เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว – บทที่ 219 เจ้าชู้ตัวพ่อ

บทที่ 219 เจ้าชู้ตัวพ่อ

ปู่กับหลานสาวกินข้าวกันไปเถียงกันไปจนอิ่ม ทุกคนช่วยกันล้างจาน เฉินห้าวนึกได้ว่าต้องจ้างแม่บ้าน ไม่งั้นบ้านหลังใหญ่แบบนี้ ไม่งั้นคงทำงานบ้านคนเดียวไม่ไหวแน่

เมื่อเสร็จงาน เฉินห้าวโอนเงินให้เซี่ยจิ้งห้าหมื่น ให้เธอไปเที่ยวเล่นกับท่านเซี่ย เขาจะจัดการเรื่องเงินช่วงสองสามวันนี้เอง ถือว่าเป็นอั่งเปาให้ท่านเซี่ย

ถ้าให้เทียบกับการที่สามารถเอาชนะความคิดของแม่ยายในอนาคตได้ เงินห้าหมื่นถือเป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

แต่ท่านเซี่ยพูดขึ้นมาว่า “ไม่เที่ยวแล้วล่ะ ตั๋วรถของฉันคือนนี้เป็นแบบนอน นอนคืนหนึ่งก็ถึงบ้านแล้ว”

“ทำไมคุณปู่ถึงรีบกลับล่ะคะ ไม่อยู่ที่นี่กับหลานสาวเหรอ” เซี่ยจิ้งพูดอย่างไม่ยอม

“อยู่ที่นี่กับเธอเหรอ วันนี้สายตาของเธออยู่กับฉันแค่กี่นาทีเอง ไปมองหนุ่มหล่อนู่น” ท่านเซี่ยพูดแทงใจหลานสาว

“คุณปู่อย่าพูดไร้สาระสิ ฉันไปมองหนุ่มหล่อตอนไหนกัน” เซี่ยจิ้งค้านหัวชนฝา แต่ตอนนี้ หางตาของเธอกำลังเหลือบมองไปที่เฉินห้าว เรียกว่ารับสารภาพเป็นนัยๆ

“แค่ก แค่ก” เฉินห้าวไอออกมา หนุ่มหล่อที่ว่าคือเขาชัดๆ

“นายก็อย่าได้ใจไป” ท่านเซี่ยพูดกับเฉินห้าว “ถ้าต่อจากนี้ ฉันได้ยินว่านายกลั่นแกล้งหลานสาวฉัน ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่”

เซี่ยจิ้งหันกลับไป จากนั้นจึงเดินออกไปข้างนอก

“ท่านเซี่ยอยู่เที่ยวต่อสักสองสามวันสิครับ ผมมีห้องเยอะแยะ” เฉินห้าวพูดรั้งเขาเอาไว้

“ไม่แล้วล่ะ ที่บ้านมีทั้งหมาและดอกไม้ จะไม่มีคนอยู่ที่บ้านไม่ได้”

ท่านเซี่ยโบกมือปฏิเสธ และตัดสินใจกลับ

เซี่ยจิ้งกับเฉินห้าวมองตากันไปมา รู้สึกว่าท่านเซี่ยดื้อมาก เอาวัวแปดตัวมาฉุดก็รั้งไว้ไม่ได้ ทั้งสองทำได้เพียงเดินตามหลังไป เฉินห้าวขับรถไปส่งท่านเซี่ยที่สถานีรถไฟโดยมีเซี่ยจิ้งนั่งไปด้วย

เมื่อถึงสถานีรถไฟ ตั๋วที่ท่านเซี่ยซื้อยังมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง เฉินห้าวกับเซี่ยจิ้งซื้อตั๋วคนละใบเพื่อเข้าไปนั่งรอเป็นเพื่อน

คนที่เอาแต่ใจและขี้หงุดหงิดอย่างเซี่ยจิ้ง ก่อนที่ปู่จะกลับ เธอรู้สึกอาลัยอาวรณ์ หญิงสาวซบลงที่ไหล่ของปู่แล้วร้องไห้ออกมา

“คุณปู่ ถ้าฉันว่างจากงาน ฉันจะแวะไปหาปู่นะ” เซี่ยจิ้งพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

“ไม่ต้องกลับบ่อยเพราะทางไกลมาก อย่าลืมวิดีโอคอลหาปู่ทุกวันก็พอ” ท่านเซี่ยลูบหัวของหลานสาวอย่างเอ็นดู

“อื้ม ฉันไม่ลืมหรอก” เซี่ยจิ้งเช็ดน้ำตาแล้วพูดขึ้น

ที่สถานีประกาศให้ตรวจสอบตั๋ว ท่านเซี่ยเดินเอามือไพล่หลังเข้าไปที่ประตูตรวจตั๋ว เซี่ยจิ้งโบกมือลาอยู่ข้างหลัง แต่ชายชราไม่หันกลับมา เขาทำเพียงโบกมือจากข้างหลังให้พวกเขากลับไปได้แล้ว จากนั้นเขาจึงหายไปท่ามกลางผู้คน

เซี่ยจิ้งเศร้าเล็กน้อย ดวงตาของเธอเปียกชื้น เธอย่นปากยู่แล้วมองไปที่หัวไหล่ของเฉินห้าว จากนั้นจึงยื่นนิ้วออกมาชี้

“โอเค ให้เธอยืมก่อน”

เฉินห้าวให้ไหล่ของตัวเองอย่างใจกว้าง

เซี่ยจิ้งพิงลงบนไหล่ของเขา จากนั้นก็เช็ดน้ำมูกน้ำตาลงกับเสื้อสูททำมือจากอิตาลีของเฉินห้าว

เฉินห้าวจับเอวของเธอเบาๆ พบว่าถึงแม้เอวของเธอจะไม่บาง แต่กลับสมส่วนเป็นอย่างมาก มันคือผลของการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง และธอเป็นผู้หญิงตัวสูง ไม่จำเป็นต้องเขย่งเท้าก็ถึงหัวไหล่ของเขา

“ขอโทษด้วย ทำให้เสื้อคุณสกปรกแล้ว เดี๋ยวฉันจะกลับไปซักให้” เซี่ยจิ้งเงยหน้าขึ้นมา เธอไม่ร้องไห้แล้ว แต่ยังมีน้ำตาตรงหางตา

“ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างเสื้อผมมีเยอะแยะ” เฉินห้าวไม่ได้ถือสาอะไร

“ไม่ได้สิ ฉันต้องซักให้ เดี๋ยวกลับไปเอาเสื้อสกปรกมาให้ฉัน” เซี่ยจิ้งพูดอย่างใส่ใจ

เฉินห้าวยิ้ม เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เซี่ยจิ้งมีให้ แต่งานบ้านพวกนี้ไม่ต้องเป็นหน้าที่ของเธอหรอก เฉินห้าวรู้สึกว่าจะต้องจ้างแม่บ้านให้เร็วที่สุด

จากนั้นเขากับเซี่ยจิ้งก็ขับรถมาที่คอนโดเฟ่ยชุ่ย ถึงแม้ตอนนี้ที่หมู่คฤหาสน์จงหัวจะเข้าอาศัยได้แล้ว แต่ยังไม่ได้พิธีขึ้นบ้านใหม่ ทั้งคู่ต้องการที่จะย้ายบ้านอย่างเป็นทางการและค่อยเข้าไปอยู่

เมื่อกลับมาถึงคอนโด เซี่ยจิ้งกลับมาซุกซนตามเดิม เธอเอาแต่มองเฉินห้าวจนรถหยุดลง ทำให้เฉินห้าวรู้สึกขนลุกขึ้นมา

“ทำไมมองฉันแบบนั้น” เฉินห้าวถามอย่างมึนงง

“มองคนเจ้าชู้ตัวพ่อแบบคุณไง” เซี่ยจิ้งพูดออกมา

“ฉันเจ้าชู้ตรงไหน” เฉินห้าวรู้สึกว่าโดยใส่ร้าย พูดไปพูดมา ตอนนี้เขาไม่มีแฟนที่เปิดเผยอย่างเป็นทางการเลย

“วันนี้โจวซีถงกับแม่มาดูลูกเขยฉันไหมล่ะ” เซี่ยจิ้งเอ่ยขึ้น

“เอ่อ…จะว่างั้นก็ไม่ได้นะ”

คำปฏิเสธของเฉินห้าวไม่มีความน่าเชื่อถือสักนิด

“หึ ฉันรู้น่า ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ คุณลุงข้างบ้านฉัน เพื่อนร่วมงานของพ่อ แล้วก็ยังอีกเยอะแยะ ที่แต่งงานแล้วแอบไปมีกิ๊กอีก” เซี่ยจิ้งพูดรัวอยู่ข้างๆ

“ฉันไม่เหมือนกับคนพวกนั้น ฉันยังไม่แต่งงานเลย” เฉินห้าวพูดเถียง

“ต่อไปก็เหมือนกันนั่นแหละ ตอนนี้คุณดีกับโจวซีถง แล้วเฉารุ่ยล่ะ อย่าบอกฉันนะที่พวกคุณคุยกันกะหนุงกะหนิงในวิดีโอคอลแค่หยอกกัน”

คำพูดของเซี่ยจิ้งทำให้เฉินห้าวพูดไม่ออก จริงๆ ตอนนี้เฉินห้าวก็ยังไม่ลืมความนุ่มและอบอุ่นที่อยู่ในผ้าห่มของบ้านเฉารุ่ยในคืนนั้น

“แล้วยังมีฉันอีก คุณกล้าพูดไหมว่าไม่รู้สึกอะไรกับฉัน”

เซี่ยจิ้งโน้มหน้าเข้าไปถามแกมบังคับ หัวของทั้งสองแทบจะแนบติดกัน เฉินห้าวได้กลิ่นหอมบนตัวของเซี่ยจิ้ง มันหอมมากจนทำให้เขาสติหลุดลอยเล็กน้อย

ตอนแรกคิดว่าเซี่ยจิ้งจะต่อว่าเขาเป็นผู้ชายสวะ ใครจะไปรู้ว่าเธอจ้องเฉินห้าวอยู่ไม่หลายวินาที จู่ๆ เธอก็ก้าวถอยหลังแล้วหัวเราะพรวดออกมา