เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว – บทที่296 ซื้อความเงียบ

“เถ้าแก่ มาแล้วหรือคะ”

เซี่ยจิ้งเบ้ปาก คว้าแขนเฉินห้าวออดอ้อนอย่างน่าสงสาร

“เกิดอะไรขึ้น”เฉินห้าวถาม

“คือเขาไม่ได้หักหลบ แล้วมาชนฉันเฉย”เซี่ยจิ้งพูดอย่างทุกข์ร้อน

“นี่ คุณคนขับสาว ผมเปิดไฟเลี้ยวแล้วนะ คุณแม่เห็นเอง แล้วรถขุดเจาะของคุณน่ะเขาห้ามออกถนน ขับช้าขวางถนนอีก คุณต้องรับผิดชอบทั้งหมดสิ”

คนที่พูดคือคนขับรถบีเอ็ม เป็นชายอายุราวยี่สิบห้ายี่สิบหก พูดจาแปลกๆ

“ทำไมจะขับขึ้นถนนไม่ได้ รถขุดเจาะไม่ใช่รถหรือไงกัน ไม่มีรถขุดเจาะ ถนนจะเกิดไหม”เซี่ยจิ้งพูดอย่างไม่สบอารมณ์

เฉินห้าวค่อยๆดึงแขนเสื้อเธอ พูดเสียงค่อย “รถขุดเจาะน่ะห้ามขับออกมาบนถนน”

“ห๊า？”เซี่ยจิ้งเซ่อไปเลย ดูก็รู้ว่าแม่สาวนี่ไม่รู้กฏจราจร

“เหอะ เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าสอบใบขับขี่มาได้ไง”คนขับรถบีเอ็มไม่ลดราวาศอก

“ใบอนุญาตบ้าบออะไร ฉันมีแต่ใบขับขี่ เพิ่มอายุขึ้นมาสองปีแล้วด้วย！”ยัยเซ่อเซี่ยจิ้งเอ๊ย บ้าบอจนไม่รู้เอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนแล้ว

ใบขับขี่พิเศษที่อนุญาตให้ขับรถขุดเจาะ ไม่เกี่ยวกับใบขับขี่ทั่วไป เซี่ยจิ้งแค่เคยหัดขับรถขุดเจาะตอนเด็กๆก็เท่านั้น แต่ไม่มีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับมันเลยด้วยซ้ำ จึงทำให้จนมุมอยู่แบบนี้

“ฮ่าๆ ที่แท้ใบขับขี่ก็ยังไม่ถูกกฏหมาย คราวนี้คุณต้องรับผิดชอบทั้งหมดแล้วล่ะ！”คนขับรถบีเอ็มหัวเราะร่วน เดิมทีต้องรับผิดชอบทั้งสองฝ่าย ตอนนี้มาโดนเขาจับผิดเอาซะได้

เฉินห้าวรู้สึกปวดหัวเสียเหลือเกิน ยัยโง่หัวหมูเซี่ยจิ้งเอ๊ย ตอนแรกก็จะชนะกลายเป็นแพ้

แต่เซี่ยจิ้งเป็นผู้ช่วยมือฉมังของเขา ไม่ว่าอย่างไร เฉินห้าวก็ต้องยุ่งกับเรื่องนี้

เฉินห้าวมองดู รถทั้งสองฝ่ายต่างก็มีรอยขีดข่วน แต่รถบีเอ็มหนักหน่อย รถบุบลงไปเลย แต่ก็เป็นเรื่องเล็ก จึงพูดว่า“ช่างเถอะนะ คุยกันเองเถอะ คุณเปิดราคามา”

เพราะการระเบิดอารมณ์ของเซี่ยจิ้งทำให้โดนต้อนจนมุม จึงได้แต่เป็นฝ่ายรับผิดชอบฝ่ายเดียว เฉินห้าวไม่สนใจเงินหรอก เงินเล็กน้อยก็แก้ไขปัญหาได้ ไม่ต้องเสียเงินอะไรมากมาย

“รถผมคันนี้ต้องพ่นสีใหม่ ทำอะไหล่ใหม่ เสียเวลาใช้รถอีก อย่างต่ำแปดพันไม่มีไม่จบ”

รถบีเอ็มเปิดราคา ราคานี้สูงลิบจริงๆ แค่อะไหล่กับพ่นสีนิดหน่อย ไปร้าน4sก็แค่สองสามพัน แต่กลับเรียกตั้งแปดพัน สูงขึ้นไปสี่เท่า

ตอนนี้เซี่ยจิ้งเองก็ไม่เต็มใจแล้ว“เรียกเยอะขนาดนี้ ใจดำไปมั้ย อีกอย่างคุณก็มีส่วนผิดนะ พวกเราต่างฝ่ายต่างรับผิดชอบค่าเสียหายเองดีกว่า”

“ว่าไงนะ บีเอ็มผมเพิ่งซื้อมาได้ไม่กี่วัน คุณมาชนผม แปดพันยังไม่ยอมให้ งั้นก็แจ้งความดีกว่า ดูว่าใครเสียเปรียบ！”คนขับบีเอ็มหัวเราะเสียงเย็น หยิบโทรศัพท์ขึ้น

“แจ้งความก็แจ้งความ ใครกลัวกันเล่า รถฉันคันนี้เจ็ดแปดแสน แพงกว่าบีเอ็มของคุณอีก ฉันเองก็สีถลอกเหมือนกัน คุณสิต้องชดใช้ฉัน！”เซี่ยจิ้งเถียงกับเขา

“เงียบสงบหน่อย คนอื่นมองอยู่ แบบนี้ดูไม่สวยเลย”

เฉินห้าวพูดมาคำหนึ่ง ก็ฉีกหน้าเซี่ยจิ้งออกเป็นชิ้นๆ เธอจึงต้องรีบรักษาภาพลักษณ์ตัวเอง เพื่อให้เห็นว่าตัวเองไปสาว“อ่อนโยน”

รอเซี่ยจิ้งเงียบลง เฉินห้าวจัดการเรื่องราวแทน

คนขับบีเอ็มคนนั้นยังใช้สายตาจ้องถมึงทึงมา แต่จู่ๆก็โดนปึกธนบัตรสีชมพูปึกหนึ่งบังตา นั่นเป็นปึกเงินหนึ่งล้านหยวน แค่เห็นก็ดีใจแล้ว

เฉินห้าวโยนเงินปึกนั้นให้ฝ่ายตรงข้าม แล้วหันกลับไปโทรศัพท์ หารถมาลากรถขุดเจาะนี่ไป ถ้าหากโดนตำรวจจับระหว่างทาง คงต้องโดนริบรถ เสียเวลา

สำหรับเงินแปดพันที่โยนออกไป สำหรับเฉินห้าวแล้ว เป็นแค่เงินเล็กน้อย เหมือนปรอยฝน รอจนแอปอุดหนุนเงินหมื่นล้านอัพเกรด เงินในยอดบัญชีก็เปลี่ยนไป

เงินแปดพันของเขา เท่ากับเงินแปดเหมาของบัญชีธรรมดา เขาไม่สนใจด้วยซ้ำ

“ถือว่าดูของเป็น”

ชายขับบีเอ็มพอได้รับผลประโยชน์ ปากก็ไม่ไว้หน้าใคร หยิบปึกเงินเริ่มนับ

เฉินห้าวให้เงินเพราะไม่อยากวุ่นวาย ประหยัดเวลา แต่ไม่ได้ยอมรับว่าฝ่ายเขาต้องเป็นฝ่ายรับผิดชอบ

รอจนรถลากมา ชายบีเอ็มก็นับเงินพวกนั้นเสร็จพอดี แปดพันไม่มากไม่น้อย และก็เป็นธนบัตรจริงทั้งหมด เขารู้สึกพอใจมาก

พอเห็นเฉินห้าวให้เงินง่ายแบบนี้ ชายบีเอ็มจึงคิดว่าตัวเองเป็นฝ่าย“ต่อ เป็นฝ่ายต่อของคนมีเงิน ดูเหมือนว่าจะเคาะได้อีกก้อนนะ

ดังนั้น ด้วยความโลภ เขาจึงทำในสิ่งที่ตัดสินใจผิดๆ

ชายบีเอ็มทำท่าเปิดฝากระโปรงรถ จากนั้นพูดขึ้น“ไม่ได้สิ ระบบในฝากระโปรงรวนหมดแล้ว ซ่อมทียุ่งยากมาก ต้องให้เพิ่มอีกสองพัน！”

ชายขับบีเอ็มยังอยากจะโก่งราคาอีก เตรียมจะให้เฉินห้าวควักเงิน คิดไม่ถึงว่าเฉินห้าวโยนอีกสองพันไปที่ฝากระโปรง ขี้เกียจพูด ใช้เงินอุดปากเขาไว้ หนวกหู แค่ซื้อความเงียบสงบเฉยๆ

ส่วนเฉินห้าวเองไม่แม้แต่มองไปที่ฝากระโปรง จะเอาสองพันไม่ใช่เหรอ นี่ไง แต่นี่ก็เป็นความอดทนสุดท้ายแล้วนะ

แค่ตอแหลทีหนึ่งก็ได้อีกสองพัน หาเงินง่ายกว่าไปทำงานอีก ชายบีเอ็มดูมึนงง แต่ก็เตรียมจะเอาอีกก้อน

“ยังไม่พอ เสียเวลาผมมากมายขนาดนี้ ค่าเสียเวลาอีกแปดร้อย！”ชายบีเอ็มยื่นมือออกไปรอรับเงินตรงหน้าเฉินห้าวแล้ว ก็แค่สองคำ เอาเงิน！

เฉินห้าวหัวเราะ เสียงหัวเราะแสนลึกลับ แต่ก็ดูเหมือนปัญญาอ่อน

“คุณคิดว่าผมเป็นตู้เอทีเอ็มเหรอ”เฉินห้าวถาม

“คุณทำให้ผมเสียเวลา หนึ่งนาทีของผมเงินเข้าเป็นพัน เก็บคุณแค่แปดพันนี่ถูกเกินไปด้วยซ้ำ”ชายบีเอ็มยังไม่รู้ตัว

เซี่ยจิ้งผู้ที่รู้อารมณ์เฉินห้าวดีจู่ๆก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา“ฮ่าๆ แกจบเห่แน่ แกทำให้เถ้าแก่เราโกรธ”

“ยัยแรด ผู้ชายคุยกันอย่าสอด！”ชายบีเอ็มวางท่าใหญ่โต ดูถูกผู้หญิง

“แกว่าใครยัยแรด”

คิ้วของเซี่ยจิ้งตั้งขึ้น ไม่เสียทีฉายาพริกขี้หนูของเธอ ภายใต้ความโกรธ จะมัวแต่มาสนใจภาพลักษณ์อะไรกัน เธอใช้ส้นสูงกระทืบชายขับบีเอมเข้า

“เฮ้ย ยัยบ้ามาเหยียบเท้าฉัน！”

ชายบีเอ็มโกรธเคือง ยกหมัดจะต่อย แต่โดนมือใหญ่คว้าข้อมือไว้ คือเฉินห้าวเอง

นวนิยายจะได้รับการอัปเดตทุกวัน กลับมาอ่านต่อพรุ่งนี้นะคะทุกคน!