บทที่122 ปลาแซลมอนที่เสีย,ช่วยผมด้วย
เมื่อถึงสถานีก็มีตำรวจมาลงบันทึกให้เฉินห้าว เฉินห้าวแสดงออกว่าตัวเองนั้นเป็นผู้ถูกกระทำ เมื่อถอนเงินสดออกมาก็ถูกอีกฝ่ายปล้น ยังดีที่เขาจ้างพนักงานรักษาความปลอดภัยมาไว้ก่อนแล้ว ไม่อย่างนั้นครั้งนี้คงไม่ปลอดภัยทั้งทรัพย์สินและชีวิต
ฝ่ายเฮียหนิวสารภาพทุกอย่าง ทราบมาว่าทั้งสองฝ่ายนัดกันมาต่อสู้ที่อาคารร้าง สรุปว่าเฉินห้าวไม่ทำตามกฎ แล้วหาพนักงานรักษาความปลอดภัยมาด้วย เฮียหนิวยังบอกว่าเฉินห้าวไม่รักษากฎ จะต้องโดนคืนแน่
เฮียหนิวที่ไม่รู้เวลาก็รับเคราะห์ไป สารภาพอย่างภาคภูมิใจว่าตัวเองมีลูกน้องอยู่มากมาย เพราะงั้นจึงหนีข้อหาที่รวบรวมกลุ่มทำร้ายไม่ได้ จึงถูกจับเข้าคุก
ส่วนเฉินห้าวกลายเป็นฝ่ายผู้ถูกกระทำ การที่พนักงานรักษาความปลอดภัยทำร้ายคนก็เพื่อป้องกันตัว เรื่องการรวมตัวต่อสู้จึงไม่ถูกสืบต่อ
ไม่นานเฉินห้าวก็ออกจากสถานี ท้องฟ้ามืดแล้ว เขาดีดนิ้วขึ้นอย่างได้ใจ จัดการเฮียหนิวได้อย่างไม่เสียแรงอะไร เป็นการช่วยเหลือสังคม ถือเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง
ส่งนพวกพนักงานรักษาความปลอดภัยพวกนั้น เมื่อทำงานเสร็จ เฉินห้าวก็จ่ายเงินค่าจ้างในแอพ แล้วก็พูดกับหัวหน้าว่า คราวหลังถ้ามีโอกาสค่อยร่วมงานกันอีก
เฉินห้าวกลับถึงบ้าน เซี่ยจิ้งกำลังรอเขาอยู่ เตรียมเบอร์เกอร์น้อยสูตรเสี่ยวจิ้งไว้ให้ แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สูตรที่สืบถอดจากของจีน เพราะว่าสมัยโบราณไม่มีอาหารอย่างเบอร์เกอร์หรอก นี่คือสิ่งที่เซี่ยจิ้งคิดค้นทำขึ้นเอง ขนมปังที่อบเอง ด้านในสอดไส้พะโล้หมูและผักสดที่เธอต้ม และใส่ซอสที่สืบทอดมา รสชาติเต็มคำ เหมาะกับคนจีนมาก อร่อยกว่าของKFCตั้งหลายเท่า
“ไม่เลว ร้านอาหารฝรั่งเศสของพวกเราก็จะมีเมนูขึ้นชื่อมาอีกอย่างแล้ว”หลังจากที่เฉินห้าวลิ้มรสก็เอ่ยปากชม
“แน่นอน นายเสียเงินแค่นี้ก็จ้างเชฟคนสวยอย่างฉันมาได้ ฉันยังรู้สึกได้กำไรแทนนายเลย”เซี่ยจิ้งนั้นไม่รู้จักถ่อมตนสักนิด พูดเอาดีเข้าตัวไม่หยุด
“โอเค ฉันได้กำไรสุดๆ”เฉินห้าวยิ้มแล้วพูดเล่นตามเธอ
กินข้าวเสร็จ เซี่ยจิ้งและเฉารุ่ยก็เก็บจานด้วยกัน เฉินห้าวนั่งอยู่บนโซฟา นั่งดื่มเบียร์อย่างขี้เกียจ รู้สึกว่าชีวิตนั้นเงียบสบายมาก สาวๆรอบข้างก็มีเสน่ห์และนิสัยต่างกัน เขานั้นพอใจมากๆ
ในตอนนี้ โทรศัพท์ของเฉินห้าวดังขึ้น ดูหน้าจอที่แสดง เป็นผู้จัดการหลิวหมิงของบริษัทอาหารสดโจวซื่อเมืองไป่เหอ เฉินห้าวขายอาหารทะเลสด ก็ผ่านการดูแลของเขา ทั้งสองเพียงแค่พูดคุยผ่านโทรศัพท์ ไม่เคยเจอหน้ากัน
เฉินห้าวรับสาย
หลังจากที่คุยไม่กี่ประโยค หลิวหมิงก็แสดงออกถึงความรู้สึกผิด “ประธานเฉินครับ คืนนี้คุณสะดวกมั้ย?ผมอยากไปพบครับ มีเรื่องอยากจะปรึกษา”
“ได้สิ ฉันอยู่คอนโดเฟ่ยชุ่ยตึก 5 ห้อง 101 นายมาสิ”เฉินห้าวอนุญาตแล้ว คิดว่าคงหมายถึงเรื่องของอาหารทะเลสด
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่า หลิวหมิงก็มาถึง เฉินห้าวเปิดประตูให้เขาเข้ามา แล้วก็ชงชาให้เขาด้วยแก้วนึง
“ประธานเฉิน ตึกนี้ของคุณทำไมมีแสงแค่ชั้น 1-2 เองละครับ ยังไม่เริ่มเปิดขายหรอครับ?”หลิวหมิงพูดถามออกมา
“ซื้อมาแล้วยังไม่มีคนอยู่ ฉันก็ขี้เกียจปล่อยเช่า”เฉินห้าวพูด
หลิวหมิงตกใจ ฟังจากคำพูดของเฉินห้าว ตึกนี้เป็นของเขา แล้วก็ได้รับรู้ถึงฐานะการเงินของเฉินห้าวเพิ่มขึ้น คอนโดซื้อแบบทั้งตึก นี่มันรวยจริงๆ!
หลิวหมิงจัดการอารมณ์ของตัวเองสักพัก แล้วก็พูดเป้าหมายที่ตัวเขามา “คืออย่างนี้ครับประธานเฉิน ผมเองที่มาในครั้งนี้มีเรื่องจะขอร้อง คุณกำลังโปรโมทขายอาหารทะเลสดชั้นดีอยู่ไม่ใช่หรอครับ น่าจะมีช่องทางการขายและเพื่อนมากมาย ผมอยากขอให้คุณช่วยถามลูกค้าสักหน่อยว่ามีใครอยากได้ปลาแซลมอนนอเวย์มั้ย เป็นอาหารสดแช่แข็งทั้งนั้นครับ ถูกหลักอนามัย ตอนนี้ชื่อเสียงของปลาแซลมอนแย่มากในการตลอด ตอนแรกคิดว่าจะได้กำไรก้อนโต สุดท้ายขนเรือมาถึงแล้วก็ไม่มีคนซื้อ ถ้าหากเก็บไว้ในมือ เสียหายเยอะมากเกินไป ผมเองก็ไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ จึงได้มาขอความช่วยเหลือจากคุณ”
แล้วหลิวหมิงก็พูดถึงความลำบากของเขาเอง ท่าทางเสียใจมาก น้ำเสียงแสดงออกถึงความอยากให้เฉินห้าวช่วยเหลือ ขาดแค่พูดว่า “ปลาแซลมอนที่เสีย ช่วยผมด้วยเถอะครับ”
“ได้สิ นายมีกี่ตัน?”
เฉินห้าวคิดสักพัก ช่วยเขาสักหน่อย ยังไงก็เป็นถึงลูกน้องของโจวซีถง ต่อไปโจวซีถงก็เป็นผู้หญิงของตัวเขาแน่นอน ถ้าอย่างนั้นการช่วยหลิวหมิงก็เหมือนกับช่วยตัวเขาเอง
“มี 17 ตันครับ”หลิวหมิงพูด
17 ตัน ไม่ใช่ตัวเลขที่น้อยเลย เฉินห้าวติดต่อกับสวีจื้อเฉียงของซานย่าก็นับเป็นกิโลแบบธุรกิจชั้นดี 17 ตันนี้จะให้ขายปลีกก็ดูจะเป็นไปไม่ได้ อีกอย่างตอนนี้สถานการณ์ของปลาแซลมอนก็ไม่ดีจริงๆ คนส่วนมากก็ไม่กล้ากินกันทั้งนั้น
แต่ว่าเฉินห้าวมีข้อดีที่คนอื่นไม่มี ก็คือบริการพนักงานขายของแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน เขาสามารถขายผ่านทางแอพได้ นี่คือความคิดแบบใหม่
“โอเค สินค้าของนายอยู่ที่ไหน?ใช้รถแช่แข็งส่งมาให้หมด ฉันซื้อทั้งหมดในราคาขายส่ง”
เฉินห้าวคิดดีแล้ว จะขายผ่านทางแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน ระบบใช้เวลาเพรยงชั่วครู่ในการเก็บสินค้าทั้งหมดไป เพราะงั้นจึงต้องเห็นสินค้าจริงถึงจะได้ เพื่อให้หลิวหมิงวางใจ เขาจ่ายเงินจำนวนเต็มซื้อมาเองทั้งหมดจะดีกว่า
“จริงหรอครับ?คุณอย่าเห็นแค่หน้าประธานโจวแล้วพยายามรับสินค้านะครับ ถ้าหากมีค้างไว้ในมือคุณ ประธานโจวคงหาเรื่องผมแน่”
หลิวหมิงนี่น่าสนใจดี พูดความกังวลออกมาด้วยการล้อเล่น
“สบายใจได้ ฉันมีวิธี นายแค่ขนสินค้ามาก็พอ ราคาสินค้าโอนให้นายได้ทุกเมื่อ”เฉินห้าวพูด
“ถ้าอย่างนั้นขอบคุณเป็นอย่างมากครับ พรุ่งนี้เช้าผมให้คนขนมาให้ ผมเองก็ไม่คิดกำไรจากคุณ คิดราคาตามที่ได้มาเลยครับ “หลิวหมิงรู้จักจัดการเรื่องได้ดี ไม่ใช้ความใจดีของเฉินห้าวมาหากำไรก้อนโต
เรื่องก็ตกลงกันอย่างนี้ จากนั้นหลิวหมิงก็ขอตัวกลับไป พรุ่งนี้จะมีการส่งต่อมาให้
