The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด – ตอนที่ 500

The Dark King – Chapter 500 ไม่เหมือนที่คิดไว้

เทียนเห็นคัมภีร์ที่อยู่ในมือของหญิงชราตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในห้องโถงแห่งนี้แล้ว เขาอยากจะพูดชื่อของไอช่าออกไปเมื่อได้ยินคำถามของเธอ แต่เขาก็ไม่ได้ทำแบบนั้น เขารู้ว่าไอช่าระวังตัวเป็นอย่างดีและได้คำนวณทุกอย่างเอาไว้แล้ว เธอคิดเอาไว้แล้วว่าตนเองอาจจะต้องถูกสอบสวนด้วยเช่นกัน นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่ได้ขู่เขาเรื่องการสารภาพเลย?

คำตอบนี้ดูเหมือนจะชัดเจนอยู่แล้ว บางทีไอช่าอาจจะยังไม่ทันคิดเรื่องนี้ แต่ปัญหาก็คือคำสารภาพของเขาอาจไม่ได้ผลอย่างที่เขาคิดและไอช่าก็ได้เตรียมการเอาไว้แล้ว!

บางทีการที่เขาสารภาพออกไปก็อาจจะเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของเธอด้วยเช่นกัน!

เขาจึงตัดสินใจไม่พูดชื่อไอช่าออกไปและดูว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น

“ฮึ่ม!” หญิงชราถอนหายใจออกมาขณะที่เธอเห็นว่าเทียนยังไม่ตอบอะไรกลับมา เธอต้องมองอย่างเย็นชาไปที่เทียน “ฉันรู้ว่านี่เป็นเพราะไอช่า ใช่หรือเปล่า?”

เทียนตกตะลึงไปในทันที

หญิงชราทราบเรื่องนี้ดีงั้นหรอ?

หญิงชราและชายอีก 2 คนที่นั่งอยู่ข้างๆเธอก็รู้ทันทีว่าตนเองเดาไม่ผิดเมื่อได้เห็นสีหน้าของเทียน

“จำคุกเขาไว้ก่อน!” หญิงชราพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “อย่าให้พวกคนนอกรู้เรื่องนี้!”

ชายหนุ่มผมสีทองตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ “รับทราบครับ” เขามองไปที่เทียน “ไปได้แล้ว!”

เทียนไม่ได้ขัดขืนแต่เต็มไปด้วยความสงสัยในตอนนี้

ผู้ที่สอบสวนเขาทั้งสามคนต่างก็รู้ว่าเขามีความสัมพันธ์กับไอช่า แล้วเป้าหมายของไอช่าคืออะไร?

มันใช่สิ่งที่เขาคิดเอาไว้หรือไม่? หรือว่าเรื่องนี้ก็ไม่ได้อยู่ในแผนการของเธอด้วยเหมือนกัน?

เทียนและชายหนุ่มผมสีทองออกไปจากห้องโถง หญิงชราถือม้วนคัมภีร์อยู่ในมือของเธอ “ไอช่ากำลังทำเรื่องที่ไม่ถูกต้อง! ครั้งนี้เธอนำเคล็ดวิชาลับของตระกูลดราก้อนไปมอบให้แก่คนนอก! นี่เป็นเรื่องที่ผิดและพวกเราไม่สามารถมองข้ามเรื่องนี้ไปได้!”

“ใช่ครับ!” ชายชราที่อยู่ทางขวาของเธอก็พูดขึ้นมาว่า “พวกเราทนกับความไร้สาระของเธอมามากพอแล้ว ครั้งนี้เธอได้ทำสิ่งที่ไม่น่าให้อภัยและถึงเวลาที่เธอต้องถูกลงโทษ หากเป็นคนอื่นที่ทำแบบนี้คนคนนั้นจะต้องถูกจำคุกและถูกลงโทษด้วยการเป็นผู้ให้อาหารมังกรใต้พิภพ! พวกเราจะรักษาศักดิ์ศรีของตระกูลได้อย่างไรถ้าหากไม่ลงโทษเธอ?”

ชายชราผมสีทองอีกคนขมวดคิ้วขึ้นมาทันที “แม้ว่าไอช่าทำเครื่องผิดพลาดมาหลายต่อหลายครั้งแต่เธอก็เป็นคนสำคัญของตระกูลและเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญในเคล็ดวิชาลับของตระกูลดราก้อน พวกเราต้องสอบถามเรื่องนี้จากปากของเธอก่อน ไม่ว่ายังไงปัญหาเรื่องนี้เราก็ต้องสอบสวนอีกครั้ง อย่างแรกพวกเราต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าทำไมไอช่าถึงสนใจเด็กหนุ่มคนนี้และนำคัมภีร์ของพวกเราไปมอบให้กับเขา!”

หญิงชราพยักหน้า “ใช่แล้ว พวกเราต้องสอบสวนเรื่องทุกอย่างก่อนที่จะตัดสิน! ฉันได้ส่งคนออกไปตรวจสอบเรื่องนี้แล้วและตรวจสอบว่าเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นใคร ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในระดับเดียวกันกับผู้ที่ได้ก้าวเข้าสู่จุดสูงสุดของมนุษย์ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมีพลังแบบนี้ได้ด้วยพรแห่งพระเจ้า ไอช่าจะต้องมอบเรือนร่างแห่งพระเจ้าให้กับเขาอย่างแน่นอน…บางทีอาจจะมีเรื่องอื่นอีก!”

“ใช่ครับ ผมจะส่งคนออกไปตรวจสอบด้วยเหมือนกัน!” ชายชราอีกคนกล่าวขึ้นมา

ชายชราผมสีทองจ้องมองมาที่หญิงชรา “ต้องเรียกเธอมาสอบถามเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า?”

“แน่นอนสิ” หญิงชราพูดต่อไปว่า “ไม่ใช่แค่เธอเฮลี่ย์ก็ได้เหมือนกัน!”

“ได้ครับ!” ชายชราตอบกลับมา

…

…

พื้นที่แห่งนี้ล้อมรอบเอาไว้ด้วยยอดเขาเป็นจำนวนมาก บนยอดเขาที่สูงที่สุดมีอาคารอยู่หลังหนึ่ง หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมชุดคลุมสีม่วงอยู่ที่นี่ ในมือของเธอมีดาบอยู่เล่มหนึ่งซึ่งมีความยาวเท่ากับแขนของเธอ ดาบเล่มนี้ถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วยผ้าสีขาว

หญิงสาวถือดาบอยู่ในมือของเธอพร้อมกับแสดงท่วงท่าต่างๆ

ไม่ว่าดาบของเธอจะฟาดฟันไปทางไหนอากาศที่อยู่บริเวณนั้นก็จะกระจายไปรอบๆ

เธอกำลังฝึกฝนเคล็ดวิชาดาบของตนเอง

นี่คือสิ่งที่เธอทำเป็นประจำกว่า 20,000 ครั้งในทุกๆวัน!

ดาบสีดำเล่มนี้ไม่ได้สร้างขึ้นจากเหล็กธรรมดา มันถูกหล่อขึ้นมาด้วยการผสมออสเมียมและตะกั่ว ปลายของดาบเล่มนี้ไม่ได้แหลมแต่ทู่เล็กน้อย นั่นหมายความว่าดาบเล่มนี้ไม่ได้มีไว้ต่อสู้แต่มีไว้ฝึกฝน

ฟิ้ว! ฟิ้ว!

แต่ละท่วงท่าของเธอเข้าใกล้คำว่าสมบูรณ์แบบ! เธอฝึกฝนเพื่อให้ถึงเป้าหมายด้วยวิธีที่ตรงไปตรงมาและเร็วที่สุด

ดวงตาของหญิงสาวขยับเล็กน้อยและหันมองไปทางซ้าย

มีเด็กสาวคนหนึ่งกำลังเดินมาที่นี่ ในมือของเด็กสาวคนนี้มีหอกสีดำเล่มใหญ่ที่ยาวประมาณ 4-5 เมตร เธอกำลังวิ่งเข้ามาหาตนเองก่อนที่จะหยุดเมื่อทั้งสองคนห่างกันประมาณ 5 เมตร

“ท่านพี่ ท่านกำลังฝึกฝนเคล็ดวิชาดาบอยู่หรอ?” ไอช่ายิ้มขณะที่เธอมองไปยังหญิงสาวที่อยู่ในชุดคลุมสีม่วง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้สนใจเธอเลย

หญิงสาวในชุดคลุมสีม่วงยังคงฝึกฝนต่อไปขณะที่เธอเอ่ยถามไอช่า “มีอะไรหรือเปล่า?”

ไอช่าส่ายศีรษะของเธอ “ท่านพี่ ท่านต้องเชื่อข้านะข้าเจอแล้ว! ท่านก็รู้ดีว่าข้าไม่เคยโกหกท่าน ข้ารู้แล้วว่าใครเป็นคนขโมยเคล็ดวิชาลับของตระกูลดราก้อนไป!”

“อย่างนั้นหรอ ยินดีด้วย” หญิงสาวในชุดคลุมสีม่วงตอบกลับมาอย่างเฉยเมย

ไอช่ายิ้มขณะที่เธอมองไปยังอาคารที่อยู่ด้านหลัง ในอาคารหลังนี้ไม่มีกลิ่นของสิ่งมีชีวิตใดๆเลย “ที่แห่งนี้กว้างใหญ่ยิ่งนักทำไมท่านถึงอยู่คนเดียว ท่านไม่เหงาหรือไง? อยากให้ข้าส่งคนรับใช้มาช่วยดูแลท่านหรือเปล่า?”

น้ำเสียงของไอช่าเต็มไปด้วยความกังวลและความห่วงใย

หญิงสาวในชุดคลุมสีม่วงยังคงตอบกลับมาด้วยความเฉยเมยว่า “นี่เจ้ากำลังพยายามทำให้ข้าไม่พอใจหรือยังไง? เจ้าไม่รู้งั้นหรอว่าทำไมข้าถึงไม่ต้องการคนรับใช้?”

ดวงตาของไอช่าเบิกกว้างขึ้นมาทันที “ท่านพี่อย่าพูดแบบนั้น ข้าจะกล้าทำให้บุตรศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลดราก้อนไม่พอใจได้ยังไงกัน? นอกจากนี้ข้าเองก็ไม่รู้ว่าทำไมท่านถึงไม่ต้องการคนรับใช้ที่นี่?”

หญิงสาวในชุดคลุมสีม่วงมองมาที่ไอช่า “ชีวิตที่สมบูรณ์แบบมากที่สุดก็คือชีวิตที่เงียบสงบ …แล้วเจ้าจะได้เข้าใจเอง”