เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว – บทที่234 เทพีผู้ยิ่งใหญ่

รถขุดตีนตะขาบ Caterpilla (นำเข้า) รุ่น 349D2 กำลังเครื่องยนต์305KW ราคาขาย1,790,000 ราคาอุดหนุน 6หยวน

รถปราบดินเกียร์ไฮดรอลิกShantui ST16 กำลังเครื่องยนต์120KW ราคา540,000 ราคาอุดหนุน 3 หยวน

เฉินห้าวสนใจเครื่องจักรก่อสร้างสองคันนี้ คลิกซื้อทันที ไม่ต้องการซื้อมากกว่านี้ ถนนเส้นนี้ไม่ค่อยกว้าง เครื่องจักรมากไปก็ทำอะไรได้ไม่มาก รถสองคันนี้เพียงพอต่อการใช้งานแล้ว

หลังเฉินห้าวส่งคำสั่งซื้อ ขอให้ระบบapp เงินอุดหนุนหมื่นล้าน ส่งรถไปที่หัวมุมถนนที่อยู่ใกล้ ๆ เพื่อหลบสายตาผู้คน

หลังจากนั้นสามสิบนาที ระบบได้ส่งข้อความมาว่า รถสองคันได้ส่งสำเร็จแล้ว เฉินห้าว ขับรถHummer ไปตรงหัวมุมถนน เห็นเครื่องจักรสีส้มและสีเหลืองสองคันจอดอยู่ เครื่องจักรกลใหม่เอี่ยมส่องประกายแวววาว ทั้งสองคันนี้ เป็นเครื่องจักรก่อสร้างขนาดใหญ่ใหม่เอี่ยม

หลังจากที่เซี่ยจิ้งเห็นแล้ว อ้าปากค้างร้อง “ว้าว” รถคันมหึมานี้ ดูสง่างามกว่ารถHummer หลายเท่า ถ้าขับรถคันนี้ไปออกรบหรือไปต่อสู้ เหมือนกับมียักษ์ใหญ่สองคัน แขนขับเคลื่อนไฮโดรลิกก็เป็นสัญลักษณ์ของเครื่องจักรกลก่อสร้าง

เฉินห้าวกลับพบปัญหาอย่างหนึ่งคือ รถขุดตีนตะขาบกับรถปราบดิน ล้วนเป็นเครื่องจักรกลชนิดพิเศษ จึงต้องการคนขับรถที่มีทักษะความสามารถ แต่ยังไงเขาต้องลองขับดูสักครั้ง หลังขึ้นบนรถปราบดิน พบกับตำแหน่งเกียร์ พวงมาลัย และคันโยก เขาทดลองควบคุมไปมารอบนึง เครื่องยนต์ติดเครื่องจนสำเร็จ แต่หันไปมองรถขุดตีนตะขาบอีกคันหนึ่งกลับเป็นกังวลยิ่งกว่า เวลานี้ ยากมากที่จะให้ไปหานักเรียนจากโรงเรียนเทคนิคหลานเซียง ที่มีทักษะสามารถขับรถขุดตีนตะขาบได้

ขณะนั้นเอง มองไปเห็นเซี่ยจิ้งสวมกระโปรงสั้นรูปร่างกระทัดรัด วิ่งพรวดปีนขึ้นบนรถขุดตีนตะขาบ เฉินห้าว รีบตะโกนบอกว่า: “คุณลงมาเดี๋ยวนี้ มันอันตรายมากนะ!”

ใครจะไปรู้เซี่ยจิ้ง สตาร์ทรถขุดตีนตะขาบได้ ขับเคลื่อนไปมารอบหนึ่ง ควบคุมแขนขุดยกขึ้นลง เหมือนจะกำลังทักทายเฉินห่าว

เฉินห้าวมองตาค้าง เซี่ยจิ้งคนนี้ ดูเหมือนว่าจะขับรถขุดตีนตะขาบเป็น อีกทั้งยังขับได้อย่างคล่องแคล่ว

อย่างนี้มันผิดธรรมชาติแล้ว ไม่เหมาะสมกับรูปร่างของเธอเลย เชฟคนสวยหุ่นดินระเบิด สามารถซ่อมแซมอะไรได้ก็พอทำเนา แต่ว่าตอนนี้แม้แต่รถขุดตีนตะขาบก็ยังขับได้อีก หรือว่าจะเป็นเทพีผู้ยิ่งใหญ่?

“ฮ่าฮ่า ตอนที่ฉันยังเด็ก บริเวณสวนหลังบ้านมีรถขุดดินตะขาบของคุณลุงอยู่ บางครั้งไม่มีอะไรทำก็วิ่งไปเล่นกับเขา เขาสอนให้ฉันขับรถตีนตะขาบ อีกทั้งตอนเด็กฉันเคยขุดต้นไม้คดงอสองสามต้นที่บังแสงแดดบริเวณที่พักของเราออกไปอีกด้วย!”

เซี่ยจิ้ง ขับรถขุดจินตะขาบมาขนาบด้านข้างเฉินห้าว อธิบายถึงเรื่องราวในอดีตให้เขาฟังถึงความรู้สึกในวัยเด็กอันสนุกสนานของเธอ

“ยอดเยี่ยมมาก!”

พบกับเซี่ยจิ้งในบุคลิกแบบนี้ เฉินห้าวจำเป็นต้องยกนิ้วโป้งให้เพื่อยกย่องเธอ

“ ถ้าอย่างนั้น คุณก็สละเงินเดือนเล็กน้อย จ้างฉันในงานนี้ก็แล้วกันนะ”

ถึงเวลานี้เซี่ยจิ้งยังไม่ลืมที่จะชมเชยตัวเอง จากนั้นก็ขับรถพุ่งตรงไปที่กองหินมหึมา เริ่มต้นใช้แขนกลตักกองหินมหึมาเอาไว้ข้างทาง เริ่มต้นงานเคลียร์พื้นที่ในทันที

เฉินห้าวมองดู ตนเองก็ไม่ยอมรั้งท้าย จึงรีบรุดขี่รถปราบดินตามไปให้ทัน หนุ่มหล่อสาวสวยอย่างพวกเขา ร่วมมือกันเคลียร์พื้นที่กองหินมหึมา

รถปราบดินกำลังเครื่องยนต์ดีเซลทรงพลังจริง ๆ ควันดำทมึนปกคลุมท้ายรถ และแผ่นเหล็กกล้าด้านหน้า สามารถดันกองหินมหึมา ออกไปข้างถนนอย่างง่ายดาย และเซี่ยจิ้งเองขับรถขุดตีนตะขาบดุดันยิ่งกว่า ควบคุมการทำงานได้อย่างคล่องแคล่ว เหมือนกับเครื่องจักรกลมีชีวิต กองหินมหึมาก็ค่อย ๆถูกผลักออกไป

ทั้งสองคนช่วยกันทำคนละด้าน ใช้เวลาประมาณ ครึ่งชั่วโมงก็เสร็จ ในที่สุดถนนกลับมาใช้งานได้อีกครั้ง ถึงแม้ว่าบนถนนยังมีเศษหินเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีผลกระทบต่อการจราจร

“เสร็จแล้ว พวกคุณรีบขับรถไปเตรียมงาน” เฉินห้าว จอดรถปราบดินไว้ข้างทาง พูดกับคนของคณะดนตรี

รถบัสของคณะดนตรี ขับผ่านไปเป็นคันแรก จากนั้นก็ตามด้วยของรถแขกเหรื่อจำนวนหนึ่ง หนึ่งในนั้น มีหวังเฉียง และเพื่อนสาวของเขาเหมียวเสว่

ในฐานะที่พวกเขาเป็นเพื่อนนักเรียนเก่าของเฉินห้าว คิดว่าจะมาก่อนงานเลี้ยงจะเริ่ม มีอะไรพอจะช่วยงานได้บ้าง แต่สิ่งที่เกิดขึ้น เห็นภาพเฉินห้าวกับสาวสวยอีกคนหนึ่ง ช่วยกันขับรถเครื่องจักรก่อสร้างเคลียร์พื้นที่

พูดตามตรง ประหลาดใจเล็กน้อย

“มีอะไรค่อยพูดกัน พวกคุณเข้าไปด้านในก่อน ทั้งนั้นมีพนักงานต้อนรับคอยดูแล” เฉินห้าวพูดกับหวังเฉียง

“โอเค”

หวังเฉียงรีบขับรถไป จากนั้นเฉินห้าวไปซื้อไม้กวาดขนาดใหญ่มาสองอัน ช่วยกันกวาดเศษหินบนถนนให้เรียบร้อย ป้องกันรถคันอื่นได้รับอันตราย จากนั้นเฉินห้าวก็ทำป้ายสัญญาณเตือนอย่างง่าย ๆไว้ตรงข้างทาง เพื่อเตือนคนขับรถไปมาให้ระมัดระวังเศษหิน

หลังจากนั้น เขากับเซี่ยจิ้ง ขับรถเครื่องจักรก่อสร้างกลับมายังหมู่คฤหาสน์จงหัว นำรถปราบดินและรถขุดตีนตะขาบ จอดไว้ด้านข้าง สถานที่จอดรถสาธารณะ จะมองดูยังไง ก็เป็นเรื่องน่าขบขัน

“เจ้านาย ฉันว่ารถขุดตีนตะขาบคันนี้ ต่อไปให้ฉันเป็นคนขับเป็นอย่างไร?” ดวงตาทั้งสองของเซี่ยจิ้งเปล่งประกาย “คันนี้ขับแล้วดูเท่กว่ารถลัมโบร์กินีมาก”

พูดไปแล้วก็ใช่ ถ้าหากเซี่ยจิ้ง ขับรถลัมโบร์กินีไปตามท้องถนน คงจะมองว่าเป็นหญิงสาวจากครอบครัวเศรษฐี พูดจาชมเชยมาไม่กี่ประโยค แต่ถ้าเซี่ยจิ้งซึ่งเป็นสาวสวยเผ็ดร้อนขับรถขุดตีนตะขาบไปตามท้องถนน จะดูเด่นที่สุดบนท้องถนน ไม่มีใครสามารถเทียบเคียงได้

“งั้นตามใจก็แล้วกัน แต่ว่าตอนที่ผมออกไป อย่าขับรถขุดตีนตะขาบไปก็พอ”

เฉินห้าว ถึงกับเอามือกุมหน้าผาก รู้สึกละอายใจกับคน ๆนี้มาก

แน่นอนรถขุดตีนตะขาบตอนนี้ ยังขับเล่นไม่ได้ เรื่องสำคัญที่ต้องทำตรงหน้าก็คือต้อนรับแขกที่มาในงาน ทั้งสองคนจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย จากนั้นเดินเข้าไปในหมู่คฤหาสน์จงหัว

“เจ้านาย วางใจเถอะ พวกเราจะทำงานต้อนรับให้เป็นอย่างดี”

หน้าประตูใหญ่ อู๋ตันพี่สาวทีมนางแบบพูดขึ้น พวกเธอทุกคน วันนี้สวมชุดกี่เพ้าโชว์ร่องอก จัดทรงผมยกมวยผมขึ้นสูง สวมไข่มุกล้ำค่า มีความสวยงามแบบจีนคลาสสิค บรรดานางแบบแต่งหน้าก็ดูมีเสน่ห์เย้ายวน รูปร่างสูงโปร่งขาเรียวยาว คอยต้อนรับแขกเหรื่ออยู่หน้าประตู ดูเอิกเกริกมาก

“เยี่ยมมาก ผมเชื่อว่าพวกคุณสามารถทำได้ดี” เฉินห้าวพูดให้กำลังใจ

อู๋ตันแย้มยิ้ม ด้วยท่าทีเคอะเขิน สายตาเพ่งมองไปด้านหน้า มุ่งมั่นต่อการทำงานในหน้าที่ของตน มีรถBentleyคันหนึ่งวิ่งเข้ามา