“ดี ดี” ฉินเปิ่นหยวนจิบกาแฟแล้วดวงตาเขาก็เป็นประกาย “กาแฟนี่ดีจริงๆ รสชาติดีเยี่ยม”
ถังซียิ้ม “รสนิยมฉันเปลี่ยนไปเล็กน้อยในช่วงที่ผ่านมา นี่คือกาแฟสำเร็จรูปของเนสกาแฟค่ะ”
ใบหน้าฉินเปิ่นหยวนแข็งทื่อไปทันที แต่ในไม่ช้าเขาก็ยิ้มออกมาอีกครั้ง “ซีซี เธอนี่เข้าใจศิลปะแห่งการใช้ชีวิตจริงๆ อันที่จริงแล้วกาแฟนำเข้าราคาแพงๆ ก็ไม่ได้อร่อยอะไรมากมายนัก ขมเกินไปด้วยซ้ำ การดื่มกาแฟสำเร็จรูปจะทำให้เราผ่อนคลาย และผ่อนคลายลิ้นของเราด้วย”
ถังซีเลิกคิ้ว จิบกาแฟแล้วยิ้ม “ใช่ค่ะ ชีวิตก็เครียดพอแล้ว จะไม่เหนื่อยเกินไปเหรอ ถ้าเราต้องอยู่ในสภาวะเครียดตลอดเวลา”
ฉินเปิ่นหยวนผู้อยู่ในสภาวะเครียดตลอดเวลาอึ้ง “…” บ้าไปแล้ว! นี่เธอจงใจพูดแบบนี้เพื่อกวนประสาทฉันหรือไง!
แต่เขาไม่ได้เปิดเผยแม้แต่ร่องรอยของความคิดนี้ เขายิ้ม หยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าเอกสาร และกล่าวด้วยรอยยิ้มประจบเอาใจ “ซีซี ฉันคิดว่าสิ่งที่เธอพูดเมื่อวานนี้ถูกต้อง เอ็มไพร์กรุปควรได้รับผลตอบแทนจากการลงทุน นี่คือเอกสารแสดงรายละเอียดผลตอบแทนที่ฉันขอให้ฝ่ายการเงินของเราทำขึ้นในชั่วข้ามคืน เธอควรได้รับมากกว่าแปดสิบล้านหยวน แต่เมื่อเร็วๆ นี้บริษัทของเราเพิ่งลงทุนในโครงการ เราจึงยังไม่มีเงินสด ฉันทำได้แค่นำทรัพย์สินหลายรายการมาจำนองไว้กับเธอเป็นหลักประกัน เมื่อฉันมีเงินสดเพียงพอ ฉันจะนำเงินมาจ่ายให้เธอเพื่อไถ่ถอนทรัพย์สินเหล่านี้ เธอคิดว่าเป็นยังไง”
ถังซีเลิกคิ้วมองฉินเปิ่นหยวน หลังจากนั้นก็ยิ้ม ฉินเปิ่นหยวนหยิบเอกสารอีกสามฉบับออกมาจากอีกแฟ้มหนึ่ง
ถังซีมองดูเอกสาร ยิ้มน้อยๆ กล่าวอย่างสุภาพ “คุณอาฉิน ในเมื่อคุณมีความจริงใจให้เห็นขนาดนี้ ฉันก็จะไม่กดดันคุณอีกต่อไป ถูกต้องตามที่คุณคำนวณ ทั้งหมดมากกว่าแปดสิบล้านหยวน เดี๋ยวฉันต้องนำไปอธิบายให้ผู้ถือหุ้นของเราฟัง ฉันเป็นคนอนุมัติการลงทุนในบริษัทของคุณ ดังนั้นฉันต้องแน่ใจว่าเราจะได้รับผลตอบแทนจากการลงทุนเหล่านี้ เพราะถึงอย่างไรนั่นก็คือเงินของเอ็มไพร์กรุป ฉันหวังว่าโครงการของคุณจะประสบความสำเร็จ ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ จะได้ไม่ตำหนิฉัน คุณก็ทราบดีว่าเราลงทุนในบริษัทของคุณมาแล้วมากกว่าแปดสิบล้านหยวน”
จากนั้นถังซีก็ส่งเอกสารให้คนรับใช้ คนรับใช้รับเอกสารแล้วถอยไปยืนข้างๆ ด้วยท่าทางนอบน้อม ถังซีลุกขึ้นยืน มองหน้าฉินเปิ่นหยวนที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เธอกล่าวว่า “ฉันกำลังจะไปบริษัท คุณจะกลับพร้อมกันเลยไหมคะ คุณอาฉิน”
ดวงตาฉินเปิ่นหยวนเป็นประกายสดใสขึ้น เขากำลังจะพยักหน้าเมื่อโทรศัพท์มือถือของถังซีดังขึ้น ถังซีมองดูชื่อผู้โทรแล้วเลิกคิ้ว กล่าวกับฉินเปิ่นหยวน “ขอโทษนะคะ ฉันต้องรับสายก่อน ฉันจะให้คนรับใช้พาคุณออกไป”
ทันทีที่รับโทรศัพท์ เธอก็ได้ยินเสียงคำรามดังลั่นของฉู่หลิง “นี่คุณผู้หญิง ถ้าคุณไม่กลับมาเดี๋ยวนี้ ผมจะพังบริษัทคุณ! มาดูงานออกแบบงี่เง่าปัญญาอ่อนของดีไซเนอร์บริษัทคุณสิ! ห่วยแตกยิ่งกว่าของคุณอีก! คุณเอาสมองส่วนไหนคิด ถึงได้มาบอกผมว่าคุณอยากเข้าร่วมงานแฟชั่นวีก!”
ถังซีขยับโทรศัพท์ให้ห่างจากรูหู และไม่เอาเข้ามาใกล้หูอีกจนกว่าฉู่หลิงจะคำรามเสร็จ “ฉันออกมาทำธุระข้างนอก ยังกลับไปตอนนี้ไม่ได้ คุณตัดสินใจเรื่องนี้เองได้เลย สำหรับงานออกแบบของดีไซเนอร์เรา คุณก็เลือกดูบางแบบที่คุณคิดว่าอาจใช้ได้สิ ถึงยังไงเราก็เป็นบริษัทใหม่ ความคิดสร้างสรรค์เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเรา ฉันเชื่อมั่นในรสนิยมของคุณ ฉันจะกลับไปเย็นนี้ และจะไปที่บริษัททันทีที่ฉันไปถึง”
โดยไม่ให้เวลาฉู่หลิงโต้ตอบ ถังซีรีบวางสาย ถึงตอนนี้คนรับใช้ก็เข้ามายื่นเอกสารให้ ถังซีดูเอกสารเหล่านั้น ทั้งหมดเป็นใบรับรองการจำนองทรัพย์สินที่ฉินเปิ่นหยวนเพิ่งกล่าวถึง ถังซีเลิกคิ้ว ส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้ม “ประธานฉิน ทำไมถึงรีบร้อนขนาดนี้…”
เขาตกลงให้เงินเธอง่ายดายเกินไปไหม เขาเป็นนักธุรกิจที่มีความคิดรอบคอบอย่างแท้จริงหรือเปล่า ที่เขาให้เงินเธอ เพียงเพราะคำพูดไม่กี่คำของเธออย่างนั้นหรือ
คนรับใช้มองเธออย่างงุนงง ถังซีต่อโทรศัพท์ขณะถือเอกสารอยู่ในมือ “บอกคุณเหอให้ช่วยรอฉันอยู่ที่สำนักงานของเขา ฉันจะไปถึงที่นั่นภายในครึ่งชั่วโมง”
ถังซีเดินออกจากอุทยานเอ็มไพร์ แล้วก็ต้องแปลกใจที่เห็นฉินเปิ่นหยวนยังอยู่ เธอเลิกคิ้ว เดินเข้าไปหาเขา “ประธานฉิน มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ”
“เอ้อ…” ฉินเปิ่นหยวนกล่าวย้ำเรื่องการอัดฉีดเงินลงทุนกับเธออีกครั้ง ถังซียิ้ม “คุณอาฉิน ฉันจะพยายามโน้มน้าวผู้ถือหุ้นเมื่อฉันไปถึงบริษัทนะคะ คุณแสดงความจริงใจให้ฉันเห็นแล้ว ดังนั้นฉันต้องช่วยคุณ แต่คุณก็ทราบ บริษัทไม่ได้เป็นของฉันคนเดียว ฉันไม่ได้มีอำนาจสิทธิ์ขาด ฉันต้องโน้มน้าวผู้ถือหุ้นทุกคนให้เห็นด้วยก่อนจะตัดสินใจ คุณเข้าใจฉันใช่ไหมคะ”
“เข้าใจ เข้าใจ” ฉินเปิ่นหยวนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณนะ ซีซี ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอข่าวดีจากเธอ”
ถังซีพยักหน้า หันหลังเดินไปขึ้นรถของเธอ ฉินเปิ่นหยวนมองตามรถที่แล่นออกไป ยิ้มกว้างและกล่าวอย่างพึงพอใจ “ยังไงเสียเธอก็ยังเป็นเด็กน้อยอยู่วันยังค่ำ ฉันจัดการเธอได้ง่ายนิดเดียว แค่ใช้เหยื่อล่อสักหน่อยและพูดกับเธอดีๆ”
อาหกมองเห็นฉินเปิ่นหยวนยิ้มอย่างพึงพอใจจากกระจกมองหลัง จึงถามถังซี “คุณถังครับ ทำไมคุณถึงเห็นด้วยกับข้อเสนอของเขาล่ะครับ”
ถังซีซึ่งกำลังอ่านเอกสารอยู่มองหน้าอาหกแล้วยิ้ม เลิกคิ้วกล่าวว่า “ฉันสัญญากับเขาว่าฉันจะ ‘พยายาม’ โน้มน้าวผู้ถือหุ้น แต่ไม่จำเป็นที่พวกเขาจะต้องเชื่อฉันเสมอไปนี่”
อาหกมีท่าทางประหลาดใจ จ้องมองเธอด้วยดวงตาเบิกกว้าง “คุณพยายามทำให้เขาเชื่อว่า เขาสามารถจัดการกับคุณได้อย่างง่ายดายใช่ไหมครับ”
ถังซียิ้ม “เราไม่จำเป็นต้องดีดฟองสบู่ของเขาให้แตกนี่ ในเมื่อเขามั่นใจในตัวเองมากเหลือเกิน นั่นอาจโหดร้ายเกินไปสำหรับเขา เราควรทำใจดีกับเขา”
อาหกพยักหน้า “จริงครับ คุณพูดถูก”
ถังซีมองอาหกในกระจกมองหลังแล้วสั่งว่า “ไปสำนักงานกฎหมายอี๋หยาง ถนนบินไห่ ฉันมีบางอย่างต้องไปทำที่นั่น”
อาหกมองเธอด้วยความประหลาดใจ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร และขับรถไปที่สำนักงานกฎหมายอี๋หยาง
เมื่อถังซีไปถึงสำนักงานกฎหมายอี๋หยาง เหออี๋หยางรอเธออยู่ที่ประตู เมื่อเห็นถังซีเขาก็เข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้มกว้างที่สุด “ประธานถัง ฉันเป็นห่วงเธอมาก ตอนที่เธอหายตัวไป”
ถังซียิ้มแล้วถามว่า “เตรียมเอกสารเรียบร้อยหรือยัง”
“เรียบร้อย ถ้าเธอไม่มีปัญหาอะไร ฉันสามารถจัดการรับรองได้ทันที” เหออี๋หยางพาถังซีเข้าไปในห้องทำงานเขา ขณะถามว่า “ทำไมจู่ๆ เธอถึงอยากโอนทรัพย์สินทั้งหมดของเธอไปให้คนที่ชื่อเซียวโหรวล่ะ ฉันขอถามความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับผู้หญิงคนนี้ได้ไหม”
ถังซีเลิกคิ้ว “เธอช่วยชีวิตฉันไว้” จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองเหออี๋หยางและยิ้ม “ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวโหรวคนนี้ ฉันอาจจะตายไปแล้ว”
