The Dark King – Chapter 545 บุตรศักดิ์สิทธิ์
“ถอยไป” ไอช่าพูดกับเทียนโดยไม่ได้หันกลับไปมองเขา
เทียนได้วิ่งออกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วก่อนที่คำพูดจะออกมาจากปากของเธอเสียอีก
“เธอคือไอช่าอย่างนั้นหรอ?” พาร์นามองไปที่ไอช่าและดวงตาของเขาก็หรี่ลง
ไอช่ามองกลับไปด้วยท่าทีที่ไม่สนใจ “นี่เป็นคำพูดสั่งเสียของคุณอย่างนั้นหรอ?”
พาร์นาขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อยจากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยันว่า “มีข่าวลือว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลดราก้อนเป็นผู้ที่เกิดมาพร้อมกับพลังแห่งสายเลือดที่ตื่นขึ้นและได้กลายเป็นบุคคลที่มีความสามารถมากที่สุดของตระกูลดราก้อนใน 100 ปีที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริงสินะ”
“ถ้าเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลแฟเทอร์คงพอที่จะพูดแบบนี้ออกมาได้” ไอช่าพูดด้วยสีหน้าที่เฉยเมย “แต่สำหรับผู้เข้าชิงตำแหน่งบุตรศักดิ์สิทธิ์ลำดับที่สองของตระกูลแฟเทอร์ผู้ที่ไม่ได้รับเลือกให้เป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์ คุณไม่รู้สึกละอายใจในสิ่งที่พูดออกมาบ้างหรอ?“
ใบหน้าของพาร์นาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและกำหมัดแน่น เมื่อเขากำลังจะพูดบางอย่างออกไป เขาก็นึกขึ้นได้ถึงบางอย่างและสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาจ้องมองไปที่ไอช่าด้วยท่าทางที่ชั่วร้ายว่า “เธอต้องการถ่วงเวลาเพื่อรอกองกำลังเสริมอย่างนั้นหรอ? ฮึ คราวนี้ถือว่าเธอโชคดีถ้าเจอกันคราวหน้า เธอจะต้องชดใช้ที่มาดูถูกเหยียดหยามฉันแบบนี้”
ร่างของพาร์นากลายเป็นเงาพุ่งตรงไปยังบริเวณภูเขาอย่างรวดเร็วราวกับลูกธนู ความเร็วของเขาในตอนนี้เร็วกว่าตอนที่เขากำลังไล่ล่าเทียนหลายเท่าตัว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีและพยายามรักษาความแข็งแกร่งเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเขาคงตามจับเทียนได้ไม่ยากนัก
ไอช่าถอนหายใจออกมาเบาๆและกระโจนออกจากด้ามดาบขนาดใหญ่เพื่อไล่ตามพาร์นา ร่างของเธอดูเหมือนเงาที่เรียวบางที่กำลังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเป็นเส้นตรงในป่าทึบ แต่ถ้าดูอย่างระมัดระวังแล้วจะเห็นว่าร่างของเธอนั้นเคลื่อนไหวเป็นเส้นหยักทุกครั้งที่มีต้นไม้ขวางทาง แต่เพราะเธอเร็วจนเกินไปจึงทำให้ดูเหมือนเป็นเส้นตรง
ในไม่ช้าไอช่าก็ไล่ตามพาร์นาได้ทัน ไอช่าไม่ได้แสดงความเมตตาออกมาแต่อย่างใดเธอเหวี่ยงฝ่ามือใส่เขาในทันที
สีหน้าของพาร์นาดูเฉยชาและเขาก็เหวี่ยงฝ่ามือกลับอย่างไม่เกรงกลัว
ปัง พาร์นากระเด็นไปข้างหลังโดยที่ไม่สามารถควบคุมได้ ร่างของเขาปะทะเข้ากับต้นไม้ใหญ่สองหรือสามต้นก่อนที่จะล่วงลงบนพื้น ฝ่ามือของเขาชาไม่มีความรู้สึกและข้อมือของเขาเจ็บปวดอย่างมาก กระดูกของเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“เป็นไปได้ยังไงกัน?!” พาร์นาตะกายออกมาจากพื้นดิน เขารู้สึกตกใจอย่างมากจากการตรวจจับความร้อนเขาเห็นว่าความร้อนของไอช่าไม่ได้สูงไปกว่าตัวเขามากนัก รวมถึงตอนที่เธอกำลังไล่ล่าเขาแม้ว่าจะมีความสามารถในการปกปิดความร้อนแต่ก็เป็นไปได้ยากมากที่จะทำในขณะที่ต่อสู้ เมื่อปลดปล่อยพลังออกมาความร้อนที่ซ่อนไว้ก็แผ่กระจายออกมาอยู่ดี
อย่างไรก็ตามความร้อนของไอช่านั้นสูงกว่าเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่พลังของฝ่ามือเธอนั้นแข็งแกร่งมาก หากเขาไม่ต้านการโจมตีของไอช่าได้ทัน ฝ่ามือทั้งหมดของเขาอาจจะถูกทำลายได้
หลังจากที่ฝ่ามือของพวกเขาปะทะกันร่างของไอช่าก็สั่นคลอนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นและเธอก็ออกไล่ล่าอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
พาร์นามองไปยังร่างที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของไอช่าและดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เขารีบหันหลังกลับแล้ววิ่งออกไปในทันที
ฟิ้ว!
ร่างของพาร์นาพุ่งเข้าไปในป่า เขาจำภูมิประเทศได้คร่าวๆเพราะเขาเคยมาที่นี่มาก่อน พาร์นาวิ่งตรงไปยังบริเวณที่มีต้นไม้หนาแน่นในทันที
ภายใต้การกีดขางของต้นไม้พวกนี้จะทำให้ความเร็วของไอช่าลดลง ในไม่ช้าก็มาถึงบริเวณเชิงเขา พาร์นาหนีมาเป็นระยะทางที่ไกลมากแต่เวลาเพิ่งผ่านไปเพียง 10 วินาทีเท่านั้น
ฟึบ!
หลังจากที่พาร์นาออกมาจากป่าเขาก็รีบกางปีกออกมาในทันที เขารีบกระโดดและพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็วทิ้งไอช่าเอาไว้เบื้องหลัง
พาร์นาหันกลับไปและเห็นว่าไอช่าเพิ่งออกมาจากป่า เธอหยุดนิ่งและมองขึ้นมาที่เขาดูเหมือนว่าเธอจะเลิกไล่ตามแล้ว
“เธอเป็นตัวอะไรกันแน่?” พาร์นาถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ทันใดนั้นก็มีจิตสังหารพุ่งเข้ามาจากเบื้องหลังของเขา พาร์นารู้สึกขนลุกชันไปทั้งตัว
“ไม่ดีแน่!” สามคำนี้ผ่านเข้ามาในจิตเจาเขาในทันที ฉึก! ไม่มีเวลาให้โต้ตอบใดๆทั้งสิ้นความรู้สึกเจ็บปวดแผ่ซ่านเข้ามายังปีกซ้ายของเขา
พาร์นาตกใจมากที่เห็นมีดสั้นสีดำปักทะลุไปยังส่วนที่ปีกซ้ายเชื่อมต่อกับหลังของเขา ถ้าเขาไม่มีปีกมีดสั้นคงปักทะลวงเข้าไปในร่างกายของเขาอย่างแน่นอน
ร่างกายของเขาแกว่งไปมาไม่สามารถทรงตัวได้และเกือบจะล่วงหล่นลงไปยังเบื้องล่าง เขาระงับความเจ็บปวดด้วยความกลัวที่มีและทำให้ร่างกายของเขากลับมาทรงตัวได้อีกครั้ง ในขณะเดียวกันเขาก็เพ่งความสนใจของเขาไปยังร่างผอมเพรียวบนพื้นดินโดยไม่ประมาทแม้แต่น้อย
เขาค่อยๆบินไปไกลขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งมองไม่เห็นร่างของไอช่าได้อีกต่อไป จากนั้นเขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย
“หนูสกปรก” ไอช่ามองไปที่พาร์นาอย่างเย็นชาแต่เธอก็ไม่ได้ไล่ล่าอีกต่อไป แม้ว่าจากความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเธอ เธอจะสามารถไล่ตามและสังหารพาร์นาได้อย่างง่ายดาย แต่การกระทำเช่นนั้นจะทำให้ความลับที่เธอสามารถปลุกพลังแห่งสายเลือดขั้นที่ 3 ได้สำเร็จจะกระจายออกไป และทีมค้นหาอื่นๆอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก ถ้าเกิดการปะทะกันจะดึงดูดความสนใจทำให้พวกเขามาที่นี่
เธอละสายตาจากเป้าหมายแล้วหันกลับไปที่ป่าอีกครั้ง
ในไม่ช้าเธอก็เห็นดาบโลหิตอสูรอาวุธประจำกายของเธอ
เทียนที่วิ่งหนีไปก่อนหน้านี้กำลังยืนอยู่ข้างดาบอันยิ่งใหญ่
เทียนมองเห็นพาร์นาที่กำลังหลบหนีไป แม้ว่าไอช่าจะไม่สามารถฆ่าพาร์น่าได้ แต่อย่างน้อยเขาก็รอดชีวิตมาได้ ส่วนมากเขาต้องเผชิญเหตุการณ์ต่างๆท่ามกลางความโชคร้ายแต่บางครั้งโชคชะตาก็เข้าข้างเขาเช่นกัน
“คุณได้ช่วยชีวิตผมไว้อีกแล้วนะครับ” เทียนยิ้มอย่างขมขื่น
ไอช่ายิ้มและพูดว่า “ทุกครั้งเจอกัน ดูเหมือนว่านายจะตกอยู่ในอันตรายเสมอ”
เทียนพูดด้วยท่าทีที่อับอายว่า “โชคดีที่คุณมาทันเวลาเสมอ”
“นายโชคดีมากต่างหาก” ไอช่ายิ้มเล็กน้อย เธอก้าวไปข้างหน้าดึงดาบโลหิตอสูรขึ้นมาและเก็บไว้บนหลังของตนเอง ผ้าที่อยู่บนหลังของเธอก็พันรอบดาบโลหิตอสูรอย่างแน่นหนาราวกับแม่เหล็กโดยอัตโนมัติ เธอหันกลับไปมองร่างของเทียนซึ่งเต็มไปด้วยโคลนรวมทั้งบริเวณผมและหู เธอพูดขึ้นมาว่า “นายซ่อนตัวจากเขาอย่างนั้นหรอ?”
เทียนพยักหน้า “ผมซ่อนตัวมาซักพักแล้วครับ”
“เป็นเรื่องที่ดีมากที่สามารถซ่อนตัวจากเขาได้” ไอช่ากล่าว “เขาเป็นผู้เข้าชิงตำแหน่งบุตรศักดิ์สิทธิ์ลำดับที่สองของตระกูลแฟเทอร์ ความแข็งแกร่งของเขาเทียบเท่ากับผู้บุกเบิกโดยเฉพาะความสามารถในการรับรู้ของเขา”
“ผู้เข้าชิงตำแหน่งบุตรศักดิ์สิทธิ์ลำดับที่สอง?” เทียนประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าสถานะของชายคนนั้นจะสูงมากขนาดนี้ สถานะของเขาเทียบเท่ากับเฮลี่ย์อย่างนั้นหรอ?
“นายมาที่นี่เพื่อทำภารกิจใช่ไหม? ดูเหมือนว่าเพื่อนร่วมทีมของนายทุกคนถูกฆ่าตายโดยชายคนนั้นอย่างนั้นหรอ?” ไอช่าถาม
เทียนย้อนลำดับเหตุการณ์ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ โดยเฉพาะตอนที่พวกเขาต้องหนีเพื่อเอาชีวิตรอด เทียนถอนหายใจแล้วพูดออกมาว่า “พวกเขาน่าจะตายหมดแล้วครับ”
