แม่มารจากโลกมารดึกดำบรรพ์กวาดสายตามองทะเลสีน้ำเงินโดยรอบ ก่อนที่สายตาของเธอจะตกลงบนมังกรสายฟ้าที่แหวกว่าย และร่ายรำอยู่ในผืนสมุทร
“เข้าใจแล้ว เพราะสายฟ้าคือตัวแทนแห่งการลงทัณฑ์ของโลกใบนี้ ดังนั้นเจ้าจึงคิดจะอาศัยประโยชน์จากทัณฑ์สายฟ้าที่ถูกเสริมอำนาจ สังหารกองทัพสัตว์ประหลาดผีสินะ” เธอเอ่ยพึมพำ
“ถูกต้อง ในเมื่อรู้แบบนี้ ท่านก็น่าจะ…” กู่ฉิงซานกล่าว
“ไม่” แม่มารขัดจังหวะเขา “ด้านนอกบนชั้นเปลือกน้ำแข็ง ยังคงเหลือผู้เข้าสู่วิถีมารอีกกว่าสองร้อยล้านคน และเกือบทั้งหมดล้วนมีความแข็งแกร่งเท่าเทียมกันกับเจ้า แล้วเจ้าจะใช้วิธีการใดเพื่อรับมือกับพวกเขา?”
แม่มารกล่าวต่อ “ถึงแม้ว่าสายฟ้าสวรรค์จะใช้กำจัดกองทัพสัตว์ประหลาดผีได้ก็ตามที แต่สำหรับสองร้อยล้านผู้เข้าสู่วิถีมารซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นรุ่นเยาว์ที่โดดเด่นของโลกทั้งเก้าร้อยล้านชั้น จะต้องมีบางคนที่มาจากโลกอารยธรรมผู้ฝึกวรยุทธ์อยู่บ้างเป็นแน่ ดังนั้นพวกเขาย่อมสามารถหาวิธีรับมือกับสายฟ้าสวรรค์ได้”
“นั่นหมายความว่าเจ้ามิอาจสร้างความเสียหายให้แก่พวกเขาได้มากเท่าที่ควร เพราะพวกเขามิได้หวาดเกรงสายฟ้าสวรรค์เหมือนกับเหล่าภูตผี”
กู่ฉิงซาน “เป็นอย่างที่ท่านว่า สำหรับในเรื่องของผู้เข้าสู่วิถีมารกว่าสองร้อยล้านคน พวกเราจะทำการแลกเปลี่ยนกัน”
“แลกเปลี่ยนอะไร?”
“ข้าจะร้องขอให้หลี่อันอัญเชิญกองกำลังของนางมา ร่วมมือกันกับข้าสังหารผู้เข้าสู่วิถีมารเหล่านั้น”
แม่มารส่งเสียงฮึฮะ “สุดท้ายเจ้าก็ต้องอาศัยหลี่อัน หากหลี่อันไม่ออกหน้า ตัวเจ้าเพียงลำพังย่อมไม่อาจรับมือกับพวกเขาได้”
“เจ้าพลาดแล้ว”
“ถ้าความจริงมันเป็นแบบนี้ ตัวข้าก็กระจ่างแก่ใจแล้ว”
“อันที่จริง ข้าไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือจากหลี่อัน”
กู่ฉิงซานกลั้วลำคอของเขา ปากเอ่ยกล่าวเฉียบขาด “เนื่องจากก่อนหน้านี้พวกเราร่วมมือกันได้เป็นอย่างดี ดังนั้น หลังจากที่ข้าจ่ายหนี้ก้อนแรกแล้ว ข้าก็จะเชิญหลี่อันมาอีกครั้ง เพื่อร่วมทำการแลกเปลี่ยนในครั้งต่อไป”
เขามองไปยังจักรพรรดินีหลี่อัน และเอ่ยถาม “ตอนนี้ ข้าต้องการจะทราบ ว่าสมบัติที่พวกเจ้ามารสวรรค์หวงแหนมากที่สุดคือสิ่งใด”
“สมบัติ? พวกเรามารสวรรค์…”
จักรพรรดินีหลี่อันเพียงเปิดปากพูด เธอก็ถูกขัดจังหวะโดยแม่มาร
“เจ้าหนู คิดอะไรอยู่ถึงได้ถามเรื่องนี้” แม่มารกล่าวเบี่ยงประเด็น
“แน่นอนว่าเป็นการถามเพื่อเชื้อเชิญให้นางออกหน้า มาร่วมมือกับข้าสังหารผู้เข้าสู่วิถีมาร” กู่ฉิงซานตอบ
“เจ้าคิดจะซื้อนางอย่างนั้นหรือ?”
กู่ฉิงซานยิ้ม พยายามอธิบายอย่างอดทน “ก่อนอื่น ข้าต้องการจะทราบว่าสิ่งที่มารสวรรค์เห็นว่าเป็นสมบัติน่ะคือสิ่งใด หลังจากที่ได้รับคำตอบแล้ว พวกเราจะมาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้มันชัดเจนอีกครั้ง แบบนี้ได้หรือไม่?”
แม่มารจ้องมาที่เขา แม้ในสมองจะขบคิด แต่ก็มิได้เอ่ยขัดอะไรอีกต่อไป
เมื่อหลี่อันเห็นแบบนั้น เธอก็กล่าวทันที “มารสวรรค์อย่างพวกเรามองว่า ‘สิ่งประดิษฐ์วิญญาณ’ เป็นสมบัติ สิ่งประดิษฐ์วิญญาณคือกฎเกณฑ์ที่ผสมผสาน อัดแน่นไปด้วยจิตวิญญาณ มันเป็นสิ่งที่มารสวรรค์สามารถใช้แต้มพลังวิญญาณขับเคลื่อนได้ตลอดเวลา เพื่อระเบิดอำนาจของกฎเกณฑ์ที่ตนเองมีออกมา”
“แต่สิ่งประดิษฐ์วิญญาณน่ะแสนหายาก โดยทั่วไปแล้วน้อยครั้งนักที่จะปรากฏขึ้นในแต่ละโลก ในความเป็นจริง ทุกสิ่งมีชีวิตก็สามารถใช้มันได้เช่นกัน หากเข้าใจเกี่ยวกับการใช้แต้มพลังวิญญาณมากพอ”
“ดังนั้น สิ่งประดิษฐ์วิญญาณจึงเปรียบดั่งเป็นสมบัติของโลกเก้าร้อยล้านชั้น”
“ทุกครั้งที่สิ่งประดิษฐ์วิญญาณถือกำเนิดขึ้น ก็มักจะเป็นต้นเหตุของพายุเลือด มารสวรรค์จากกลุ่มต่างๆ จะส่งกองทัพของตนออกไป เพื่อเข้าร่วมแย่งชิงสิ่งประดิษฐ์วิญญาณ”
กู่ฉิงซาน “ดีล่ะ อย่างนั้นต่อไป ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้ามีสิ่งประดิษฐ์วิญญาณอยู่กี่ชิ้น?”
“กี่ชิ้น? เจ้าบ้าไปแล้ว ข้ามีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น” หลี่อันกล่าว
“แล้วได้รับมันมาได้อย่างไร?”
“ในตอนที่สืบทอดบัลลังก์จักรพรรดินี ท่านแม่ได้มอบมันให้แก่ข้า”
“แล้วทำไมเจ้าถึงไม่คิดต่อสู้เพื่อช่วงชิงสิ่งประดิษฐ์วิญญาณใหม่ๆ?”
หลี่อันยิ้มอย่างขมขื่น และหันไปมองแม่มาร
แม่มารยิ้มเยาะ “สิ่งประดิษฐ์วิญญาณสามารถถูกกระตุ้น ขับเคลื่อนได้โดยแต้มพลังวิญญาณเท่านั้น อานุภาพของมันแสนจะน่าเกรงขาม ครอบครองเพียงหนึ่งแต่จักได้ขึ้นเป็นถึงราชันแห่งโลก มิฉะนั้นแล้วบรรดาโลกมากมายจะออกเดินทางมาเพื่อทำสงครามแย่งชิงมันไปทำไม?”
“หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือ สิ่งประดิษฐ์วิญญาณเป็นของหายากอย่างแท้จริงสินะ” กู่ฉิงซานครุ่นคิด
เขาเงียบลง
“เจ้าหนู แท้จริงแล้วเจ้ากำลังพยายามจะเล่นกลอุบายอันใดกันแน่?” แม่มารซักไซ้
“กลอุบายอย่างนั้นหรือ…ไม่ใช่หรอก เพราะที่จริงแล้ว…”
กู่ฉิงซานพึมพำและหันไปมองลอร่า
เมื่อลอร่าประสานสายตากับเขา เธอก็นิ่งงันไป
ทันใดนั้นเธอก็ย้อนนึกไปถึงคำที่กู่ฉิงซานเคยพูดกับตนเองก่อนหน้านี้
‘กระหม่อมอยากจะถามฝ่าบาท ว่าท่านยินดีจะทุ่มเททุกสิ่งอย่างให้กับการล้างแค้นหรือไม่?’
‘เรายินดีจะทุ่มเททุกสิ่งอย่าง’
‘ท่านยินดีจะทำทุกทางที่มันสามารถทำลายโลกที่ถูกจองจำโดยเกมหมื่นสวรรค์สิ้นโลกาออนไลน์ใบนี้ลงหรือไม่?’
‘ต่อให้กระดูกของเราจะถูกทุบเป็นผุยผง หรือแม้ว่าจะต้องจ่ายด้วยทุกสิ่งที่มี เราก็ยินดี เราจะไม่มีวันให้ทริสเต้ได้รับชัยชนะเด็ดขาด!’
….
ลอร่าค่อยๆ ฟื้นคืนสติอีกครั้ง
ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง
เธอเอื้อมไปคว้าในความว่างเปล่า
กระเป๋าใบเล็กๆ ผุดออกมาจากกลางอากาศ
ลอร่าก้มหน้าลง ใช้มือน้อยๆ ของเธอล้วงลงไปควานของในกระเป๋า ปากเอ่ยพึมพำ “เราก็คิดว่าจะต้องจ่ายราคาที่หนักหนาอะไรออกไปซะอีก ที่แท้มันก็เป็นสิ่งประดิษฐ์วิญญาณนี่เอง…”
ขณะกล่าว เธอก็เดินตรงไปยังกู่ฉิงซาน
อีเลียกับทหารพิทักษ์ปิดล้อมรอบตัวเธอ ขยับกระบวนทัพตามไปอย่างใกล้ชิด
ลอร่ามองไปรอบๆ ก่อนจะส่งมอบของชิ้นหนึ่งให้กับกู่ฉิงซาน
“นี่คือสิ่งประดิษฐ์วิญญาณ” เธอกล่าว
กู่ฉิงซานก้มลงมองดูมัน และพบว่าแท้จริงแล้วมันคือปลายหอก
นี่คือปลายหอกทองเหลือง ไม่เพียงหนัก แต่ยังสาดประกายเย็นฉ่ำ ขณะเดียวกันก็แผ่ร่องรอยจางๆ ของคมกล้าออกมา
กู่ฉิงซานโยนหอกนี้ส่งให้หลี่อันโดยตรง
“เจ้าลองดูสิ ว่าสิ่งนี้คืออะไร” กู่ฉิงซานกล่าว
จักรพรรดินีหลี่อันเบิกตากว้าง คว้าจับปลายหอกทองเหลืองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“นี่เจ้ามี…” เธอเอ่ยถามอย่างลังเล
“ลองใช้มันดูสิ” กู่ฉิงซานกล่าว
หลี่อันกุมหอก และเริ่มกระตุ้มแต้มพลังวิญญาณ
บนปลายหอก จู่ๆ ก็เกิดรังสีแสงสีขาวน้ำนมกระชากขึ้นทันใด มันผลุบเข้าไปในร่างกายของหลี่อัน
หลี่อันหลับตาลง และทำความเข้าใจถึงช่วงเวลานี้อยู่ครู่หนึ่ง
“อา…ที่แท้ก็เป็นแบบนี้”เธอเอ่ยพึมพำ
ในวินาทีต่อมา เธอก็เปิดตาขึ้นทันใด ขยับไหวร่างกายในฉับพลัน
เห็นแค่เพียงทั้งตัวเธอกลายเป็นกระแสแสงเย็นเยียบ ตัดผ่านอากาศในพริบตา
วินาทีต่อมา เธอก็กลับมายืนอยู่ที่เดิมอีกครั้ง
ช่างว่องไว!
มันจะว่องไวเกินไปแล้ว!
หากไม่ได้ให้ความสนใจกับเธออย่างจริงจัง เกรงว่าการหายตัวไปเมื่อครู่ของเธอคงไม่มีทางสังเกตได้
‘โครม!’
จนกระทั่งเวลานี้ จึงค่อยบังเกิดเสียงดังขึ้นตามมาอย่างช้าๆ
เห็นแค่เพียงวิหารที่มิได้อยู่ในห้วงทะเลลึก บัดนี้พังทลาย ถูกระเบิดทิ้งเป็นชิ้นๆ คล้ายกับเพิ่งถูกอุกกาบาตตกใส่
เหล่ามารสวรรค์หญิงเมื่อมองเห็นถึงฉากนี้ พวกเธอตกใจจนเกือบจะกัดลิ้นตัวเอง
ต้องไม่ลืมนะว่า วิหารแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยเหล่าทวยเทพ แม้ว่ามันจะไม่ได้รับการปกปักจากอำนาจเทวะ แต่อย่างน้อยก็ยังได้รับพรจากเหล่าทวยเทพ ซึ่งการจะสร้างความเสียหายแก่มัน ย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย
อย่างไรก็ตาม หลี่อันกลับใช้เวลาเพียงเสี้ยวเดียว ก็สามารถถล่มมันลงมาได้อย่างสิ้นเชิง
“ช่างเป็นสิ่งประดิษฐ์วิญญาณที่ยอดเยี่ยมเสียจริง” หลี่อันแสดงความคิดเห็น
เธอสัมผัสปลายหอกด้วยความฝืนใจ และโยนมันกลับไปให้กู่ฉิงซาน แต่กู่ฉิงซานไม่ได้รับมัน เขาเพียงวาดมือ และส่งหอกกลับไป
ปลายหอกทองแดงลอยกลับมาอยู่ในมือของจักรพรรดินีหลี่อันอีกครั้ง
“นี่เจ้า…” เธอสับสน
“ข้าให้เจ้า” กู่ฉิงซานกล่าว
หลี่อันตะลึงงัน
มารสวรรค์หญิงตนอื่นกรีดร้อง “พี่สาว รีบรับมันไว้เร็วเข้า นั่นมันสิ่งประดิษฐ์วิญญาณชั้นยอดเชียวนะ!”
แม่มารจิกริมฝีปากของตัวเองแน่น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ทำไมถึงมอบมันให้ข้า?” หลี่อันจ้องมองกู่ฉิงซาน เอ่ยถามอย่างแผ่วเบา
“เป็นของมัดจำ”
“…มัดจำอย่างนั้นหรือ?”
“ใช่ เพื่อให้เจ้ากับข้าร่วมมือกันอีกครั้ง ช่วยกันสังหารผู้เข้าสู่วิถีมารสองร้อยล้านคน และสิ่งประดิษฐ์วิญญาณชิ้นนี้คือของมัดจำ”
กู่ฉิงซานกล่าวต่อ “แน่นอน ว่าทุกอย่างนอกเหนือไปจากสิ่งประดิษฐ์วิญญาณแล้ว ดวงจิตของสองร้อยล้านผู้เข้าสู่วิถีมารก็จะเป็นของเจ้าด้วยเช่นกัน”
ฝูงชนจมลงสู่ความเงียบทันที
จิตวิญญาณของผู้เข้าสู่วิถีมารกว่าสองร้อยล้าน!
ลมหายใจของเหล่ามารสวรรค์เริ่มถี่ระรัวและหนักอึ้ง
สวรรค์เถอะ!
โลกทั้งใบ!
สิ่งประดิษฐ์วิญญาณแสนร้ายกาจ!
และยังมีสองร้อยดวงจิตของผู้เข้าสู่วิถีมาร!
หากนี่เป็นเรื่องจริง
หากมันเป็นเรื่องจริงแล้วละก็
ช่วงเวลาระหว่างที่ภายในจิตใจของเหล่ามารสวรรค์คล้ายดั่งถูกพายุกระหน่ำซัด
ลอร่าที่ยืนอยู่ด้านข้างและเฝ้ามองกระบวนการทั้งหมดมาจนถึงตอนนี้
จู่ๆ เธอก็แอบดึงชายเสื้อของกู่ฉิงซาน และส่งคลื่นความคิด
“แบบนี้มันจะไม่เป็นไรหรือ?” เธอถาม
“แน่นอน หากต้องการใช้คนอื่นทำงานให้ท่าน ท่านก็จะต้องจ่ายค่าตอบแทนให้พวกเขา…หรือว่าฝ่าบาทยังแคลงใจ ไม่ยินดีที่จะมอบสิ่งประดิษฐ์วิญญาณออกไป?” กู่ฉิงซานตอบและถามกลับ
“ไม่ ไม่หรอก เราก็แค่เพิ่งรู้ตัวว่า…รู้ว่า…”
“บอกมาเถิด ยังมีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถบอกกับกระหม่อมได้อีกหรือ?”
“เราแค่เพิ่งรู้ตัวว่า ไอ้ที่เราหยิบขึ้นมา ในบรรดาสิ่งประดิษฐ์วิญญาณทั้งหมดที่เราครอบครอง มันเป็นของกระจอกที่สุด เราเลยกลัว กลัวว่าการกระทำเช่นนั้นมันจะถือว่าเป็นการไม่แสดงความจริงใจหรือไม่?”
กู่ฉิงซาน “…”
ตรงข้ามกับพวกเขา หลี่อันก้มหน้าลงจ้องมองปลายหอกทองเหลืองที่อยู่ในมือ นิ่งงันไปครู่หนึ่ง
แล้วจู่ๆ เธอก็เดินตรงไปยังแม่มารสวรรค์ และคุกเข่าลง
“ท่านแม่ สิ่งประดิษฐ์วิญญาณชิ้นนี้ ข้าขอมอบมันให้แด่ท่าน”
หลี่อันกล่าวด้วยความนอบน้อม และเคารพนับถือ
แม่มารกวาดสายตามองปลายหอกทองเหลืองที่อยู่ในมือเธอ
นี่คือสิ่งประดิษฐ์วิญญาณที่แสนแข็งกร้าว เป็นอาวุธที่ยากนักจะพบเจอ
ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวของมัน กลับถึงขั้นสามารถระเบิดวิหารของทวยเทพได้
ขณะที่เมื่อครู่เป็นเพียงการปลดปล่อยพลังแบบปกติของหลี่อันเท่านั้น
ด้วยสมบัติชิ้นนี้ หากตกอยู่ในมือของตนเอง และถูกปลดปล่อยอำนาจออกมาอย่างเต็มกำลังโดยตนแล้วละก็…
แม่มารสวรรค์ถอนหายใจ
“หลี่อัน ข้าไม่ได้มองเจ้าผิดไปจริงๆ บัลลังก์จักรพรรดินีมารสวรรค์สมควรแล้วที่จะตกเป็นของเจ้า”
ขณะกล่าว เธอก็รับเอาสิ่งประดิษฐ์วิญญาณไป
……………………………………………..
