เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว – บทที่ 317 เป็นคนโสดต่อไปเรื่อยๆ

“เอาล่ะ ผมเฉินห้าวขอขอบคุณสำหรับความเชื่อมันและแรงสนับสนุนจากทุกคน วันหน้าทุกคนล้วนเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว จะร่วมกันสร้างอนาคตอันรุ่งโรจน์ของห้าวหรานกรุ๊ป!”

เฉินห้าวชูแก้วเหล้านำขึ้นมาก่อน จากนั้นพนักงานก็ชูแก้วขึ้นมาพร้อมกัน

“ประธานเฉินเกรงใจเกินไปแล้ว!”

พนักงานเหล่านี้ดื่มรวดเดียวหมดแก้ว พลันคว่ำปากแก้วลง แสดงให้เห็นว่าเหล้าไม่เหลือสักหยดแล้ว

‘พวกคุณตามสบายเลยนะ ตอนนี้มีการต่อต้านการชุมนุมสังสรรค์อยู่ ผมเป็นนายจ้าง ก็ต้องตอบรับเช่นกัน พวกคุณก็อย่ามอมกันเองล่ะ เอาให้พอเหมาะ เลือกเหล้าได้ตามใจชอบเลย โดยเฉพาะพนักงานหญิง อย่าดื่มเหล้าขาวนะ พวกคุณดื่มเหล้าผลไม้เถอะ”

นายจ้างอย่างเฉินห้าวคุยง่ายยิ่ง แถมในงานเลี้ยงครั้งนี้ ยังมีเหล้าผลไม้กงถิงมากมายพรั่งพร้อมด้วย

ตอนนี้เหล้าผลไม้กงถิงชุดที่สองได้ออกจำหน่ายในเมืองแล้ว โดยมีบาร์หยวนจู้ของพี่เจินเป็นตัวแทนจำหน่ายเพียงเจ้าเดียวเท่านั้น ได้ยินว่าขายดีอย่างยิ่ง

เนื่องจากราคาห้าร้อยห้าสิบห้าหยวนต่อหนึ่งขวดค่อนข้างแพงเล็กน้อย ดังนั้นทางบาร์จึงมีการจัดจำหน่ายในรูปแบบของค็อกเทลด้วย เมื่อผสมวัตถุดิบบางอย่างลงไป ราคาต่อหนึ่งแก้วก็จะถูกลง ปกติแล้วแขกผู้ชายที่เชิญแขกสาวๆ มาดื่มเหล้า ล้วนชอบไปที่หยวนจู้บาร์แล้วสั่งเหล้าผลไม้มาสักแก้ว กลายเป็นเทรนด์ที่นิยมกันให้หมู่คนหนุ่มสาวของเมืองนี้แล้ว

ร้านอาหารฝรั่งเศสก็มีเหล้าผลไม้เช่นกัน แต่ไม่ได้จัดจำหน่ายให้แก่ภายนอก เสิร์ฟให้เฉพาะในร้านเท่านั้น เพื่อไม่ให้เป็นการละเมิดสิทธิ์จัดจำหน่ายแต่เพียงเจ้าเดียวของพี่เจินนั่นเอง

แต่วันนี้ล้วนเป็นพนักงานในบริษัททั้งสิ้น เฉินห้าวก็ให้พวกเขาได้รับผลประโยชน์ในเครือกิจการของบ้านตนเล็กน้อย ไม่เพียงแต่เสิร์ฟเหล้าขึ้นโต๊ะให้ดื่มเท่านั้น แถมตอนกลับทุกคนยังได้ติดมือกลับบ้านไปฟรีๆ คนละขวดด้วย เป็นของที่ระลึกจะงานเลี้ยงอาหารค่ำ

เฉินห้าวจัดการทุกอย่างนี้ ก็เพื่อจะซื้อใจของลูกน้องเหล่านี้ กล่าวกันว่าทหารนับพันหาง่ายหนึ่งขุนพลหายาก หนึ่งผู้มีความสามารถ เทียบได้กับพนักงานทั่วไปสิบคน และพนักงานที่ซื่อสัตย์สักคน ย่อมมีค่ามากยิ่งกว่า

น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ เพียงจับจ่ายด้วยเงินจำนวนหนึ่ง ก็ทำให้ได้รับความรู้สึกดีๆ จากพนักงานแล้ว ค่ายใช้จ่ายในส่วนนี้คุ้มค่ายิ่ง นี่คือหลักการปกครองของเฉินห้าว

ท่านประธานคารวะสุราไปแล้ว หวังเฉียงในฐานะที่เป็นผู้นำลำดับที่สองของที่นี่ จึงลุกขึ้นมาคารวะสุราเช่นกัน “ขอบคุณสำหรับความไว้วางใจจากประธานเฉิน ให้ตัวผมหวังเฉียงได้รับตำแหน่งผู้จัดการ แก้วนี้ของผม ขอคารวะท่านประธาน วันหน้าผมจะทำกิจการของบริษัทเจริญรุ่งเรืองยิ่งๆ ขึ้นไป ให้คุณมีเงินไหลกองทองไหลมา!”

“เยี่ยมมาก!”

พนักงานคนอื่นล้วนร้องว่าดี พากันอวยพรให้เฉินห้าวมีเงินทองไหลมาเทมา

เฉินห้าวลุกขึ้นยืนยิ้มนิดๆ และชนแก้วกับเพื่อนนักเรียน สิ่งที่เขาดื่มคือเหล้าผลไม้ รวดเดียวหมดแก้ว

เนื่องจากยังคงพะวงถึงการจับตัวหัวขโมยในตอนกลางคืน ดังนั้นเฉินห้าวจึงไม่ได้ดื่มเหล้าขาว เพียงดื่มเหล้าผลไม้ที่มีดีดรีต่ำ จะได้ไม่ส่งกระทบต่อการเคลื่อนไหวมากนัก

ถือโอกาสในช่วงที่ว่างเว้นจากการดื่ม เฉินห้าวเปิดมือถือแล้วส่งกล้องวงจรปิดดู ภายในห้องยังคงปกติดีทุกอย่าง เจ้าหัวขโมยยังไม่มา

หวังเฉียงดื่มรวดเร็วหมดจอก จากนั้นก็รินเหล้าเหมาไถใส่จนเต็มแก้วอีกครั้ง จากนั้นก็คารวะทุกคนที่อยู่ที่นี่ เรียกได้ว่า นอกจากพนักงานของบริษัทการค้าห้าวหรานกับพนักงานของร้านอาหารแห่งนี้แล้ว ตอนนี้ที่เหลืออยู่ล้วนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ดังนั้นพวกลูกน้องจึงตอบรับอย่างกระตือรือร้น

เมื่อคารวะสุราสองแก้วนี้ไปแล้ว บรรยากาศก็คึกคักขึ้นมา ต่างชนแก้วแลกจอกกัน ดื่มกันอย่างครึกครื้นยิ่ง

ไม่เพียงแต่ดื่มเหล้าชั้นดีกันไปแก้วแล้วแก้วเล่าเท่านั้น อาหารเลิศรสบนโต๊ะก็ทำให้เหล่าพนักงานเอ่ยชมกันอยู่ไม่ขาดปาก อาหารนี้มีเสน่ห์เย้ายวนอย่างหนึ่ง พอได้กินเข้าไปคำหนึ่งแล้วก็อยากจะกินคำที่สองอีก แต่ละอย่างอร่อยไปหมด ทำให้อดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมเซี่ยจิ้งเชฟสาวคนงามอีกรอบ

เดิมทีเซี่ยจิ้งก็ค่อนข้างจะหลงตัวเองอยู่แล้ว พอได้ยินคำชมก็ยิ่งลำพอง เธอเอ่ยเสียงเล็กน้อยกับเฉินห้าวอย่างภาคภูมิใจ “ฉันทำได้ไม่เลวเลยใช่ไหมล่ะ?”

“อืม เยี่ยมมาก” เฉินห้าวตอบ

“เฮ้อ น่าเสียดายที่บางคนปากก็พูดไปอย่างนั้น แต่ไม่เคยลงมือทำอะไรเป็นจริงเป็นจังเลย ทำให้คนอื่นเขาต้องเป็นหมาโสดไปเรื่อยๆ” นี่นับว่าเซี่ยจิ้งสารภาพความในใจอยู่กลายๆ ใครบางคนที่สื่อถึง เฉินห้าวก็รู้อยู่แก่ใจดี แต่ก็ไม่อาจตอบกลับได้

ถึงอย่างไรเฉินห้าวก็เคยเป็นหนุ่มน้อยใสซื่อคนหนึ่งเช่นกัน ตอนนี้เขามีโจวซีถงแล้วถ้าไปเจ๊าะแจ๊ะกับเซี่ยจิ้งอีก ก็สารเลวอยู่บ้าง แต่ภายในใจราวกับมีเดวิลน้อยตนหนึ่งอยู่ เกลี้ยกล่อมข้างหูเขาอยู่ไม่ขาดปากว่าให้รักถนอมสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เด็ดบุปผาเมื่อแย้มบาน

นี่ก็น่าสนใจ สมองของเฉินห้าวค่อนข้างว้าวุ่น ตอนนี้ไม่อาจเลือกได้ จึงได้แต่แสร้งทำเป็นหูทวนลมเสีย

“คุณว่า ในใจของคุณ ฉันนับเป็นอะไรกัน?”

ดวงตาของเซี่ยจิ้งจ้องเฉินห้าวเขม็ง พอดื่มเหล้าเข้าไปเธอก็หัวรั้นอยู่บ้าง ต้องการบีบให้เฉินห้าวแสดงออกมาให้ได้

“ผมขอเสนอว่า พวกเรามาดื่มคารวะให้ท่านประธานของพวกเราสักจอกพร้อมๆ กันเถอะ ที่ทำให้พวกเราได้มีสวัสดิการดีๆ ได้กินอาหารที่อร่อยถึงขนาดนี้ ได้ดื่มสุราชั้นดีแบบนี้”

จู่ๆ ในเวลานี้เองผู้จัดการของศูนย์การค้าหวนอวี่ก็ออกมาคารวะสุรา คลี่คลายวิกฤตให้เฉินห้าว “พูดได้ดี ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของทุกคนนะ”

เฉินห้าวลุกขึ้นมาอย่างโล่งใจปานยกหกภูเขาออกจากอก คิดอยู่ในใจว่ากลับไปแล้วจะเพิ่มโบนัสก้อนโตให้เขา จากนั้นก็ดื่มเหล้าผลไม้เข้าไปอีกแก้ว

กลิ่นผลไม้ไหลผ่านลำคอ ใสกระจ่างกลมกล่อม เป็นเหล้าดีจริงๆ ร้อยจอกก็ไม่เมามาย

นี่ทำให้เฉินห้าวอดนึกถึงเฉารุ่ยที่อย่างไกลออกไปในหมู่บ้านเฉา กำลังหมักบ่มสุราเลิศรสให้เขาอย่างขยันขันแข็งขึ้นมา ไม่ได้พบหน้ากับมาระยะหนึ่งแล้ว

และเป็นเพราะเกรงว่าเซี่ยจิ้งจะก่อเรื่องขึ้นมาอีก เฉินห้าวจึงให้คนอื่นดื่มกันไปก่อน ส่วนเขาก็ปลีกตัวไปอยู่ที่เงียบๆ แล้วกดวิดีโอคอลหาเฉารุ่ย

รออยู่พักหนึ่งก็รับสายแล้ว เฉินห้าวพบว่าเฉารุ่ยยังคงอยู่ภายในห้องสำนักงานของโรงงาน สวมเสื้อโค้ทเรียบง่ายกับกางเกงขายาว

ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่กับเฉินห้าวแล้ว เธอจึงเก็บมาดเลขานุการสาวเซ็กซี่ก่อนหน้านี้ไป ความเซ็กซี่ของเธอ มีไว้สำหรับแสดงให้เฉินห้าวเห็นเท่านั้น