ซี่ยจิ้งมีรอยยิ้มแต่งแต้มบนใบหน้า ไม่มีทีท่ากังวลกับ” อันตราย” ที่จะเกิดขึ้น และยิ่งขยับเข้าไปใกล้เฉินห้าว หายใจรดข้างหูเขา“ฉันดูออก เหล่าหญิงสาวในคฤหาสน์นี้มีความรู้สึกที่ดีต่อคุณ ฉันไม่ได้พูดไร้สาระแน่นอน คุณก็ให้พวกเธอสักคนมาอุ่นเตียง หรือไม่ก็ให้พวกเธอแบ่งรับแบ่งสู้กัน คุณมีที่ถูกใจไหม ให้ฉันจัดการให้คุณสักคนไหม?”
เฉินห้าวตกใจเป็นอย่างมาก ทำไมจู่ๆ เซี่ยจิ้งถึงกลายเป็นแม่เล้าไปได้ ทำให้เขารู้สึกถึง” ความผิดพลาด” บางอย่าง
เซี่ยจิ้งเป็นคนที่ฉลาดและมีไหวพริบดี และยังเป็นปีศาจตัวน้อยๆ ที่สามารถทำลายความอดทนเขาได้ และเมื่อใดที่เฉินห้าวแสดงทีท่าว่าจะตะครุบเหยื่อ เธอก็ไหลลื่นยิ่งกว่าใคร
จากที่เคยรู้จักเธอมาก่อน เฉินห้าวคิดว่าเซี่ยจิ้งกำลังล้อเขาเล่น
เพื่อพิสูจน์ความคิดของตนเอง เฉินห้าวแสร้งทำเป็นหลงใหลหมกมุ่นกับปีศาจน้อย จึงยกมือขึ้นทั้งสองข้างและกางออกเหมือนกรงเล็บ ขยำกรงเล็บเข้าทั้งสองข้าง จากนั้นก็ตะครุบเข้าส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดของเซี่ยจิ้ง พร้อมกับพูดอย่างชั่วร้าย“วันนี้ฉันจะจับกดเธอ!”
“อ๊า ช่วยด้วย นายท่านกลายเป็นสัตว์ร้ายไปแล้ว!”
เซี่ยจิ้งกรีดร้องอย่างเสแสร้ง จากนั้นก็หัวเราะและวิ่งหนีกรงเล็บของเฉินห้าว สุดท้ายก็วิ่งไปที่หน้าประตู
พิงประตูและยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอดูออกว่าเฉินห้าวกำลังแกล้งเธออยู่
เพราะไม่ใช่ตาเฒ่าลามก จึงไม่มีการแตะเนื้อต้องตัว อย่าพูดถึงนม แม้แต่ขนก็ไม่ได้จับ
“ขอโทษด้วย ฉันขอปฏิเสธความต้องการนี้ ถ้าคุณต้องการมัน ฉันแนะนำให้คุณไปเคาะห้องพวกผู้หญิงพวกนั้นของคุณดีกว่านะ”
เซี่ยจิ้งพูดจบก็ปิดประตูหนีไป เสียงหัวเราะกังวานดั่งระฆังเงินดังห่างออกไป เพราะเธอรู้ว่าเฉินห้าวเป็นคนยังไง เขาไม่มีทางทำพฤติกรรมอย่างนั้นแน่นอน เธอเพียงชอบเล่นแผลงๆ แบบนี้ ชอบเติมฟื้น แต่ไม่รับผิดชอบดับไฟที่ร้อนรุ่มของเฉินห้าวเลย
“ปีศาจน้อยตัวนี้นี่!”
เฉินห้าวด่าทอด้วยรอยยิ้ม ปลุกความต้องการของเขาขึ้นแล้วทิ้งเขาไป ช่างน่าโมโหจริงๆ
เฉินห้าวอาบน้ำเย็นดับร้อนอยู่นาน จึงจะสะกดความรู้สึกนั้นลงได้ เพียงอดทนอีกหนึ่งคืนเท่านั้น พรุ่งนี้เขาจะได้ออกเดินทางไปกับโจวซีถงแล้ว จากนั้นเขาสามารถใช้ชั่วเวลาอย่างมีความสุข
เฉินห้าวคิดปรารถนาถึงความสวยงาม ไม่นานก็ผล็อยหลับไป
……
วันรุ่งขึ้น เฉินห้าวตื่นขึ้น ทานอาหารฝีมือเซี่ยจิ้ง แน่นอนว่าบนโต๊ะอาหารมีเพียงพวกเขาสองคน สาวใช้และนางแบบคนอื่นๆ รับประทานที่บ้านพักของตัวเอง ไม่มารบกวนเวลาของพวกเขาสองคน
เซี่ยจิ้งเท้าคางวางมือทั้งสองข้างไว้บนแก้ม มองเฉินห้าวด้วยรอยยิ้ม และถามขึ้น“เมื่อคืนนอนหลับสบายดีไหม?”
เฉินห้าวเหลือบมองเธอ“ขอบคุณคำอวยพรของเธอ ฉันหลับสบายมาก”
เซี่ยจิ้งพูดอย่างเจ้าเล่ห์“ดูเหมือนว่าความอดทนของนายท่านจะแข็งแรงมาก อย่างนั้นรอคุณกลับมาจากการไปทำงานต่างอำเภอ ฉันจะให้คุณดูชุดสายเดี่ยวคู่กับถุงน่องดำที่ฉันพึ่งซื้อมาใหม่ รับรองมีส่วนฉลุเปิดออกอย่างเต็มที่ ช่วยให้คุณหลับสบายมากแน่นอน”
หลังจากได้เห็นชุดนั้นแล้ว หลับสบายก็แปลกแล้ว เฉินห้าวอยากพูดออกไปเหลือเกินว่า” ฉันว่าเธอมันปีศาจ เธอมันผู้หญิงชั่วร้าย” แต่เขาเป็นเจ้านาย ดังนั้นเขาจึงต้องการรักษาไว้ซึ่งภาพลักษณ์ที่สง่างาม จึงจงใจทำเป็นไม่ได้ยิน
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เฉินห้าวก็สวมชุดที่ซื้อใหม่เมื่อวาน ผูกเนกไท สวมรองเท้าหนัง เข้ากับทรงผมใหม่ เฉินห้าวเดินไปด้านหน้ากระจก รู้สึกว่าภาพลักษณ์ของเขาในวันนี้ มีการเปลี่ยนแปลงขึ้นมากกว่าเดิม
เฉินห้าวพึงพอใจกับภาพลักษณ์ของตนเองเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาจึงออกไปที่ลานจอดรถ
เหล่านางแบบสาวรอทักทายอยู่หน้าประตู ยื่นเรียงกันเป็นสองแถวแถวละหกคน พวกเธอโค้งคำนับให้เฉินห้าว และพูดพร้อมกัน“โชคดีค่ะนายท่าน ขอให้นายท่านเดินทางโดยสวัสดิภาพ!”
เฉินห้าวยิ้มพร้อมกับพยักหน้า จากนั้นขับรถออกไป
ความเอิกเกริกเช่นนี้ ทำให้รปภ.หน้าประตูต่างมองตามอย่างโง่งม และพูดออกมาเบาๆ ด้วยความอิจฉาเฉินห้าว “พระเจ้า” ในใจอยากให้ยายแก่ที่บ้านปรนนิบัติเขาแบบนี้ แต่ก็ได้เพียงคิดเท่านั้น หากบอกให้ภรรยาเขาทำแบบนี้ มีหวังถูกข่วนหน้าเข้าให้
นอกจากนี้ยังตระหนักได้ว่า แต่ละคนไม่สามารถเทียบกันได้
…..
อำเภอลี่ทงถือว่าอยู่ไม่ไกลจากไป๋เหอไม่เท่าไหร่ หากเดินทางโดยใช้ทางด่วน สองชั่วโมงก็ถึงแล้ว ดังนั้นเฉินห้าวจึงตัดสินใจใช้เส้นทางนี้
เนื่องจากเป็นการเดินทางของทั้งสองคน เฉินห้าวจึงเลือกใช้รถที่โดดเด่นทันสมัย ในลานจอดรถของเขาที่ไม่ค่อยได้ใช้นั้นก็คือรถเคอนิกเส็กก์ ซีซีเอ็กซ์ เป็นรถสีดำล้วนทั้งคัน มีสไตล์มาก และยังเหมาะสมกับโจวซีถงอีกด้วย
รถเคอนิกเส็กก์คันนี้เป็นรถที่เขาซื้อมาจากทายาทเศรษฐีรุ่นที่สองโอหยางไห่ จากแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน ปกติจะไม่ได้เอาออกมาใช้ กลับกันเป็นเซี่ยจิ้งมากกว่าที่มักจะเอาออกไปขับเป็นครั้งคราว
วันนี้เฉินห้าวขับรถสปอร์ตสุดเท่คันนี้ไปรับโจวซีถงที่บ้าน
ไปถึงคฤหาสน์ตระกูลโจว เมื่อรปภ. เห็นรถหรูก็ไม่กล้าละเลย วิ่งเหยาะๆ ไปที่หน้าต่างรถเพื่อขอตรวจสอบ เมื่อพบว่าเป็นเฉินห้าวจึงยกที่กั้นและปล่อยให้ผ่านเข้าไปทันที
เพราะโจวซีถงได้บอกไว้แล้วว่าให้เฉินห้าวผ่านได้ เขาจึงสามารถเข้ามาในพื้นที่โดยไม่ต้องตรวจสอบ
เฉินห้าวขับรถมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลโจว รู้สึกว่าจะเป็นการเสียมารยาทหากบีบแตรในเช้าตรู่แบบนี้ จึงเดินลงจากรถ ถือดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ที่ซื้อจากแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน กดกริ่งหน้าประตูตระกูลโจว
“มาแล้วค่ะ!”
สาวใช้ตระกูลโจวออกมาเปิดประตู เมื่อเห็นเฉินห้าวจึงพูดยิ้มๆ“คุณคือคุณเฉินใช่ไหมคะ คุณหญิงของเราอนุญาตให้คุณเข้ามาได้เลยค่ะ”
“คุณหญิง? คุณแม่ยาย?”
เฉินห้าวไม่คิดว่าแม่ยายในอนาคตจะยอมปล่อยให้เขาเข้าไปง่ายๆ หรือว่าจะหมายถึงโจวซีถง
ทว่ามันน่าอายนิดหน่อยที่จะให้แม่ยายมาเห็นกุหลาบช่อนี้ เฉินห้าวตั้งสติ รีบค้นหาของขวัญผ่านVR มีของมากมายเกี่ยวกับพุทธศาสนา แต่มีความเชื่อมากมายในด้านความเชื่อนี้ การเอาของให้แบบขอไปทีอาจทำให้เป็นการต่อต้านได้
ดังนั้นเฉินห้าวจึงตัดสินใจไม่เลือกของขวัญเกี่ยวกับศาสนา และเปลี่ยนมาเป็นสมุนไพรดูแลสุขภาพแทน
เห็ดหลินจือป่า (ของขวัญระดับพรีเมียม) น้ำหนักสุทธิ 317 กรัม ราคา 410,000 ราคาเงินอุดหนุน 2 หยวน
สรรพคุณของเห็ดหลินจือป่านี้ค่อนข้างดี ทั้งยังเพิ่มกำลังวังชา เหมาะสำหรับการดูแลสุขภาพ เฉินห้าวจึงสั่งมันมาเป็นของขวัญ
