The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด – ตอนที่ 516

The Dark King – Chapter 516 ผู้บริสุทธิ์

“พวกเขาถูกวางยาพิษอย่างนั้นหรอ?” ยูจินถามเพื่อนร่วมทีมของเขา

“ให้ตายเถอะ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแล้วหรอ” ใบหน้าของรูบี้เต็มไปด้วยความโกรธแค้น “พวกมันเล่นสกปรก ไอพวกน่ารังเกียจ!”

เอียนขมวดคิ้ว “อย่ารีบด่วนสรุปไปเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นยังไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างชัดเจน นอกจากนี้เพื่อความปลอดภัยของพวกเราช่วงนี้ถ้าไม่จำเป็นจริงๆอย่าออกไปไหนคนเดียว”

ยูจินมองเอียน “เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาจะถูกเพื่อนร่วมทีมวางยาพิษ”

เอียนถาม “นายหมายความว่ายังไง?”

ยูจินพูดต่อ “มันเป็นเรื่องยากมากที่จะเป็นฝีมือของคนนอก… บางทีสมาชิกคนอื่นๆในทีมอาจไม่พอใจสองคนนี้ ไล่พวกเขาออกจากทีมไปไม่เป็นวิธีที่ดีกว่าหรอ?”

เอียน รูบี้ และคนอื่นๆมองไปยังยูจิน พวกเขากำลังคิดว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่

เอียนส่ายหัวเล็กน้อย “นายไม่ต้องกังวลว่าจะเกิดเหตุการณ์วางยาพิษในทีมของพวกเราเพราะคนที่มาแทนจะเป็นเด็กใหม่ การออกไปทำภารกิจกับคนที่รู้จักกันดีและมีประสบการณ์การต่อสู้รวมกันมานานย่อมดีกว่าการร่วมทีมกับเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ามาร่วมทีม ในระยะเวลาสั้นๆก่อนจะถึงวันทำภารกิจแบบนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นหรอกเพราะมันคงเหมือนกับการฆ่าตัวเองทางอ้อม”

ยูจินรู้สึกโล่งใจ “ฉันหวังว่าจะเป็นแบบนั้น”

เอียนไม่ตอบเขาแต่มองเทียนไปที่เทียน “อย่าออกไปข้างนอกให้ฝึกภายในที่พักของพวกเราไปก่อน”

เทียนพยักหน้า

วันต่อมา

มีข่าวการวางยาพิษแพร่กระจายออกไปอีกครั้ง

สมาชิกของตระกูลดราก้อนและผู้พิทักษ์ที่อาศัยอยู่ในภูเขานั้นระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น ไม่มีใครกล้าเดินทางบนภูเขาคนเดียวอีก

…

…

วันที่ต้องออกเดินทางไปทำภารกิจใกล้เข้ามาทุกที

มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเดินทางมาหยุดอยู่หน้าบ้านพักของทีมที่ 7 ซึ่งนำโดยคนแคระที่สูงประมาณหนึ่งเมตรชายผู้นั้นดูอ่อนแอแต่เขาถือขวานยักษ์อยู่ในมือซึ่งยาวประมาณสองเมตร มันเปรียบเสมือนธงที่แสดงถึงความแข็งแกร่งและมีออร่าปกคลุมรอบๆตัวของเขา

นอริชคนที่พาเทียนมาที่นี่ก็ยืนอยู่ข้างๆกับคนแคระคนนี้ด้วย เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วตะโกน “เอียน”

เอียนและคนอื่นๆอยู่ในห้องนั่งเล่นและกำลังเพลิดเพลินกับอาหารกลางวันของพวกเขา เอียนรับรู้การเคลื่อนไหวของกลุ่มคนที่อยู่ภายนอกมานานแล้ว คิ้วของเขาขมวดขึ้นเมื่อเขาได้ยินเสียงนอริช เขารู้สึกว่ามีเรื่องเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้น

“พวกนายกินกันไปก่อน” เอียนพูดและเดินออกไปเปิดประตู

สีหน้าของเอียนเปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นคนแคระนอกเหนือจากนอริช เขาโค้งคำนับในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ “สวัสดีครับท่านหัวหน้าผู้พิพากษา แทน”

คนแคระตอบกลับมาว่า “บอกคนที่ชื่อเทียนว่าให้ออกมาเดี๋ยวนี้”

เอียนพยักหน้าและเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น เขาเรียกเทียนที่กำลังทานอาหารให้ออกมา

เทียนได้ตรวจสอบเปลวไฟอันร้อนรุ่มที่แผ่ออกมาจากกลุ่มคนข้างนอกบ้านอยู่ก่อนแล้ว เขาปล่อยเหยื่อล่อไปก่อนหน้านี้และตอนนี้มีปลาตัวใหญ่ว่ายมามาติดเบ็ดของเขาแล้ว เขาลุกขึ้นและเดินมาที่ประตู ดวงตาของเทียนหรี่ลงเมื่อเห็นนอริชและคนแคระอยู่เบื้องหน้าของเขา ความร้อนที่ไหลออกมาจากร่างของคนแคระนั้นแข็งแกร่งกว่าของเอียนมาก

“นายคือเทียนใช่ไหม?” ชายคนนั้นมองเทียน “นายเป็นคนวางยาพิษใส่สมาชิกในทีมอื่นใช่ไหม? นายก่ออาชญากรรมที่ร้ายแรงและต้องกลับไปกับฉันเพื่อรับการลงโทษ!”

เอียนที่ยืนอยู่ข้างๆเทียนนิ่ง ยูจินและคนอื่นๆที่อยู่ในห้องก็ตะลึงเช่นกัน

เป็นสมาชิกในทีมของพวกเขาที่ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นอย่างนั้นหรอ?

เทียนยิ้ม “ท่านหัวหน้าผู้พิพากษาแทนครับ ผมไม่ได้ทำ ผมเป็นผู้บริสุทธิ์คุณมีหลักฐานว่าผมเป็นคนร้ายอย่างนั้นหรอครับ”

“หลักฐานล่ะ?” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไว้ฉันจะบอกหลักฐานที่ฉันมีกับนายในคุก!”

ดวงตาของเทียนหรี่ลง “หมายความว่าคุณไม่มีหลักฐาน ในเมื่อคุณไม่มีหลักฐานแล้วทำไมคุณถึงพยายามจับกุมตัวผม”

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว! ต้องการให้ฉันลากตัวนายไปด้วยตัวเองใช่ไหม?” หัวหน้าผู้พิพากษาแทนโมโห

เทียนหรี่ตาของเขาและมองไปยังนอริช

นอริชรู้สึกหงุดหงิดจากสายตาของเทียนที่จ้องมาที่เขา เขารู้ว่าทัศนคติของหัวหน้าผู้พิพากษานั้นโง่เง่าก่อนหน้านี้เขาจึงได้โต้แย้งไปแล้ว นาริชวางแผนที่จะดูการเล่นละครนี้ต่อไปแต่ดูเหมือนว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอาจจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ เขากระซิบ “ท่านหัวหน้าผู้พิพากษาแทนครับ เทียนเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลดราก้อนของเรา ท่านไม่สามารถพาเขาไปได้หากท่านไม่มีหลักฐานที่เพียงพอ”

หัวหน้าผู้พิพากษาแทนรู้สึกประหลาดใจ เขาหันหน้าไปมองนอริช “นี่ผู้อาวุโสฮาร์เลย์ปกป้องเขาอย่างนั้นหรอ?”

นอริชหัวเราะ “มันไม่เกี่ยวอะไรกับท่านผู้อาวุโสฮาร์เลย์เลยครับแต่เป็นกฎของตระกูลดราก้อน”

หัวหน้าผู้พิพากษาแทนมองไปยังเทียน “ถ้านายต้องการหลักฐาน! ฉันจะหามันมาให้! นายเป็นนักล่าระดับสูงดังนั้นทางกองทัพจะต้องมอบทรัพยากรให้เพื่อเสริมความแข็งแกร่ง แต่นายกลับวางยาพิษลงในขวดเรือนร่างแห่งพระเจ้าและทิ้งมันไปรอบๆภูเขา! ผู้คนเดินไปเจอและหยิบมันขึ้นมาใช้! นั่นเป็นสาเหตุที่พวกเขาถูกวางยาพิษ”

ทุกคนหันมามองเทียน ไม่มีใครคิดว่าเด็กชายคนนี้สามารถทำอะไรแบบนั้นได้

เทียนยิ้มเหมือนคนที่ทำอะไรไม่ถูก “ท่านหัวหน้าผู้พิพากษาแทนคุณเข้าใจผิดแล้ว! ท่านเพิ่งบอกว่าผมใส่ยาพิษลงในเรือนร่างแห่งพระเจ้าและทิ้งมันไว้รอบๆภูเขา มันหมายความว่าผมเกลียดทุกคนในภูเขาอย่างนั้นหรอ? ผมเพิ่งเข้าร่วมกับตระกูลดราก้อนและผมไม่คุ้นเคยกับใครเลยแม้แต่กับทีมของตัวเอง!”

“นอกจากนี้เรือนร่างแห่งพระเจ้ามีค่าอย่างมากสำหรับนักล่าระดับสูงอย่างผม ทำไมผมต้องเรื่องแบบนั้นเพื่อทำร้ายผู้คนด้วย? ผมไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเลยหากหากทำตามที่ท่านพูดมา”

หัวหน้าผู้พิพากษาแทนตกใจและสีหน้าของเขาดูย่ำแย่ ทันใดนั้นเขาก็เพิ่งคิดได้ว่าหลักฐานที่เขาพูดไปทั้งหมดเป็นเรื่องที่มีแต่เขาเท่านั้นรู้! เขาไม่ได้ต้องการจะพูดเรื่องจริงที่เกิดขึ้นแต่เขาพูดไปโดยไม่ทันได้คิด!

เขาไม่ได้วางแผนสำหรับโต้เถียงกับเทียนแต่เขาต้องการใช้กำลังพาตัวเทียนไป มันเป็นวิธีที่ง่ายและมีประสิทธิภาพมากที่สุดในมุมมองของเขา แต่เขาไม่คิดว่าผู้อาวุโสฮาร์เลย์จะปกป้องเทียน ผู้อาวุโสโง่เง่านั่นไม่รู้หรือว่าเทียนจะสร้างปัญหาอีกมากมายแก่ไอช่า?

เอียนและคนอื่นๆแอบพยักหน้าอยู่ในใจแน่นอนว่าไม่มีกล้าใครแสดงออกมาถึงสิ่งที่พวกเขาคิด เว้นแต่เทียนจะเป็นคนบ้าเสียสติจริงๆถึงได้ลงมือทำเช่นนั้น

อย่างไรก็ตามเอียนได้ติดต่อกับเทียนในหลายวันที่ผ่านมาดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเทียนเป็นคนธรรมดา แต่ดูเหมือนเขาจะขุ่นเคืองใครบางคนอยู่!

มันเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะไม่ชอบใครบางคนดังนั้นเขาจึงไม่ได้แปลกใจอะไร

ดวงตาของหัวหน้าผู้พิพากษาแทนดูมืดมนเมื่อเห็นคนอื่นๆมองเขาเพื่อขอคำอธิบายเพิ่มเติม แต่เขาไม่สามารถเล่าเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับตัวตนของเทียนได้ เรื่องนี้เกี่ยวข้องบุตรศักดิ์สิทธิ์คนก่อนไอช่า! ถ้าเขาพูดแล้วข่าวลือคงจะแพร่กระจายออกไป ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้ว่าเขาไม่สามารถพูดเกี่ยวกับพิษในเรือนร่างแห่งพระเจ้าได้ เขารู้ว่ากลิ่นของเทียนติดอยู่บนขวดและมันเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่าขวดที่บรรจุเรือนร่างแห่งพระเจ้าที่มีพิษนั้นเป็นของเทียน

แต่…กลิ่นนั่นสามารถแอบใส่เข้าไปเมื่อไหร่ก็ได้ มันเป็นข้อพิสูจน์ที่อ่อนแอมากเพราะใครๆก็สามารถใส่กลิ่นของเทียนลงไปได้ด้วยการใช้เสื้อผ้าของเขา!

เขามองเทียนด้วยสายตาที่เบิกกว้าง “เอาหล่ะ แล้วเรือนร่างแห่งพระเจ้าที่ได้มอบให้นายอยู่ที่ไหน? ไปเอามาให้ฉันดูได้ไหม?”

เทียนยักไหล่ “ผมใช้มันไปหมดแล้ว”

หัวหน้าผู้พิพากษาแทนพูดด้วยน้ำเสียงตะคอก “ใช้ไปหมดแล้ว? นายหมายความว่าตอนนี้นายอยู่ในระดับผู้ที่อยู่ในจุดสูงสุดของมนุษย์แล้วอย่างนั้นหรอ?”

เทียนรู้ทันจุดประสงค์ที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของหัวหน้าผู้พิพากษาแทน ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างใจเย็น “ใช่”

“ดีมาก” หัวหน้าผู้พิพากษาแทนมองนอริช “ถ้าเขาอยู่ในระดับผู้ที่อยู่ในจุดสูงสุดของมนุษย์จริงมันก็พิสูจน์ได้ว่าเขาได้ใช้เรือนร่างแห่งพระเจ้าทั้งหมดแล้ว แต่หากไม่เป็นเช่นนั้นฉันจะพาเขากลับไปสอบสวนเรื่องนี้ นายมีอะไรจะพูดไหม”