ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games – ตอนที่ 17

ตอนที่ 17

เมื่อซีเว่ยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับแองโกร่าในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าเขาได้เลือกไอ้เซ่อมาเป็นหัวหน้าหมู่บ้านเริ่มต้นที่ค่อนข้างจะสำคัญ…

ต้องบอกว่าแม้แต่ซีเว่ยก็ไม่คิดว่าเมืองเล็ก ๆ นอกหุบเขาแห่งความตายจะจนได้ขนาดนี้

“ดูเหมือนฉันต้องคิดหาวิธีช่วยเขานิดหน่อยแล้ว”

ซีเว่ยยื่นหนวดไปเกาหัวขณะคิดว่าเขาควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี

ปัญหาที่เกิดขึ้นคือชาวเมืองกำลังทุกข์ทรมานจากความหิวโหย นั่นหมายความว่าเขาจะได้รับความเคารพอย่างง่ายดายหากคิดหาวิธีเติมท้องพวกเขาได้สำเร็จ บางทีเขาอาจได้คลื่นแห่งศรัทธาจำนวนมากจากกระบวนการนี้

ถ้างั้นกลยุทธ์การพัฒนาเมืองของระบบโอเวอร์ลอร์ดจะถูกปรับลดลงนิดหน่อย และให้เขามุ่งเน้นไปที่การทำฟาร์มก่อน

“ถ้าเป็นการทำฟาร์ม ฉันคิดถึงเกมอย่าง Harvest Moon* และ Rune Factory*…”

(Harvest Moon เกมปลูกผัก(จีบสาว)ในตำนาน เล่นผ่าน PS1 และ PSP)

(Rune Factory เกมทำฟาร์มที่มาพร้อมระบบ RPG ที่จะให้เรารับบทเป็นผู้เสียความทรงจำ ที่ฟื้นขึ้นมาในเมืองที่เต็มไปด้วยธรรมชาติอันสวยงาม โดยนอกเหนือจากหน้าที่การงานแล้ว ผู้เล่นจะสามารถทำกิจกรรมต่างๆ เช่นการเกษตรหรือจีบสาว/หนุ่มก็ได้ ตอนนี้มีออกมา 5 ภาคแล้ว)

ซีเว่ยลองปรับรายละเอียดเกมเล็กน้อยตามความคิดของเขา ก่อนจะพบว่าเขาไม่มีความสามารถเกี่ยวกับพืชหรือการเก็บเกี่ยวเลย แม้ว่าเขาจะสามารถดัดแปลงเมล็ดพันธุ์ให้มันเติบโตได้ในทันที แต่การทำให้พืชโตจนสามารถเก็บเกี่ยวได้ ก็ต้องใช้พลังศักดิ์สิทธิ์จำนวนมาก ยิ่งไปกว่านั้นผลกระทบดังกล่าวยังไม่คงอยู่ถึงพืชรุ่นต่อไป หากใช้เมล็ดพันธุ์ของพวกมัน พืชก็จะเติบโตตามเวลาปกติเท่านั้น

“ยากไปหน่อยที่จะเอาทั้งปริมาณและคุณภาพออกมาในคราวเดียว พวกเขาไม่มีพรานฝีมือดีในเมืองเลย ไม่มีทางที่พวกเขาจะหาผงกระดูกหรือวัสดุอื่น ๆ จากรอบนอกหุบเขาแห่งความตายมาใช้เป็นปุ๋ยได้…”

ซีเว่ยพบว่ามันยากเกินไป “ยิ่งไปกว่านั้นถ้าไม่สามารถควบคุมสมดุลระหว่างปริมาณผลผลิตและการใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ได้ พลังศักดิ์สิทธิ์ของฉันจะถูกรีดจนแห้งหลังจากที่พวกเขาเร่งเก็บเกี่ยวไปเพียงไม่กี่สิบครั้ง”

เมื่อเขาคิดดูดี ๆ การจำลองระบบฟาร์มใน Harvest Moon และ Rune Factory นั้น จะกินเวลาส่วนใหญ่ของผู้เล่น เนื่องจากการทำฟาร์มเป็นส่วนหลักของความสนุก

และซีเว่ยก็ไม่ต้องการให้แองโกร่ากลายเป็นชาวนา แม้หมอนี่จะเป็นไอ้โง่ แต่เขาก็เป็นหัวหน้าหมู่บ้านเริ่มต้นที่เขาเลือก…

เมื่อซีเว่ยกวาดตาไปรอบ ๆ อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ เขาก็หันไปเห็นเศษโลหะไร้ประโยชน์ที่เขายังคิดหาวิธีกำจัดดี ๆ ไม่ออก

ทำไมฉันไม่สร้างสกุลเงินสำหรับเหล่าผู้ศรัทธาของฉัน พวกเขาเป็นผู้เล่น ผู้เล่นควรมีเงินในระบบ

ตราบใดที่เงินไม่รั่วไหลออกไปยังตลาดอื่น มันก็จะไม่ดึงดูดความสนใจของเทพเจ้าองค์อื่น (โดยเฉพาะเทพธิดาแห่งความเจริญรุ่งเรือง) ขณะเดียวกันความศักดิ์สิทธิ์ที่มีก็จะทำให้มั่นใจได้ว่า มันจะไม่ถูกปลอมแปลงและขจัดความเป็นไปได้ในการฉ้อโกง

“ตั้งค่าไว้ว่า ต้องซื้อเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยสกุลเงินเกมและไอ้เซ่อ…อะแฮ่ม ฉันหมายถึงแองโกร่า จะสอนวิธีการทำฟาร์มและจัดสรรชาวบ้านมาเป็นเกษตรกร เนื่องจากเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์นี้ไม่จำเป็นต้องรดน้ำหรือใส่ปุ๋ย ฉันจะตั้งค่าให้เกษตรกรที่ได้รับการจัดสรรมาต้องสวดอ้อนวอนให้ฉันอย่างเคร่งครัด ยิ่งเมล็ดพันธุ์ได้รับศรัทธามากเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งเติบโตได้เร็วขึ้น ยิ่งมีผู้ศรัทธามากขึ้น การทำฟาร์มในแต่ละแปลงก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป หนึ่งแปลงมีเกษตรกรได้เพียง 3 คนเท่านั้น แค่นั่นก็กู้คืนพลังศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ ก็สามารถใช้การตั้งค่านี้ได้เหมือนกัน”

“อ่า ฉันนี่เป็นอัจฉริยะจริง ๆ!”

เมื่อแองโกร่าสาธิตการทำฟาร์ม ชาวเมืองที่ตกอยู่ในความหิวโหยก็จะแห่กันมาอยู่ใต้ปีกของเขา ยิ่งไปกว่านั้นซีเว่ยก็ไม่ต้องการให้พวกเขาทุกคนกลายมาเป็นผู้ศรัทธาที่แท้จริง เนื่องจากผู้ศรัทธาที่ตื้นเขินก็เพียงพอที่จะให้พลังงานเทพเจ้าแก่เขาแล้ว

“พืชผลที่เก็บเกี่ยวยังสามารถขายให้ระบบเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นสกุลเงินเกมได้ และถึงแม้ว่าเมื่อพืชรุ่นแรกได้รับการเก็บเกี่ยว พืชรุ่นต่อไปจะสูญเสียความสามารถในการเติบโตแบบทันที แต่เมล็ดพันธุ์ของมันก็ยังมีประโยชน์ และแองโกร่ายังสามารถซื้อเมล็ดพันธุ์ใหม่ได้หลังจากขายมันให้ระบบและเปลี่ยนมันเป็นสกุลเงินเกม ฉันจะแปลงเมล็ดเหล่านั้นและให้มันกับเขา แค่นี้ก็หมดปัญหาแล้ว”

สรุปคือ ซีเว่ยจะขายเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ให้แองโกร่า รับพืชผลรุ่นที่สองจากแองโกร่า และขายต่อให้กับไอ้โง่ เนื่องจากเมล็ดพันธุ์รุ่นสองหรือรุ่นถัด ๆ มา จะใช้พลังงานเทพเจ้าน้อยลงในการดัดแปลง

แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือผู้ศรัทธาที่ตื้นเขิน พวกเขาจะคอยอธิษฐานไปเรื่อย ๆ ในขณะที่เมล็ดพันธุ์จะค่อย ๆ เติบโตขึ้น และพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะได้รับการชดเชย ยิ่งมีผู้ศรัทธาที่ตื้นเขินเปลี่ยนใจมาเลื่อมใสศรัทธาเขาตามแองโกร่ามากเท่าไหร่ ซีเว่ยก็จะได้รับมากขึ้นเท่านั้น

นอกจากนี้สกุลเงินเกมจะจำกัดจำนวนเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ที่แองโกร่าสามารถใช้ได้ เนื่องจากซีเว่ยมีพลังศักดิ์สิทธิ์จำกัด เขาจึงไม่สามารถจัดหาเมล็ดพันธุ์ให้แองโกร่าได้ครั้งละมาก ๆ

“เรียบร้อย ตอนนี้เราจะมาดูกันว่าไอ้เซ่อจะทำยังไงต่อ”

***

เช้าวันรุ่งขึ้นแองโกร่าลุกขึ้นจากเตียงและออกจากบ้านเพื่อเริ่มสำรวจดินแดนของเขา

อย่างที่ชายชราได้บอกเขาเมื่อวาน ที่นี่แห้งแล้งมาก ส่วนดินที่ยังใช้ประโยชน์ได้เพียงไม่กี่แปลงตอนนี้ก็ไหม้เกรียมเป็นเถ้าถ่าน ชาวบ้านในเมืองเกลียดชังคนนอกมาก นั่นทำเอาแองโกร่ารู้สึกว่าถ้าเขาโตกว่านี้สัก 2-3 ปี เขาคงจะถูกชาวบ้านขับออกจากเมืองไปทันทีแน่

“ท่านลอร์ด ท่านอยู่ที่นี่เองหรือ?” เมื่อเวลาเกือบเที่ยงวีลาก็หาเขาพบ น้ำเสียงของเธอฟังดูค่อนข้างอารมณ์เสีย “ได้โปรดอย่าเดินไปมาในเมือง พวกข้าจะลำบากหากมีอะไรเกิดขึ้นกับท่านในเมืองนี้ อาหารกลางวันพร้อมแล้ว โปรดจากไปทันทีหลังทานอาหารเสร็จ!”

“อาหารกลางวัน…นั่นขนมปังแบบเดียวกับเมื่อวานรึเปล่า” แองโกร่าสงสัย

“ข้าอุ่นมันแล้ว ข้ายังเก็บเห็ดมาทำซุปให้ท่านด้วย…”

จากนั้นวีลาก็หยุดชะงัก เธอคิดว่าการพูดเรื่องนี้ดูจะหยาบคายต่อหน้าขุนนางไปหน่อย เธอจึงกระซิบว่า “ข้าขอโทษ แต่นั่นดีที่สุดที่เราหาได้แล้ว”

อย่างไรก็ตามแองโกร่าไม่สนใจ “ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ ก็อยู่เป็นเพื่อนข้าก่อน”

“ฮะ?”

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ…” แองโกร่าพูดอย่างไม่พอใจ “งั้นเอาแบบนี้ เจ้าอยู่เป็นเพื่อนข้าจนกว่าดวงอาทิตย์จะลอยขึ้นกลางท้องฟ้า ถ้าเจ้าไม่สนใจ ข้าก็จะออกจากเมืองทันที และเจ้าไม่ต้องไล่ข้าอีกต่อไป ตกลงไหม”

“ข้าเป็นแค่ชาวนา ยังไงข้าก็ไม่อาจขัดความต้องการของท่านได้หรอก ท่านลอร์ด” เด็กสาวบ่น แต่สุดท้ายเธอก็เดินตามแองโกร่าไปยังพื้นที่เพาะปลูกนอกเมืองอย่างเชื่อฟัง

ตอนนี้พื้นที่เพาะปลูกถูกปกคลุมไปด้วยขี้เถ้าหนาทึบ แม้ว่าปีหน้าดินจะอุดมสมบูรณ์มากขึ้น แต่น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าปีนี้จะมีชาวเมืองอยู่รอดได้สักกี่คน

“นี่พื้นที่เพาะปลูกของบ้านเจ้ารึเปล่า” แองโกร่าถาม

“ตรงนั้น ใช่แล้ว” เด็กสาวชี้ไปที่ที่ดินแปลงหนึ่งที่มีสภาพร่อแร่ตรงขอบนอกสุด “บ้านข้ามีคนน้อย ที่ดินของเราจึงเล็ก”

“ข้าขอใช้มันหน่อย”

“อะไรนะ?”

หลังจากมั่นใจว่าเธอไม่ได้จ้องเขาอยู่ แองโกร่าก็พึมพำว่า ‘โอ้~เทพเจ้าแห่งเกม โปรดมอบชีวิตใหม่ให้กับเรา’ เพื่อเปิดระบบและเปิดหน้าถัดไป หน้าที่พึ่งปรากฏขึ้นเมื่อวาน

[ระบบ Overlord: QQFarm*เวอร์ชันทดสอบ V0.1]

(QQFarm เกมทำฟาร์มใน QQ ของจีน)

ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games

ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games

Status: Ongoing

นี่คือเรื่องราวของมนุษย์ธรรรมดาผู้ซึ่งได้ข้ามโลกมาเป็นเทพเจ้าชั้นสามที่กำลังจะตาย เขาได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งรวบรวมเหล่าผู้ศรัทธา และก่อให้เกิดมหาสงครามเทพเจ้าครั้งที่สี่ในที่สุด

“เจ้าเคยได้ยินเรื่องเทพเจ้าแห่งเกมไหม?” “เทพเจ้าแห่งเกม…?” เอลีน่าส่ายหัวด้วยความสงสัย “ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพระองค์…” “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเทพเจ้าแห่งเกม สามารถมอบพลังให้เจ้าเอาชนะศัตรูตรงหน้าเจ้าได้” ซีเว่ยเกลี้ยกล่อมเธออย่างอดทน เอลีน่านิ่งเงียบไปชั่วขณะก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมาอย่างแน่วแน่ และจ้องมองไปที่ซีเว่ย “ถ้าอย่างนั้น ข้าเต็มใจที่จะเป็นผู้ศรัทธาในเทพเจ้าแห่งเกม!” “ความศรัทธาไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถมีได้ด้วยปากเจ้า จงหลับตาและจินตนาการถึงพระนามของพระองค์ในใจเจ้า และสัมผัสถึงพลังของพระองค์ด้วยหัวใจของเจ้า” เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท