Steel Armament
Quick Attack
Horn Assault
วิลเลียมรำพึงขณะดูสามตัวเลือก
—–
< Steel Armament >
(5 แต้มมานา)
— ทำเขาและกีบของสัตว์ร้ายให้แข็งเหมือนเหล็ก
— สกิลนี้ไม่สามารถอัพเกรดได้
< Quick Attack >
(5 แต้มมานา)
— พุ่งเข้าใส่ศัตรูด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ
— ความเร็วของการโจมตีนี้จะขึ้นอยู่กับสถานะ Agility x 3
< Horn Assault >
(5 แต้มมานา)
— โจมตีศัตรูอย่างรุนแรง
— อาจทำให้เป้าหมายสะดุ้ง
— ความเสียหายขึ้นอยู่กับสถานะความแข็งแกร่ง x 2
—–
วิลเลียมเลือก Steel Armament โดยไม่ต้องคิดเลย เขาและกีบเป็นอาวุธหลักของมาม่าเอลล่า ถ้ามันแข็งแกร่งขึ้น มันก็จะปรับปรุงความสามารถในการต่อสู้ของเธออย่างแน่นอน
‘ขอเพิ่มประเด็นอื่นในการโจมตีอย่างรวดเร็วสำหรับตอนนี้ ฉันจะได้รับ Horn Assault ในภายหลัง หลังจากที่มาม่าเอลล่าเพิ่มระดับของเธอแล้ว ด้วยวิธีนี้ ฉันมั่นใจว่าเราจะสามารถต่อสู้กับก็อบลินแบบตัวต่อตัวได้’
วิลเลียมได้เห็นวิธีที่เอลล่าจัดการกับก็อบลินที่ได้รับบาดเจ็บทั้งสามหลังจากที่เขาใช้ทักษะ the Bestow แก่เธอ แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เขามั่นใจว่าเอลล่าจะไม่แพ้ก็อบลินถ้าเธอต่อสู้ตัวต่อตัว
แม้ว่าเขาจะเตรียมการที่จำเป็นทั้งหมดแล้ว วิลเลียมก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาควรกลับเข้าไปในดันเจี้ยนหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้ว เขายังเป็นทารกอายุ 1 ขวบ มีอายุจิตเหมือนเด็กชายอายุสิบแปดปี
สำหรับวิลเลียม เขาสามารถไปที่ดันเจี้ยนได้เมื่ออายุมากขึ้น และรับรองว่าทั้งเขาและเอลล่าจะไม่ตกอยู่ในอันตรายใดๆ อย่างไรก็ตาม แต่ความอยากที่จะแข็งแกร่งขึ้นตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นยากเกินกว่าจะต้านทานได้
‘ฉันคิดว่าฉันจะปรึกษาเรื่องนี้กับมาม่าเอลล่าก่อน’ วิลเลียมถอนหายใจ ‘ถ้าเธอคิดว่ามันอันตรายเกินไป ฉันจะรอจนกว่าฉันจะโตขึ้นอีกสักสองสามปีก่อนที่เราจะท้าทายดันเจี้ยนอีกครั้ง’
ราวกับว่ารอช่วงเวลานั้นอยู่ ในที่สุดแพะที่หลับใหลก็ตื่นขึ้นและเลียหน้าของวิลเลียม
“เอ๊ะ” (อรุณสวัสดิ์มาม่า)
“มี๊”
“อี๋ อี้ อี้” (แม่ครับ ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย)
“มี๊?”
“เอ๊ะ เอ๊ะ…..” (ก็ประมาณนี้แหละ…)
ในขณะที่ทารกและแพะกำลังคุยกันอย่างใจจดใจจ่อ มอร์เดร็ดออกจากบ้านไปจัดการสิ่งของภายในที่ดินแล้ว ในทางกลับกัน แอนนากำลังทำอาหารกลางวัน ขณะที่สาวใช้ทำงานบ้านอื่นๆ
“บ้านที่แสนอบอุ่น!”
เสียงดังมาจากนอกบ้าน
“ท่านอาจารย์ ในที่สุดท่านก็กลับมา”
สาวใช้คำนับในขณะที่ทักทายชายที่เดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
ชายคนนั้นมีผมหงอกและหน้าตาที่ดีจนทำให้เด็กสาววัยรุ่นทุกคนในโลกเรียกเขาว่า “Sugar Daddy” รอยยิ้มไร้ที่ติของเขาทำให้สาวใช้หน้าแดงเมื่อเขาพยักหน้าให้เธอด้วยรอยยิ้ม
“ฉันได้ยินมาว่าหลานชายของฉันอยู่ที่นี่” ชายชรากล่าว
“เขาอยู่ที่ไหน?”
“ท่านอาจารย์ ถ้าคุณกำลังพูดถึงท่านลอร์ดแมทธิว ตอนนี้เขากำลังศึกษาอยู่กับอาจารย์ของเขา ฉันควรเรียกเขาไหม”
“ฉันไม่ได้หมายถึงแมทธิว ฉันกำลังพูดถึงหลานชายอีกคนของฉัน”
สาวใช้พยักหน้าอย่างเข้าใจ
“ตอนนี้วิลเลียมน้อยอยู่ในห้องนอนของเลดี้แอนนาและเซอร์มอร์เดรด”
“เอาล่ะ กลับไปทำหน้าที่ของคุณ”
ชายคนนั้นโบกมือแล้วเดินตรงไปที่ชั้นสองซึ่งเป็นที่ตั้งของที่พัก
“เอ๊ะ เอ๊ะ?” (แม่คิดอะไรอยู่)
“… มี๊”
ขณะที่วิลเลียมกำลังรอคำตอบจากแม่เอลล่า ชายนิรนามก็บุกเข้าไปในห้องนอน
“อ๊ะ! อยู่นี่แล้ว เจ้าสัตว์ตัวน้อย!”
ชายคนนั้นหัวเราะขณะที่เขาคว้าวิลเลียมออกจากพรมและยกเขาขึ้นไปในอากาศ
“นายคือหลานชายของฉัน ผมสีแดงนั้นและดวงตาสีเขียวของคุณทำให้ฉันนึกถึงพ่อและแม่ของนายเลย เจ้าหนูน้อย”
วิลเลียมตบหน้าชายที่ไม่รู้จักด้วยหมัดอ้วนๆ ของเขา แต่คนหลังก็หัวเราะเท่านั้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณคือเอนส์เวิร์ธที่แท้จริง ตัวเล็กแต่กล้าหาญมาก!”
ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างชื่นชม
“ฟังฉันนะ เจ้าหนูน้อย ฉันคือคุณปู่ของคุณปู่ พูดว่าคุณปู่สิ”
“เอ๊ะ…เอ๊ะ!” (ใช่… ไม่ เอานี่ไป!)
หยดน้ำกระเซ็นบนใบหน้าของชายคนนั้น เสียงหัวเราะคิกคักของวิลเลียมดังก้องอยู่ในห้องนอนขณะที่ “คุณปู่” ของเขามองมาที่เขาด้วยท่าทางที่ซับซ้อน หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ชายคนนั้นก็คำรามและร่วมหัวเราะกับทารก
นี่คือฉากที่แอนนาเห็นเมื่อเธอกลับมาที่ห้องนอน สาวใช้แจ้งเธอว่าพ่อตาของเธอกลับมาจากการเดินทางแล้ว เธอแปลกใจเล็กน้อยเมื่อชายชราไปหาวิลเลียมก่อน แทนที่จะมองหามอร์เดรดสามีของเธอ
แอนนาปิดริมฝีปากและหัวเราะกับฉากตลกที่อยู่ตรงหน้าเธอ พ่อตาที่เปื้อนปัสสาวะของเธอกำลังหัวเราะพร้อมกับทารกที่หัวเราะคิกคักอยู่ในมือของเขา
“ท่านพ่อ ในที่สุดท่านก็กลับมา”
แอนนาทักทายหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว
“อ่า แอนนา ฉันกลับมาแล้ว”
“เจ้าเด็กนี่ช่างซนเสียจริง”
“ปกติแล้ววิลเลียมเป็นเด็กที่ประพฤติตัวดี”
แอนนายิ้ม
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นด้านซุกซนของเขา”
“อืม เด็กผู้ชายมักจะซุกซน”
เจมส์เห็นด้วย
“เช่นกัน เอลล่า หยุดใช้เขาของเขาแหย่ฉัน ฉันบอกให้หยุด!”
เอลล่ากระทืบเท้าของเธอบนพื้นขณะที่เขาใช้เขาจิ้มเจมส์ เธออารมณ์เสียมากกับวิธีที่เจมส์ปฏิบัติต่อลูกของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่เลี้ยงดูเธอคือผู้ชายคนนี้ เธอคงแทงเขาด้วยเขาของเธอแล้ว โดยใช้กำลังเต็มที่
“เอลล่าดูแลวิลเลียมตั้งแต่เขามาถึง”
แอนนาอธิบาย
“ฉันคิดว่าเธอปฏิบัติต่อเขาเหมือนลูกของเธอ คุณพ่อ โปรดส่งวิลเลียมกลับไปหาเอลล่าด้วย มิฉะนั้น เธออาจจะจัดการกับคุณจริงๆ”
“มี๊ยยยยยยย!”
“โอ้ เธอ ฉันเพิ่งจากไปหนึ่งปีแล้ว และเธอลืมไปแล้วว่าฉันเลี้ยงเธอมาอย่างไร เธอเป็นแพะที่เนรคุณจริงๆ”
เจมส์พึมพำแต่รอยยิ้มก็ติดอยู่บนริมฝีปากของเขา
“ก็ได้ ฉันจะไปอาบน้ำก่อน คุณดูแลเด็กคนนี้ให้ฉันด้วย”
เจมส์ส่งวิลเลียมให้แอนนาและออกจากห้องไปพร้อมกับฮัมเพลง เห็นได้ชัดว่าเขาอารมณ์ดี
“เด็กดื้อออ!”
แอนนาบีบแก้มอ้วนของวิลเลียมเบาๆ
“นั่นคือคุณปู่ของเธอ อย่าฉี่ใส่เขา ตกลงไหม”
“เอ๊ะ” (ฉันจะคิดเกี่ยวกับมัน.)
แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่วิลเลียมได้พบกับคุณปู่ของเขา เจมส์ เขาก็พบชายชราที่เขาชื่นชอบ แน่นอน เจมส์ไม่ได้ดูแก่ อันที่จริงเขาดูเหมือนชายวัยกลางคนที่ยังคงอยู่ในวัยเจริญพันธุ์เท่านั้น
วิลเลียมตั้งตารอที่จะรู้จักครอบครัวของเขามากขึ้นในชีวิตนี้และสวดอ้อนวอนว่าเขาจะสามารถเข้ากับทุกคนได้
