บทที่ 103 เป็นผู้หญิงของผม
ดนตรีที่ผ่อนคลาย การเต้นรำที่โรแมนติก หัวใจของโจวซีถงเต้นเล็กน้อย ในระยะใกล้นั้น ไม่กล้าที่จะมองตาของเฉินห้าว
เฉินห้าวเป็นผู้ชาย แน่นอนว่าต้องเริ่มเข้าหาก่อน เลยโน้มริมฝีปากเข้าไป แล้วจูบทันที
จูบนี้ ทำให้พวกเขาหลงอีกครั้ง ไม่ได้เต้นรำต่อ ทั้งสองจูบกันด้วยความรู้สึกดีต่อกันจนลืมเวลาและที่แล้ว
ไม่นาน เฉินห้าวไม่พอใจกับการสัมผัสที่ธรรมดา เขาอยากได้มากกว่านี้ ส่วนเป้าหมาย ก็คือโจวซีถงปิดปากแน่นเพราะตื่นเต้น
ตอนนี้โจวซีถงกำลังลุกลี้ลุกลนมาก ต่อต้านจนเต้นผิดท่า แล้วส้นสูงก็เหยียบไปบนเท้าของเฉินห้าว
“โอ๊ย”
เฉินห้าวเจ็บตัว แล้วทั้งสองก็แยกออกจากกันโดยอัตโนมัติ
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” โจวซีถงลุกลนด้วยความเป็นห่วง
ตอนแรกเธอโดน “รังแก” แต่ตอนนี้สิ่งห่วงเป็นอย่างแรกก็คือดูว่าเฉินห้าวเจ็บตรงไหนรึเปล่า เรียกได้ว่าให้ใจไปแล้ว
“ผมไม่เป็นไร” เฉินห้าวตอบไป จ้องริมฝีปากสีแดงของโจวซีถงที่แฉะๆ จู่ๆ ก็หัวเราะร้ายแล้วถาม “จะต่อไหม”
“ไม่เอาแล้ว”
ตอนนี้บรรยากาศที่มีเสน่ห์ที่เกิดจากการเต้นรำเมื่อกี้ได้ถูกทำลายไปแล้ว ครั้งนี้โจวซีถงไม่ถูกหลอกแล้ว เธอหยิบแก้วบนโต๊ะเทน้ำให้ตัวเองแก้วนึง
เฉินห้าวรู้สึกว่าตอนนี้วัดดวงครั้งสุดท้ายเลยจะดีกว่า แล้วก็พูดว่า “งั้นมาเป็นผู้หญิงของผม”
“ฉันขอปฏิเสธ” โจวซีถงตอบอย่างแน่วแน่
แต่พอเธอพูดจบ ก็แอบสังเกตอารมณ์ของเฉินห้าว พอเห็นว่าเขาไม่ได้โกรธแล้ว ถึงจะค่อยวางใจหน่อย ไม่นาน เธอก็พูดเบาๆ ว่า “ตำแหน่งของฉัน ตอนนี้ยังไม่อำนวยที่จะให้ฉันมีความรักน่ะ”
เฉินห้าวแสดงถึงความเข้าใจว่ามีบางยากที่อธิบายยากสำหรับตระกูลใหญ่ เขาเลยพูดว่า “งั้นเราแอบคบกันก็ได้”
โจวซีถงก็ส่ายหน้า “ฉันไม่อยากเทใจ ระยะเวลาในปีนี้ เป็นช่วงที่พ่อพิจารณาฉันอยู่ ฉันต้องทำให้บริษัทโจวซื่อก้าวไปอยู่ระดับที่สูงขึ้น บางที อาจจะส่งต่อกิจการให้กับน้องชายของฉันต่อ”
“น้องชายของคุณหรอ” เป็นครั้งแรกที่เฉินห้าวได้ยินว่าโจวซีถงมีน้องชายด้วย
“ใช่ ถ้าพูดอย่างไม่เกรงใจ เขาคือทายาทรุ่นที่สอง ก็เดินทางเดียวกันกับถูเซินเซินฉันไม่ยอมให้รากฐานครอบครัวของฉันถูกเขาทำร้ายหรอก เพราะฉะนั้น ตราบใดที่บริษัทโจวซื่อยังไม่มั่นคง ฉันก็สิทธิ์มีความรัก”
เฉินห้าวนึกไม่ถึงว่าโจวซีถงจะมีแรงกดดันมากขนาดนี้ เข้าใจหัวอกเดียวกัน ตบไปที่ไหล่ของเธอ ใช้วิธีของตัวเอง ให้ความอบอุ่นกับเธอ
“โอเค ผมรอคุณได้” เฉินห้าวยกแก้วเพื่อแสดงความรู้สึก
อารมณ์ของโจวซีถงวุ่นวายเล็กน้อย ชนแก้วแล้วก็รีบดื่มไปหน่อย เลยสำลักขึ้น แล้วน้ำเย็นก็กระเด็นใส่
เฉินห้าวรีบไปหาผ้าทิชชู แต่หากล่องทิชชูไม่เจอ ตามความเคยชินของโรงแรมแล้ว เขาก็เปิดลิ้นชักของเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ใกล้ๆ โรงแรมทั่วไปจะเอาของใช้วางไว้ข้างใน
เฉินห้าวเปิดลิ้นชักออก ก็เห็นกล่องทิชชู หยิบออกมา แล้วพูดว่า “ใช้นี่เช็ดสิ”
สุดท้ายนึกไม่ถึงว่า กล่องทิชชูนั้นยังเชื่อมกับห่อเล็กๆ อีกห่อนึงไว้ด้วย ทั้งสองจ้องที่บรรจุภัณฑ์สี่เหลี่ยมจัตุรัสที่มีคำว่าDurexอยู่ด้านบน สายตาทั้งสองจ้องอยู่ด้านบน เห็นอย่างชัดเจน
เงียบสงัด ในห้องเงียบลงอย่างน่าประหลาดใจ
ความประหม่าเพิ่มสูงขึ้น ชายหญิงอยู่สองต่อสองเห็นของสิ่งนี้แล้วก็รู้สึกประหม่าสุดๆ
เพื่อทำให้บรรยากาศดีขึ้น หลังจากที่เฉินห้าวเอาทิชชูให้โจวซีถงแล้ว ก็หยิบห่อที่อยู่บนพื้นขึ้น ดูแล้วพูดว่า “ช่วงความสุขที่ยาวนาน โรงแรมก็ใส่ใจดีเหมือนกันนะ”
“คุณเก็บไว้ใช้เถอะ” ในเมื่อโจวซีถงเป็นผู้หญิงคนนึง ทนบรรยากาศประหม่าในห้องไม่ไหว เลยวางแก้วลงแล้วเดินออกมา
เดินมาถึงหน้าประตู เธอยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ทำให้คนหลงใหล “ฝันดีค่ะ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนในวันนี้”
ดูแล้ววันนี้ผลผลิตไม่แย่ ถ้าไม่ใช่เพราะโจวซีถงมีเรื่องที่ลำบากใจอยู่ ก็คงจะเป็นเรื่องที่ดี แต่การเป็นผู้ชายคนนึง ก็ไม่สะดวกที่จะบังคับเธอ ตามความต้องการแล้ว เฉินห้าวก็รู้สึกว่า ยังไงโจวซีถงก็หนีออกจากมือไม่ได้อยู่ดี
ตอนนี้ในห้องเหลือเขาคนเดียว เฉินห้าวอาบน้ำแล้วกลับไปที่เตียง แล้วก็เปิดโทรศัพท์ออก มาเช็คดูแพลนของพรุ่งนี้
ที่วางแผนไว้คือบินกลับเมืองไป๋เหอคืนพรุ่งนี้ พวกเขายังมีเวลาเที่ยวในตอนเช้าอีกเช้านึง พอมาถึงริมทะเล แล้วไม่ไปดูท้องทะเลก็เหมือนจะมาเสียเที่ยวฟรี พรุ่งนี้เขาเลยเตรียมจะไปเช่าเรือยอทช์ออกทะเล
ลมทะเลพัดมา บนดาดฟ้าของเรือยอทช์มีเพียงแค่เขากับโจวซีถงสองคน ทะเลสีฟ้า บวกกับชุดว่ายน้ำของโจวซีถง คิดแล้วก็ตื่นเต้น
เฉินห้าวรีบส่งข้อความหาโจวซีถง “พรุ่งนี้ไปออกเรือกัน”
โจวซีถงส่งสติ้กเกอร์” โอเค” กลับไปหนึ่งอัน แสดงถึงว่าตกลง
แล้วเรื่องราว ก็จบลงแบบนี้
……
วันที่สอง ทั้งสองทานอาหารเช้าที่โรงแรมด้วยกัน เหมือนพวกเขาจะลืมความประหม่าเมื่อวานไปหมดแล้ว แล้ววันนี้ก็พูดคุยกันปกติ
เวลาแปดโมงเช้า เฉินห้าวและโจวซีถงขับรถไปที่ท่าเรือด้วยรถยนต์ อยากจะเช่าเรือยอทช์ลำเล็กออกทะเล ตกปลา ดูทะเล เป็นขั้นตอนที่เพอร์เฟคมาก
สุดท้ายแล้วเฉินห้าวก็มาถึงจุดชมวิว หยิบบัตรประชาชนออกมากำลังจะเช่าเรือยอทช์ พนักงานกลับมีเงื่อนไข ดำเนินเรื่องไม่ได้
“ทำไมถึงเดินเรื่องไม่ได้ล่ะ คนที่อยู่หน้าผมก็ยังเช่าไปลำนึงไม่ใช่หรือครับ” เฉินห้าวถามกลับ
“เช่าไม่ได้ก็เช่าไม่ได้ หัวหน้าเป็นคนสั่งมา ฉันจะรู้ได้ยัง” พี่สาววัยทองที่เป็นพนักงานบริการมองบนและใช่ท่าทางใจร้อน
“หัวหน้าสั่งมาหรอ” เฉินห้าวขมวดคิ้ว รู้ว่าที่นี่เกิดเรื่อง
