“สุดยอดมาก ขอบคุณความเอื้ออาทรของน้องเฉิน!”
พี่เจินดีใจมาก ทันทีที่เห็นว่าเหล้าในแก้วเหลือค่อนก้น ก็เปิดสุราอู่เหลียงเย่อีกขวด ทั้งสองคุยไปดื่มไป
พี่เจินเป็นคนพูดเก่งมาก เฉินห้าวคุยกับเธอสักพัก จึงรู้ภูมิหลังของเธอเล็กน้อย
ปรากฏว่าพี่เจินเคยหย่ามาแล้ว นอกจากนี้เธอยังมีธุรกิจอื่นๆ อีก บาร์หยวนจู้เป็นธุรกิจที่เธอชอบมากที่สุด ดังนั้นจึงมักจะทำงานและสิงสถิตอยู่ที่บาร์แห่งนี้ เธอชอบพูดคุยกับเพื่อนๆ ฉะนั้นจึงมีแขกกิตติมศักดิ์อย่างโจวซีถงและเฉินห้าวมาเยี่ยมเยือนที่นี่บ่อยๆ
ดื่มกันมาไม่น้อย เฉินห้าวรู้สึกมึนหัวนิดหน่อย เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นไม่หยุด พอเอาขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นเซี่ยจิ้ง
“ทำไมยังไม่กลับมาอีก? นี่มันเก้าโมงกว่าแล้ว!” เซี่ยจิ้งกล่าวเตือน การกระทำเหมือนภรรยาที่บ้าน
“อ้อ อีกเดี๋ยว” เฉินห้าวตอบ และวางสายไป
พี่เจินได้ยินเสียงผู้หญิง ในใจคิดวิตก เข้าใจว่านอกจากโจวซีถง เฉินห้าวยังมีหญิงสาวคนอื่นอีกหลายคน
เธอกับโจวซีถงถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เฉินห้าวมีผู้หญิงคนอื่น เธอควรตักเตือน แต่ว่าตัวตนของเฉินห้าว ทำให้เธอเตือนไม่ออก
พี่เจินมองเฉินห้าวที่มีรูปลักษณ์อันหล่อเหลา พูดจาคมคาย ก็ถอนหายใจออกมา จะโทษเฉินห้าวก็ไม่ได้ หากเธออายุน้อยกว่านี้สักสิบปี ไม่แน่ว่าอาจจะหลงชอบเฉินห้าวก็ได้ เมื่อเธอเองก็มีความคิดแบบนี้ จะไม่ว่าให้ผู้หญิงคนอื่นไม่ได้ ทุกคนต่างอยากได้ผู้ชายที่ดีพร้อม ดังนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของใครขอมัน
พี่เจินตัดสินใจที่จะบอกใบ้โจวซีถง ให้เธอจับผู้ชายคนนี้ไว้แน่นๆ หากปล่อยให้หลุดมือไป จะต้องเสียใจภายหลังแน่
“พี่เจิน นี่ก็ดึกมากแล้ว ผมต้องกลับบ้านก่อน ขอบคุณสำหรับการดูแลในวันนี้” เฉินห้าวยืนขึ้น พร้อมกล่าว
“ได้ พี่สาวไม่รั้งคุณไว้แล้ว ขอให้คุณประสบความสำเร็จทั้งการงานและความรัก!” พี่เจินดื่มเหล้าหมดแก้ว และพูดอวยพร จากนั้นจึงให้ผู้ช่วยในร้านขับรถไปส่งเฉินห้าวกลับบ้าน เพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุ
ดังนั้น ผู้ช่วยคนนั้นจึงขับรถพาเฉินห้าวกลับหมู่คฤหาสน์จงหัว
“คุณเฉิน คุณถึงบ้านแล้ว อย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ!”
หลังจากผู้ช่วยบาร์หยวนจู้พาเฉินห้าวมาส่ง ก็ขึ้นรถเพื่อนร่วมงานอีกคันเตรียมออกไป เฉินห้าวซื้อบุหรี่จากในแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของรางวัลให้เขา ไม่ให้เขาเสียเวลามาส่งโดยเปล่าประโยชน์
“ขอบคุณคุณเฉิน!”
ผู้ช่วยคนนั้นไม่คิดว่าเฉินก้าวจะใจกว้างขนาดนี้ รีบกล่าวขอบคุณอย่างรวดเร็ว
เฉินห้าวโบกมือ และเดินเข้าประตูใหญ่หมู่คฤหาสน์จงหัวไป
ประตูใหญ่เปิดออกทันที มีอู๋ตันพี่สาวคนโตของทีมโมเดลิ้งเดินยิ้มออกมา เธอโค้งคำนับต้อนรับ“ยินดีต้อนรับนายท่านกลับคฤหาสน์!”
เธอสวมชุดกี่เพ้าปักลายเรียบๆ รูปร่างเพรียวบางสมส่วน อารมณ์ที่ปลูกฝังในสายอาชีพการเป็นนางแบบ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์ชวนหลงใหล
“ไม่เห็นต้องมาต้อนรับให้มากพิธี”
เมื่อเฉินห้าวเดินขึ้นบันได ด้วยฤทธิ์สุราที่ดื่มไป ทำให้เดินซวนเซเล็กน้อย พออู๋ตันเห็นแบบนั้น จึงรีบเข้าไปช่วยจับแขนพยุงไว้
เธอรักษารูปร่างเป็นอย่างดี ความสูงเธอคือหนึ่งเมตรเจ็ดสิบสองเซ็น แต่น้ำหนักเพียงสี่สิบเก้าจุดห้ากิโล จักอยู่ในเกณฑ์ผอมมาก แรงจึงมีจำกัด แต่กลับมีจิตใจดั่งผู้พิทักษ์ เฉินห้าวพอใจมาก คิดไม่ผิดที่รับพวกเธอเข้ามาในทีมโมเดลลิ้ง
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องช่วยแล้ว ฉันเดินไปเองได้”
เฉินห้าวเดินมาในโถง ซึ่งอู๋ตันก็ได้แจ้งให้เหล่าพี่น้องโมเดลลิ้งทุกคนทราบแล้ว
เมื่อเฉินห้าวเข้ามาในโถง จึงมีนางแบบอีกห้าคนรอต้อนรับอยู่ในนั้น พวกเธอทั้งหมดสวมกี่เพ้าเหมือนกัน เมื่อเห็นเฉินห้าวเดินมา ก็รีบเอามือทับไว้ที่หน้าท้อง และทำความเคารพ“ยินดีต้อนรับนายท่านกลับคฤหาสน์”
กิริยาท่าทางและรอยยิ้มนี้ คุ้มกับเงินเดือนเป็นหมื่นที่เขาลงทุนจ่ายไปแล้ว ทำให้เฉินห้าวเพลิดเพลินกับความรู้สึกดั่งจักรพรรดิ
“เรียงแถวได้ดี น่าชื่นชม” เฉินห้าวพูดอย่างมีความสุข
“นายท่านชอบก็ดีแล้ว” นางแบบชิวย่าหนานกล่าวตอบเสียงหวาน
ห้อมล้อมไปด้วยนางแบบรูปร่างสูงยาวเข่าดีทั้งหก เฉินห้าวเดินมาถึงบ้านพักของตนเอง ระหว่างทางเฉินห้าวรู้สึกว่าตนเองเป็นจักรพรรดิในอาณาเขตนี้ ที่ถูกล้อมรอบด้วยหญิงงาม
เดิมทีเฉินห้าวคิดว่ามันจบแล้ว ทว่าคิดไม่ถึงว่ามันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ประตูบ้านเปิดออก สาวใช้สองคนในชุดเมดหูแมวเดินออกมา เพื่อต้อนรับการกลับมาของเฉินห้าว
พวกเธอบริการอย่างเอาใจ เข้ามาถอดเสื้อคลุมแจ็กเกตให้เฉินห้าว อีกคนคุกเข่าลงบนพื้นและยื่นรองเท้าแตะให้ จากนั้นจึงถอดเสื้อคลุมและรองเท้าออกให้เฉินห้าว
สาวใช้อีกสองคนที่สวมชุดเมดเหมือนกันเดินมาถามเฉินห้าวว่าหิวหรือไม่ ต้องการทานอะไรไหม เดี๋ยวพวกเธอจะไปทำมาให้
หญิงสาวเหล่านี้ดูราวกับถูกฝึกฝนมากเป็นอย่างดี บริการเขาด้วยความเคารพนอบน้อม ทำให้เฉินห้าวเพลิดเพลินกับมัน
และเมื่อมองไปรอบๆ ไม่เพียงแต่สาวใช้แสนสวย ยังมีสาวสวยสวมชุดกี่เพ้าล้อมรอบเขาอยู่ ความอลังการนี้ ไม่มีที่ไหนเทียบกับบ้านของเขาได้
แม้ว่าสาวใช้เหล่านี้จะไม่สวยเท่าเหล่านางแบบ แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียด ร่วมกับชุดที่น่าดึงดูดนี้ ทำให้เฉินห้าวรู้สึกเหมือนอยู่ในคาเฟ่เมด เพลิดเพลินกับความรู้สึกดั่งจักรพรรดิ แต่ทว่าในเมดคาเฟ่ลูกค้าทุกคนจะได้รับการปรนนิบัติดั่งราชา แต่ที่หมู่คฤหาสน์จงหัวนี้ มีเพียงเฉินห้าวเท่านั้นที่ได้รับมัน มันคนชั้นกัน
“พวกเธอไม่ต้องทำแบบนี้ ทำตามปกติก็พอ” เฉินห้าวมองสบตาพวกเธอพร้อมกับพูด กลัวว่าพวกเธอจะน้อยใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ นายท่านดูและพวกเราอย่างดี พวกเรายินดีที่จะปรนนิบัตินายท่าน”
หญิงสาวทั้งสิบสองคนพูดขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน
หญิงสาวนางแบบเป็นความมุ่งมั่นสง่างาม สาวใช้เป็นความอ่อนน้อมและน่ารัก ต่างคนต่างดีกันคนละแบบ
จากนั้นไฮไลท์ของคืนนี้ก็ออกมา เธอถือภาชนะใส่อาหาร เมื่อเห็นชุดที่เธอใส่ ตาของเฉินห้าวก็ลุกวาวขึ้นทันใด
