The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด – ตอนที่ 509

The Dark King – Chapter 509 ผ้าเช็ดหน้า

“บุตรศักดิ์สิทธิ์?” เทียนรู้สึกตกใจเล็กน้อย “พี่สาวของไอช่าอย่างนั้นหรอ?”

กลิ่นหอมจางๆลอยคลุ้งเข้าไปในห้องขังในขณะที่เทียนกำลังครุ่นคิด ร่างที่เรียวบางของหญิงสาวที่สง่างามเดินเข้ามายังห้องขังพร้อมกับดาบยักษ์ในมือของเธอ

เทียนประหลาดใจเมื่อเขาเห็นหน้าของเธอ “เธอ!”

ไอช่ารู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเทียนที่นอนขดตัวอยู่ตรงมุมห้อง เธอจำเรื่องในอดีตที่ผ่านมาได้ดี เธอจำชายหนุ่มคนนี้ได้ชัดเจนเพราะเธอเจอกับเขาในสถานการณ์ที่ไม่ธรรมดา ไอช่าไม่คิดว่าเด็กหนุ่มที่น้องสาวของเธอหลอกใช้จะเป็นเด็กหนุ่มที่เธอเจอในขณะที่เธอกำลังตามล่าแมลงอสูรโลกันต์

เทียนก็แปลกใจเช่นกัน เขาไม่คิดว่าเธอจะสวมชุดคลุมสีม่วงซึ่งเหมือนกับคนๆนึงที่เขาได้พบตอนที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังฆ่าแมลงอสูรโลกันต์อยู่ตรงหน้าเขา เขาได้รับคำตอบทุกอย่างสำหรับสิ่งที่เขาสงสัยมาโดยตลอด

ไอช่าบอกกับเขาว่าพี่สาวของเธอสามารถล่าสัตว์ร้ายได้ถึงระดับ 100 เด็กสาวที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงก็สามารถเอาชนะแมลงอสูรโลกันต์ได้เช่นกัน แม้ว่าแมลงอสูรโลกันต์เพิ่งคลอดลูกออกมาและกำลังบาดเจ็บ แต่มันเป็นสัตว์ร้ายในตำนาน!

เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นพี่สาวที่เก่งกาจที่ไอช่ากล่าวถึง

“คุณคือเฮลี่ย์อย่างนั้นเหรอ?” เทียนถาม

ไอช่างงงวย แต่ส่ายหัวเมื่อเธอเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “ฉันคือไอช่าส่วนน้องสาวของฉันชื่อเฮลี่ย์ เธอแอบอ้างเป็นฉันในตอนที่เธอไปพบกับคุณ”

ความสงสัยของเขาที่ผ่านมาได้รับคำตอบในทันที เฮลี่ย์เห็นผ้าเช็ดหน้าของเขาและเธอจำได้ว่ามันเป็นของพี่สาวของเธอ เธอจึงปลอมตัวเป็นไอช่าเพื่อเข้าหาเขา ในการพบกันครั้งแรกเฮลี่ย์พยายามพาเขาเข้าไปในกำแพงชั้นใน เห็นได้ชัดว่าถ้าเขาตกลงรับคำเชิญชวนเขาจะถูกส่งไปยังพื้นที่ต้องห้ามของตระกูลดราก้อนทันที!

ตระกูลดราก้อนจะจับเขาถ้าเขาเข้าไปในพื้นที่ดังกล่าวหลังจากการสอบสวนเสร็จสิ้นทุกๆคนจะพุ่งเป้าไปที่ไอช่า

อย่างไรก็ตามเขาปฏิเสธคำเชิญชวนนั้นไป

ไอช่ามองตาเทียนในขณะที่เธอได้ยินคำถามจากเขา เธอมั่นใจว่าเขาเป็นเด็กหนุ่มตัวเล็กๆที่เธอพาไปส่งยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อหลายปีก่อน แม้ว่าจะมีคนที่มีดวงตาและผมสีดำบริสุทธิ์เหมือนกับฟู่เทียนอยู่บ้างแต่ก็เป็นคนส่วนน้อยผู้คนส่วนใหญ่จะมีผมสีน้ำตาลและตาสีน้ำตาล

“คุณเป็นเด็กที่กำลังเดินในคืนที่มืดมิดท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักใช่หรือเปล่า” ไอช่ายังคงถามถึงแม้ว่าเธอมั่นใจเป็นอย่างมาก

เทียนดูงุนงงเมื่อเขามองไปยังหญิงสาวที่ดูแก่กว่าเขาประมาณสองปี เขาตัดสินใจถามคำถามสองสามข้ออย่างระมัดระวัง “คุณจำเหตุการณ์ในค่ำคืนนั้นได้หรือไม่?”

เขาถามคำถามเดียวกันกับที่เขาถามเฮลี่ย์ไปก่อนหน้านี้ แต่เฮลี่ย์ตอบว่าเธอจำไม่ได้

คำตอบของเฮลี่ย์คือเรื่องมันผ่านมา 8-9 ปีแล้วเป็นเรื่องปกติที่เธอจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นไป

“มันมืดมากและฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก” ไอช่ารู้ว่าเทียนถามเธอเพราะกลอุบายของน้องสาวเธอ ดูเหมือนว่าเขาต้องการยืนยันตัวตนของเธอ เธอเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น “คุณใส่เสื้อผ้าแปลกๆ ขณะที่เดินอยู่บนถนน ใบหน้าของคุณซีดมากราวกับว่าไม่มีเลือดบนใบหน้า ฉันรู้ว่าฝนนั้นอันตรายมากสำหรับคนธรรมดาดังนั้นฉันจึงพาคุณไปยังที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า … ”

เทียนมันใจเมื่อได้ยินคำพูดของเธอที่ว่า ‘ใส่เสื้อผ้าแปลกๆ’

ดวงตาของเบิกกว้างขึ้นครู่หนึ่ง แต่ร่างกายของเขาโดนเล่นงานจากอุณภูมิที่ต่ำมาก

ไอช่าก้าวไปข้างหน้าเมื่อเธอเห็นใบหน้าของเทียนเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด “เกิดอะไรขึ้น? คุณรู้สึกไม่สบายตัวหรือเปล่า? อุณหภูมิของคุณต่ำมาก … ”

“ขอโทษ…” เทียนไม่ตอบคำถามของเธอ แต่เขากำหมัดของตัวเองแน่น “ผมทำร้ายคุณ…ผม…”

เขาไม่ค่อยตำหนิตัวเอง แต่กรณีนี้เขารู้สึกผิดอย่างมาก ความรู้สึกผิดนี้ได้กัดกินเข้าไปในหัวใจของเขา

เขามักจะนำผ้าเช็ดหน้าติดตัวไปตลอดและหวังว่าเขาจะได้ตอบแทนความเมตตาที่เขาได้รับจากเจ้าของผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ถ้าได้เจอกับเธอในอนาคต แทนที่จะได้ตอบแทนเธอแต่ตอนนี้กลับเป็นเขาที่ทำร้ายผู้หญิงคนนี้แทน!

เขารู้ดีว่าการหลอกลวงเป็นฝีมือของเฮลี่ย์ แต่เขาก็มีส่วนผิดที่ไปติดกับดักที่เธอได้วางไว้!

เขารู้สึกโกรธและเสียใจที่ไม่ฟังสัญชาตญาณของตัวเองในตอนนั้น!

ไอช่ารู้สึกตกใจเล็กน้อยเพราะเธอไม่คิดว่าเด็กหนุ่มจะตำหนิตัวเองในสถานการณ์แบบนี้ เธอพูดเบาๆ “ ฉันขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องแบบนี้ เฮลี่ย์จะไม่ทำเรื่องแบบนี้ถ้าฉันไม่ปล่อยปะละเลยเธอ ฉันเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้คุณต้องมาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่แบบนี้…”

เขาพยายามส่ายหัวเล็กน้อยขณะนอนขดตัวอยู่บนพื้น เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าว “ผมจะไม่ติดกับดักของเธอถ้าผมมีสติมากกว่านี้ ผมเป็นต้นเหตุของเรื่องที่เกิดขึ้นนี้และได้ทำร้ายคุณไป … ผมต้องระวังให้มากกว่านี้ … “

ไอช่ารู้สึกว่าเด็กหนุ่มดื้อรั้นกว่าที่เธอจินตนาการไว้ เธอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ไม่เป็นไร คุณเชื่อเธอเพราะคุณคิดว่าเธอเป็นฉัน”

เทียนฟังคำที่ปลอบโยนของไอช่า อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าสัญชาตญาณของเขารู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขาไม่ฟังสัญชาตญาณของตัวเองแต่กลับใช้ความรู้สึกส่วนตัว จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเกลียดชังสิ่งที่เขาเกลียดไม่ใช่เฮลี่ย์แต่เป็นตัวเขาเอง

“การจัดการกับคนดีนั้นเป็นเรื่องง่าย ฉันอยากจะฆ่าคนเลวแทนที่จะปล่อยให้พวกเขาไป! แต่…ฉันจะปฏิบัติต่อผู้คนที่คุ้นเคยกับฉันได้อย่างไรเพื่อนของฉันคนที่รัก … ฉันจะอยู่กับความสงสัยได้อย่างไร ฉันควรฆ่าแทนที่จะปล่อยให้พวกเขาไปไหม? แต่ถ้าฉันไม่…จะมีคนที่จะปลอมตัวเป็นคนที่ฉันรักหรือเพื่อนเพื่อรอบทำร้ายฉันอีกหรือไม้”

เขาคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านๆมา เขานึกถึงโครนคนที่เคยทรยศเขา นึกถึงพ่อของเจนนี่ที่จับเขาเข้าคุกและนึกถึงการปลอมตัวของเฮลี่ย์ … เขาจะพบกับเรื่องพวกนี้ไหมถ้าเขาเป็นเพียงคนธรรมดาๆคนหนึ่ง

ปัญหาสำหรับเขาในตอนนี้คือไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตตามปกติได้อีกแล้ว เขาต้องเผชิญกับความกลัวของเขาเองและต้องเผชิญหน้ากับปัญหาต่างๆมากมาย!

ถ้าคนที่อยู่ในจุดสูงสุดถูกต้องก้าวผ่านเส้นทางอันเงียบเหงาและสิ้นหวังแบบนี้ … แล้ว…เขาจะมีทางอื่นให้เลือกเดินอีกไหม?

ดูเหมือนว่าเฮลี่ย์รู้ถึงความหวาดระแวงของเขา เธอจึงไม่ได้เชิญเขาเข้าตระกูลโดยตรง แต่พยายามที่จะ “สร้างความไว้เนื้อเชื่อใจจากเขา” โดยมอบเรือนร่างแห่งพระเจ้าที่เป็นของมีค่าซึ่งไม่สามารถใช้เงินซื้อได้มอบให้กับเขา

สิ่งสำคัญที่เธอเอาชนะใจของเขาได้ก็คือความพยายามอย่างมากมายที่จะช่วยเหลือเขา ครั้งที่สามเมื่อพวกเขาพบกันเธอได้มอบคัมภีร์ลับของตระกูลดราก้อนให้กับเขา ครั้งที่สี่เธอจับกุมตัวเขาเพื่อวางแผนให้ร้ายต่อไอช่า!

เทียนรู้สึกว่าตนเองมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้โดยตรง เฮลี่ย์ใช้เขาเพื่อใส่ร้ายพี่สาวของตัวเอง!

เขามองไปที่ไอช่า “คุณเป็นคนที่มอบ…ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ให้กับผมหรือเปล่า”