บทที่166 มีบางอันทำไม่ได้
ในคืนนั้นเฉินห้าวส่งคนไปสอบถามข่าวคราว พบว่าเมืองบันเทิงได้ถูกอายัดไว้ทั้งหมด เฮียสือ เสอจวิ้นวี่ที่เป็นตัวบงการหลักถูกจับแล้ว คดีกำลังอยู่ในระหว่างสอบสวนขั้นต้น วันดี ๆของเฮียสือได้สิ้นสุดแล้ว เฉินห้าวได้กำจัดความชั่วร้ายออกไปได้
คืนนั้นเฉินห้าวพาฉิงจื๋อเทาและเซี่ยจิ้งไปร้านอาหารแห่งหนึ่งในละแวกนั้นรับประทานอาหารมื้อใหญ่ ให้ทั้งสองคนสั่งอาหารได้ตามใจชอบ
สองคนไม่เกรงใจ สั่งอาหารมาจนเต็มโต๊ะ
ในฐานะที่เป็นเชฟ เซี่ยจิ้งยังคงวิจารณ์รสชาติอาหารในร้านแห่งนี้ ตั้งแต่เล็กจนโต เธอได้กินอาหารฝีมือของพ่อเธอและคุณปู่เธอที่เป็นเชฟระดับเทพ อาหารที่พ่อครัวทั่วไปทำขึ้นมานั้น ไม่อยู่ในสายตา ไม่ใช่ว่ารสชาติไม่ดี แต่ใส่ผงชูรสมากไปหน่อย มันและเค็มเกินไป ยากที่จะกลืนลงคอ
เฉินห้าวแสดงความคิดเห็นว่า ต่อไปกินอาหารที่ทำเองท่าจะดีกว่า ฝีมือทำอาหารของเชฟใหญ่เซี่ยยังไงอร่อยกว่ามากมาย
“แน่นอน หากใครแต่งงานกับฉัน ทั้งชีวิตมีแต่ความสุข” เซี่ยจิ้งพูดและยังมองไปที่เฉินห้าว ในแววตาปกปิดอะไร มีเธอเท่านั้นที่รู้
ฉิงจื๋อเทาเห็นเซี่ยจิ้งสวมใส่เสื้อท่อนบนรัดรูปสวยงาม พยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง คำพูดของเซี่ยจิ้งนั้นถูกต้องที่สุด หากใครแต่งกับเธอ “สุขจนถึงจุดสุดยอด” แน่ ๆ
เฉินห้าวยกแก้วขึ้นมา เพื่อฉลองที่สามารถกำจัดเนื้อร้ายของเมืองแห่งนี้อย่างเฮียสือได้สิ้นซาก ทั้งสามคนชนแก้วพร้อมกัน
ผลสุดท้าย เซี่ยจิ้งกับฉิงจื๋อเทาดื่มมากไปหน่อย เฉินห้าวจึงเรียกคนขับรถ ส่งคนทั้งสองกลับที่พักในแหล่งชุมชน (แหล่งชุมชนที่รัฐบาลจีนสร้างให้อยู่เนื่องจากถูกเวรคืนที่ดิน) ยังดีที่เฉินห้าวเป็นชายที่แข็งแรงร่างกายกำยำ ประคองทั้งสองคนซ้ายขวา ไปส่งที่ห้องของแต่ละคน
ฉิงจื๋อเทาเป็นผู้ชายสะดวกที่สุด ขึ้นนอนบนเตียงคลุมผ้าห่มหลับทันที แต่ว่าเซี่ยจิ้งเป็นหญิงค่อนข้างลำบากเล็กน้อย
เธอสวมกระโปรง เรียวขาขาวนวลพาดอยู่ข้างเตียง สัดส่วนเรียวขา งดงามเย้ายวน
เฉินห้าวอุ้มตัวเธอขึ้นบนเตียง พบว่าเสื้อผ้าของเธอเปรอะเล็กน้อย แต่เขาไม่สามารถผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าหญิงสาวโดยพลการได้
เฉินห้าวหวนคิดถึง “ข้อความ”บนชุดนอนที่บังเอิญเห็นในคืนวันนั้น หัวใจเต้นระรัว เซี่ยจิ้งเป็นสาวที่มีเสน่ห์เย้ายวนยิ่งนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมาเหล้าเล็กน้อย มือของเฉินห้าวสัมผัสไปที่เรือนร่างของเธออยู่ครู่หนึ่ง ในสมองรู้สึกตื่นเต้น สับสนครุ่นคิด
ในที่สุด สติก็ยังคงมาเป็นใหญ่ เฉินห้าวสูดหายใจเข้าลึก ๆ เซี่ยจิ้งซึ่งมีเสน่ห์เย้ายวนน่าหลงใหลมากจริง ๆ ยากที่ใครจะห้ามใจได้ แต่ว่าหากต้องการจริง เห็นควรกระทำเมื่อเธอได้สติ ฉวยโอกาสตอนที่คนอื่นหมดสตินั้น เป็นการกระทำของพวกคนไร้ค่าน่ารังเกียจ
ดังนั้นเฉินห้าวจัดแจงห่มผ้าห่มนวมให้เธอ ปิดประตูเดินจากไป……
เช้าวันที่สอง หลังเฉินห้าวลุกขึ้นจากเตียง ออกกำลังกายเป็นอย่างแรก ออกกำลังบนอุปกรณ์ฟิตเนสประมาณครึ่งชั่วโมง เหงื่อบนร่างกายออกเล็กน้อย จากนั้นก็ฝึกฝนท่าห้าสัตว์
ลุงหูเคยบอกไว้ว่า ท่าห้าเสือต้องฝึกฝนเป็นประจำ มีประโยชน์เสริมสร้างร่างกายให้แข็งแกร่งขึ้น ลุงป้าน้าอาหลายคนก็ฝึกฉบับย่อเช่นกัน ประเภทนี้เรียกว่า “กังฟูจริง”แน่นอนว่าผลลัพธ์ย่อมดีกว่าคนทั่วไป
ประสบการณ์ที่เคยต่อสู้กับเฮียสือตัวต่อตัว พิสูจน์ได้ว่าท่าห้าเสือมีประโยชน์มากจริง ๆ เป็นสุดยอดศิลปะการป้องกันตัวแขนงหนึ่ง ฝึกฝนท่าเสือไม่กี่กระบวนท่าก็สามารถรับมือกับคนทั่วไปได้อย่างสบายมือ แค่นี้ก็ร้ายกาจมากพอแล้ว
แต่ว่า นี่คือพรสวรรค์ที่น่าตกตะลึงของเฉินห้าว เคยกินยาเสริมความแข็งแรงของร่างกาย พลังใกล้ขีดจำกัดคนเชื้อชาติเอเซียตะวันออก ดังนั้นจึงไม่มีจุดไหนที่เสียเลย ยิ่งเพิ่มพลังให้กับท่าห้าสัตว์ด้วยซ้ำ
ถ้าหากคนที่มีร่างกายผอมบางอ่อนแอฝึกฝนท่าห้าสัตว์ และไม่มีพลังการต่อสู้ที่เกินคนธรรมดาอย่างเฉินห้าว อาจจะถูกคนร่างกายกำยำที่ไม่เป็นกังฟูเข้าตะลุมบอนได้ ดังนั้นความแข็งแกร่งหรืออ่อนแอของกังฟู แตกต่างกันตามสภาพปัจจัยของแต่ละบุคคล
ฝึกกังฟูเสร็จแล้ว เฉินห้าวเหงื่อท่วมตัว เหนียวหนืดไม่สบายตัว เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างเนื้อล้างตัว ขณะที่กำลังอาบน้ำอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกของเซี่ยจิ้งจากห้องรับแขกว่า: “เฮ้ กินอาหารเช้ากันได้แล้ว!”
“เฮ้ย นักเลงสาวอย่างเจ้า อย่าเพิ่งเข้ามา!”
เฉินห้าวเขินอาย รีบเดินไปล๊อคประตูห้องน้ำทันที ผู้หญิงคนนี้ชอบทำอะไรบ้าบิ่น ไม่แน่ว่าอาจจะผลักประตูเข้ามาในห้องน้ำ นั่นมันเรื่องใหญ่
“น่าเกลียด ใครอยากดูคุณอาบน้ำ ผู้ชายมีอะไรน่าดู!”
เซี่ยจิ้งตะโกนอยู่ด้านนอกด้วยเสียงเย็นชา
เฉินห้าวอาบน้ำพอให้หายเหนียวตัว สวมเสื้อผ้าเดินออกมาจากห้องน้ำ เซี่ยจิ้งวางอาหารเช้าหอมกรุ่นบนโต๊ะไว้พร้อมสรรพ เชื้อเชิญให้เขามาร่วมรับประทานอาหาร
เฉินห้าวนั่งลงกินอาหารเช้า เซี่ยจิ้งจ้องมองเขาแล้วแย้มยิ้ม
“มองอะไร?” เฉินห้าวพูดด้วยความสงสัย
“คุณพูดมาสิ เมื่อวานฉันดื่มสุราจนเมามาย คุณทำอะไรล่วงเกินฉันบ้างหรือเปล่า?” เซี่ยจิ้งสอบถามด้วยคำพูดแทงใจดำ
“ไม่มีแน่นอน ผมไม่ใช่คนประเภทนั้น?” เฉินห้าวพูดด้วยความมั่นใจ
“ไม่หวั่นไหวสักนิดเลยเหรอ? ฉันไม่มีเสน่ห์เย้ายวนเลยเหรอ? หรือว่าในร่างกายของคุณมีบางอันทำไม่ได้?” เซี่ยจิ้งมองไปที่ช่วงล่างของหน้าท้องเฉินห้างด้วยสายตามีเลศนัย
“พูดอะไร! ผมเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว!”
ขณะที่เฉินห้าวพูด ก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย
“ฮ่าฮ่า ล้อเล่นน่ะ ไม่ต้องเอาจริงเอาจัง” เซี่ยจิ้งหัวร่อคำโต
เฉินห้าวนิ่งเงียบ สิ้นหนทางต่อกรกับหญิงสาวบ้าบิ่นเช่นนี้
แต่ว่าเรื่องนี้ได้เตือนสติเขาว่า ระยะหลังเขากับเซี่ยจิ้งสนิทสนมกันเกินไป ทั้งสองคนก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน ความสัมพันธ์เช่นนี้มันไม่ดีงาม คิดว่าตนควรหาที่พักใหม่ มิฉะนั้นอาจก่อเรื่องอะไรมิดีมิร้ายออกไปได้
ถึงเวลานั้น จัดการความสัมพันธ์ของโจวซีถงกับเฉารุ่ย จะยุ่งยากมากขึ้นไปอีก
หลังเฉินห้าวกินข้าวเสร็จ จึงตรวจสอบข้อมูลรีสอร์ทที่กำลังเปิดการขาย เขาต้องการซื้อบ้าน
