บทที่ 218 รายล้อมไปด้วยเพศตรงข้าม
ในเมื่อคุณแม่โจวไม่อยู่ เฉินห้าวจึงมานั่งข้างโจวซีถงและคีบอาหารให้เธอ เพื่อให้สาวงามอย่างเธอได้ชิมอาหารรสเลิศ
ไม่ว่าคุณแม่โจวจะขัดขวางอย่างไร สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับความคิดของตัวโจวซีถง ขอแค่มัดใจสาวงามได้ ต่อไปก็จะมีแต่ความสุข แต่การที่จะมัดใจใครสักคนได้ สิ่งที่ง่ายสุดก็คือการที่รู้ว่าเธอชอบทานอะไร การเชิญท่านเซี่ยมาครั้งนี้ ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดมาก
ทั้งคู่ผลัดกันคีบอาหารให้กันไปมา และทานข้าวกันอย่างจู๋จี๋ มันหวานจนมดขึ้น ดีที่ไม่มีใครอยู่ด้วย ไม่งั้นคงจะกระอักความหวานของทั้งคู่จนตาย
เมื่อทั้งคู่ทานข้าวเสร็จ ก็พบว่าคุณแม่โจวกับเซี่ยจิ้งยังไม่กลับมา ทั้งสองจึงจูงมือกันเดินไปที่หลังครัว เพื่อไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อมาถึงหลังห้องครัว ก็เห็นที่สวนมีไฟสว่างไสว คุณแม่โจวกำลังนั่งคุยกับท่านเซี่ยอยู่ที่ศาลา ทั้งสองอายุห่างกัน คุณแม่โจวเรียกคุณปู่เซี่ยว่าท่านเซี่ย โดยมีเซี่ยจิ้งนั่งเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ
“แม่!”
โจวซีถงเดินเข้ามาและเอ่ยเรียกแม่
คุณแม่โจวดีใจมาก เธอเรียกโจวซีถงเข้ามาแนะนำ “ท่านนี้คือท่านเซี่ย เป็นเชฟที่แม่เจอในงานเลี้ยงของรัฐสมัยสาวๆ จริงๆ ด้วย คิดไม่ถึงว่าท่านเซี่ยยังจำแม่ได้”
โจวซีถงคิดไม่ถึงว่าท่านเซี่ยกับแม่จะเป็นคนรู้จักกันมาก่อน เขาเดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นกันเอง
“ลูกเธอโตขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย” ท่านเซี่ยยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น
ผ่านไปนานกว่าคนมีอายุทั้งสองจะคุยกันเสร็จ คุณแม่โจวลุกขึ้นยืนและบอกลา
โจวซีถงเดินเข้าไปสมทบ เธอถามความคิดเห็นของผู้เป็นแม่ด้วยเสียงเบา “แม่ชอบทักษะการทำอาหารของท่านเซี่ยขนาดนี้ หรือจะให้หนูไปคุยกับเขาว่าให้อยู่ทำอาหารให้แม่ทานต่อ หนูจะเพิ่มเงินเดือนให้เขา”
คุณแม่โจวยิ้มแล้วส่ายหน้า “ท่านเซี่ยปลีกวิเวกไม่ยุ่งกับสังคมภายนอก เขาไม่อยู่ต่อหรอก ถ้าเกิดอยากกินขึ้นมาก็สามารถไปที่ร้านอาหารฝรั่งเศสนั้นได้ หลานสาวของเขาสืบทอดความรู้มาจากเขาแล้ว”
“ค่ะ ไว้หนูจะพาแม่มาบ่อยๆ” โจวซีถงพูดและยิ้มออกมา
“เธอไปเรียกเฉินห้าวมาหน่อย แม่มีเรื่องจะพูดกับเขา” คุณแม่โจวเอ่ยขึ้น
โจวซีถงใจกระตุกวูบ เธอคิดว่าแม่จะขัดขวางความรักของเธออีก แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ และเรียกเฉินห้าวมาหาแม่ด้วยจิตใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“คุณป้าเรียกผมเหรอครับ” เฉินห้าวเดินเข้ามาถาม
คุณแม่โจวพูดขึ้นว่า “จากเรื่องเย็นนี้ ฉันคิดได้แล้ว ความรักระหว่างชายหญิง เหมือนกับเรื่องต้าอวี่ผู้ยิ่งใหญ่แก้ปัญหาน้ำท่วม ควรปล่อยน้ำให้เป็นไปตามธรรมชาติดีกว่าสกัดกั้นมันไว้ ถ้าทั้งสองคนอยากอยู่ด้วยกัน ก็ทำให้ฉันเชื่อมั่นว่าเธอทั้งสองจะอยู่ด้วยกันได้”
“ผมทำได้ครับ” เฉินห้าวพยักหน้าอย่างจริงจัง
“หนูก็ทำได้เหมือนกัน” โจวซีถงตอบด้วยความปลาบปลื้ม ในที่สุดแม่ก็ยอมรับในตัวของคนที่เธอชอบ มันคือสิ่งที่มีความสุขที่สุด
“นี่ลูก มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ลูกต้องคิดให้ดี เจ้าหนุ่มคนนี้ดีเลิศมาก รายล้อมไปด้วยสาวๆ ถ้าลูกเลือกเขา ต่อไปคงหนีไม่พ้นการทะเลาะกัน ลูกจะยังจะอยู่กับเขาไหม” คุณแม่โจวถามคำถามที่น่าตกใจออกมา
“ผมไม่มีนะครับ!”
เฉินห้าวรีบพูดชี้แจงทันที ถ้าไม่ใช่เพราะที่นี่ไม่เหมาะสม เขาอยากจะปฏิเสธออกมาอีกสามรอบ เขาไม่ได้ทำและไม่มีเรื่องแบบนี้ อย่าพูดไร้สาระ
“ไม่มี?”
สายตาของคุณแม่โจวแหลมคมราวกับมีดที่ทิ่มลงมาในใจ เฉินห้าวคิดไปถึงเฉารุ่ย และคนที่แสนซนอย่างเซี่ยจิ้ง คำพูดรับประกันอยู่ที่ปาก แต่กลับพูดไม่ออก
บางทีคนมีอายุที่ผ่านอะไรมามากมายจะดูดวงชะตาของเฉินห้าวได้ ในชีวิตต้องพัวพันกับผู้หญิงมากมายอย่างไม่สามารถตัดขาดได้ แถมความรักก็ยังวุ่นวาย
โจวซีถงอึ้งไป บางทีเธออาจจะคิดถึงเหล่าสาวงามที่อยู่ข้างกายเฉินห้าว แต่คนผู้หญิงที่ยืนหยัดอย่างเธอ ก็ตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว และพูดยืนยันกับแม่ว่าตัวเองจะอยู่กับเฉินห้าว เธอมั่นใจว่าจะมัดใจเขาได้ ไม่ว่าจะเรื่องบริหารกิจการหรือเรื่องบริหารความสัมพันธ์ เธอต้องเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุด
“โอเค ในเมื่อทั้งสองคนมั่นใจ ฉันก็ไม่อยากพูดอะไรมาก”
คุณแม่โจวเดินออกไปข้างนอกโดยมีโจวซีถงประคองแขน
เมื่อถึงลานจอดรถ หลังจากที่คุณแม่โจวกับโจวซีถงขึ้นรถ คนขับรถก็กลับรถและกำลังจะขับออกไป
โจวซีถงโบกมือลาเฉินห้าว จู่ๆ เฉินห้าวก็อยากหยอกเธอ เขาจึงส่งจูบให้เธอ
โจวซีถงมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความเกร็ง ยังดีที่แม่ไม่เห็น เธอจึงวางใจ เธออดไม่ได้ที่จะส่งสายตาขู่เฉินห้าว ให้เขาเก็บอาการเมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ คนแก่มักจะหัวโบราณ และรับไม่ได้กับการแสดงท่าทางหวานๆ แบบนี้
เฉินห้าวทำมือโอเค และมองสองแม่ลูกจนลับตา
เมื่อเห็นรถลับตาไป เฉินห้าวจึงกลับมาที่หมู่คฤหาสน์จงหัว เขาเตรียมจะไปขอบคุณท่านเซี่ย อาหารเจรสเลิศของเขาในวันนี้ช่วยได้เยอะเลย ทำให้แม่ยายในอนาคตที่แสดงท่าทางคัดค้านเปลี่ยนความคิดได้ มีความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่มาก
ท่านเซี่ยกำลังเก็บครัว เฉินห้าวเดินเข้ามาขอบคุณ ตอนนี้ท่านเซี่ยทำกับข้าวสองอย่างและนั่งทานกับหลานสาวอย่างเอร็ดอร่อย
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก จากนี้นายทำดีกับหลานสาวของฉันก็พอแล้ว” เมื่อได้รับคำขอบคุณจากเฉินห้าว ท่านเซี่ยจึงเอ่ยขึ้น
“แน่นอนอยู่แล้วครับ ผมเพิ่มเงินเดือนให้เธอตลอด” เฉินห้าวพูดยืนยัน
“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องเงิน ฉันหมายถึงหลานสาวของฉัน นายต้องดูแลเธอให้ดี ถ้านายทำให้เธอเสียน้ำตา ระวังฉันจะเอาไม้นวดแป้งมาตีนาย!” ท่านเซี่ยทำหน้าขู่
“ผมจะดูแลเธอให้ดีแน่นอนครับ” เฉินห้าวพูด
“ใช่ค่ะ บอสไม่เคยกลั่นแกล้งฉันเลย เป็นฉันเองที่กลั่นแกล้งเขา” เซี่ยจิ้งง้างหมัดน้อยๆ ขึ้นมา เพื่อแสดงถึงพละกำลังของเธอ
“เธอเนี่ยนะ ต่อไปก็คงจะซื่อบื้อมากๆ” ท่านเซี่ยพูดอย่างขุ่นเคือง หลานสาวคนนี้เอาแต่ชอบคนนอก
“คนที่จะทำให้ฉันซื่อบื้อได้ยังไม่เกิดเลย!” เซี่ยจิ้งเชิดหน้าขึ้นอย่างยโส เธอเริ่มหลงตัวเองอีกแล้ว
