วิลเลียมมุ่งหน้าไปทางด้านหลังของบ้านซึ่งมีคอกแพะอยู่ ตอนนี้ เอลล่ากำลังดูแลแพะเพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันประพฤติตัว
“แม่เอลล่า ผมต้องการให้ช่วย”
“มี๊?”
“ก็ประมาณนี้…”
เอลล่าฟังภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของวิลเลียม เด็กชายชี้ข้อดีและข้อเสียของการเลือกคลาสอาชีพ หลังจากอธิบายสิบห้านาทีแล้ว วิลเลียมก็มองมาที่แม่ที่ฉลาดและพึ่งพาได้ของเขาอย่างมีความหวัง
“มี๊..”
“ฉันก็คิดว่านี่เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ขอบคุณแม่เอลล่า”
“มี๊..”
วิลเลียมกอดแพะอย่างมีความสุขและเอามือปัดหัวของเธอ สิ่งที่เอลล่าบอกเขาเป็นทางเลือกที่เหมาะสมที่สุด
“ระบบ ฉันต้องการให้คุณทำบางอย่างเพื่อฉัน”
วิลเลียมพูดในใจ
< ฉันจะให้บริการได้อย่างไร? >
“ฉันต้องการเปลี่ยนการตั้งค่าสำหรับคะแนนประสบการณ์ของฉัน ฉันต้องการจัดสรรผลกำไรในอนาคตให้กับอาชีพเลี้ยงแกะ”
<รับทราบ. >
< เปลี่ยนการตั้งค่าเรียบร้อยแล้ว >
“ขอบคุณครับ”
วิลเลี่ยมพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ไม่เป็นไร”
ระบบตอบก่อนจะเข้าสู่โหมดเงียบ
หลังจากที่วิลเลียมถึงระดับ 40 ในอาชีพ Ice Mage ของเขาแล้ว AI ของระบบก็ได้รับการอัพเกรดเช่นกัน ในขณะที่เสียงของมันยังคงซ้ำซากจำเจ วิลเลียมรู้สึกว่ามัน “ฉลาด” กว่าเมื่อก่อน
หลังจากเอาชนะปัญหาของเขาแล้ว วิลเลียมก็ตัดสินใจจัดการกับปัญหาอื่น
เขามองไปที่แพะสิบสามตัวที่รอดชีวิตจากการต่อสู้กับหมาป่าแห่งหายนะ วิลเลี่ยมคุยกับเอลล่าได้ดีแล้ว และทั้งคู่ก็ตกลงกันว่าจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก
ด้วยเหตุนี้วิลเลียมจึงตัดสินใจเสริมความแข็งแกร่งให้แพะด้วย! เขาจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร? คำตอบนั้นง่ายมาก เขาวางแผนที่จะนำพวกเขาทั้งหมดเข้าไปในดันเจี้ยนของพวกก็อบบลิน
แต่มีเรื่องเร่งด่วนกว่านั้นที่เขาต้องดูแล…
“ฉันควรเรียกพวกเขาว่า 01, 02, 03, 04 ฯลฯ หรือไม่”
วิลเลียมพึมพำ
“เปล่า ฉันไม่ควรทำอย่างนั้น การตั้งชื่อลูกไม่ควรถูกมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ”
วิลเลียมยังคงจำใบหน้าของเพื่อนร่วมชั้นได้ทุกครั้งที่พวกเขาถูกล้อเพราะชื่อของพวกเขา บางคน เขาถึงกับสาปแช่งพ่อแม่ของพวกเขาอย่างเงียบๆ ที่ไม่เป็นทางการเกินไปในการตั้งชื่อ
เด็กชายไม่ต้องการให้เกิดเรื่องเดียวกันนี้กับลูกๆ ของเขาเอง เขาจึงให้คำมั่นว่าจะตั้งชื่อพวกเขาอย่างจริงจัง ตอนนี้ วิลเลี่ยมยังเป็นเด็กผู้ชายและไม่มีลูกแน่นอน
อย่างไรก็ตาม แพะเหล่านี้ถือได้ว่าเป็นลูกของเขาเพราะเขาเป็นผู้เลี้ยง ด้วยเหตุนี้เขาจึงสูญเสียสิ่งที่ควรทำ
“บางทีผมอาจเรียกพวกมันว่า ฟรีดอม, จัสติก, สไตส์, เดสตินี่, อิมพวล, สตาร์เกเซอร์, แอตลาส…”
วิลเลียมยกแขนโอบหน้าอกขณะพยายามจำชื่อ
“มี๊!”
“ขอโทษครับแม่เอลล่า ผมแค่ล้อเล่น”
“มี๊!”
วิลเลียมถอนหายใจขณะที่เขานอนอยู่บนหญ้าแห้งที่มัดไว้ข้างปากกา เขามองดูเมฆเคลื่อนผ่านไป ขณะที่เอลล่านอนลงข้างเขา
ทันใดนั้น วิลเลียมก็มีช่วงเวลายูเรก้า! เด็กชายยืนขึ้นจากหญ้าแห้งและโบกมือให้แพะเข้าแถวต่อหน้าเขา
“วันนี้ ฉันจะจำคุณอย่างเป็นทางการในฐานะสมาชิกในฝูงของฉัน”
วิลเลียมกล่าวด้วยท่าทางจริงจัง
“ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงตัดสินใจให้ชื่อแก่คุณ”
“มี๊ยยยยย!”
แพะส่งเสียงเชียร์พร้อมกัน หลังการต่อสู้ พวกเขาได้รับสติปัญญามากพอที่จะเข้าใจคำพูดของวิลเลียม
“โอเค เรามาเริ่มกันเลย”
วิลเลียมชี้ไปที่แพะที่ด้านซ้ายสุดของขบวน
“จากนี้ไป เจ้าจะชื่ออัสลาน!”
“มี๊!”
“ต่อไป!”
แพะที่อยู่ถัดจากอัสลานก้าวไปข้างหน้าสองก้าว
“ชื่อของคุณคือบัลเดอร์!”
“มี๊!”
“ต่อไป!”
กลับไปที่ตำแหน่งของเขาและแพะตัวต่อไปก้าวไปข้างหน้า
“ชื่อของคุณคือโครนอส!”
“มี๊!”
“ต่อไป!”
“ชื่อของคุณคือเดดาลัส!”
“… มี๊”
“เอ่อ? คุณเป็นผู้หญิงเหรอ?”
วิลเลียมไออย่างกระอักกระอ่วนขณะนึกถึงชื่อที่เหมาะกับผู้หญิง
“ก็ได้ เธอจะชื่อดอว์น”
“มี๊!”
วิลเลียมใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีในการตั้งชื่อให้แพะทุกตัว
อัสลาน, บัลเดอร์, โครนอส, ดอว์น, เอคโค, ฟลินน์, กริฟฟิน, ฮาเดส, ไอโอ, เจด, คีธ, ลีวาย, เมอร์
เด็กชายเก้าคนและเด็กหญิงสี่คน เหล่านี้คือสมาชิกที่รอดตายของฝูงวิลเลียม เขามองดูพวกเขาด้วยท่าทางที่แน่วแน่ ในขณะนั้นเองที่วิลเลียมเริ่มก่อตั้ง “กองทัพเล็ก” ของเขาเอง กองทัพที่จะสนับสนุนเขาไปจนแก่เฒ่า
เอลล่ายืนอยู่ข้างเขาและพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เธอชอบชื่อที่วิลเลียมเลือกให้สหายของเธอ
เจมส์ที่แอบมองวิลเลียมอยู่ไกลๆ มองดูฉากนี้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขามีความรู้สึกว่าหลานชายของเขาจะทำให้ทวีปใต้เป็นสถานที่ที่น่าสนใจมากขึ้นอย่างแน่นอน
ต่อมาในคืนนั้น…
“ฉันมีข่าวดีจะบอกทุกคน”
มอร์เดร็ดพูดด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็เหลือบมองภรรยาคนสวยของเขาซึ่งทำให้แอนนาหน้าแดง
“ฉันท้อง”
แอนนาประกาศหลังจากคำขอร้องของมอร์เดรด
“ยินดีด้วยป้าแอนนา!”
วิลเลียมปรบมือของเขา
“ตอนนี้ฉันกำลังจะมีน้องสาวคนเล็ก!”
ในทางกลับกัน เจมส์คำรามด้วยเสียงหัวเราะขณะที่เขาตบแขนของมอร์เดร็ดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ลูกทำได้ดีมาก! ฉันไม่สนหรอกว่าถ้าลูกยังให้หลานฉันอยู่ ยิ่งดี!”
เจมส์หัวเราะ
“พ่อคะ ร่างของฉันจะหายไปถ้าฉันให้กำเนิดลูกหลายคน”
แอนนาให้ความเห็น
“ไม่เป็นไร แอนนา”
เจมส์ตอบ
“ฉันจะดูแลลูก ๆ ของเธอแทนเธอเอง!”
ทุกคนสามารถบอกได้ว่าเจมส์พอใจกับข่าวนี้จริงๆ วิลเลียมจำได้ว่าคุณปู่บอกเขาว่าสายเลือดของพวกเขาน้อยเกินไป นี่อาจเป็นเหตุผลหลักที่เจมส์พบข่าวที่เขาชอบ
หลังจากแสดงความยินดีกับแอนนา ครอบครัวก็มีความสุขกับอาหารค่ำ แมทธิว ลูกชายคนโตของแอนนาและโมเดร็ดไม่อยู่ ปัจจุบันเขากำลังศึกษาอยู่ที่สถาบันรอยัลในเมืองหลวงของอาณาจักรเฮลแลน
เขาเป็นคนต่อไปในแถวที่จะเข้ารับตำแหน่งแทนมอร์เดร็ดในฐานะผู้ดูแลเมืองลอนต์ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างเพื่อปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ในอาณาเขตของพวกเขา
แมทธิวคิดว่าจะดีที่สุดถ้าเขาเรียนที่ราชบัณฑิตยสถาน เพื่อจะได้ช่วยเหลือพ่อแม่ในอนาคต
“ผมมีข่าวมาบอกทุกคนด้วย”
วิลเลียมกล่าวหลังอาหารเย็นจบลง
“ในบางครั้งผทจะนอนกับแพะในคอกแพะทุกคืน พวกเขาบอบช้ำกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมต้องอยู่ที่นั่นเพื่อให้พวกมันรู้สึกสบายใจ”
“โอเค”
เจมส์ตอบ
“แค่ต้องแน่ใจว่าอยู่ในลอนท์ แม้ว่าโอกาสที่ฝูงสัตว์ร้ายจะมุ่งหน้าไปทางเรานั้นน้อยมาก แต่ความเป็นไปได้ยังคงมีอยู่ อย่าออกไปแอบนอกอาณาเขตของเรา เข้าใจไหม”
“เข้าใจแล้ว”
วิลเลียมพยักหน้า เขาไม่ได้ตั้งใจจะแอบหนีจากลอนท์ ทั้งหมดที่เขาต้องการทำคืออยู่กับแพะและทำการทดลองเล็กน้อย
