ภายในห้องรับแขก เฉินห้าวเห็นคุณแม่โจวที่สวมหมวกอยู่ เธอพูดกับเฉินห้าวอย่างสงบ“ยม เชิญนั่ง”
คำเรียกขานนี้แปลกประหลาด แต่ยังไงก็เป็นความเชื่อของแม่ว่าที่ภรรยา เฉินห้าวพยายามทำความเข้าใจ เขาวางกล่องเห็ดหลินจือไว้บนโต๊ะ แสดงมารยาทเล็กน้อย เพื่อไม่เป็นการเสียมารยาท
“ทรัพย์สินเป็นเพียงของภายนอก ยมมาเป็นแขกที่นี่ ไม่ต้องเกรงใจ” คุณแม่โจวพูด
“มาพบครั้งแรกไหนเลยจะมามือเปล่าได้ครับ” เฉินห้าวยิ้มและกล่าว
คุณแม่โจวยิ้ม และพูดต่อ“ถงถงยังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ คุณรอเธออีกสักครู่นะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รีบ” เฉินห้าวพูด
คุณแม่โจวพูดขึ้นอีกครั้ง“พวกเธอไปด้วยกันครั้งนี้ ก็ช่วยดูแลเธอหน่อยนะ เขาเหนื่อยมาตลอด คุณก็ช่วยทำให้เธอผ่อนคลายหน่อย ทำงานเสร็จ พาเธอไปเที่ยวพักผ่อนหน่อย”
“คุณป้าวางใจ ผมรับปาก” เฉินห้าวพยักหน้า
เฉินห้าวไม่ชอบคุยโว ต่อหน้าผู้ใหญ่ เขามีสติระมัดระวังคำพูดและการกระทำเสมอ ในทางกลับกัน หากคุยยกย่องตนเองเกินไป จะทำให้ผู้ใหญ่รู้สึกว่าเขาเป็นคนไร้สาระและไม่มั่นคง
พูดคุยสนทนากับคุณแม่โจวสักพัก ในที่สุดโจวซีถงก็เดินลงมา
วันนี้เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวสลับดำ รองเท้าหนังยาวดูสูงส่งดั่งหญิงสาวราชวงศ์ การแต่งตัวชั้นสูงมาพร้อมกับบุคลิกเย็นชาสูงส่ง มากพอที่จะทำให้ชายหนุ่มขี้ขลาดหลายคนคุกเข่าสิโรราบ
แต่เฉินห้าวไม่ใช่ เขาเป็นชายชาตรีบุคลิกแข็งแกร่ง เมื่อสองคนอยู่ด้วยกัน เป็นการรวมกันที่แข็งแกร่ง และมีเพียงเฉินห้าวเท่านั้น ที่สามารถพิชิตใจ” กุหลาบหนาม” ดอกนี้ได้
“คุณมาแล้วหรือ?” หลังจากที่โจวซีถงเห็นเฉินห้าว ก็ยิ้มออกมาจากใจ ภูเขาน้ำแข็งอันงดงามอย่างเธอ พร้อมละลายเพื่อเฉินห้าว
“วันนี้เธอสวยมาก!” เฉินห้าวเอ่ยชมอย่างเป็นนิสัย
“คุณก็หล่อมาก”
ทั้งสองต่างชื่นชมกันและกัน อาหารสุนัขถูกโปรยไปทั่ว เกรงว่าคุณแม่โจวที่อยู่ข้างๆ จะสำลักได้
“ลูกถงกินข้าวกินน้ำก่อนค่อยออกเดินทาง” คุณแม่โจวลุกขึ้น และเดินเข้าไปในบ้าน พร้อมเรียกสาวใช้ไปด้วย ปล่อยให้เหลือเพียงสองคนในห้อง
“นี่ของเธอ” เฉินห้าวส่งดอกกุหลาบให้
“ขอบคุณ ฉันชอบมาก”
โจวซีถงเอาดอกกุหลาบนั้นใส่ไว้ในแจกันอย่างสวยงาม แจกันลายครามสีขาวกับดอกไม้สีแดง ดูสวยงามเป็นอย่างมาก
จากนั้นโจวซีถงจึงหยิบเกี๊ยวนึ่งสำหรับพกพาหลายห่อบนโต๊ะ พร้อมกับนมสดหนึ่งกล่อง และชวนเฉินห้าวออกเดินทาง เพื่อประหยัดเวลา เธอสามารถทานอาหารเช้าระหว่างทางเอาได้
“ผมไม่รีบ เธอกินให้เสร็จก่อนค่อยเดินทาง”
“แต่ฉันรีบ การเจรจาธุรกิจมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิดนะ ไปถึงก่อนเวลาหน่อยเพื่อจะได้มีเวลาเตรียมตัวมากขึ้น” โจวซีถงพูด
เฉินห้าวเองก็เห็นด้วยกับข้อนี้ จึงเดินตามเธอออกไป
“คุณซื้อรถใหม่อีกแล้วหรือ?”
เมื่อออกมาด้านนอก โจวซีถงพึ่งเห็นเฉินห้าวขับรถเคอนิกเส็กก์สีดำคันนี้ครั้งแรก ความเร็วในการเปลี่ยนรถใหม่ทำให้เธอแปลกใจ
ปกติแล้วจะมีเพียงพวกทายาทเศรษฐีรุ่นที่สองเท่านั้นที่ใช้จ่ายเงินอย่างไม่เจ็บปวด เปลี่ยนรถเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นนี้ ซื้อรถหรูมูลค่าหลายร้อยล้านหลายพันล้านดั่งการกะพริบตา เฉินห้าวเป็นเศรษฐีผู้ร่ำรวยอย่างแท้จริง จึงมีงานอดิเรกเช่นนี้
โจวซีถงเข้าใจผิด รถของเขานั้นล้วนซื้อมาจากแอพเงินอุดหนุนหลายหมื่นล้าน รถทุกคันราคาไม่เกินร้อยหยวน หากไม่ติดว่าโรงรถพื้นที่ไม่พอแล้ว เฉินห้าวสามารถออกรถได้เท่าที่เขาต้องการ
“รถคันนี้ซื้อมาสักพักแล้ว แต่ไม่ได้ขับ”
เมื่อพูดถึงเรื่องรถ จู่ๆ เฉินห้าวก็นึกขึ้นได้ ดูเหมือนว่าโจวซีถงมีรถเพียงสองคัน คันหนึ่งเป็นรถหุ้นส่วนBentley อีกคันเป็นรถส่วนตัวปอร์เช่ คาเยนน์สีขาว นักธุรกิจแนวหน้าอย่างเธอมีรถเพียงสองคัน ไม่เหมาะสมกับฐานะเธอเลย เฉินห้าวจึงถามเธอว่ามีรถที่ชอบเป็นพิเศษไหม?
“คุณไม่ต้องคิดจะซื้อให้ฉันเลยนะ รถที่ขับได้ก็พอแล้ว ไม่ต้องสิ้นเปลืองเพราะฉันหรอก”
โจวซีถงควรค่าแก่การเป็นน้ำแข็งที่ฉลาด เฉินห้าวเพียงถามประโยคเดียว เธอก็เดาความคิดเขาออก
“ไม่เห็นสิ้นเปลืองสักนิด ฉันมีช่องทางพิเศษ ซื้อรถได้ในราคาถูกๆ” เฉินห้าวพูดอย่างลึกลับ
“ถึงจะบอกว่าราคาต่ำก็มีต้นทุนเหมือนกัน ตอนนี้ฉันยังไม่ต้องการ ถ้าคุณมีเงินมากนัก ก็เอามาให้ฉันลงทุนสิ”
โจวซีถงมีความเป็นมืออาชีพมาก เธอไม่ชอบความฟุ่มเฟือยและสิ้นเปลือง เธอใช้เงินทุกก้อนดั่งมีด ทำให้เงินที่มีงอกเงยผลิดอกออกผล เป็นสิ่งแรกที่เธอปรารถนา
เฉินห้าวไม่สามารถอธิบายได้ เขาไม่สามารถบอกได้ว่าตนเองซื้อรถมาในราคาไม่กี่สิบหยวน ทำให้ผู้หญิงของตัวเองรู้สึกไม่ดี เรื่องนี้คงต้องล้มเลิกไป
แต่อย่างไรก็ตามเฉินห้าวคิดไว้แล้ว รอให้ถึงวันเกิดหรือวันที่ระลึกต่างๆ ค่อยซื้อรถให้เป็นของขวัญ
เฉินห้าวขับรถไปตามถนนในเมือง ด้วยอากาศปลอดโปร่งแจ่มใส กระจกหน้าต่างเปิดออกเป็นช่อง ทั้งสองรับลมสายลมเย็นอย่างเพลิดเพลิน
ผู้คนตามข้างทางเห็นชายหญิงรูปงามนั่งในรถสปอร์ตสุดหรู ต่างพากันอิจฉาตาร้อน แอบถอนหายใจพรางคิดว่าเมื่อไหร่ตนเองจะมีรถสปอร์หรูและคนหน้าตาดีเช่นนี้
แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือ ที่เฉินห้าวมีทุกอย่างตรงหน้าเพียงเพราะแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน
รถวิ่งขึ้นทางด่วน เฉินห้าวปลดปล่อยตัวเอง เหยียบคันเร่ง ความเร็วรถพุ่งสูงถึง 120 หลา เป็นหนึ่งส่วนในสามส่วนของช่องหน้าปัดความเร็ว ช่วยไม่ได้ ขีดจำกัดของความเร็วรถในประเทศ ไม่สามารถเร่งความเร็วมากกว่านี้ได้ มิฉะนั้นจะถูกคุณลุงตำรวจจราจรลงโทษ
แต่วันนี้เห็นว่ารถบนถนนมีไม่มาก จู่ๆ เฉินห้าวความคิดอยากแข่งรถ หลังจากที่มีรถสปอร์ตไว้ครอบครอง ก็ได้แต่เพียงขับด้วยความเร็วต่ำๆ ในเมือง ยังไม่เคยลองสนุกกับการขับด้วยความเร็วสูงสุดเลย
มีคำสแลงในโลกของรถ ซื้อรถสปอร์ตมาแต่ไม่แข่งรถ ก็เหมือนกินเกี๊ยวไม่จิ้มซอสเปรี้ยวหวาน วันนี้เฉินห้าวอยากพาโจวซีถงไปสัมผัสกับความรู้สึกชีวิตติดสปี
