เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว – บทที่ 327 การวางแผนของรีสอร์ต

บทที่ 327 การวางแผนของรีสอร์ต
เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ขี้ขลาดแบบนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องขู่ต่ออีกแล้ว ดังนั้นเฉินห้าวจึงประกาศบทลงโทษความผิดของพวกเขา “พวกนายว่างมากไม่ใช่หรอ ฉันเห็นว่าตรงพื้นดินโคลนตรงนั้นมีขยะอยู่ไม่น้อย ลงโทษพวกนายเก็บขยะฟรีสามวัน เต็มใจมั้ย?”
ยังไงซะเก็บขยะก็ดีกว่าถูกโยนลงแม่น้ำ พวกชอบหาเรื่องชาวบ้านห้าคนรีบพยักหน้า แสดงออกถึงเต็มใจเก็บขยะ
“โอเค ขยับรถออกซะ ฉันยังมีธุระ” เฉินห้าวพูดนิ่งๆ
แต่ว่าแค่เพียงประโยคง่ายๆแค่นี้ กลับมีผลเหมือนกับพระราชกฤษฎีกาของระบบศักดินา พวกชอบหาเรื่องชาวบ้านพวกนั้นก็ขับรถออกไปไว้ที่ข้างทาง ให้รถโรลส์-รอยซ์ขับไปก่อน
เห็นว่าไล่อู่ยังยืนอยู่ข้างๆ เฉินห้าวเลยพูดว่า “คนพวกนี้ก็ปล่อยให้คนของนายจับตามองไว้แล้วกัน ลงโทษพวกมันเก็บขยะให้เต็มสามวัน”
“ครับ รับประกันว่างานสำเร็จแน่นอนครับ” ไล่อู่พูดอย่างเคารพ
เฉินห้าวเห็นว่าไล่อู่ท่าทางเป็นทางการ คนแบบนี้น่าใช้งาน เก็บไว้ข้างกายสามารถให้ทำเรื่องบางอย่างที่ไม่สะดวกจะจัดการเองได้
“นายจัดการเรื่องในมือของนายก่อน พาลูกน้องที่โอเคสักสองสาม ตามฉันไปที่เมืองไป๋เหอ ไปเป็นคนขับรถให้ฉันชั่วคราว”
“ครับ ครับ!”
ไล่อู่ดีใจมาก สามารถเกาะเฉินห้าวได้ ชาติที่แล้วทำบุญไว้เยอะจริงๆ ดูแล้วคืนนั้นที่โดนเข็มขัดฟาดไม่เสียเปล่า แล้วยังได้ผลดีจากเรื่องนี้อีกด้วย
“ให้วันหยุดนายหนึ่งวัน พรุ่งนี้ไปรายงานตัวที่คฤหาสน์จงหัวเมืองไป๋เหอ”
เฉินห้าวพูดทิ้งท้ายประโยคหนึ่งแล้วก็ให้เซี่ยจิ้งขับรถจากไป
“เถ้าแก่ นายให้นักเลงมาเป็นคนขับรถของนาย แต่ไม่ใช้ฉัน เพราะไม่ชอบฉันแล้วหรอ?” เซี่ยจิ้งถามอย่างงอนนิดหน่อย
เฉินห้าวหัวเราะ “เธอเป็นผู้ช่วยที่เก่งของฉัน ให้เป็นคนขับรถนั่นมันก็ใช้ไม่ถูกที่สิ หน้าที่ของเธอคือรับผิดชอบเป็นคนสวย”
ประโยคนี้เป็นคำชม ทำเอาเซี่ยจิ้งมีความสุขในทันที แสดงออกว่ากลับไปเธอจะไปแต่งตัวให้สวยขึ้นอีก
จากนั้นพวกเขาก็ขับรถมาถึงตึกอำนวยการอำเภอ ตอนนี้เฉินห้าวนั้นได้กลายเป็นเหมือนดั่งดาราในอำเภอ เข้าด้านในก็ไม่จำเป็นต้องนัดหมาย ตรงเข้าไปหาผ.อ.เลี่ยวที่บริหารจัดการทรัพยากรที่ดิน
ตอนเที่ยงผ.อ.เลี่ยวนอนไปสักพัก ฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็น้อยลงไปเยอะแล้ว เห็นว่าเฉินห้าวมาก็ต้อนรับอย่างกระตือรือร้น
เฉินห้าวบอกกับเขาว่าเลือกที่นดินโคลนตรงฝั่งทิศใต้ของเมือง ผ.อ.เลี่ยวบอกว่าจัดการได้ง่าย ที่ดินผืนนั้นว่างมาตลอด ที่ดินก็ไม่มีราคา อย่างนั้นก็ขายให้ราคาถูกๆ ขายออกในราคา 1 ล้าน นั่นเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่หลายร้อยเอเคอร์เชียวนะ สร้างรีสอร์ตยังใช้ไม่หมดเลย
แต่ว่าผ.อ.เลี่ยวแสดงออกว่า ให้ดีที่สุดก็คือร่วมธุรกิจกันมั้งสองฝ่าย ถึงตอนนั้นทางอำเภอก็มีหุ้นส่วนด้วย
“อันนี้ไม่มีปัญหาครับ”
เขาไม่พูดเฉินห้าวก็อยากจะทำอย่างนี้ มีกำไรทั้งสองฝ่าย ถึงจะได้รับการคุ้มครองตามกรมธรรม์จริงๆ และให้ผ่านในทุกฝ่าย
เรื่องก็ตกลงกันสำเร็จอย่างง่ายดาย ใบสัญญาจะเสร็จภายในหนึ่งอาทิตย์ ถึงตอนนั้นก็สามารถเซ็นสัญญาได้แล้ว
เฉินห้าวพยักหน้า จากนั้นก็ขอตัวจากไป
เขาปฏิเสธการรั้งตัวไว้ของผ.อ.เลี่ยว เขาไม่อยากจะอยู่พักที่อำเภอลี่ทงอีกแล้ว สภาพแวดล้อมที่พักที่นี่ทำเอาเขาจำไว้อย่างลึกซึ้ง
ดังนั้น พวกเขาจึงได้เข้าสู่ทางกลับ และเฉินห้าวก็โทรศัพท์หาจูหมิ่น ถามเธอว่าสัมภาษณ์เป็นยังไงแล้วบ้าง
จูหมิ่นพูดว่ายังทำการบันทึกสื่อสัมภาษณ์อยู่ และก็จะรวดถ่ายบรรยากาศตอนกลางคืนของอำเภอลี่ทงด้วย ดังนั้นถึงจะกลับก็คงจะดึกมาก จึงไปกลับพร้อมกับเขาแล้ว
“โอเค งั้นเธอก็ระวังตัวเองด้วย”
เฉินห้าวพูดเป็นห่วงประโยคหนึ่ง แล้วก็บอกกับเซี่ยจิ้งว่าเดินหน้าเต็มกำลังได้เลย พยายามกลับบ้านให้ทันกินอาหารเย็น
กลับถึงเมืองไป๋เหอ เฉินห้าวไม่ทันกินข้าว ก็ไปสอบถามโจวซีถง นักออกแบบภายใต้การควบคุมของเธอ มีเวลาว่างที่จะทำภาพวาดออกแบบของโรงแรมหรูสักที่ให้ได้มั้ย
“รีบมากหรอ? ตอนนี้แผนกออกแบบกำลังทำโอที แก้ไขแผนการก่อสร้างของถนนเมี่ยวเจีย ฉันคิดว่านั่นน่าจะสำคัญที่สุด” โจวซีถงพูด
ที่พูดก็ถูก ถนนเมี่ยวเจียเป็นโครงการใหญ่ที่ได้กำไร โครงการสร้างโรงแรมหรูที่อำเภอลี่ทงสามารถวางไว้ก่อน ในเมื่อแผนกออกแบบของบริษัทโจวซื่อไม่ว่าง งั้นเขาก็ยังสามารถหาบริษัทออกแบบที่อื่นได้
ในคืนนั้น เฉินห้าวก็ติดต่อบริษัทออกแบบแห่งหนึ่งที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองนี้ผ่านทางเพื่อน แต่ว่าในคืนนั้นได้เลิกงานกันแล้ว จำเป็นต้องเป็นวันพรุ่งนี้ถึงจะสามารถไปติดต่อสื่อสารได้
ที่ดินโครงการยังไม่ได้รับการอนุมัติ ไม่รีบร้อน ในคืนนั้นเขาจึงพักผ่อนอยู่ที่บ้าน
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก
วันต่อมา เฉินห้าวตื่นเช้ามาก็ไปติดต่อกับบริษัทออกแบบฮุยหวง
ผู้จัดการของที่ทำงานคือชายวัยกลางคนอายุประมาณ 40 กว่าปี เขาต้อนรับเฉินห้าวอย่างกระตือรือร้น
“ประธานเฉินมีคำขออะไรบ้างครับ?” อีกฝ่ายถาม
เฉินห้าวจึงบอกความคิดของเขาไป
โรงแรมธรรมดานั้นทำให้เขาพอใจไม่ได้แล้ว ทรัพยากรในท้องถิ่นนั้นไม่เลว สามารถเลือกสร้างโรงแรมสักตึก แล้วค่อยๆขยายสร้างเป็นรีสอร์ต
พยายามสร้างเป็นสถานที่พักร้อนชื่อดังของจังหวัดภายในสามปี การประชุมนานาชาติ หรือการประชุมเผด็จการอะไรพวกนี้จะใช้รีสอร์ตเป็นตัวเลือกแรก ก็ต้องทำให้รีสอร์ตแตกต่างไม่ซ้ำใคร ถึงจะมีชื่อเสียงได้
“โอ๊ะ นี่มันเป็นถึงโครงการใหญ่เลยนะครับ” ผู้จัดการพูดอย่างประหลาดใจ
“นายไม่ต้องคิดถึงเงินทุนก่อสร้าง ออกแบบไปทางหรูหราและเท่ซะ ใช้เวลานานแค่ไหนในการออกแบบออกมา?” เฉินห้าวถาม
“ถ้าหากทำตามที่คุณอธิบายมา พวกผมใช้เวลา 15 วันในการร่างแบบ แต่ก็ยังต้องทำการปรับปรุงแก้ไขอีกหลายครั้ง น่าจะประมาณ 1 เดือนถึงจะสามารถกำหนดภาพการออกแบบออกมาได้ครับ” ผู้จัดการพูด
“นานขนาดนั้นเลย?”
เฉินห้าวพยักหน้า ยังไงซะเรื่องนี้ก็เร่งไม่ได้ ตอนนี้จิตใจก็ต้องเพ่งไปที่ทางถนนเมี่ยวเจียเป็นหลัก อย่างนั้นก็ทำการออกแบบเบื้องต้นของโรงแรมออกมาก่อน
ดังนั้นเฉินห้าวก็ได้ทำการเซ็นสัญญากับผู้จัดการ จ่ายค่ามัดจำ ให้พวกเขานั้นร่างแบบออกมาก่อน
ในขณะที่เฉินห้าวกำลังสื่อสารกับนักออกแบบอยู่ที่บริษัทออกแบบ ก็ได้รับโทรศัพท์ ที่โทรมาจากลูกน้องคนใหม่ ไล่อู่