“ฉันบอกว่าสร้อยของนายเกรดต่ำเกินไป ยังไม่เชื่อ เดิมทีฉันก็เอาสร้อยคอไข่มุกมาหนึ่งเส้น อยากจะเซอร์ไพรส์โจวซีถง ในเมื่อพวกคุณก็อยู่ที่นี่ด้วย ก็มาเป็นสักขีพยานร่วมกัน”
ขณะที่เฉินห้าวพูด ก็หยิบกล่องบรรจุภัณฑ์ที่ใส่นางฟ้าสีส้มออกจากกระเป๋า กล่องบรรจุภัณฑ์ก็มากเกินความคาดหมาย ทำจากหินอาเกตทั้งชิ้น ประดับด้วยเพชรและไพลินสีแดงหลายเม็ดอยู่ที่ด้านหน้า และยังใช้แพลทินัมห่อหุ้มมุมไว้ด้วย
สิ่งนี้ทำให้แววตาของก่วนซงสงสัย ในใจเกิดสังหรณ์ใจไม่ดี กล่องบรรจุภัณฑ์ก็หรูหราขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นสร้อยคอข้างในก็คงจะไม่ได้แย่ไปกว่ากันอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม เขายังไม่เชื่อว่าเฉินห้าวจะสามารถเอาสร้อยคอที่ดีกว่าออกมาได้ เอาสร้อยคออื่นๆที่ราคาสูงเสียดฟ้า ไม่เท่ากับไข่มุก เขาก็จะแพ้
“ซีถง สร้อยคอไข่มุกนางฟ้าสีส้มเส้นนี้มอบให้เธอ หวังว่าเธอจะชอบ!”
เฉินห้าวเปิดกล่องออกมา ใบหน้าของก่วนซงก็สะท้อนด้วยแสงสีส้ม แสงของไข่มุกเมโล่นั้น หลังจากที่หักเหแสงในห้องโถง คาดไม่ถึงว่าความมันเงาวาวจะงดงามเช่นนี้ ตัวของเฉินห้าวเองก็ประหลาดใจ นี่ยังสวยกว่ารูปเล็กน้อย
“สวยมาก”
สาวสวยเยือกเย็นอย่างโจวซีถง อดไม่ได้ที่จะใจหายเมื่อเห็นสร้อยคอเส้นนี้ที่หาได้ยาก
ไข่มุกเมโล่ของบนสร้อยคอภายใต้แสงสว่างที่ส่องอยู่ เหมือนราวกับมีชีวิต ราวกับว่ามีเปลวไฟลุกโชนอยู่ภายใน และไข่มุกสีขาวขนาดเล็กที่อยู่รอบๆ ก็ทำให้ความร้อนของมันเป็นกลางเหมือนก้อนน้ำแข็ง ให้ผู้คนได้รับประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสที่แตกต่างกันออกไป
“ฉันจะใส่ให้เธอ”เฉินห้าวพูดด้วยรอยยิ้ม
“อือ”โจวซีถงหันไปด้านข้าง และเปิดคอที่บอบบางของตัวเองออกมา เฉินห้าวหยิบสร้อยคอนางฟ้าสีส้มออกจากกล่อง ต่อจากใส่ให้เธอ
เมื่อกี้นี้ก่วนซงมอบสร้อยคอให้โจวซีถงรับก็ไม่รับ ตอนนี้ให้เฉินห้าวใส่สร้อยคออีกเส้นหนึ่งให้ด้วยตัวเอง ในการวางตัวนี้ทำให้ก่วนซงยิ่งเจ็บกว่าเดิม
“หรือว่าสร้อยคอห่วยๆนี้ ยังดีกว่าที่ผมมอบให้เหรอ?”ก่วนซงถามด้วยความโกรธ
เฉินห้าวใส่สร้อยคอให้โจวซีถง มองดูงดงามมากที่สุดในแผ่นดิน ทำให้ราศีทั้งตัวของเธอก็ยิ่งสง่าขึ้น คำพังเพยกล่าวไว้ว่าไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง สร้อยคอนางฟ้าสีส้มเส้นนี้เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด
ภายใต้การเปรียบเทียบ สร้อยคอไข่มุกที่ก่วนซงมอบให้เส้นนั้น ก็เห็นได้อย่างชัดเจนดูธรรมดาไม่มีอะไรเป็นพิเศษ
เฉินห้าวมองดูท่าทางที่โกรธมากของก่วนซง และยิ้มเล็กน้อย “นี่เป็นสร้อยคอที่ทำมาจากไข่มุกเมโล่ตามที่ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นบอก บังเอิญว่าฉันมีหนึ่งเส้น ที่สำคัญเพียงราคาเพียงเจ็ดหลักดอลลาร์สหรัฐเท่านั้น สูงกว่าคุณไปเล็กน้อย รู้หรือยังว่าทำไมถึงไม่เอาสร้อยคอของคุณ?”
คำพูดของเฉินห้าว ทำให้ก่วนซงได้รับความพ่ายแพ้ แต่เขาไม่เชื่อว่าเฉินห้าวเพียงแค่เอาสร้อยคอมาหนึ่งเส้นก็จะดีกว่าของเขา
แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านอัญมณีที่เขาพามา ก็มองจนตกตะลึง เดินไปข้างหน้างอย่างเหม่อลอย จากรูปร่างสมบูรณ์และมันเงาวาวของนางฟ้าสีส้ม ยังมีพื้นผิว ทั้งหมดนี้อธิบายว่า นี่เป็นสร้อยคอไข่มุกเมโล่ของแท้ราคาสมน้ำสมเนื้อ
“แต่ว่า เป็นไปได้อย่างไร หอยเมลโล่สูญพันธุ์ไปแล้ว!”ผู้เชี่ยวชาญกล่าวด้วยความตกใจ
“บางทีสร้อยคอเส้นนี้ของผมอาจเป็นเส้นสุดท้ายของไข่มุกเมโล่”เฉินห้าวพูดอย่างราบเรียบ
ในเวลานี้โจวซีถงลูบสร้อยคอรอบคออย่างมีความสุข รู้สึกเย็น แต่ในไม่ช้า ความอบอุ่นก็ออกมาจากสร้อยคอเล็กน้อย ดูเหมือนไข่มุกนี้จะมาพร้อมกับร้อนจริงๆ และถึงแม้จะสวมในฤดูหนาว ก็ไม่มีทางหนาว
นี่เป็นสร้อยคอที่ดีจริงๆ!
“ผะผมขอดูหน่อยได้มั้ย?”
เผชิญหน้ากับสร้อยคอไข่มุกชั้นหรูในตำนาน ผู้เชี่ยวชาญด้านเครื่องประดับอดไม่ได้ที่จะมีความปรารถนา
“ขอโทษด้วย ใส่ไปแล้ว คุณมองอยู่ที่ไกลก็พอแล้ว”
เฉินห้าวปฏิเสธ เขาไม่อยากให้มือสกปรกของผู้เชี่ยวชาญสัมผัสสร้อยคอที่โจวซีถงใส่อยู่
“นั่นเป็นสร้อยคอไข่มุกเมโล่จริงเหรอ?”
ก่วนซงคว้าผู้ช่วยผู้เชี่ยวชาญของตัวเองไว้ และถามด้วยความโกรธ
“ผะผมว่า แปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นของจริง”ผู้เชี่ยวชาญตอบอย่างตะกุกตะกัก
“แมร่งเอ๊ย เขาจะบังเอิญมีสร้อยคอไข่มุกที่เหนือกว่าฉันได้อย่างไร!”
ก่วนซงโกรธจนบันดาลโทสะ อยากจะมอบของขวัญหายาก ปรากฏว่าเฉินห้าวแทงข้างหลัง เขาเอาสร้อยคอไข่มุกเมโล่ที่ดีกว่าออกมา ก็ขายหน้าไปถึงเกาะชวาแล้ว
ตอนนี้ ก่วนซงมองดูไข่มุกทองหนานหยางของเขา ในใจก็มีคำพูดมากมายแต่พูดออกมาไม่ได้ ภายใต้ความโกรธ โยนสร้อยคอลงไปที่พื้นโดยตรง และลูกปัดก็กลิ้งไปทั่วทุกที่
ลูกน้องหลายคนของเขาก็เงียบกริบ ไม่กล้าพูดมาก
หลังจากที่เฉินห้าวเห็น โอกาสเหมาะที่จะพูดจู่โจมเพิ่ม“อย่าลืมเก็บไข่มุกทั้งหมดด้วย เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นเหยียบแล้วลื่นไถล คนนะ มีเงินมากแค่ไหน ก็ต้องมีคุณสมบัติด้วยถึงจะดี”
นี่เป็นการเยาะเย้ยว่าก่วนซงไม่มีคุณสมบัติ
“แมร่งเอ๊ย แกกล้าสั่งสอนฉัน!”
ก่วนซงที่หยิ่งยโสอยู่เสมอก็ทนไม่ไหวแล้ว ขายหน้าต่อหน้าเฉินห้าวซ้ำแล้วซ้ำอีก และความโกรธก็กลืนเหตุผลของเขา
“ลุยเลย เอาให้ตาย!”
ก่วนซงตะโกนใส่บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังอย่างโหดเหี้ยม แม้ว่ามันจะส่งผลเสียในห้องโถงที่มีผู้คนพลุกพล่าน เขาก็ไม่สนใจแล้ว
ขณะที่บอดี้การ์ดกำลังจะก้าวไปข้างหน้า ทันใดนั้นมีคนตะโกนว่า “เดี๋ยวก่อน!”
ที่แท้เป็นก่วนถงผู้รับผิดชอบการรักษาความปลอดภัยออกหน้ามาห้ามไว้ เขาเอนตัวเข้าไปในหูของก่วนซงและพูดไม่กี่คำ ก่วนซงแสดงท่าทางที่ไม่คาดคิดออกมา ต่อจากนั้นแววตาจ้องมองไปที่เฉินห้าวอย่างโหดเหี้ยมแล้วพูดว่า“ถือว่าแกโชคดี วันนี้ก็เห็นแก่หน้าของคุณโจวจะปล่อยไปแกครั้งหนึ่ง แต่ระวังตัวให้ดีหน่อย!”
ก่วนซงข่มขู่เสร็จ จากนั้นพาคนออกไปอย่างรวดเร็ว ก่วนถงก็มองไปที่เฉินห้าวอย่างมุ่งร้ายแวบหนึ่ง และต่อจากก็ออกไป
“ตัวตลกที่น่าเบื่อ ไร้ความสามารถแต่กลับชอบใช้อารมณ์”
ในที่สุดแมลงวันน่ารำคาญก็จากไป เฉินห้าวถือแก้วไวน์ไว้ และชนแก้วกับโจวซีถง ต่างคนต่างดื่ม
“ขอบคุณสร้อยคอของนาย ฉันชอบมาก”
โจวซีถงลูบสร้อยคอนางฟ้าสีส้ม รู้สึกเหมือนราวกับตัวเองเคยพูดแบบเดียวกันมาก่อน นั่นคืออยู่ที่เมืองซานย่า ตอนนั้นห้าวก็มอบสร้อยคอให้เธอหนึ่งเส้น เธอก็ชอบเหมือนกัน
อาจเป็นเพราะทั้งสองคนเข้ากันได้ดี สุนทรียภาพก็เหมือนกัน ดังนั้นของขวัญจากเฉินห้าวก็เหมาะพอดีทีเดียวที่จะสร้างความประทับใจให้กับคนสวย
“ไม่ต้องเกรงใจ จากนี้ไปพวกเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน จะทำให้คุณประหลาดใจอยู่เสมอ”เฉินห้าวเลิกคิ้วและพูด
โจวซีถงอดไม่ได้ที่จะมีความปรารถนาขึ้นมา สามารถอยู่กับเฉินห้าวได้ทุกวัน แค่คิดก็รู้สึกมีความสุข
