“ตามฉันไว้ พาเธอบุกออกไป!”
เฉินห้าวสูดหายใจเข้าลึกๆ ดูเหมือนว่าสถานการณ์เลวร้ายที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว อีกฝ่ายไม่สนใจกฎหมายอย่างสมบูรณ์ และใช้วิธีการรุนแรงบีบบังคับให้เขาอยู่
ในเมื่อเป็นแบบนี้ เฉินห้าวก็ไม่มีลู่ทางเอาตัวรอดแล้ว เพิ่งจะฝึกฝนวิชาท่าห้าสัตร์และวิชาท่ากวางก็มีที่ได้สามารถแสดงศักยภาพ ที่สำคัญเขายังมีอาวุธสะดวกมือชิ้นหนึ่ง
เฉินห้าวกดลงและดึงที่เอว เข็มขัดหนังวัวก็ถูกดึงออกมา เดิมทีวันนี้เขารัดเข็มขัดมาสองเส้น ก็เพื่อรับมือกับเรื่องที่คาดไม่ถึง
“ลุยพร้อมกัน ระวังอย่าทำร้ายคุณโจว!”ก่วนซงสะบัดมือ พวกอันธพาลสามสิบคนที่อยู่ข้างกายเขาก็ดาหน้ากันเข้าไป เฉินห้าวใช้หางตากวาดมองไปทางซ้ายและขาว คนของอีกฝ่ายมากเกินไป เขาพาด้วยโจวซีถงพุ่งออกไปได้ยากมาก จำเป็นต้องมีวิธีทำลายเหตุการณ์
สิ่งเดียวที่สามารถใช้ได้ในห้องโถง ก็คือชายชราโลภมากสี่คนข้างหลังที่เตรียมจะถอยจากบริเวณนี้ เฉินห้าวพาโจวซีถงรีบถอยไปข้างหลังทันที และถอยไล่ทันชายชราทั้งสี่คน
“แกจะทำอะไร บอกแกให้นะ แตะต้องพวกเราแกจะต้อง…..”
บอสจงคนนั้นยังจะข่มขู่ เฉินห้าวคว้าคอเสื้อของเขาด้วยมือข้างหนึ่งทันที และยกเขามา
ก่วนอวิ๋นชางมองดูไม่ดี และก็วิ่งหนี
เฉินห้าวไม่มีทางปล่อยให้เขาจากไป ที่นี่ก็เป็นคนของตระกูลก่วน และชายชราคนนี้คือเกราะป้องกันที่ดีที่สุด เฉินห้าวผลักชายชราอีกสองคนออกไป ก้าวไปข้างหน้าคว้าคอเสื้อหลังของก่วนอวิ๋นชางไว้
ตอนนี้เขาบีบแขนชายชราสองคนด้วยแขนข้างเดียว ชายชราทั้งสองคนก็กรีดร้องส่งเสียงคร่ำครวญออกมา และข้อต่อกระดูกก็โดนจับไว้
มือของเฉินห้าวว่างออกมาหนึ่งข้าง จับมือโจวซีถง ต่อจากนั้นก็เอาชายชราสองคนที่อยู่ด้านหน้าเป็นเกราะกำบัง และก็พุ่งไปทางประตู
“ปล่อยลุงของฉันซะ!”
ก่วนซงไม่สามารถเพิกเฉยต่อลุงแท้ๆของตัวเองได้ พวกอันธพาลเหล่านั้นก็ทำอะไรเด็ดขาดลงไปไม่ได้เกรงว่าจะไปกระทบกระเทือนพวกพ้องของตน แต่ละคนเก็บไม้กระบอง ต่อจากนั้นดำเนินการช่วยเหลือก่วนอวิ๋นชาง
นี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด เฉินห้าวก็ตะโกนออกมาทันที ใช้กำลังทั้งหมด ต่อจากนั้นไปข้างหน้าอย่างฮึกโหม พลังมหาศาล ทำให้เกิดพลังอานุภาพที่ก้าวรุดหน้าไปอย่างกล้าหาญโดยไม่กลัวอุปสรรคใดๆทั้งสิ้น และความเร็วก็เพิ่มขึ้นเร็วเรื่อยๆ
เดิมทีพวกอันธพาลเหล่านั้นต้องการช่วยก่วนอวิ๋นชาง มีบางคนไปดึงประธานก่วน มีบางคนพยายามโจมตีเฉินห้าว แต่ว่าเฉินห้าวพุ่งไปข้างหน้าเร็วเกินไป หลายคนข้างหน้าคว้าร่างกายของก่วนอวิ๋นชางไว้ทัน ก็โดนแรงมหาศาลกระแทก และพวกอันธพาลด้านหลังเห็นท่าทางนี้ รีบหลบไปที่ด้านข้างอย่างรวดเร็ว กลัวว่าจะทำร้ายประธานก่วน อย่างไรก็ตามเฉินห้าวก็ฉวยโอกาสนี้ พุ่งออกไประยะทางไม่กี่เมตร
พวกอันธพาลที่โดนสะบัดออกไปก็ย้อนกลับมาไล่ตามที่ข้างหลัง
เฉินห้าวผลักชายชราสองคนวิ่งไปด้วย ยังดึงโจวซีถงไว้ คงจะเร็วไม่เท่ากับพวกอันธพาลที่วิ่งอยู่ข้างหลัง และภายในไม่วินาทีก็โดนจับตัวไว้
ในเวลานี้ เฉินห้าวผลักชายชราที่นามสกุลจงไปข้างหลัง และชนกับพวกอันธพาลคนอื่นๆ
คนที่นามสกุลจงก็เป็นคนมีชื่อเสียงในแวดวงธุรกิจ กลุ่มพวกอันธพาลก็ไม่กล้าปฏิบัติอย่างหยาบคาย ตอนที่ประคองไว้ ก็เสียเวลาไปแล้ว และเฉินห้าวก็วิ่งออกไปอีกหลายเมตร
อย่างไรก็ตามพวกอันธพาลหลายคนด้านหน้าก็ดึงสติกลับมาได้แล้ว หลายคนสร้างกำแพงเพื่อต่อต้าน และรวมตัวกัน มีบางคนดึงแขนของเฉินห้าว มีบางคนชกกำปั้นไป และสถานการณ์ก็กลับมาวิกฤติอีกครั้ง
เฉินห้าวตระหนักว่าถึงจำเป็นต้องเสี่ยง จึงตะโกน“ซีถง เธอต้องเชื่อฉัน”
โจวซีถงยังไม่ได้ตอบ เฉินห้าวก็ใช้ความเฉื่อยสะบัดเธอไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน โจวซีถงก็โซซัดโซเซพุ่งไปที่ข้างหน้า
เพราะได้คำสั่งจากคุณชายก่วนซง พวกเขาก็ไม่กล้าแสดงท่าทีหยาบคายกับโจวซีถง ดังนั้นโจวซีถงจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ
ในเวลานี้มือทั้งสองของเฉินห้าวได้รับการปลดปล่อย เขาผลักก่วนอวิ๋นชางไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน กระแทกเข้ากับพวกอันธพาลหลายคน ต่อจากนั้นเข็มขัดในมือของเขาก็เหมือนงูเห่าแลบลิ้น และฟาดไปใกล้เบ้าตาของพวกอันธพาล
“เพียะ!”
“อ๊ากกกก!”
เสียงฟาด เสียงโอดโอย เข็มขัดที่แข็งแรง ดวงตาของพวกอันธพาลคนนั้นเจ็บแปลบ มองเห็นไม่ชัด ก็จับตาไว้แล้วล้มลง และสูญเสียประสิทธิภาพการต่อสู้
ต่อมามือทั้งสองของเฉินห้าวสะบัดครั้งแล้วครั้งเล่า เข็มขัดนี้ก็เกือบจะฟาดโดนเบ้าตาของพวกอันธพาลทั้งสามคนในทันที ทั้งสามคนโดนฟาดจนสูญเสียการมองเห็นไปชั่วคราว และมีช่องว่างปรากฏขึ้นในวงกลมล้อมรอบ
แต่พวกอันธพาลเข้ามาจากด้านหลังก็มากขึ้น เฉินห้าวใช้เข็มขัดอีกก็ไม่ทันแล้ว เขาก็นึกถึง“เปียวจือเหย่ลู่”ในวิชาท่ากวาง และก็ใช้ออกมา
นี่เป็นท่าเลียนแบบเมื่อกวางพบเจอกับอันตราย ฉากหนีอย่างรวดเร็วในป่าที่มีใบหน้าปกคลุม เฉินห้าวย่อตัวลง ทะลุผ่านมาระหว่างกลางของพวกอันธพาลในชุดดำทั้งสองคน ในระหว่างนั้นเลียนแบบการเคลื่อนไหวของเขากวาง ล้มพวกอันธพาลสองคน และอยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน
หลังจากที่เฉินห้าวพุ่งออกจากที่วงล้อมชั้นนี้ พวกอันธพาลที่อยู่ข้างหน้าก็ลดลงไม่น้อย เขาวิ่งไปกระโดดเตะ ก็เตะสองคนที่ไปขวางโจวซีถงกระเด็น ต่อจากนั้นจับมือแฟนสาว และวิ่งไปทางประตูห้องโถงต่อไป
อยู่ในห้องโถงก็คือเป็นทางตัน มีเพียงพาโจวซีถงไปสถานที่ปลอดภัยก่อนเท่านั้น ถึงจะเป็นทางเลือกเดียวที่ถูกต้อง
“จับตัวเขาไว้ เอาให้ตายเลย!”
เมื่อเห็นว่าลุงได้รับการช่วยเหลือแล้ว ก่วนซงก็ไม่หวาดกลัวอะไรอีก และออกคำสั่ง
ในเวลานี้เฉินห้าวได้ทำลายการปิดล้อมเกือบทั้งหมดแล้ว กลุ่มพวกอันธพาลในชุดดำกำลังไล่ตามอยู่ข้างหลัง ตรงหน้าเขามีเพียงพวกอันธพาลหกคนเท่านั้นที่เฝ้าอยู่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยง อยากจะออกไป จำเป็นต้องเอาชนะพวกเขา
“ฉันจะอยู่ต่อ ตัวของนายเองวิ่งออกไปเถอะ”
เมื่อเห็นความยากลำบากในการหลบหนี โจวซีถงรู้ว่าตัวเองเป็นตัวถ่วง ดังนั้นก็ต้องการจะสลัดหลุดจากมือของเฉินห้าว
“หยุดโวยวาย สามีภรรยาก็ต้องอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต ยังจะกลับบ้านไปมีลูกด้วยกัน ฉันจะไปคนเดียวได้อย่างไร?”
ในเวลานี้ เฉินห้าวยังไม่ลืมทำให้โจวซีถงมีความสุข ดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจสถานการณ์ในปัจจุบันแม้แต่น้อย
“นาย…..”
โจวซีถงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี แต่ในใจก็ซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก ในเวลานี้โจวซีถงไม่ได้ทอดทิ้งเธอ แสดงให้เห็นว่าเธออยู่ในใจของเฉินห้าว สำคัญมากกว่าความปลอดภัยของตัวเอง
ในดวงตาของเธอมีน้ำตาไหลออกมา นี่เป็นความซาบซึ้งใจ
