เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว – บทที่235 ไม่เป็นสองรองใคร

นี่คือพาหนะของโจวซีถง หลังจากลงจากรถBentleyแล้ว มองเห็นเธอสวมใส่กระโปรงยาวสีดำทั้งตัว กระโปรงบานเหมือนดอกโบตั๋น ดูเหมือนนางพญาในงานเลี้ยงค่ำคืนนี้ เคร่งขรึมและสูงส่ง

เพื่อลดความรุนแรงของทนสีดำ โจวซีถงได้เลือกสร้อยเพชรสีขาว นาฬิกาสีขาว ช่วยขับให้ผิวขาวของเธอเด่นขึ้น เป็นความงามและมีเสน่ห์ของสีขาวและดำตัดกันอย่างหนึ่ง เฉินห้าวมุงดูด้วยจิตใจเบิกบาน ในใจพูดว่าผู้หญิงของตนงดงามยิ่งนัก

เฉินห้าว เดินไปต้อนรับด้วยตนเอง

“ฉันเห็นข้างทางมีหินกองอยู่มากมาย เกิดอะไรขึ้นแล้วใช่ไหม?” โจวซีถงสอบถามด้วยความเป็นห่วง

“ยังดีแก้ปัญหาได้หมดแล้ว” เฉินห้าว ต้อนรับอย่างสุภาพ จากนั้นกระซิบไปข้างหูเธอว่า “วันนี้ เธอช่างสวยจริง ๆ เหมือนดั่งเกษรดอกไม้แรกแย้ม”

ได้รับคำชมเชยจากคนที่ตนรัก ในใจโจวซีถงปลาบปลื้มยิ่งนัก เธอยิ้มให้และหันหลังด้วยท่วงท่างดงาม ทำให้หัวใจของเฉินห้าวเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ในงานมีคนมากมาย ทำอะไรไม่สะดวก ถึงเวลาค่อยว่ากันใหม่ ยังไงแล้วราตรีนี้ยังอีกยาวไกล ยังอยู่ในบ้านของตัวเอง ไม่แน่ว่าอาจจะมีเรื่องน่าสนใจเกิดขึ้นได้

“คุณผู้ชาย เชิญด้านใน!”

“เจ้านาย สวัสดีค่ะ กระเป๋าของท่านโปรดฝากวางไว้ล็อกเกอร์ เดี๋ยวจะมีคนมาจัดการดูแลให้ เป็นอย่างดี”

ที่ประตูใหญ่ บรรดานางแบบหกคน ที่เฉินห้าวเชิญมา สวมชุดกี่เพ้ารัดรูป คอยต้อนรับแขกเหรื่ออยู่หน้าประตู เสื้อผ้าของเธอที่สวมใส่ในวันนี้ เครื่องประดับต่างๆ รวมถึง เครื่องสำอางที่ใช้ เฉินห้าวเป็นคนซื้อมาให้พวกเธอทั้งหมด เพื่อทำให้เฉินห้าวไม่เสียหน้า วันนี้พวกเธอใช้เวลาแต่งหน้าไปกว่าสองชั่วโมง แต่ละคนแต่งหน้าได้อย่างงดงาม ประกอบกับรอยยิ้มที่จริงใจเชื้อเชิญแขกเหรื่อที่มาในงาน ทำให้แขกเหรื่อรู้สึกว่ากำลังกลับมาที่บ้านของตนเอง

“พนักงานต้อนรับ ที่เจ้านายเฉิน จ้างมา มีคุณภาพมาก!”

เหล่านักธุรกิจชั้นแนวหน้าอดไม่ได้ที่จะชมเชยเมื่อเห็นนางแบบสาวเหล่านี้ พวกเขาพบเห็นหญิงสาว พนักงานต้อนรับมามากมาย รวมถึงเจ้าหญิงยามราตรี ไม่มีใครทำให้รู้สึกดีกว่าบรรดานางแบบทั้งหกคนนี้เลย

พวกเธอดูไร้เดียงสากว่าผู้หญิงกลางคืน งดงามกว่าพนักงานต้อนรับ เพราะว่าเดิมทีพวกเธอคือนางแบบ ยามแย้มยิ้มไม่เห็นไรฟัน ท่วงท่าการเดินงดงาม ดีกว่าพนักงานต้อนรับทั่วไปที่อยู่ในอาชีพนี้ ทำให้แขกเหรื่อประทับใจเป็นอย่างมาก

ความประทับใจครั้งแรกทำได้ดี แขกเหรื่อที่มาในงานขึ้นบ้านใหม่ของเฉินห้าว ส่วนมากตั้งใจจะมาชมหมู่คฤหาสน์จงหัวให้เห็นกับตาตัวเอง ตั้งแต่หน้าประตูจนมาถึงลานกว้าง ที่เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยง สิ่งที่พวกเขาเห็นกับตาก็คือ ทิวทัศน์ขนาดใหญ่สไตล์โบราณ หรูหราโอ่อ่ามาก ดูเหมือนว่าจะเคยเห็นจุดชมวิวขนาดใหญ่แบบนี้ในสถานที่บางแห่ง

แต่สถานที่แห่งนี้ เป็นคฤหาสน์ส่วนตัวของเฉินห้าว อยู่ในสถานที่แห่งนี้ สามารถดูจุดชมวิวได้ทุก ๆวัน ดูหรูหรากว่าคฤหาสน์ธรรมดาทั่วไปมาก

“สวยงามจริงๆ เหมือนสวนสาธารณะเลย ประธานเฉิน ช่างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวจริง ๆ คฤหาสน์ใหญ่โตขนาดนี้ ยังตกแต่งออกมาได้อย่างสวยงาม

บรรดาแขกเหรื่อ ต่างชมเชยกันไม่ขาดปาก

“ทุกท่านชมเชยเกินไปแล้ว คืนนี้ขอให้ทุกท่านสนุกสนานได้ตามอัธยาศัย หากต้องการสิ่งไหนเพิ่มเติม เรียกใช้หญิงสาวสวมชุดกี่เพ้าได้ตลอดเวลา เธอคือพนักงานต้อนรับหมูคฤหาสน์จงหัว” เฉินห้าวพูดด้วยความนอบน้อม

นักธุรกิจชั้นแนวหน้าที่มาในงาน ยังไงก็เคยเห็นสถานที่ใหญ่โตหรูหราเช่นนี้ แต่บรรดาเพื่อนนักเรียนของเฉินห้าวนี่สิ หลังจากเดินเข้ามาในคฤหาสน์ เดินอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง สถานที่ท่องเที่ยวมากมาย พวกเขาก็เคยไปมาไม่น้อย แต่เมื่อคิดถึงจุดนี้ คฤหาสน์ใหญ่โตขนาดนี้ เป็นของเพื่อนนักเรียนของเขาที่ซื้อขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะชื่นชมออกมาจากปาก

“เฉินห้าว ฉันนับถือคุณจริง ๆ ขณะที่เรียนอยู่ไม่เผยให้เห็นความลับนี้ ที่ความจริงเป็นเศรษฐีคนหนึ่ง คุณปิดบังสถานะตนเองได้ดีมาก” หวังเฉียงเพื่อนเก่าของเขา พูดด้วยน้ำเสียงอิจฉา

“ถูกต้อง ถ้ารู้มาก่อนว่าเฉินห้าวมีเงินมากมายขนาดนี้ ฉันตามจีบนานแล้ว”

เพื่อนนักเรียนสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง พูดล้อเล่นขึ้นมา

“งั้นคุณคืนนี้ก็เริ่มพยายามเเล้วกัน ยังไม่สายตอนนี้เฉินห้าวก็ยังโสดอยู่” เพื่อนนักเรียนคนอื่นต่างส่งแรงเชียร์

ดูเหมือนว่าโจวซีถงได้ยินพวกเขาสนทนากัน ชำเลืองมองไปที่เฉินห้าว ท่าทีที่ยิ้มก็ไม่ยิ้ม เหมือนจะเตือนเขาว่า ไม่อนุญาตให้มองผู้หญิงคนอื่น

เฉินห้าวกางมือทั้งสองข้าง แสดงความหมายว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด เค้าไม่ได้คิดอะไรคนอื่นคิดไปกันเอง

โจวซีถง รู้อยู่แก่ใจว่า เพื่อนนักเรียนเหล่านั้นพูดล้อเล่นกัน ยักคิ้วให้กับเฉินห้าว จากนั้นก็ไปคุยกับแขกเหรื่อต่อ

วันนี้เธอมาในงาน ไม่ใช่มาเป็นแขกรับเชิญ แต่มีเป้าหมายทางการค้า ทำความรู้จักคนให้มากขึ้น และเจรจาธุรกิจการค้า

เฉินห้าว ก็ง่วนอยู่กับการต้อนรับแขกเหรื่อ หลังจากหกโมงเย็น บรรดาแขกเหรื่อมากันเกือบจะครบแล้ว เขาสั่งให้เสียจริงเปิดไฟ ทั้งหมดในงาน นักดนตรีกำลังจัดเตรียมการแสดงบนเวที

ทางด้านงานเลี้ยง พนักงานต้อนรับเริ่มต้นเสิร์ฟอาหาร ล็อบสเตอร์ หอยเป๋าฮื้อ รังนก อุ้งเท้าหมี และอาหารอื่น ๆ ค่อย ๆ ทยอยเสิร์ฟให้กับแขกเหรื่ออย่างต่อเนื่อง อาหารส่วนใหญ่ เซี่ยจิ้งเป็นคนทำกับมือ แขกเหรื่อทานเข้าไปต่างชมเชยกันไม่ขาดปาก เพียงแค่อาหารรสชาติยอดเยี่ยมที่เสิร์ฟมานี้ ก็คุ้มค่าแล้วที่มาร่วมในงาน

น้ำพุดนตรีในสวนก็เริ่มเปิด ภายใต้แสงไฟสว่างเจิดจ้าน้ำพุพ่นออกมาตามจังหวะเสียงดนตรี ไม่ด้อยไปกว่างานเลี้ยงราตรีธรรมดาทั่วไป แขกเหรื่อยังสัมผัสได้ถึงความภาคภูมิใจของเฉินห้าว พวกเขาไปร่วมงานเลี้ยงมาก็มาก งานเลี้ยงระดับไฮเอนด์แบบนี้ไม่มากนัก

สำหรับการเตรียมงานยังค่ำคืนนี้ ต้นทุนการจัดงาน ต้องใช้จ่ายไปเกือบล้าน ทุกคนต่างชมเชยเฉินห้าวกันไม่ขาดปาก สมแล้วที่เป็นเจ้าของหมู่คฤหาสน์จงหัว ความหรูหราระดับนี้ เป็นหนึ่งไม่มีสองในประเทศ

ขณะที่ทุกคนกำลังสนุกในงาน ทันใดนั้น รอบบริเวณตกอยู่ในความมืดมิด ในชั่วพริบตาไฟทุกดวงในงานต่างดับสนิท ที่แท้ไฟดับ