บทที่133 เจ้าของโรงเหล้าคนใหม่
ตอนนี้ตำรวจเองก็เข้าใจแล้ว พวกเขาไม่สนว่าทำไมถึงโอนสิทธิ์ให้ แต่หูเสี่ยวหม่านมาก่อเรื่องในโรงเหล้าของเฉินห้าวจริงๆ จึงได้พาเขาที่มึนเมาไปยังสถานี เพื่อสอบสวนให้เข้าใจ
“ฉันไม่ไป นี่เป็นโรงเหล้าของฉัน!”หูเสี่ยวหม่านยังดื้อรั้น จึงถูกตำรวจสองคนบังคับลากตัวไป ในที่สุดห้องทำงานก็สงบลง
ส่วนพนักงานในโรงเหล้าพวกนั้น มองกันและกัน ต่างก็ไม่กล้าเชื่อว่าผู้ชายที่พวกเขาจะทำร้ายเมื่อกี้เป็นเถ้าแก่คนใหม่ของพวกเขา นี่มันมีปัญหากับคนของตัวเองแล้วไม่ใช่รึไง
“ทำไม นายยังจะตีฉันอีกหรอ?”
เฉินห้าวมองพนักงานชายคนนั้นที่ถือไม้ไว้ แล้วแกล้งถามเขา
“ไม่ครับๆๆๆ”
พนักงานชายรีบโยนไม้ทิ้ง แล้วยิ้มให้
ที่นี่นั้นมีแค่เสี่ยวหลี่ที่สมองไว เธอรีบตะโกนขึ้นว่า “สวัสดีค่ะเถ้าแก่!
พนักงานคนอื่นก็รีบตะโกนตาม “สวัสดีครับเถ้าแก่!”
“พอแล้ว พวกนายกลับไปทำงานเถอะ แล้วก็พวกที่อวดดีใส่ฉันเมื่อกี้เก็บของแล้วไปซะ อีกอย่าง เสี่ยวหลี่อยู่ก่อน”
เฉินห้าวออกคำสั่ง มีความเข้มงวดอยู่ในนั้น พนักงานพวกนั้นรีบแยกย้าย ส่วนพวกที่ถูกไล่ออกก็ร้องไห้ฟูมฟาย ตอนแรกว่าอยากจะเอาใจหูเสี่ยวหม่าน แต่ใครจะรู้ว่าอยู่ๆเขาก็กลายเป็นเจ้านายคนเก่า นี่จะไปหาเหตุผลจากที่ไหน ต้องยอมรับว่าโชคร้ายเองทั้งนั้น
“เถ้าแก่คะ คุณมีคำสั่งอะไรคะ?”
เสี่ยวหลี่ถามอย่างกล้าๆกลัวๆ กลัวว่าเฉินห้าวจะเอาผิดที่เธอละเลยเขา จริงๆแล้วในใจเธอเองก็งงเหมือนกัน โรงเหล้าเปลี่ยนเจ้าของได้กะทันหันเกินไปแล้
“เธอเรียกคนที่รับผิดชอบดูแลวัตถุดิบมา และหัวหน้าที่ดูแลการผลิตด้วย”เฉินห้าวคิดแล้วก็พูด
“ได้ค่ะ!”
เสี่ยวหลี่รับคำสั่งแล้วก็ไป ส่วนเฉารุ่ยก็เอาแต่เบิกตาโตมองเฉินห้าว ในใจเธอมีคำถามมากมาย
ร้านอาหารฝรั่งเศสครั้งก่อนก็เหมือนกัน หลังจากมีปัญหากับเฉินห้าวอยู่ๆเขาก็ขายร้าน โรงเหล้าครั้งนี้ก็เหมือนกัน ตอนนี้โรงเหล้าก็กลายเป็นของเจ้านายตัวเอง บวกกับความมหัศจรรย์ต่างๆของเฉินห้าว เฉารุ่ยมีความคาดเดาที่น่าตกใจอยู่อย่างหนึ่ง
แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ถามออกไป ตัดสินใจจะช่วยเฉินห้าวเก็บความลับนี้ แล้วเป็นผู้ชายส่วนตัวของเฉินห้าวไปตลอดชีวิต
ไม่นาน ผู้ดูแลแต่ละคนของโรงเหล้าก็มาถึงห้องทำงาน พวกเขามองเจ้านายคนใหม่ก็งงนิดหน่อย เพราะก่อนหน้านั้นก็ไม่มีข่าวอะไรสักนิด
“เอาละ ตอนนี้ฉันขอสั่ง ซื้อแอปเปิลจากชาวสวนตามราคาตลาด มีเท่าไหร่พวกนายก็ซื้อเท่าไหร่”เฉินห้าวพูดกับหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อ
“แต่ว่าโรงเหล้าของพวกเราไม่ต้องใช้แอปเปิลเยอะขนาดนั้น อีกอย่างโกดังก็ไม่ใหญ่พอ และทุนก็ไม่เยอะขนาดนั้น”หัวหน้าฝ่ายจัดซื้อพูดอย่างกดดัน
“ใช่ครับ พวกเรามีแค่เหล้าหมักผลไม้ที่ได้ใช้แอปเปิล และตลาดก็ไม่ได้ต้องการเยอะ ไม่สามารถผลิตแต่เหล้าผลไม้ได้”หัวหน้าฝ่ายผลิตก็มาพูดเสริม
นี่ก็เป็นปัญหา แต่ว่าเฉินห้าวก็มีวิธีจัดการ แต่ก่อนจะประกาศ เขาตัดสินใจจะลองทดสอบผู้ช่วยของตนเอง ถึงได้สอบถามความคิดเห็นของเฉารุ่ย
หลังจากเฉารุ่ยคิดแล้วก็พูดว่า “ฉันคิดว่าแบบนี้จะสามารถจัดการปัญหาได้ หนึ่ง หยุดการผลิตเหล้าตัวอื่นสักพัก ในหนึ่งเดือนกว่านี้ผลิตแต่เหล้าผลไม้ ยังไงซะทั้งปีก็มีแค่ช่วงฤดูนี้ที่เก็บแอปเปิล เหล้าผลไม้ก็มีระยะเวลาเก็บรักษา หลังจากผลิตก็สามารถเก็บไว้ได้ อีกอย่าง นี่ก็ถือว่าเป็นการช่วยเหลือชาวนสวนในหมู่บ้านเฉาด้วย และยังสามารถทำผลไม้กระป๋องและผลไม้แช่อิ่มเพิ่มอีก วิธีการทำก็ไม่ยาก สามารถทำได้อย่างรวดเร็ว ช่วยจัดการแอปเปิลของชาวบ้านได้อย่างดี”
“ประธานเฉินคิดว่ายังไงคะ?”เฉารุ่ยถามความคิดเห็นของเฉินห้าว
“ความคิดของเธอดีมาก”เฉินห้าวพอใจเฉารุ่ยมาก แต่เขาก็พูดเสริมว่า “และก็สามารถใช้แรงของอินเทอร์เน็ตได้ด้วย แพร่ภาพที่เผชิญหน้าอุปสรรคต่างๆกับสื่อ หรือไม่ก็หาเน็ตไอดอลดังๆมาโปรโมทขาย ใช้ราคาขายขั้นต่ำมาขายออก ฉันว่า ฟูจิพันธุ์ดีราคากิโลละ 3-4 หยวน คนที่รู้คงจะซื้อไว้สักลังแหละ ถึงตอนนั้นก็ใช้ไปรษณีย์ของจังหวัดส่งออกทั่วประเทศ ก็ยังดีกว่ารับผลไม้มาแล้วมาเสียที่ตัวเอง”
“นี่เป็นความคิดที่ดี ประธานคิดได้รอบคอบจริงๆ”เฉารุ่ยพูดชม
“ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามนี้ ตอนนี้ฉันขอสั่ง เฉารุ่ยจะเป็นคนดูแลโรงเหล้าเจียเฟิ่ง ทุกคนต้อนรับด้วย”
อยู่ๆเฉินห้าวก็สั่งงานมา แล้วก็ปรบมือเป็นคนแรก
“ฮะ ฉันเป็นคนดูแล?” เฉารุ่ยมึนงงนิดหน่อย
คนเก่าคนแก่คนอื่นๆในโรงงานถึงกับตกใจ แต่ก็ปรบมือตาม ยังไงซะพวกเขาก็แค่คนที่ทำตามคำสั่ง คนที่มีสิทธิ์ตัดสินก็คือเถ้าแก่เฉินห้าว
อยู่ๆเฉารุ่ยก็ได้รับอำนาจมาไว้ในมือ แต่เธอกลับไม่ได้ดีใจเท่าไหร่ กลับกันเธอมีความรู้สึกเสียใจนิดๆ
“ทำไม?ไม่เต็มใจหรอ?”เฉินห้าวถาม
“ประธานคะ แต่ว่า แต่ว่าฉันอยากทำงานกับคุณ”เฉารุ่ยมีความเสียดายนิดหน่อย
“ยังไงเธอก็ต้องมาที่นี่ เธอเป็นคนในท้องถิ่น รู้สถานการณ์ดี จัดการการขายของที่นี่เหมาที่สุด มอบหมายให้คนอื่นฉันก็ไม่ไว้ใจเท่าไหร่”
เฉินห้าวกำลังปลอบใจเธอ “เธอวางใจได้ ถ้าเรื่องที่นี่ราบรื่น เธอยังสามารถติดตามฉันได้ ถึงตอนนั้นบริษัทห้าวหรานก็จัดการเรียบร้อย เธอก็กลับมาช่วยฉัน”
“ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันตกลง!”
เฉารุ่ยตกลงรับคำสั่งนี้ เธอรู้สึกว่าแบกรับความรับผิดชอบไว้อย่างหนัก จะต้องช่วยเฉินห้าวจัดการเรื่องนี้ให้ดี และก็เพื่อช่วยเหลือชาวบ้านในหมู่บ้านด้วย
สุดท้าย เฉินห้าวยังมีอีกเรื่องที่ต้องจัดการ ก็คือการรับซื้อแอปเปิล บวกกับการผลิตต่างก็ต้องใช้ทุน แต่นี่เป็นเรื่องง่ายที่สุดสำหรับเฉินห้าวแล้ว เงินในบัตรตอนนี้ก็มีอยู่ไม่น้อย เอาออกมาสักล้าน เพื่อให้เฉารุ่ยมีกำลังใจทำงาน
ส่วนเรื่องโรงเหล้าจะสร้างกำไรมั้ย จะได้เท่าไหร่ เฉินห้าวไม่ได้สนใจขนาดนั้น ถือซะว่าเป็นโอกาสให้เฉารุ่ยฝึกฝนไปในตัว ใครให้เธอเป็นผู้ช่วยที่ทั้งสวย เอาใจใส่และอ่อนโยนขนาดนี้ละ
