื้อเฉียงหัวเราะ ดูเป็นมิตรมาก
“ไม่เป็นไรครับ พวกเราไม่มีธุระอะไรพอดี”เฉินห้าวพูดนิ่งๆ
จากนั้นพวกเขาก็เข้าไปในห้อง สวี่จื้อเฉียงก็พาลูกน้องผู้หญิงมาคนหนึ่ง แล้วทั้งสองฝ่ายก็นั่งลง
“คุณเฉินสำเนียงคุณ เป็นคนมณฑลเหอเหรอครับ？”สวี่จื้อเฉียงถาม
“คนเมืองไป๋เหอครับ”เฉินห้าวตอบ
“ไป๋เหอเหรอ ที่นั่นดีมากเลย ผมไปมาตั้งหลายครั้ง ธุรกิจที่นั่นเติบโต เป็นสถานที่ที่มีแต่คนเก่งๆ”
สวี่จื้อเฉียงไม่ขี้เหนียวกับคำชมของตัวเองเลย นี่คือส่วนสำคัญของการสื่อสารระหว่างบุคคล ใช้คำชมดึงระยะห่างของสองฝ่ายเข้ามา
“เมืองซานย่าก็ไม่เลวครับ เถ้าแก่สวี่ทำด้านนี้ จะต้องหาเงินได้มากแน่ๆ”เฉินห้าวก็ชมด้านธุรกิจไปด้วย
สิ่งนี้ดูเหมือนไร้ประโยชน์ แต่ก็เป็นขั้นตอนที่จำเป็นในการพูดคุยธุรกิจ ทั้งสองฝ่ายต่างแสดงความเป็นมิตร
หลังจากพูดตามมารยาทแล้ว สวี่จื้อเฉียงก็เข้าสู่ประเด็นหลักเลย ให้พนักงานสาวในโรงน้ำชารินชาหลงจิ่งที่ดีที่สุดให้ทั้งสองฝ่าย จากนั้นสวี่จื้อเฉียงก็ถาม：“ประธานเฉินทำธุรกิจอะไรครับ？”
“ผมเหรอ ผมคือผู้ค้าปลีก ขายทุกอย่างครับ”เฉินห้าวใช้ข้ออ้างที่ใช้มาโดยตลอด
“อ้อ งั้นจะต้องเป็นธุรกิจด้านอาหารทะเลแน่ๆ วันนี้ตอนเที่ยงประธานเฉินเปิดหูเปิดตาผมมาก คุณไม่เห็นเหรอ ตอนที่เอาอาหารทะเลหายากพวกนั้นที่ทำเสร็จแล้วไปเสิร์ฟ ลูกค้าสองสามคนนั้นที่มาจากมณฑลไท่ต่างตะลึง แล้วร้องว่า‘ของดี’กันทั้งนั้น ยังไม่ทันกิน พวกเขาก็ถ่ายรูปเป็นสิบใบ แล้วอัพลงทวิตเตอร์ น่าสนใจจริงๆ”
สวี่จื้อเฉียงพูดถึงตรงนี้ ก็หัวเราะเสียงดัง วันนี้ถือว่ามีหน้าต่อหน้าเพื่อนร่วมชาติแล้ว
เฉินห้าวก็พยักหน้า รอให้อีกฝ่ายพูดประเด็นถัดไป
“เอ่อไม่รู้ว่าประธานเฉินมีแหล่งอาหารทะเลระดับไฮเอนด์หรือไม่ครับ？ถึงแม้ว่าอาหารทะเลระดับไฮเอนด์เหล่านั้นจะราคาแพง แต่ก็ขายได้เสมอ ตอนนี้ไม่สามารถหาซื้อได้ทั่วไปแล้ว จะต้องจองล่วงหน้าเท่านั้น และแหล่งสินค้าก็ไม่มั่นคง จะกินได้หรือไม่ขึ้นอยู่ที่ดวง ดังนั้นราคาจึงพุ่งสูงขึ้น ถ้าประธานเฉินมีช่องทางที่มั่นคง ก็ถือว่าเป็นธุรกิจที่ไม่เลว ตัวผมไม่มีความสามารถนัก เมืองใกล้ๆก็มีช่องทางไม่มาก สามารถเป็นตัวแทนขายได้”
สวี่จื้อเฉียงบอกความเห็นของเขา ที่แท้เขาอยากเป็นตัวแทนจำหน่ายอาหารทะเลระดับไฮเอนด์
เฉินห้าวคิด ธุรกิจนี้ดูเหมือนจะทำได้ เขาสั่งซื้อในapp ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ได้รับสินค้าแล้ว และราคาอุดหนุนก็แทบจะให้ฟรีๆอยู่แล้ว ขายออกไปก็ได้กำไรมาหลายพันหลายหมื่น เก็บเล็กผสมน้อยค่อนข้างคุ้มค่า ก็แค่ว่าเขาอยู่ที่นี่ไม่ได้ ถ้าทำธุรกิจอาหารทะเล จึงต้องพึ่งพาการขนส่งโลจิตติกส์ เขาทำคนเดียวไม่ได้ ต้องการผู้ช่วย
“ซีถง คุณว่าไง？”เฉินห้าวถามความเห็นของโจวซีถง
“ฉันว่าได้ คุณแค่หาแหล่งที่มาของสินค้า ส่วนเรื่องโลจิตติกส์กับการจัดส่งด่วน การชำระเงินและอื่นๆ บริษัทลูกของบริษัทอาหารสดโจวซื่อของฉันสามารถดำเนินการให้เสร็จสิ้นได้”โจวซีถงพูด
เฉินห้าวได้ยินก็พอใจทันที ช่องทางที่ลำบากที่สุดก็ได้รับการแก้ไขแล้ว ที่เขาต้องการก็คือสั่งซื้อของในเงินอุดหนุนหมื่นล้าน ไม่มีเรื่องอะไรที่ง่ายไปกว่านี้แล้ว
ดังนั้นธุรกิจจึงตกลงตามนี้ โจวซีถงให้เบอร์สวี่จื้อเฉียง เป็นเบอร์ของหลิวหมิงคนรับผิดชอบบริษัทอาหารสดโจวซื่อในมณฑลเหอ แค่ติดต่อเขาพอ
“อ้อ？บริษัทอาหารสดโจวซื่อ！”
สวี่จื้อเฉียงตะลึง เขาเป็นแค่เจ้านายตัวเล็กๆธรรมดา เทียบกับบริษัทอาหารสดโจวซื่อธุรกิจขนาดใหญ่มีหลายสาขาทั่วประเทศแล้ว ต่างกันราวกับมดกับช้าง บริษัทอาหารสดโจวซื่อเป็นผู้ประกอบการค้าส่งและค้าปลีกอาหารสดที่มีชื่อเสียงเท่ากับfresh hema มากไปกว่านั้นเบื้องหลังยังมีบริษัทโจวซื่อที่เป็นที่พึ่งขนาดใหญ่ ได้ทำความร่วมมือกัน ก็ไม่เลวแล้ว ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกโกง
